Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Εκάμαμε το πτυχίο. Εκάμαμε τζαι το μάστερ, τωρά τζαιρός να χάσουμε τζαι τα κιλά που ήρταν πακέτο με τα χαρτιά μας. Οπότε εξεκίνησα και την διαιτούδαν μου, και το γυμναστηριούδιν μου. Εκοίταξα για κανένα γυμναστήριο δαμέ κοντά στη γειτονιά, είχε ένα που ήταν της κακιάς ώρας τζαι ένα άλλο που παν βασικά άντρες που φιλοδοξούν να γινούν όπως τον Σβατσενεγκερ στα νιάτα του. Άρα άκυρο. So αποφάσισα να πάω στο τακτικό μου γυμναστήριο, που -οκ εννε μακρυά, αλλά το 7λεπτούδιν μου θέλω το. Κι έτσι εξεκινήσαμε με την ξάδερφη μου (εν η πρώτη φορά που έχω και παρέα).

Πάμε 1η μέρα, έβλεπα ένα τυπά που εθώρε. Αγνόησα τον ευγενικά (όσο ευγενικά γίνεται άμα αγνοείς κάποιον), βασικά νομίζω έπαιξα πελλόν.

Πάμε 2η μέρα κ εκεί που ήμασταν στην αίθουσα με την cuz και εκάμναμε τον κοιλιακό μας (γιατί έναν έχουμε) ήταν τζαι ο παρέας τζαι έκαμνε βάρη δικέφαλο. Σε κάποια φάση ακούω κάτι τζαι αν ήμουν στέκοντα ήταν να καλυφτώ, τελικά εν ήταν τίποτε, ήταν το τηλέφωνο του τζαι εχτύπαν, με ringtone μια λαϊκούρα ποτζείνη που πρέπει να είσαι λλίο-πριν-τη-λιποθυμία-πίττα για να την ακούσεις. Τζαι εννοείται επουμπούριζε. Και αναγκαστικά ακούμε (με αυτό το format τα σχόλια μου):

Έλα ρε κουμπάρε...
Ναι...
Πού εν να σας έβρω;...
Caprice?... (Λευκωσία α..)
Πού εν τούτο;...
Αα, τζείνο στη Μακαρείου;... (ναι, είπες μας ότι εν να πάεις τζαι Μακαρείου..)
Ίνταμπου λαλεί ο τζαιρός; Εν καλός, να έρτω με τη μοτόρα;... (έσιεις τζαι μοτόρα, ακούσαμεν το)
Ψιχαλλίζει; Ίνταλως εν να έρτω με τη μοτόρα;... (έσιεις μοτόρα, εμπεδώσαμεν το)
Εν θέλω να έρτω με το ΠιΕνΤάπλουγιου... (έσιεις τζαι bmw, εκαταλάβαμεν το)
Ναι ναι..
(ακολουθούν ασυναρτησίες εκ μέρους του και, σε συνδυασμό με τα χάχανα που δε μπορέσαμε να συγκρατήσουμε με την cuz, χάνουμε ένα μικρό μέρος του action)
Ναι ρε. Τζείνη είναι. Αφού εν η μόνη ξανθή που έρκεται στες κόντρες... (πάεις τζαι σε κόντρες. ουάο. Τωρά εππέσαμεν.)
(ακολουθούν τζ'άλλα ασυνάρτητα τζαι μετά ακούσαμε κάτι του τύπου "να πάω να φάω το μέλι" τζαι αηδιάσαμε τζαι εκουβεντιάσαμε λίγο για να μεν μας βιάσει τζ'άλλο τα αυτιά μας ο παρέας)

