Ανυπομονούσα, μεν, αλλά νομίζω η πρώτη μου αντικατάσταση ήταν όπως ένα άσχημο ξεπαρθένεμα. Τζαι είμαι ειλικρινής. Εν μπορώ να γράψω ψέμματα ότι ήταν πολλά ωραία τζαι ότι έκαμα διαφορά.
Να εξηγηθώ.
Αρχικά να σας πω ότι αντικατέστησα δάσκαλο με ειδίκευση μουσικής. Άρα 2 σχολεία, 11 τάξεις, 250 μαθητές. Κάθε θκυό μέρες.
Στην αρχή επίστεψα ότι οι μιτσιοί επήραν τον αέρα μου. Ύστερα εκλογίκευσα το λέγοντας στον εαυτό μου ότι ποιος χέζει την αντικαταστάτρια της μουσικής. Στην εβδομάδα συνειδητοποίησα ότι και τα δύο σχολεία στα οποία πήγαινα ήταν απλά περιπτωσάρες. Χωρίς να αγνοώ ότι περιπτώσεις σαν αυτές που συνάντησα τώρα θα υπάρχουν παντού, η συνομιλία με πεπειραμένους δασκάλους έπεισε με ότι οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι η πλειοψηφία σε άλλα σχολεία.
Από πού να ξεκινήσω τζαι πότε να σταματήσω να το φυσώ;
Πρώτο μάθημα έκαμα σε μια Γ' τάξη με 6 μωρά. Ενόμισα ότι εμπήκα σε τάξη που την κόλαση. Το ένα το μωρό ήταν και πολλά επιθετικό και είχε συνοδό. Δύο ενήλικες εν εκάμναμε καλά 6 κοπελλούθκια. Ήταν να παιχτώ. Τα επόμενα μαθήματα με την ίδια τάξη εσημαδεύτηκαν από διάφορα συμβάντα. Να βάλλει η μιτσιά τα πόθκια της πας στο θρανίο, να της λέω "κουκλίτσα μου να κατεβάσουμε τα ποδαράκια μας από το θρανίο;" τζαι να αρκέφκει να τσιριλλά υστερικά "μεν μου τζιήζεις, μεν μου τζιήσεις". Να θέλει ο μιτσής ο επιθετικός να μας πει ανέκδοτο, να του λέω με ενθουσιασμό "ναι!" και να αρκέφκει ένα ανέκδοτο με επικρατέστερες λέξεις τους βίλλους και τες πουτάνες, εγώ να προσπαθώ με το καλό να τον κάμω να σκάσει τζαι στο τέλος να λαλεί της συνοδού του (έστειλα να την φωνάξουν) ότι ετράβησα του τα μαλλιά του τζαι τα αυτιά του. Τα μωρά εν mind readers. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι το τελευταίο μάθημα (ήταν σήμερα) επήε μια χαρά, έβαλα τους να ζωγραφίσουν αρχικά και μετά επαίξαμε ένα μουσικό παιχνίδι που τους άρεσε πολλά τζαι ευχαριστηθήκαν το. Το τελευταίο πεντάλεπτο έχασα τους.
Την επομένη, στο άλλο σχολείο είχα μάθημα με Α' τάξη. "Όππα μάνα μουυυυυ, λαλώ, τα πρωταιούθκια εν ψαρωμένα, εν τζαι Νιόβρης - ακόμα εν ξέρουν ίνταμπου τους γίνεται, πόμπααααα". Νννννά μες στα μμάθκια. Η πρώτη κουβέντα που άκουσα μόλις εμπήκα μες στην τάξη, σαν μεν με ξαναείδαν, σαν μεν είχαν ιδέα ποια εν που είμαι:
"Κυρία, είσαι πασιά".
Πολλές ήταν οι απαντήσεις που επεράσαν που το νου μου εκείνη την ώρα, αλλά επέλεξα Σκίννερ και συντελεστική μάθηση: αγνοούμε τη μη επιθυμητή συμπεριφορά. Αργότερα, και μετά που οι μιτσιοί λλίο έμεινε να με καβαλλητζέψουν, κατέληξα να τους κατεβάζω σκαλάκια που τη σκάλα της δασκάλας τους. Κάτι εγίνην. Εν η μόνη τάξη στην οποία πιστεύκω εν εκατάφερα να κάμω τίποτε. Τίποτε όμως.
