Επήα που λέτε σήμερα στην υπεραγορά να πιάσω θκυό πράματα. Ποσπάζουμαι και πάω στο ταμείο εξπρές, όπου λουριάσαμε για αρκετή ώρα (αναλόγως). Πίσω μου στη σειρά ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος ξιουρισμένος πάτσιες πάτσιες.

Έρχεται ΦΆΪΝΕΛΥ η σειρά μου, απιθώνω τα λιγοστά μου ψώνια στο κολάνι και ξεδιπλώνω τη reusable τσάντα ψωνίσματος μου.

Τότε ο ηλικιωμένος κύριος με ρωτά με ενθουσιασμό:

-Εν ποτούτο που τηανίζουν τες πατάτες τούτο;

*Ντόιοιοιοινννγκ*

-... Εε... (προσπαθόντας να περιορίσω την αντίδραση μου σε χαμόγελο) Εν κάλαθος δωματίου...

-Αα, είδα το έτσι τζαι ενόμισα...

-Εε, αν ήταν λλίο διαφορετικό το σχήμα του μπορεί...

-Εθώρουν το τόση ώρα τζαι αναρωθκιούμουν, είπα να ρωτήσω.

-Καλά εκάμετε...



Εν εσώζετουν α;
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 15 τσιουτσίσαν | edit post
  • Εμετακομίσαμε!
  • Ακόμα στήνουμε το διαμέρισμα, αλλά το σημαντικό είναι ότι εμπήκαμε μέσα.
  • Στο μεταξύ προσπαθώ να joggle μεταξύ δουλειών, γυμναστηρίου, μαγειρέματος, καθαρίσματος, μανάδων και της εξάρτησης μου από το internet.
  • Ώστι να δεηθεί η εταιρεία να μας κανονίσει τη σύνδεση, θα είμαι internet-κλεφτούι.
  • Ρε Sike, αν είμαστε γειτόνισσες τελικά τζαι έχεις κανένα wireless network, στείλε κανένα κωδικό τζαι εν θα μείνει πάνω μου.
  • Ως τότε, ci vediamo!

(ΟΥΦΦΟΥ)
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 12 τσιουτσίσαν | edit post
Αγαπητέ/-ή ραδιοφωνικέ/-ή παραγωγέ,

Εσύ που καλαμαρίζεις και νομίζεις ότι περνιέσαι για καλαμαράς,

Εσύ που μας διηγείσαι με περισσή καλαμαρίσια τέχνη τις ιστορίες σου στα λεφωρεία της Αθήνας,

Εσύ που το παλεύεις αλλά ακόμα φακάει η γλώσα σου,

Παρέτα και δε σου περνάει.

(Επεισόδιο 06/02/09, 8:18)
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 9 τσιουτσίσαν | edit post
Οι 10οι Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης φέτος θα διεξαχθούν στη χώρα μας.

Η οργανωτική επιτροπή θα δέχεται δηλώσεις για εθελοντική προσφορά μέχρι και το τέλος του Φεβρουαρίου. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να συμπληρώσουν την αίτηση συμμετοχής, θα περάσουν από μια συνέντευξη και μετά θα παρακολουθήσουν μια κάποια εκπαίδευση.

Το πόσο θα προσφέρει ο καθένας εξαρτάται από το πόσο και πότε μπόρει να προσφέρει.

Τα πλεονεκτήματα:
  1. Η ηθική ανταμοιβή
  2. Εξασκείτε και τες γλώσσες που ξέρετε ασσέν τζαι λλίο τζαι που πάτε να ξεχάσετε που τον τζαιρό που έχει να τες μιλήσετε
  3. Θα σας περιβάλλουν γυμνά κορμιασμένα. Ουπς. Κορμιά γυμνασμένα ήθελα να πω
  4. Looks really good on your CV
  5. Αντί να ξοθκιαστείτε εσείς να πάτε εξωτερικό, θα έρθει το εξωτερικό σ'εσάς, SIKE
  6. Γνωρίζετε κόσμο που θέλει να προσφέρει
  7. Η ηθική ανταμοιβή
Άτε, πάμε;!
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 13 τσιουτσίσαν | edit post
Πέρασα από την Τόντα μου να της πω ένα γεια. Δεν τη βλέπω και πολύ τελευταία. Εκείνη όμως έπρεπε να πάει στην αισθητικό κι εγώ έπρεπε να πάω να πάρω το καινούριο μου λαπτοπάκι (νιώθω πολύ συγκινημένη που σας γράφω από εδώ!), έτσι την έκανα γρήγορα γρήγορα.

Διασταυρώνω, που λέτε, το δρόμο κουνιστή και λυγιστή για να πάω στο χώρο στάθμευσης και να πάρω τη λιμουζίνα μου. Το μυαλό μου ταξιδεύει, είναι μια όμορφη (ανοιξιάτικη) μέρα και εντός δεκαλέπτου θα έχω στα χέρια μου κάτι που περίμενα εδώ και πολύ καιρό. Όταν ξαφνικά παίρνει τ'αυτί μου τρεχούμενα νερά.

Μήπως είμαι σε όαση;

Μήπως είμαι στα χαμάμ;

Διασταυρώνοντας γυρνάω το κεφάλι μου και το μυαλό μου ζζζζζιουπ επαναφέρεται στην πραγματικότητα. Στυλλομμαδιάζω και το στόμα μου στραβώνει από το μικρό εγκεφαλικό που παθαίνω:

Μια 45+ κυρία, με τις φόρμες της, τις λαστιχένιες μπότες ωσάν εργάτρια σε ρυζοφυτεία (μόνο που τούτης οι γαλότσες της ήταν πολυτελείας) και το mesh ισιωμένο μαλλί κάνει τις δουλειές εξωτερικού χώρου, Παρασκευή που ήταν. Τη συγκεκριμένη στιγμή φρόντιζε το σπίτι της να είναι λαμπίκος και απ'έξω, πλυνίσκοντας το δρομάκι προς το πάρκινγκ, την μπροστινή της αυλή αλλά και τα πεζοδρόμια. Με το λάστιχο.

Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήταν τελείως ασυνείδητη. Πάνω στο λάστιχο είχε εγκαταστήσει και ένα πιστολάκι νερού, για έλεγχο της ποσότητας που αμολύεται. Άσχετο πως το πιστολάκι το είχε συνέχεια πατημένο..

Κοντοστέκομαι και σκέφτομαι.

Να την καταγγείλω στην αστυνομία;
-Ναι γεια σας.
-Τι θέλεις πάλε κυρία μου;

-Θέλω να καταγγείλω..

-..surprise, surprise

-..μια κυρία στην οδό τάδε, νούμερο τάδε, που πλυνίσκει τα πεζοδρόμια με το λάστιχο. -Εντάξει κυρία, να στείλουμε κάποιο να ελέγξει.
Στο μεταξύ ΕΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ πάει κάποιος, τα περισσότερα νερά θα έχουν στεγνώσει και ό,τι έμεινε η φιλενάδα θα μπορούσε άνετα να πει ότι ήταν το νερό της σίκλας του σφογγαρίσματος.

@@

Όχι, όχι. Πρέπει να της πω εγώ κάτι.

Μα να της πω εγώ;

Πνίγομαι. Τι να κάνω;

Ώστι να σκεφτώ, έχω φτάσει ήδη στη λιμουζίνα μου, η οποία είναι παρκαρισμένη ακριβώς απέναντι από τη σκηνή του εγκλήματος, πίσω από το φράκτη-πρασινάδα. Λες τζαι μια ανώτερη δύναμη όριζε ότι πρέπει να της πω κάτι, εκεί που ήταν το αυτοκίνητο μου υπήρχε μια χαραμάδα στο φράκτη. Ετρύπωσα τζειμέσα με τη φουστούα μου, θέτοντας σε κίνδυνο το καλτσόν και τις καινούριες μου μπαλαρίνες, με σκοπό να της πω κάτι.

Τότε χτυπά το τηλέφωνο μου. "Γαμ* το κέρατο μου.."
Ήταν η Τόντα μου. Ήθελε να μου πει κάτι αστείο. Εμαλάθκιανα λλίο, αλλά ακόμα έτρωε με. Στο μεταξύ μπήκα στο αυτοκίνητο και εκκίνησα. Αν έβγαινα από την κανονική έξοδο του πάρκινγκ, τότε για να πάω εκεί που ήθελα δε θα περνούσα μπροστά από το σπίτι της. Αυτή θα συνέχιζε αναίσθητα να πλυνίσκει τα πεζοδρόμια με το νερό που μετά βίας έβρεξε τες τελευταίες μέρες και το οποίο θα στερηθεί big time ο κόσμος σε λίγους μόνο μήνες κι εγώ θα το έφερνα για πάντα βάρος στη συνείδηση μου, ότι εκεί που ο κόσμος με χρειάζεται (αχεμ αχεμ) δεν έκανα αυτό που μπορούσα να κάνω.

Έτσι αποφασίζω να βγω παράνομα από την είσοδο του πάρκινγκ (I plead guilty, your honor) και στα 10 μέτρα που έχω να οδηγήσω ως το σπίτι της αναίσθητης κλείνω βιαστικά το τηλέφωνο στην Τόντα μου, αφήνω τη λιμουζίνα μου να κυλά, ανοίγω το παράθυρο μου και προσπαθώ να είμαι όσο ευγενική μου το επιτρέπει η μετά-εγκεφαλικό κατάσταση μου:

-Συγγνώμηηη, μα ενι ξέρετε ότι έχουμε έλλειψη νερού;; Αντροπή!

Και η απάντηση που επήρα;

-Αντροπή εσύ!

Και η ερώτηση είναι:
  1. Μισή αντροπή δική της, μισή δική μου;
  2. 95% της αντροπής δική της, 5% δική μου;
  3. 100% η αντροπή δική της;
  4. Κανένα από τα πιο πάνω. Η αντροπή εν όλη δική μου;
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 11 τσιουτσίσαν | edit post
No kidding.