Κλείνει το τηλέφωνο (επιτέλους) τζαι λαλεί μας:
-Εσείς κάμνετε τους κοιλιακούς σας α. (ατσσς, pick-up line!)
-Εμείς κάμνουμεν τους, εσύ κάμνεις τες ασκήσεις σου;
-Ε εν να τες κάμω τωρά.
-Μεινίσκετε δαμέ κοντά;
-Ναι, δαμέ γυρώ (5χλμ).
-(άρκεψεν τζαι ελάλεν χωρκά σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων μπας τζαι πετύχει το, αλλά εν του εδώκαμε ποτέ επιβεβαίωση :p) (τζαι συνεχίζει) Ήρτετε σε τούντο γυμναστήριο γιατί έσιει ωραία κοπέλλια αα;
-(ΠΑΙΧΤΟΥ ΓΙΕ ΜΟΥ) Όχι, λέω του, αν επρόσεξες εχτές εξεκινήσαμε τζαι ήρταμε γιατί ξέρουμε τον γυμναστή που εν πολλά καλός.
-Ε καλά, εν τζαι είπα τίποτε (όι ρε,, μάνα μου,, εν μόνη μου που επάλαρα). Ήντα δρακούνα είσαι!
-(όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσεις τόσο το καλύτερο) Απλά απάντησα σου. (Τζαι δρακούνα είμαι για να τα φκάλλω πέρα με κοπελλούθκια που έχουν γονιούς σαν τζαι'σένα) (Άσταδγιαλα)
-Είσαστε φοιτήτριες;
-Όχι, ετελειώσαμε.
-Δασκαλούες;
-(γιατί, φαίνεται; γμτ..) Εγώ ναι, λέω του. Εσύ;
-(με περίλυπο μεν αλλά περήφανο δε ύφος..) Εγώ εν εσπούδασα.
-Και..;
-Και τι;
-(ήντα γάρος είσαι) Τζαι με τι ασχολείσαι;
-Δουλεύκω σεκιούριτι (σε γνωστή φατρία) τζαι βάλλω κόντρες.
-(βάλλεις οξά έσιεις;) Εν καλά.
-Αρέσκουν σας οι μοτόρες;
-(εγώ) Εμένα όχι.
-(η ξάδερφη) Εμένα ναι.
-Ποιες σου αρέσκουν; (σκέφτεται: "πε οι street, πε οι street!")
-Οι chopper. (σκέφτεται: "εν έσιεις υπόθεση")
-(εγώ) Α τζείνες αρέσκουν μου τζαι'μένα. (σκέφτεται: "ούτε εσύ έσιεις υπόθεση. κκιάορκα, εν καταλάβουν οι γεναίτζες που εσπουδάσαν")
(συνεχίζει για πολύ λίγο ακόμα η συζήτηση και γυρίζουμε εμείς για ραχιαίους. Εκείνος πιάνει επιτέλους τη μπάρα με τα βάρη για να κάμει δικέφαλο. Τζαι μετρά:)
-Ένα, δύο, τρία, τέεσσερα, πέεντεε (τι εννοείς έσιεις τζείνο το σφιγμένο τόνο φωνής;!), έεεεξι (απαναΐα μου, εννα κλάσει!!), εφτάααα (σκουλλιστείτε!!!), οχτώωωωω (ε τωρά σίουρα έφυεν του...).
Περιττό να σας πω ότι η ξάδερφη μου εφύρτηκε που το γέλιο, δυνατά, τζαι εμάχουμουν να τα σάσω... Ευτυχώς εποσπαστήκαμε που την αίθουσα τζαι εσυνεχίσαμε στο υπόλοιπο γυμναστήριο.