Ύστερα εμπήκα σε μια Στ τάξη με κάτι μαντράχαλλους. Είπα να τους αφήκω να δούμε πόση ώρα ήταν να τους πάρει να ησυχάσουν για να συστηθούμε. Επήρεν μου ένα 10λεπτο πριν να μπήξω την παουρκά. Εζήτησα τους, όπως και στις υπόλοιπες τάξεις που μπήκα, όταν μου συστήνονται να μου λεν και αν οι ίδιοι ή οι γονείς τους είναι από χώρα εκτός της Κύπρου, γιατί τους μπλα μπλα λόγους. Ο ένας ο εξυπνάκιας επήε να υιοθετήσει άλλη προφορά τζαι να μου πει τζαι άλλο όνομα. Εν εμπορούσα να ανεχτώ τέτοια περιπαιχτική συμπεριφορά προς τους αλλοδαπούς/ αλλόγλωσσους μαθητές. Εφάτσιησα τα σιέρκα μου πας στην έδρα και είπα του αργά και σταθερά και κοιτάζοντας τον μες στα μμάθκια, αν εν έχει τα κότσια να μου συστηθεί σαν άντρας.
"Δημήτρης τάδε".
Αβρατινήν...
Ύστερα ένας παχύσαρκος μαθητής εκτόπισε με με το βάρος του σώματος του (ναι actually εκούντησεν με) για να μεν βάλει την καρέκλα του πας στο θρανίο την τελευταία περίοδο.
Τα τελευταία 2 μαθήματα ήταν λλίο καλύτερα, επροκάλεσα τους νοητικά, εμίλησα τους ανοιχτά και φυσιολογικά για θέματα που ελαλούσαν τζαι εχαχανίζαν (πχ. μότες τζαι περίοδος) τζαι νομίζω κάτι εγίνην.
Σε μια Ε' τάξη έφαα ξύλο, προσπαθώντας να αποτρέψω κλωτσιές τζαι ππουνιές τόσο δυνατές που σίιιιιιιιγουρα θα προκαλούσαν τραύματα. Φυσικά έστειλεν τους ο δάσκαλος τους τζαι απολογηθήκαν μου, αλλά το ξύλο μου έφαα το. Λίγο ξύλο την ημέρα, την ημικρανία την κάνει Τέρα(ς).
Γενικά αυτομόλησα. Δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η αντικατάσταση. Τζαι τούτος ο δάσκαλος εκούνταν την τζει τζει! Αρχικά ήταν για 4 μέρες, έγινεν 10 τελικά (μακάρι να έγιανε ο άνθρωπος).
Είμαι σίγουρη ότι οι δάσκαλοι της τάξης τους επιστρατεύουν διάφορες και διαφορετικές μεθόδους για να τους πειθαρχούν, αλλά εν προφανές ότι με τόσες "ξεχωριστές" περιπτώσεις σε κάθε τάξη εν μπορούν να κάμουν και θαύματα.
Τζείνο που εκατάλαβα είναι ότι οι πλείστοι γονείς των μωρών που είδα τούτες τες μέρες δεν έχουν υπόθεση, αφήνουν τα μωρά τους να κάμνουν ό,τι θέλουν τζαι τα μωρά έρχονται στο σχολείο τζαι αναμένουν να συμβαίνει το ίδιο. Τζαι η τηλεόραση, το βλακοκούτι όπως το λέει η μάνα μου, να το αλλάξουμε σε δερνοκούτι. Εν φαντάζεστε πόσο βίαια εν τα μωρά. Τζαι τι τραύματα έχουν που την τηλεόραση. Ήρτε μωρό που εν εκοιμήθηκε όλη τη νύχτα γιατί είδε ωμή σκηνή δολοφονίας σε μια ταινία. Τζαι εσυσπάτουν το σωματούι της κάθε φορά που το θυμάτουν. Έ λ ε ο ς κύριε γονέα, έλεος. Λυπήθου το κοπελλούι σου! Πέψε το για ύπνο την ώρα που πρέπει! Λυπήθου το!
Ουφφφφ..
Ελπίζω μόνο για το καλύτερο.
Να εξηγηθώ.