Ε, εσκέφτηκες ότι μπορεί να εν
  1. Γιατί βουρώ τζαι εν φτάνω με τες δουλειές μου alone
  2. Γιατί μάχουμαι να μετακομίσω
  3. Γιατί τες καθημερινές πάω γυμναστήριο τζαι μετά θέλω να πνάσω
  4. Γιατί όταν έρχεται το Μωρό στην πόλη μου θέλω λλίες ώρες να τον δω τζαι να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί του
  5. Γιατί αν θα φκω το σαββατοκυρίακο εν να προτιμήσω να δω τες ΦΙΛΕΣ μου που εν θωρώ γιατί η καθεμιά έχει τες δουλειές της
  6. Γιατί εν να κόψει φλέβα το Μωρό που εν να φκούμε "οι 4 μας"
  7. Γιατί εν ξέρω τι άλλα θέματα εκτός που την αρθροπλαστική σου τζαι τα air-condition θα περιλαμβάνει η συζήτηση μας
  8. Γιατί εν ήβρα ακόμα τι δικαιολογία εν να πρέπει να σκαρφιστώ για να φύουμε λλίο νωρίς που ένα ενδεχόμενο ραντεβού για 4
  9. Γιατί εν είχαμε ποττέ ιδιαίτερη σχέση, ούτε όταν ήμουν με τον ανηψιό σου πριν shίλια χρόνια
  10. Γιατί -σόρυ που εν να σε απογοητεύσω- θα ήταν δύσκολο να έχουμε ποττέ ιδιαίτερη σχέση (φιλική πάντα)
  11. Γιατί εφρίκαρα τσας που με έπιαες 1 μέρα μετά που ήρτα πίσω Κύπρο τζαι είπες μου "μα που ήσουν, έπιανα σε, πρέπει να σε έπιαα καμιά εκατοστή φορές ως τωρά"
  12. Γιατί εφρίκαρα τσας που μου είπες ότι "η γεναίκα εν θα παρεξηγήσει αν με πιάεις τηλέφωνο να κανονίσουμε" ("η γεναίκα;;;" μπαϊ δε γουέη εν μου είπες ποττέ το όνομα της)
  13. Γιατί εφρίκαρα τσας που με έπιαες εχτές τζαι εζήτας μου τα ρέστα γιατί είπα σου ότι εν να σε πιάσω να κανονίσουμε τζαι εν σε έπιασα
  14. Γιατί εφρίκαρα κάμποσο εχτές που όταν σου είπα ότι έχω πολλές δουλειές τζαι γι'αυτό εν σε έπιασα, είπες μου "πχ τωρά γιατί εν με έπιασες;", είπα σου "γιατί τωρά ετέλειωσα που την αισθητικό τζαι πάω Πολιτική Άμυνα, είδα την αναπάντητη σου τζαι έπιασα πίσω σαν οδηγούσα" τζαι απάντησες μου "ε σαν οδηγούσες εν εμπορούσες να με πιάσεις;" (Well, I've got news for you. Εν άλλος ο αξιωματικός επιτήρησης μου)
Τωρά εν λλίο πιο ξεκάθαρα τα πράγματα για'σένα;
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 8 τσιουτσίσαν | edit post
Πόσοι από'σάς ήταν φανς του Μιχάλη Ρακιντζή;
Μιλώ ειδικά για τα παλιά του τραγούδια.

Τυχερούλα (Σε σκέφτομαιιιιιι, μόνος σε σκέφτομαιιιιιιι, σ' ένα στρατόπεδοοο στου κόοοοοσμου την άαακρηηηηηη)

(Δεν τελειώνει μια αγάπη τόσο απλά, ας πούμε γεια προσωρινά. Κράτα με και) Κάνε (τώρα) μια ευχή (του χρόνου να'μαστε μαζί)

Εγώ και ο Πουφ (Μήπως έχει δει, κάποιος την αγάπη μου, πόσο θα ‘θελα να σε ‘χω τώρα πλάι μου)

Καρδούλα μου εγώ κι εσύ(υυυυυ, πάλι μείναμε μόνοιιιιιι)

Μωρό μου φάλτσο (μωρό μου φάλτσο, είσαι το Σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου, αν και φάλτσο)

Προκαλείς (σου το λέω προκαλείς, κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά μην εκ-πλα-γείς) [εδώ η εκτέλεση του 2008. not bad at all]

(Απόψε που'χει) Ολόκληρο φεγγάρι (ιιιιιι, στην αγκαλιά του ποιος να σ'έχει πάρειιιιι)

Δικός σου για πάντα (Γι' αυτό πιες, σ' ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι χτες, Σ' όλες τις ωραίες μας στιγμές, βρίσε με ακόμα αν το θες. Μην κλάψεις μόνο και πες, πες πως δεν με γνώρισες ποτέ
ήταν οι καλύτερες στιγμές, που θα μείνουν πάντα ζωντανές)

Το φίλο σου ζηλεύω (Και θέλω να του τρίψω τη μούρη να πω "πώς φέρεσαι σε μάγκα σ'ενά μπιμπελό, αυτό είναι για βιτρίναααα με τέτοια μάτια φίνααα") χεχε

Kουνέλι (Μην αλλάξεις χρώμα στα μαλλιά, Ούτε και να ντύνεσαι τρελά, Ν' αλλάξεις πρόσωπο μη προσπαθείς, Σου το πα πως μ' αρέσεις εξαρχής. [...] Είσαι σα κουνέλι, είσαι σα κουνέλι, Και γλυκιά σα μέλι δώσε μου το χέρι. Είσαι για μένα το πιο όμορφο όνειρο, Το πιο γλυκό πλασματάκι) Μα τι ωραίο τραγουδάκι!!

(Μα είναι τόσο καλή η μικρή μου η) Νανά (που'χει μάτια γαλανά μα ποτέ κανείς δε θέλησε να τα προσέξει)

Τι σου λείπει (τι σου λείπει. Και πιστεύεις πως θα βρείς όλα αυτά που θες να πιείς.Και σε πίνουν, σε διαλύουν, σε σκοτώνουν,πες μου τι,τι σου λείπει. Τι σου λείπει, και δεν βλέπεις πως
σαπίζεις, γκρεμίζεις ότι χτίζεις. Που είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ)

..και η λίστα συνεχίζεται.

Ξέρω τι θα πείτε. Tι στο καλό ήταν το S.A.G.A.P.O give the password, the password, the password, the password. Ελυπήθηκα που επήε (με) τζείνο το τραγούδι, εκατέστρεψεν τον τέλια.


