Κάπου είχα διαβάσει:
"Γιατί η ζωή μου δίνει μαθήματα που δεν έχω διάθεση να μάθω;"

Νομίζω (και) σε αυτή τη φάση ταυτίζομαι με την παραπάνω φράση.
Έχω κάνει και πάλι ό,τι δε θα έκανα αν δεν είχα να διαβάσω (συγύρισμα εκεί, συγύρισμα εδώ, καθάρισμα του ψυγείου, κλπ κλπ) και πάμε για άλλο ένα επεισόδιο της σειράς "Συγκέντρωση για διάβασμα: Mission impossible".

Αλλά έλα που το μότο της παρέας είναι "impossible is nothing"; :/

Οπότε μαζεύω και πάλι τα κομμάτια μου, γίνομαι και πάλι προέκταση της (τρισκατάρατης) καρέκλας μου και here we go...

Με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή:
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες edit post