Αρχικά να σας πω ότι αντικατέστησα δάσκαλο με ειδίκευση μουσικής. Άρα 2 σχολεία, 11 τάξεις, 250 μαθητές. Κάθε θκυό μέρες.
Στην αρχή επίστεψα ότι οι μιτσιοί επήραν τον αέρα μου. Ύστερα εκλογίκευσα το λέγοντας στον εαυτό μου ότι ποιος χέζει την αντικαταστάτρια της μουσικής. Στην εβδομάδα συνειδητοποίησα ότι και τα δύο σχολεία στα οποία πήγαινα ήταν απλά περιπτωσάρες. Χωρίς να αγνοώ ότι περιπτώσεις σαν αυτές που συνάντησα τώρα θα υπάρχουν παντού, η συνομιλία με πεπειραμένους δασκάλους έπεισε με ότι οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι η πλειοψηφία σε άλλα σχολεία.
Από πού να ξεκινήσω τζαι πότε να σταματήσω να το φυσώ;
Πρώτο μάθημα έκαμα σε μια Γ' τάξη με 6 μωρά. Ενόμισα ότι εμπήκα σε τάξη που την κόλαση. Το ένα το μωρό ήταν και πολλά επιθετικό και είχε συνοδό. Δύο ενήλικες εν εκάμναμε καλά 6 κοπελλούθκια. Ήταν να παιχτώ. Τα επόμενα μαθήματα με την ίδια τάξη εσημαδεύτηκαν από διάφορα συμβάντα. Να βάλλει η μιτσιά τα πόθκια της πας στο θρανίο, να της λέω "κουκλίτσα μου να κατεβάσουμε τα ποδαράκια μας από το θρανίο;" τζαι να αρκέφκει να τσιριλλά υστερικά "μεν μου τζιήζεις, μεν μου τζιήσεις". Να θέλει ο μιτσής ο επιθετικός να μας πει ανέκδοτο, να του λέω με ενθουσιασμό "ναι!" και να αρκέφκει ένα ανέκδοτο με επικρατέστερες λέξεις τους βίλλους και τες πουτάνες, εγώ να προσπαθώ με το καλό να τον κάμω να σκάσει τζαι στο τέλος να λαλεί της συνοδού του (έστειλα να την φωνάξουν) ότι ετράβησα του τα μαλλιά του τζαι τα αυτιά του. Τα μωρά εν mind readers. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι το τελευταίο μάθημα (ήταν σήμερα) επήε μια χαρά, έβαλα τους να ζωγραφίσουν αρχικά και μετά επαίξαμε ένα μουσικό παιχνίδι που τους άρεσε πολλά τζαι ευχαριστηθήκαν το. Το τελευταίο πεντάλεπτο έχασα τους.
Την επομένη, στο άλλο σχολείο είχα μάθημα με Α' τάξη. "Όππα μάνα μουυυυυ, λαλώ, τα πρωταιούθκια εν ψαρωμένα, εν τζαι Νιόβρης - ακόμα εν ξέρουν ίνταμπου τους γίνεται, πόμπααααα". Νννννά μες στα μμάθκια. Η πρώτη κουβέντα που άκουσα μόλις εμπήκα μες στην τάξη, σαν μεν με ξαναείδαν, σαν μεν είχαν ιδέα ποια εν που είμαι:
"Κυρία, είσαι πασιά".
Πολλές ήταν οι απαντήσεις που επεράσαν που το νου μου εκείνη την ώρα, αλλά επέλεξα Σκίννερ και συντελεστική μάθηση: αγνοούμε τη μη επιθυμητή συμπεριφορά. Αργότερα, και μετά που οι μιτσιοί λλίο έμεινε να με καβαλλητζέψουν, κατέληξα να τους κατεβάζω σκαλάκια που τη σκάλα της δασκάλας τους. Κάτι εγίνην. Εν η μόνη τάξη στην οποία πιστεύκω εν εκατάφερα να κάμω τίποτε. Τίποτε όμως.