Αλλά σοβαρά τωρά, έχουν λάθος τα παλιά του;;


Θυμούμαι το καλοκαίρι που είχα τελειώσει τη Β' Γυμνασίου ήταν να έρθει ο Ρακιντζής στη Σκάλα για συναυλία.
Επήρα την άδεια που τους δικούς μου και ήταν να πάω με τη Ν. και μια φίλη της. Ήταν να έρτει να μας έβρει και ο τότε μπου.φφου. και εννοείται ότι επαρέλειψα να αναφέρω αυτή τη λεπτομέρεια στους δικούς μου. Χεχ
Έκαμα το μπάνιο μου, έβαλα στα μαλλιά μου το νέο προϊόν για wet look που είχα αγοράσει πρόσφατα από την κομμώτρια μας και έκαμα την πρώτη μου απόπειρα για επιμελώς ατημέλητο στυλ στο φρεσκοκομμένο μου μαλλούδι.
Όταν ετοιμάστηκα πήγα στη βεράντα όπου καθόταν ο παπάς και ο μακαρίτης ο άντρας της θείας μου και λέει μου ο παπάς μου:
-Μα έτσι εν να πάεις;
-Ναι, γιατί τι έχω;
-Αχτένιστη;;
Και ο Κούλλης εφύρτηκε που το γέλιο.. (ακόμα πονώ σε ρε Κούλλη μας...)

Όπως και να'χει, επήγα στη Ν. και επήραν μας οι δικοί της στο Παττίχειο. Είχαμε πάει μιάμιση-δυο ώρες ΠΡΙΝ τη διαφημιζόμενη ώρα έναρξης της συναυλίας γιατί "ήταν να έχει πολύ κόσμο τζαι θα επιάναμε γρήγορα σειρά".

ΧΑΧ


Ήταν ούλλα κλειδωμένα, κανένα σημάδι ότι θα είχε συναυλία, μόνο οι αφίσες το επιβεβαιώναν.Ήμασταν μόοοοοοονες μας, τρία μαννννά μες στο Παττίχειο τζαι εκάτσαμε πας στο παγκάκι (εννοώ πας στην πλάτη του) πόξω που την είσοδο του αμφιθεάτρου, εκουβεντιάζαμε τζαι επεριμέναμε.

Ξαφνικά, κι εκεί που καμιά μας δεν το περίμενε (απλούστατα γιατί είχαμε κόψει φλέβα), κάνουν την εμφάνιση τους 6-7 πλάσματα, που ΜΕΣ στο αμφιθέατρο.
Και ΝΑΙ, ήταν ΕΚΕΙΝΟΣ!!
Είχε βγει για μια βόλτα στο πάρκο, πριν τη συναυλία!
(Είδετε ρε; Εν επήαμε μόνο εμείς πιο γλήορα.!)
Μας χαμογέλασε, μας μιτσοκάμμησε (περνά του το μιτσοκάμμημα) και μας είπε "Γεια σας κορίτσια!"

Εμείς, αποστομωμένες από τη συγκίνηση, περιοριστήκαμε στο να χαμογελάσουμε και να γνέψουμε αμήχανα.

Ύστερα που επροχωρήσαν αρκετά τζαι εν μας ακούαν:
-Εν θα φύω ποττέ που τούντο παγκάκι,
-Εν θα πλύνω ποττέ τούντα ρούχα,
-Άξιζε που ήρταμε πιο γρήγορα τελικά,
κλπ κλπ, τζαι να σπάσουν ούλλοι οι άλλοι που εν τον είδαν που τόσο κοντά.



Ahhh, good old times.

Φυσικά στη συναυλία, στην οποία είχε αρκετό κόσμο(!), επέρασα χάλια γιατί οι φίλοι του μπου.φφου. είχαν φέρει ποτά τζαι ενευρίασα πάρα πολλά, τζαι ύστερα εκάμαν αρκετές ζημιές στο ολοκαίνουριο διπλοκάμπινο κάτι τύπων με τους οποίους ετσακωθήκαν μετά τη συναυλία.


Εδώ, στο Προκαλείς, με τη Μενεγάκη στο ξεκίνημα της "καριέρας" της.
(Εννοείται είμαι πιο φαν του Ρακιντζή παρά της Μενεγάκη)


Συλλογή με τα φιλμάκια του.
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , , 21 τσιουτσίσαν | edit post
Τούτον τον πούρεκκο ανακάλυψα τον όταν με έπιασε η πελλάρα να μάθω ακκορντεόν (ακόμα κρατά με αλλά εν έχω ώρες) και έβλεπα συνέχεια σχετικά φιλμάκια.
Ονομάζεται Hunter Hayes και στο φιλμάκι ήταν τεσσάρων.





Η πεντάχρονη Κορεάτισσα Yoo Ye Eun γενήθηκε τυφλή και στην ηλικία των τριών μπορούσε να παίξει στο πιάνο κομμάτια που άκουγε για πρώτη φορά.





Ο μικρός λέγεται Sungha Jung, είναι επίσης από την Κορέα και είναι κάπου 11 χρονών στο φιλμάκι . Μου αρέσει το παίξιμο του και τα μπλε του μαλλιά.

Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 3 τσιουτσίσαν | edit post
Ταλεντάκια, όχι επειδή εν λίγο το ταλέντο τους, αλλά επειδή εν μωρά και ταλεντάρες!

Enjoy!

Ξεκινώ με τον αγαπημένο μου, Segen Max. Στο φιλμάκι που ακολουθεί είναι δύο χρονών και δίνει το ρυθμό στο συγκρότημα του (πούρεκκου) θείου του, ο οποίος παίζει τη μπότα γιατί απλούστατα τα πόθκια του μωρού εν φτάνουν. Τι γίνεται όμως όταν του πέφτει η μπαγκέτα στο μέσο του κομματιού;



Εδώ παίζει στον αέρα.