Ύστερα ο τύπος εκαταδίωκεν μας, επήε τζαι έθκιωξε την cuz που ένα μηχάνημα τάχα για να κάμνουν μια με μια φορά (είμαι σίουρη εν το είσιε καν μεν στο πρόγραμμα του!!) τζαι ήρτεν η καημένη να μου πει ότι εφύρτηκε που τη βρώμα του. ΑΛΛΑ πέτε μου, έννεν έτσι οι άντρες οι βαρβάτοι; Τζαι έβαλλεν τζαι 40 κιλά, τάχα "εσείς κάμνετε 10, εγώ κάμνω τζαι βάρη".. Τέλοσπαντων.
Ποσπάζουμαι που τα μηχανήματα τζαι έμεινε μου το αερόβιο στο τέλος, γι' αυτό επήα να βάλω την καρτέλα με τες ασκήσεις μου πίσω στον τόπο της. Ο παρέας:
-Εν να φύεις;;
-(γιατί, έσιεις έγνοια άμπα τζαι φύω χωρίς φιλούι;) Όι.
Μετά που έκατσε η κακορίζικη η cuz στο ποδήλατο, επήε τζαι εθρονιάστηκε δίπλα της τζαι έπρησεν την. Έπαιζε στην τε.βε ο Λάκης ο Γλυκούλης. Τζαι λαλεί τζείνος:
-Εν ο Λάκης ο Ομορφούλης.
-Ο Γλυκούλης, διορθώνει η cuz.
-Βρίσκεις τον γλυκούλη;; (ΠΑΙΧΤΟΥ)
Ύστερα σε κάποια φάση τούτος εγέλασε με μιαν ατάκα τζαι ελάωσεν τον η cuz:
-Εν τέλια χαζές τούτες οι ατάκες τους. Μόνο τίποτε βλάκες γελούν.
(χεχεχε, όι που ήταν να τον ξαπολύσει.. Λλίες κουβέντες αλλά μπαμ τζαι κάτω η cuz!)
Σε κάποια φάση και ενώ ήμουν 4 μηχανήματα πάρακατω, ρωτά την:
-Μα η φίλη σου έφυε;
-(αυτομολημένη απαντά) Όι, εν τζιαμέ, πήαιννε.

Ήταν να τη λύσω :p

Όι πέτε, έννεν ο άντρας που όλες ονειρευόμαστε;
Μια μια κοπέλλες, μεν κουντιέστε.

Εχτές προχτές επήαμε
μαζί με μιαν παρέα
να φάμε σε κινέζικο,
είπαν μας εν ωραία.

Εμείς συνήθως πάμε αλλού
που έχει το "new chicken"
αλλά τζαι τούτο το τοπούι
πάλε ΟΚ εφκήκεν
(στο φαΐ...).

Επήαμε τζαι ανοίξαν μας
ολόισια την πόρτα.
Ευτυχώς γιατί εν εθώρουν ομπροστά,
Έθελα να φάω πρώτα!

Πάω να κάτσω τζαι γλυστρώ.
Τζίζω της τσαέρας,
επήε θκυό μέτρα πάρατζει
ούτε που να'ταν πλαστική
τζαι να φύσαν πελλοαέρας.

Τελοσπάντων εκάτσαμε
να δούμε τι να πιάμε.
Ερωτήσαν μας δέκα πλάσματα
"αποφασίσαμε τι θα φάμε;"

Ε στη δέκατη φορά
είπαμε να τους πούμε
γιατί αν έρκετουν αλλό'νας
ήταν να πρηστούν..

Ήρτασιν τα ορεκτικά,
εγέμωσεν ο τόπος.
Τζαι το στροντζυλόν τους που τζυλά
εκόλλαν, εχάλασεν αλόπως.

Πρέπει να ήταν η μέρα μου
διότι έσυρα τα chopsticks,
έγρισα τζαι το τραπεζομάντηλο
με μιάς τζαι που την πρώτη.

Λλίον πριν να ποσπαστώ
που το ορεκτικό μου
εχάθηκεν το πιάτο μου
άψε-σβήσε που ομπρός μου.

Φέρνουν μας τζαι το νερό
τζαι βάλλουν μας στα ποτήρκα
τζαι ώστι να πιούμε μια γουλιά έρκουνταν,
ωσάν τα αππηιτούρκα.

ΑΦΗΣ'ΜΑΣ ΓΙΕ ΜΟΥ ΗΣΥΧΟΥΣ
να φάμε το φαΐ μας!
Έν τζαι να πάθουμε τίποτε
αν φύεις που πας στο αρτζ*ν μας!