Ύστερα εμπήκα σε μια Στ τάξη με κάτι μαντράχαλλους. Είπα να τους αφήκω να δούμε πόση ώρα ήταν να τους πάρει να ησυχάσουν για να συστηθούμε. Επήρεν μου ένα 10λεπτο πριν να μπήξω την παουρκά. Εζήτησα τους, όπως και στις υπόλοιπες τάξεις που μπήκα, όταν μου συστήνονται να μου λεν και αν οι ίδιοι ή οι γονείς τους είναι από χώρα εκτός της Κύπρου, γιατί τους μπλα μπλα λόγους. Ο ένας ο εξυπνάκιας επήε να υιοθετήσει άλλη προφορά τζαι να μου πει τζαι άλλο όνομα. Εν εμπορούσα να ανεχτώ τέτοια περιπαιχτική συμπεριφορά προς τους αλλοδαπούς/ αλλόγλωσσους μαθητές. Εφάτσιησα τα σιέρκα μου πας στην έδρα και είπα του αργά και σταθερά και κοιτάζοντας τον μες στα μμάθκια, αν εν έχει τα κότσια να μου συστηθεί σαν άντρας.
"Δημήτρης τάδε".
Αβρατινήν...
Ύστερα ένας παχύσαρκος μαθητής εκτόπισε με με το βάρος του σώματος του (ναι actually εκούντησεν με) για να μεν βάλει την καρέκλα του πας στο θρανίο την τελευταία περίοδο.
Τα τελευταία 2 μαθήματα ήταν λλίο καλύτερα, επροκάλεσα τους νοητικά, εμίλησα τους ανοιχτά και φυσιολογικά για θέματα που ελαλούσαν τζαι εχαχανίζαν (πχ. μότες τζαι περίοδος) τζαι νομίζω κάτι εγίνην.
Σε μια Ε' τάξη έφαα ξύλο, προσπαθώντας να αποτρέψω κλωτσιές τζαι ππουνιές τόσο δυνατές που σίιιιιιιιγουρα θα προκαλούσαν τραύματα. Φυσικά έστειλεν τους ο δάσκαλος τους τζαι απολογηθήκαν μου, αλλά το ξύλο μου έφαα το. Λίγο ξύλο την ημέρα, την ημικρανία την κάνει Τέρα(ς).
Γενικά αυτομόλησα. Δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η αντικατάσταση. Τζαι τούτος ο δάσκαλος εκούνταν την τζει τζει! Αρχικά ήταν για 4 μέρες, έγινεν 10 τελικά (μακάρι να έγιανε ο άνθρωπος).
Είμαι σίγουρη ότι οι δάσκαλοι της τάξης τους επιστρατεύουν διάφορες και διαφορετικές μεθόδους για να τους πειθαρχούν, αλλά εν προφανές ότι με τόσες "ξεχωριστές" περιπτώσεις σε κάθε τάξη εν μπορούν να κάμουν και θαύματα.
Τζείνο που εκατάλαβα είναι ότι οι πλείστοι γονείς των μωρών που είδα τούτες τες μέρες δεν έχουν υπόθεση, αφήνουν τα μωρά τους να κάμνουν ό,τι θέλουν τζαι τα μωρά έρχονται στο σχολείο τζαι αναμένουν να συμβαίνει το ίδιο. Τζαι η τηλεόραση, το βλακοκούτι όπως το λέει η μάνα μου, να το αλλάξουμε σε δερνοκούτι. Εν φαντάζεστε πόσο βίαια εν τα μωρά. Τζαι τι τραύματα έχουν που την τηλεόραση. Ήρτε μωρό που εν εκοιμήθηκε όλη τη νύχτα γιατί είδε ωμή σκηνή δολοφονίας σε μια ταινία. Τζαι εσυσπάτουν το σωματούι της κάθε φορά που το θυμάτουν. Έ λ ε ο ς κύριε γονέα, έλεος. Λυπήθου το κοπελλούι σου! Πέψε το για ύπνο την ώρα που πρέπει! Λυπήθου το!
Ουφφφφ..
Ελπίζω μόνο για το καλύτερο.
άτε, ελπίζω να επόμενα να εν καλύτερα
τουλάχιστον που την άλλη την δουλειά με τον αρχιπρήχτη επαρέτησες την;
Υπομονή.
Άμα είναι έτσι εγώ δεν γίνομαι μάνα! :οΡΡΡΡΡ
πως τα καταφέραμε και έγιναν τα σχολεία, ζούγκλα; και να θέλεις να κάνεις τη δουλειά σου, δεν μπορείς. δύσκολα τα πράγματα, πολύ δύσκολα.