Έχει μουσικούς που εν έχουν έτσι ρυθμό.
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 7 τσιουτσίσαν | edit post
Η σημερινή ανάρτηση του Αντίχριστου μου θύμισε ιστορία που άκουσα πριν 1-2 χρόνια στο BBC (Beautician Broadcasting Corporation).

Γυναίκα μεσήλικας, καθαρίστρια στο επάγγελμα, πήγε να ζητήσει δουλειά σε ένα (ΕΤΣΙ) σινεμά (τζαι αν δεν εκαταλάβετε πού, να μου φτύσετε).
Διευθετήθηκε συνέντευξη με κύριο-διευθυντικό στέλεχος (που οι γλώσσες λεν ότι τα έχει με άλλο άρρενα διευθυντικό στέλεχος), κατά τη διάρκεια της οποίας διαδραματίστηκε πάνω κάτω ο εξής διάλογος:

Ποια είναι τα προσόντα σας;
-Εε κοιτάξετε, εδούλεφκα καθαρίστρια πολλά χρόνια.
-Πού δουλεύατε;
-Κυρίως σε σπίθκια. Ξέρω την πολλά καλά τη δουλειά, έχει xx χρόνια που καθαρίζω.
-Πού είναι το βιογραφικό σας;
-Εε, μα δεν έχω βιογραφικό...
-Δεν έχετε βιογραφικό;!! Μα καλά, έρχεστε σε συνέντευξη χωρίς ένα βιογραφικό;!
-Ε δεν έχω, τι να σας πω..
-Τέλοσπαντων. Τι σπουδές κάνατε;
-Εν εσπούδασα. Οι γονείς μου εν εκρατούσαν να με σπουδάσουν. Επαντρεύτηκα μικρή, έκαμα και μωρά, έχει από τότε που ετέλειωσα το σχολείο που καθαρίζω.
-Μα τίποτα;; Ούτε έστω ένα κολλέγιο;! Κοιτάξετε, εμείς εδώ θέλουμε το προσωπικό μας να έχει μια μόρφωση, ένα επίπεδο. Δε μπορούμε να προσλαμβάνουμε όποιον κι όποιον. Πείτε μου ότι τελειώσατε καμιά Τεχνική κιόλας!

Τέλοσπάντων, μ'αυτά και με τούτα, η δύστυχη κυρία δεν πήρε τη δουλειά και τα έλεγε αυτά κλαίγοντας στην αισθητικό (μου). Έτυχε όμως να είναι εκεί μια άλλη, νεαρή κοπέλα, η οποία δούλευε σε φούρνο. Και αποφάσισε να πάει κι εκείνη για τη δουλειά στο σινεμά. Διευθετήθηκε και πάλι η συνέντευξη με το ίδιο διευθυντικό στέλεχος και η φιλενάδα μας πήγε αποφασισμένη να διεκδικήσει τη θέση...:

-Γεια σας, ήρθα για τη θέση της καθαρίστριας.
-Έχετε ξαναδουλέψει σαν καθαρίστρια;
-Καλό! Εδούλεφκα χρόνια, ξέρω την πολλά καλά τη δουλειά.
-Τι σχολείο τελειώσατε;
-Ετέλειωσα Τεχνική, δαμέ στη Σκάλα.
-Αλήθεια..; Τι ακολουθήσατε;
-Να σας πω, εν να σας φανεί λλίο παράξενο αλλά ετέλειωσα πελεκάνος.
-..Σοβαρά;
-Ναι ναι. Τζαι επειδή έκαμνα παρέα τζαι με κάτι παιθκιά που ήταν μηχανολόγοι, έμαθα τζαι που τζείνους καμπόσα πράματα. Οπότε αν με πιάετε δαμέ, εν να σας σάζω τζαι άλλα πράματα, πιάννει το shέρι μου.
-Μάλιστα... Και, αν επιτρέπεται, γιατί δε δουλέψατε σαν πελεκάνος;
-Εδούλεψα. Μόλις ετέλειωσα την Τεχνική έπιαα δουλειά σε ένα πελεκανιό, αλλά έβαλλε μου shέρι ο μάστρος τζαι έφυα. Τζαι έshει που τότε καθαρίζω.
-Μάλιστα... Κάνατε καθόλου άλλες σπουδές;
-Ναι. Επήα σε ένα κολλέγιο για καθαρίστριες.
-Κολλέγιο για καθαρίστριες;; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!!
-Υπάρχει, καλό εν υπάρχει; Μαθαίνουν μας,, πώς να τρίφουμε τζιάμια, πώς να βαστούμε το φλόκκο..
-Μα περιπαίζεις μας κυρία μου;!!;
-Όι, εν καλά που σας λαλώ. Ίντα μισό λεπτό, έφερα τζαι το βιογραφικό μου να το δείτε!
-Έ χ ε τ ε κ α ι β ι ο γ ρ α φ ι κ ό ; ;
-Ε ακατάχνωτα! Μισό λεπτό, κάπου δαμέ το έχω νομίζω... (κάμνει ότι νεκατώνει μες στη τσάντα της) Ουυυυ πρέπει να το εξίασα στην τράπεζα. Ξέρετε πριν που δαμέ έκαμα αίτηση τζαι σε μια τράπεζα να με πιαν για καθαρίστρια τζαι πρέπει να το εξίασα τζιαμέ. Θκυό λεπτά να πιάω τηλέφωνο να δούμε, ένα λεπτό. (Κάμνει ότι γυρεύκει το κινητό της)
-ΑΤΕ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ. ΠΟΥ ΕΝ ΝΑ ΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΟΥ.
-ΓΙΑΤΙ ΡΕ, ΕΝ ΣΑΣ ΚΑΜΝΩ; ΟΥΛΛΕΣ ΤΕΣ (απαρίθμηση εθνικοτήτων πρώην ανατολικού μπλοκ) ΠΟΥ ΕΡΚΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΕΣ ΦΟΥΣΤΕΣ ΩΣ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥΣ ΠΙΑΝΕΤΕ ΤΕΣ ΔΑΜΕΣΑ, ΤΖΑΙ ΤΕΣ ΚΥΠΡΑΙΕΣ ΘΕΛΕΤΕ ΠΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΕΣ ΠΙΑΤΕ; ΑΛΛΑ ΤΖΑΙ ΕΣΥ, ΕΝ ΤΖΑΙ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΠΠΟΥShΤΗΣ!!



Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 8 τσιουτσίσαν | edit post
Παρκάρω τη λιμουζίνα μου, παίρνω τη τσάντα με τα παπούτσια και κινώ κατά το κατάστημα.
Τι ωραίος καιρός! Λατρεύω τον μεσημεριανό ήλιο του χειμώνα.
Βρίσκω το κατάστημα και μπαίνω μέσα. Οι δύο πωλήτριες (μια πενηντάρα Κυπραία με καρώ mesh μαλλί και μπλε παλεστινιακό σάλι -wtf- και μια τριαντάρα Ελληνοπόντια) τα έξυναν. Τα κεφάλια τους. Χαμογελαστή και ευγενική λέω:

Λένη: Γεια σας! Είχα καλέσει νωρίτερα σήμερα και ρωτούσα αν έχετε το τάδε μοντέλο σε 39. Το είχα πάρει χθες από την πόλη μου, όμως τελικά είναι πολύ μεγάλο μου και θέλω να το αλλάξω.
Ξινισμένη ή Ξιπασμένη (you are to choose) Πωλήτρια: Πού είναι το κουτί σου:!
Λ: Ξέρετε, το και το.
ΞΠ: Μα δε μπορούμε να κάνουμε αλλαγή χωρίς το κουτί!!
Λ: Μα έχω την απόδειξη!
ΞΠ: Δε μας νοιάζει η απόδειξη, στο κουτί υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για το παπούτσι, τα bar codes, κλπ.
Λ: Μα αφού έχει και κάτω από το παπούτσι bar code.
ΞΠ: Εμείς δε μπορούμε να το πουλήσουμε έτσι. Θα αγοράζατε εσείς παπούτσι χωρίς το κουτί του;
Λ: Προσωπικά δε θα είχα πρόβλημα γιατί ανακυκλώνω τα κουτιά έτσι κι αλλιώς.

Μπαίνει εκείνη την ώρα στο κατάστημα ένας κύριος 50+. (τωρά εσκέφτηκα ότι ίσως να ήταν και ο άντρας της και έτσι εξηγούνται πολλά)


ΞΠ: Να ρωτήσουμε και τον υπεύθυνο του καταστήματος. Η κοπέλα θέλει να κάνει αλλαγή και δεν έχει το κουτί.
Λ: Το και το, ξέρετε.
ΥΚ: Μα δε γίνεται!! Είναι πολιτική του καταστήματος να μην κάνουμε αλλαγή χωρίς το κουτί!! Είναι λάθος της υπαλλήλου εάν δε σας το είπε αυτό.
Λ: (Επιτέλους με αυτό το κουτί) Οκ, καλώς. Μισό λεπτό σας παρακαλώ, να πάρω στο κατάστημα σας στην πόλη μου, ίσως να μην έχει πετάξει ακόμη η κοπέλα το κουτί.
ΥΚ: Δε χρειάζεται, θα πάρουμε εμείς.

Κάνει το τηλεφώνημα και προς ανακούφιση μου διαπιστώνουμε ότι η υπάλληλος εκεί έκοβε φλέβα γενικώς και δεν είχε ακόμη πετάξει το κουτί. Όση ώρα όμως ο ΥΚ μιλούσε στο τηλέφωνο, η ΞΠ έβγαλε από τη τσάντα τα παπούτσια και τα επιθεωρούσε. Και όταν ο ΥΚ τερμάτισε την κλήση...:

ΞΠ: Μα ακόμα και με το κουτί, δε μπορούμε να δεχτούμε αυτό το παπούτσι πίσω! Έχει φορεθεί!!
(Η ευλογημένη το είχα φορέσει στη δουλειά, όπου το πάτωμα θυμίζει μικρή σαχάρα γιατί οι πόρτες είναι αλουμινινένιες και μπάζουν. Και άρα η σόλα του είχε σκονιστεί λλλίγο)
Λ: Δεν έχω φορέσει το παπούτσι, το δοκίμασα στο σπίτι με καλτσόν και διαπίστωσα ότι είναι πολύ μεγάλο μου.

Σιγά μην αναφέρω ότι μάζεψαν τις σκόνες από τη δουλειά, θα ισχυριζόταν ότι το φόρεσα και πήγα δουλειά και ότι το έφερα τωρά για αλλαγή. Και εννοείται ότι είχα πρόχειρα γοβάκια ασορτί με τα ρούχα μου και άλλαξα.

ΞΠ: Είναι φορεμένο, φαίνεται.
Λ: Μα δεν το εχω φορέσει. Σας εξήγησα.