Με αυτά τζαι με τούτα εφάαμεν
τζαι ήρτεν τζαι ο λοαρκασμός
τζαι έπιαν με η συγκοπή
"μα τζείνο που εφάμε ήταν χρυσός;"

Για να λαλούμε τζαι του στραβού όμως
την πάσαν την αλήθκεια,
τα φαγιά ήταν καλά,
εν εμείναν για τα σκουπίθκια.
(εκτός που το lemon chicken, αφού εν το τρώω με τίποτε)

Συμπέρασμα κοπέλια μου;
Θα πηαίννω τζει που ξέρω.
Εν μας κάμνουν τα high-class,
Ιντα'ντζαιν να υποφέρω!

Η μέρα σήμερα προβλέπεται να είναι όπως ακριβώς περιγράφεται από τον τίτλο του ποστ.
Εξύπνησα που την ανάποδη και στη δουλειά έχω όσα περισσότερα μπορούσα να έχω. Και εν ούλλα listed as no.1 στη λίστα προτεραιοτήτων.

My resolution for today: να νευριάσω όσο το δυνατό λιγότερο (καθόλου αποκλείεται, let's be realists).

Το ανακοινώνω για να δεσμευτώ δημόσια.

Wish me luck.

Πολλοί αναρωτήθηκαν τι θέλουν επιτέλους οι γυναίκες, μεταξύ τους και ο θείος του παπουτσόσυκου, ο Νικόλας, αλλά και το παπουτσόσυκο το ίδιο. Αφορμή για τούτο το ποστ ήταν το λανθάνον ερώτημα που έθεσαν τόσο ο Νικολής αλλά τζαι το φίλτατο παπουτσοσυκούδιν σε αυτό το ποστ. Έχω να σας πω φίλοι μου ότι ο κύριος Σταρόβας απάντησεν με τραγούδι στο πανάρχαιο ερώτημα, τι θέλου(με)ν οι γυναίκες (εν διστάζω να βάλω και τον εαυτό μου μέσα κάποιες φορές).

(Μην περιμένετε εικόνα, δώστε βάση στους στίχους)

Δεν είναι Ινδός...

Δεν είναι μηχανόβιος...

Δεν είναι μετροσέξουαλ...

Είναι μόνο το άγαλμα του Ζήνωνα μπροστά από την Επαρχιακή Διοίκηση Λάρνακας.





Ίνταμπου ρε κοπέλλια του Δημαρχείου;
Έπεσε λλίο ο τουρισμός τζαι είπαμε να τον ρίξουμε τέλλια;
Οξά εσείς εν περνάτε μπροστά που την Επαρχιακή Διοίκηση να τα δείτε (τα χάλια μας);

Εχτές έφερα στη δουλειά ένα scanner που είχαμε έξτρα στο σπίτι για να κάμω λίγη δουλειά της δουλειάς (εκαταλάβετε τελοσπάντων). Πού να γυρεύκω το installation cd σπίτι, έμπηκα στη σελίδα της ΗΡ, ήβρα το scanner μου, εκατέβασα τα drivers του και έκαμα την εγκατάσταση του λογισμικού, όλα καλά ως εδώ.

Το ευλοημένο όμως εν έλεγε να δουλέψει. Ρε αμάν, ρε ζαμάν, τίποτε.
Έχω μεγάλη πελλάρα όμως με τούτα, εν ανέχουμαι να με περιπαίζει η τεχνολογία. Εν να πορωθώ, εν να φάω ώωωρες, αλλά εν να το σάσω.
Τέλοσπαντων.
Φκάλλω τες πρίζες, ξαναβάλλω τες. Τίποτε.
Μπαίνω ξανά στη σελίδα της ΗΡ, κατεβάζω επιδιορθωτικά προγραμματούθκια, τίποτε.
Εχτές έλειψε η ώρα,
συνεχίζω σήμερα.
Ξαναδοκιμάζω να σκανάρω, λέω μπας και ήθελε restart το computer. Τίποτε.
Ξαναεγκαθιστώ τα drivers. Τίποτε.
Κατεβάζω διαγνωστικό προγραμματούδι. Τίποτε.
Νεκατώνω ποτζεί ποδά, έφκαινε μήνυμα ότι έλειπε ένα αρχείο. Κατεβάζω τζαι τζείνο το αρχείο, τίποτε.
Ξανανεκατώνω, βλέπω ότι τελικά το αρχείο υπήρχε στον υπολογιστή.
Ούφφου.
Νεκατώνω ακόμα λίγο, ξανακοιτάζω τες πρίζες μου τζαι ούλλα, τζαι τι ανακάλυψα..

Ξέρετε το usb σύρμα που ενώνει το scanner με τον υπολογιστή.. Που έχει που τη μια το usb σκατουλλάκι που μπαίνει πας στο usb port του υπολογιστή, και που την άλλη εν άλλου σχήματος το σκατουλλάκι που μπαίνει πας στη συσκευή..
Ε τζείνο το άλλου σχήματος σκατουλλάκι έβαλα το ανάποδα πας στο scanner τζαι εν έμπαινε τέλια μέσα τζαι ενόμιζα ότι ως τζιαμέ επήεννε...

Αρέσκει μου πολλά να βρίσκω άνθρωπους στο διάβα μου που εν γεμάτοι θετική ενέργεια. Μεταδίδουν την ρε παιδί μου, αφήνουν την in the air, όπως το άρωμα. Άμα περάσει ο άλλος δίπλα σου τζαι φορεί ένα ωραίο άρωμα αρέσκει σου. Άμα βρωμεί στραβομουτσουνιάζεις.
Σαν πχ τούτα τα τυπουθκια, εκαταφέραν και ανεβάσαν τους παραπάνω μες στο τρένο! Κάθε φορά που βλέπω το φιλμάκι κάμνω παναϋρούθκια μόνη μου όπως το μωρό..

Σήμερα εβρέθηκα στο χωρκό κ επήα να δω αγαπημένους συγγενείς. Επήα τζαι στη θεία μου τζαι επέτυχα την μια αγαπημένη μου δρακουνοξαδερφούλα να προσπαθεί να ξεκινήσει θκιάβασμα. Έχω πολλές ξάδερφες που αγαπώ πολλά, αλλά τούτη εν η μιτσιά. Τζαι η φαρματζερή :p (όσοι την ξέρουν, ξέρουν γιατί). Πάει φέτος Α' Δημοτικού.

Πρώτη ημέρα του σχολείου, το πρωί, πριν να πάει:
Πάει στην κουζίνα, πίνει νερούι τζαι ρέεται ως συνέπεια. Λαλεί της μάμας της:
-Άμμα, ίνταμπου εννα κάμω στην τάξη άμα μου έρτει να ρεχτώ; (εύλογο ερώτημα)
-Ε, αγάπη μου εννα κλείσεις το στόμα σου, εννα βάλεις το χεράκι σου μπροστά τζαι εννα προσπαθήσεις να ακουστεί όσο το λιγότερο. (καλή απάντηση)
-Ε, τζαι αν μου έρτει να κλάσω; (ε εν τζαι τούτο!)
-Να σηκωστείς τζαι να πάεις να πεις της δασκάλας "Κυρία μπορώ να πάω στην τουαλέτα να κλάσω;" (συναδελφικό χιούμορ :p)

Update:
Πριν λλίες μέρες, έπιαε η δασκάλα μες στην τάξη να τους τραγουδήσει ένα τραγουδάκι.
Πετάσσεται η καθ'όλα διακριτική πριντζηπέσσα μου τζαι λαλεί της:
-Όι, όι, όι. . . Μεν το παλεύκεις. (η δασκάλα επήε φυρμένη τζαι είπεν το της θείας μου)


Σήμερα μόλις επήα ερούφησα την με φιλούθκια τζαι λαλεί μου "ένα λεπτό!".
Εξαφανίζεται, πάει φέρνει τρεις μικρές πετρούες, τρία ψαράκια (ποτζείνα που είχαμε μιτσιοί που τα εβάλλαμε σε μια βάση, η βάση εγύριζε τζαι επροσπαθούσαμε να τα ψαρέψουμε, τζείνα ναι), τζαι έπιαε τζαι μια κόλλα τζαι εζωγράφισε το εξής:




Λαλεί μου:
-Εννα παίξουμε. (μπόρω να κάμω τζαι τίποτε άλλο;)
-Ωραία αγάπη μου! Τι εννα παίξουμε; (I don't want to know, I don't want to know)
Φέρνει την κόλλα κοντά μου, κάθεται δίπλα μου,
-Ποτούτο. Εσύ ποιο θέλεις; (αναφέρεται στα κουτιά κάτω δεξιά) Εγώ θέλω το τούτο, άρα εσύ πιάνεις το άλλο (ε φυσικά εθκιάλεξε το κουτί που είχε πουπάνω την καρδία και το τρίγωνο, τζαι άφηκεν μου εμένα τον κύκλο τζαι το αστερούι). (Άρεσε μου που μου έδωκε τζαι επιλογή..)
Βασικά οι οδηγίες ήταν ότι η καθεμιά είχε τες "πέτρες" της (εννοείται ότι έπιαε τα ψαρούθκια τζαι άφηκεν μου τες πετρούες), εβάλλαμεν τες διαδοχικά πάνω στο μεγάλο αστέρι, είτε στο κέντρο ή στες άκρες των ακτίνων τζαι εδικαιούμασταν μια κίνηση σε διπλανό σημείο κάθε φορά. Ενικούσε εκείνη που θα έκαμνε ευθεία γραμμή. Ενίκησα την μια φορά, άφηκα την ενίκησε 5-6, ενίκησα αλλη-καμιάν, εχτίτζιασε (τοξότες ιν άξχιον μάνα μουυυ), σε κάποια φάση λαλώ της
-Μα τι εν τούτα τα κουτιά τελικά; (τα κάτω δεξιά).
Τζαι απαντά μου με ένα αθώο, γελαστό, ακαταμάχητο υφούι:
-Εν για το διάλειμμα.. Αρέσκουν μου τα διαλείμματα.. (χιχιιιιι)


Ύστερα επιάσαμεν να διαβάσουμε. Εξανακάτσετε με μωρό της Α' του Δημοτικού, όσο έξυπνο τζαι αν είναι (τζαι τραστ μι, τούτης εν της φέφκει τίποτε, έγραφεν τες δικές της συνταγές σε ηλικία 5 χρονών), η ώρα 18:30 για να θκιαβάσει; (Είχε έξτρα πρόβες μπαλέτου η πριντζηπέσσα μου τζαι εκαθυστέρησε) Έντεκα μίλια, δώδεκα ώρες δε λαλείς τίποτε. Τζαι χρονικούς στόχους εβάλαμε, τζαι δωρούι της έταξα, τίποτε, εβαρκέτουν πολλά. Τέλοσπαντων, σιγά σιγά επροχωρήσαμε. Σε κάποια φάση αρκεψε τζαι εσούζετουν μπροστά-πίσω πας στην καρέκλα. Ενόμισα εβαρέθηκε τόσο που έπιαεν την. Τελικά σηκώνεται, κάμνει ελαφρά πηδηματάκια επί τόπου, κρατεί την πυζιαμούα της πίσω τζιαμέ που εν το κωλούι (χα, ήρτεν η ώρα της, λαλώ), βουρά στην τουαλέτα τζαι ακούμεν την με τη γιαγιά να λαλεί:

-Όι, όι, μεν κατουρηθείς, μεν κατουρηθείς..!!
.
..
...
Τωρά κατούρα...


Εγελάσαμεν καμπόσο με τη γιαγιά πας τούτη την κουβέντα, ετελειώσαμε τα μαθήματα μας με την δρακουνούα μου, επαίξαμε ένα παιχνίδι με συλλαβές, εκάμαμε ππούρτου η μια της άλλης πας στην κοιλιά και την έκανα σιγά σιγά..

Έσπασεν με λλίο σήμερα, τους υπόλοιπους σπάζει τους πολλάαα παραπάνω, αλλά τούτη εν η πριντζηπέσσα μου :)