Η ΞΠ παίρνει 3 ζευγάρια παπούτσια από το παραδίπλα ράφι, τα γυρίζει ανάποδα και μου τα μπήγει στα μούτρα.

ΞΠ: Αυτά είναι καινούρια, φαίνονται. Αυτό έχει σαφώς φορεθεί.
Λ: Συγγνώμη, συγκρίνεται το waxed παρκέ σας με το πάτωμα ενός σπιτιού; (έβγαλα και το σπίτι μου λέσχι..)
ΞΠ (απευθυνόμενη στον ΥΚ, επιστρατεύοντας σούπερ ειρωνικό ύφος): Να φανταστούμε ότι αυτές οι σκόνες προέρχονται από το κατάστημα της Δ;
Λ: Δεν υπαινίχθηκα αυτό, το ξέρετε πολύ καλά. Απλά λέω ότι δεν συγκρίνεται το πάτωμα σας εδώ με το πάτωμα του σπιτιού. Τι να κάνουμε, έχουμε πολλές σκόνες στην πόλη μου (προσπαθώντας να ευθυμήσω λίγο την (σ)κατάσταση).
ΞΠ: Εγώ νομίζω ότι τα φόρεσες ψες, βγήκες έξω, αποφάσισες ότι δε σου κάνουν και ήρθες να τα φέρεις πίσω!
Λ: (you.. you.. you filthy, celibate bitch!!) Συγγνώμη, αλλά ΔΕΝ τα φόρεσα!! Θα ήταν γδαρμένα εάν έβγαινα έξω με αυτά!! Και αυτά δεν είναι γδαρμένα!!
ΞΠ: Εμείς πάντως δε μπορούμε να το πουλήσουμε αυτό το παπούτσι σε αυτή την κατάσταση. (λες και συνουσιάστηκα μαζί του) Έχουμε πολύ ιδιότροπους πελάτες εμείς εδώ στη Λευκωσία (στο κέντρο του Σύμπαντος - μα δεν τους ειδοποίησε κανείς ότι είναι η Αραδίππου;) και δε θα το αγοράσει κανένας πελάτης μας. ΑΝ σου το αλλάζουν στην πόλη σου...
ΥΚ: Μα αυτά τα παπούτσια έχουν λάσπες από κάτω!!
Λ: Μα σοβαρομιλούμε;; Έχετε ξαναδεί λάσπες σε παπούτσια;;
ΥΚ: Και είναι και τριμμένο το πλαστικό τους πίσω.
Λ: ΜΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΦΟΡΕΣΑ ΚΑΝ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΡΙΜΜΕΝΑ;!! (αλληθωρίζοντας) Η συζήτηση έχει γίνει επιεικώς αστεία.
ΞΠ: ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ ΤΩΡΑ;
Λ: Εσείς που τόση ώρα με βγάλατε ψεύτρα δε με προσβάλλετε; Κοιτάξτε, δεν υπάρχει λόγος να συζητούμε άλλο.

Μπαίνει πελάτης μέσα και χαμηλώνω τον τόνο της φωνής μου. Η ΞΠ τρέχει πίσω από τον πελάτη. Ευτυχώς γιατί θα κατάλαβε και η ίδια ότι το θράσος της επίσπευε το kick in the butt που πλανιόταν εδώ και ώρα στον αέρα.

Λ: Κοιτάξτε, δεν έχω κανένα λόγο να σας πω ψέμματα. Αν τα φορούσα και πήγαινα κάπου, θα τα κρατούσα και θα έσκαζα. Αλλά δεν τα φόρεσα. Και τα πλήρωσα. Δεν υπάρχει όμως λόγος να συζητούμε άλλο. (παίρνω τη τσάντα από τον πάγκο) Θα τα αλλάξω στην πόλη μου και θα έρθω μετά με το κουτί να τα αλλάξω ξανά γιατί εκεί η συλλογή είναι πολύ περιορισμένη.
ΥΚ: Πες μου ειλικρινά, τα φόρεσες;
Λ: (Τόση ώρα τι σου λέω άνθρωπε μου;) Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Δηλαδή το πρόβλημα είναι οι λίγες σκόνες; Δηλαδή αν έπαιρνα ένα σφουγγαράκι παπουτσιών και βούρτσιζα τους πατούς δε θα υπήρχε πρόβλημα;
ΥΚ: Όχι. Ε γιατί δεν το έκαμες;
Λ: (Αμαυρογύρευε) Δε μου βρισκόταν πρόχειρο. Αν ήξερα ότι θα γινόταν τόση φασαρία όμως... Δεν πειράζει όμως, ευχ
ΥΚ: ..Θα τα αλλάξουμε. Διαλέξτε κάτι άλλο.
Λ: Δε χρειάζεται, ευχαριστώ.
ΥΚ: Όχι, είναι εντάξει. Θα σας τα αλλάξουμε.

Έκαμα ακόμα λίγο τη δύσκολη, αλλά μετά διάλεξα ένα ζευγάρι που ήταν καλό, όχι τόσο όμορφο όσο το άλλο αλλά πάρα πολύ άνετο, πλήρωσα ακόμα €5, το πήρα και έφυγα. Και φεύγοντας ακούω τον ΥΚ να λέει:

ΥΚ: Κράτα την τούτη την απόδειξη..
Λ: Συγγνώμη, μου είπατε κάτι; Δεν άκουσα.
ΥΚ: Α όχι, δεν ήταν σ'εσένα που έλεγα. (και απευθύνεται στην Ελληνοπόντια υπάλληλο) Κράτα την τούτη την απόδειξη..

Ναι, κράτα την. Μπας και ζητήσω να τα ξαναλλάξω.


Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 10 τσιουτσίσαν | edit post
Ταχυδρόμησα εκείνα που έπρεπε και ξαφνικά βρέθηκα από on the run, in the mood για καφέ στην παραλία.
Τον ήθελα πολύ εκείνο τον καφέ.
Αλλά η Τόντα είχε ακόμα μαθήματα.
Δεν ήθελα να πάω σπίτι ακόμα... Δεν πάω μια βόλτα στα καταστήματα;
Εδώ και καιρό λέω ότι θέλω ένα παπούτσι flat semi-casual, αλλά δε βρήκα τίποτε να μου καθίσει. Μπήκα και σε εκείνο το κατάστημα. Αν δεν ήξερα τις συλλογές τους που είδα στην Αγγλία, δε θα έμπαινα.

Ήταν στο ράφι μέσα. Δεν ήταν όπως όλα τα άλλα της αγοράς. Είχε και τη λεπτομέρεια του. Και στοιχημάτιζα ότι ήταν και άνετα!
Λένη: Το έχετε σε 39-40;
Υπάλληλος: 39 όχι, έμεινε ένα σε 40.
Λ: Μπορώ να το δοκιμάσω;

Βγάζω την αθλητική μου καλτσούδα και το δοκιμάζω. Ήταν πολύ άνετο σαν παπούτσι, και το μέγεθος του επίσης. Δε μπορώ να με κόβουν τα παπούτσια... Και φαινόταν και ωραίο στο γυμνό μου πόδι. Το μόνο του ελάττωμα ήταν ότι ήταν λουστρίνι. Θα φορεθεί του χρόνου το λουστρίνι ή θα είμαι πανηγύρι;

Υ: Άμα φορέθηκε φέτος πρώτη χρονιά, θα φορεθεί και του χρόνου.
Φαίνεται να με πείθει κάπως.
Λ: Τι ώρα κλείνετε;
Υ: Στις 6μιση.
Λ: Οκ θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά.

Να τα πάρω, να μην τα πάρω ή να τον πάρω; Να ζει κανείς ή να μη ζει; Συνήθως σε τέτοιες φάσεις που δεν είμαι εντελώς σίγουρη, στο τέλος μετανιώνω και όταν έρθει η ώρα να βγω δε βρίσκω παπούτσια.

Σε 15 λεπτά επέστρεψα και τα πήρα. Δεν ήταν φτηνά για περίοδο εκπτώσεων ή για το πορτοφόλι μου αυτό τον καιρό, αλλά ήταν ορθοπεδικά και όμορφα και θα τα φορούσα τέλεια με τις φουστίτσες μου που παραμέλησα.

Λ: Τα κουτιά τα ξαναχρησιμοποιείτε;
Υ: Όχι, αλλά μπορώ να το πετάξω εγώ αν θέλεις.
Λ: ΟΚ, ό,τι να'ναι. ..Γιατί κι εγώ απλά θα το ανακυκλώσω.
Υ: Δεν πειράζει, το πετάω εγώ.



Την επομένη το πρωί βάζω τη φουστίτσα μου που είχε καιρό να φορέσω, βάζω την όμορφη μπλουζίτσα μου που είχε ακόμα περισσότερο καιρό να φορέσω, βάζω το καλτσόν μου και όλο χαρά πάω να βάλω και τα καινούρια μου λουστρίνια (εθύμησε μου δημοτικό η φάση αλλά επερνούσα καλά).
Με το που τα φορώ όμως συνειδητοποιώ ότι ήταν μεγάλα μου.
Βάζω τα σούπερ πατάκια μου και τα ξαναδοκιμάζω. Ήταν καλά μου τώρα, αλλά το πόδι μου φαινόταν ωσάν εγκύου (πρησμένο). Ε δε λέει.

Φορώ άλλα παπουτσάκια, βάζω τα άλλα στη τσάντα, με την απόδειξη τους και κινώ κατά τη δουλειά.

Εκεί βρίσκω το τηλέφωνο του καταστήματος στην πρωτεύουσα και ρωτώ εάν είχε το συγκεκριμένο μοντέλο σε 39.
ΞΠ: Όχι, δεν μας έμεινε. Το συγκεκριμένο το φέραμε 2 φορές και εξαντλήθηκε. Έχει σε κόκκινο.
Κόκκινο λουστρίνι; Είπαμε θα πάρουμε λουστρίνι, αλλά μην το παρααφοδεύσουμε κιόλας.
Εάν δοκιμάσετε να βάλετε πατάκι μέσα;
Λ: Δοκίμασα, είπα να δω αν βρω το μέγεθος μου.

Τα ξαναδοκιμάζω στη δουλειά, λέω δε μπορεί να είναι τόσο άσχημα όσο τα θυμούμαι από το πρωί. Και όμως ήταν. Κάνοντας 2 βήματα συνειδητοποιώ ότι ε δε μπορώ να περπατήσω με αυτό το παπούτσι.

Τα βάζω πίσω στη τσάντα και αποφασίζω να πάω να τα αλλάξω μετά τη δουλειά.
Ή έτσι νόμιζα...

Δείτε στο επόμενο επεισόδιο:
ΞΠ: Θα αγοράζατε εσείς παπούτσι χωρίς το κουτί του;

Λ: Προσωπικά δε θα είχα πρόβλημα γιατί ανακυκλώνω τα κουτιά έτσι κι αλλιώς.

...

Λ: Η συζήτηση έχει γίνει επιεικώς αστεία!
ΞΠ: ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙΣ ΤΩΡΑ;

Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 6 τσιουτσίσαν | edit post