Λένη μου, ψυσιήν τζιαι νεύρο! Σκέφτου που εννά έρτει η ώρα σου να μπεις κανονικά μες τα σχολεία! Λαλείς να έχουν δίκαιο τελικά οι δάσκαλοι που παραπονιούνται συνέχεια;
Εγώ είμαι σίουρη ότι μπορείς να κάμεις τη διαφορά, οι αντικαταστάσεις όμως εν ό,τι σιειρόττερο τζιαι δεν προσφέρουνται για κάτι τέθκοιο. Βλέπουν το τζιαι οι μιτσιοί ως αφορμή να παίξουν παρά να κάμουν μάθημα οπότε...
Φιλιά!!
haha polla parastatika ta perigrafis... :)
ipomoni k dinami.
kamni me na ana8eoro tin epilogi tis ekpedeusis os epaggelma vevea...
U can do the difference! I believe in YOU!
twra ekatalava entelws to sxolio sou "kamia fora efxomaste na men mas epianan se kapoies douleies" ;)
Eprepe na dioun adeies gonea! Tzai oxi na spourtolooun kopellouthkia oi kathe axaparoi!
xerw ti eperase to koritsaki pou eide wmotita stin tv...epatha to kai egw stin triti dimotikou, dioti ekame lathos ena kanali kai anti 12 ta mesanukta evalan ergo tromou i wra 12 to mesimeri...savvato thumoumai...ekama 1 evdomada na koimithw xwris efialtes kai me kleisto fws! meta dustixws, pou ta polla pou thoroume tzai sta nea pleon kai stis tainies pathainoume psychokoinwniko moudiasma!
Αμμάναμου μάναμου.. Εθύμισες μου την πρώτη μου αντικατάσταση...Μπππρρρ.. Και εγώ έφαα κλωτσιά πας το καννίν που έναν μιτσήν ταυρίν.
Σοβαρά, σου το εγγυούμαι, τα πράγματα βελτιώνονται με τα χρόνια (εννοώ θα το συνηθίσεις χιχι). Οι περιπτωσάρες δεν θα λείψουν, δυστυχώς. Aμαν όμως είσαι μέρος του σχολείου και όχι περαστικός, μπορείς να χτίσεις μια σχέση με τα μωρά, τζαι τούτο βοηθά (στις πλείστες περιπτώσεις) να μεν τρώεις ξύλο! ;)
ΠΟΜΟΝΗΗΗΝ! Έχεις την αμέριστή μου συμπαράσταση και κατανόηση.
You know my email ;)
Μα καλα σιορ εννεν στην κυπρο που ζιούμε?Ποιοι εν τούτοι οι γονιοί που εν τόσο αδιάφοροι
Εγιναν πλειοψηφία?
Ο διευθυντή τι κάμνει?
Και μετα εν η αστυνομία που φταιει όταν τούντα ατομα εχουν αντικοινωνική
συμπεριφορα.Μάναμου τα ρε(μιλω για πιο μεγαλα μωρα που έχουν τούντη νοοτροπια)
man μου?!?!
μεν ξαναπιάεις έτσι μιτσιάν αντικατάσταση. 4 μέρες μίshιμου! Αν θα πάεις, να κάτσεις κανένα μήνα/δίμηνο τουλάχιστον, να μπορέσεις να κάμεις κανένα διαγώνισμα τζιαι να (απειλήσεις ότι εννά) βάλεις τζιαι κανένα βαθμό/καλέσεις γονείς... νάshεις πέρασην τέλοσπάντων :/
ούφφου αχχώθηκα.
Ρίτσα, εν την επαραίτησα, εκούντησα την απόγευμα, αλλά ευτυχώς (να χτυπήσω ξύλο) ο αρχιπρήχτης ήβρε άλλο ποσκόλιο τούτο τον καιρό τζαι εν με ξαναενόχλησε. Ή μπορεί να εθκιάβασε το σχετικό ποστ.
Alice world, να γίνεις μάνα για να μεν γίνουν όλα τα κοπελλούθκια έτσι.
Μάνα, τζαι'γώ τούτο εκατάλαβα. Εν ήμουν εκτός όμως της σχολικής πραγματικότητας. Έχω πάρα πολλούς συγγενείς και γνωστούς δασκάλους και μαθαίνω από πρώτο χέρι τι γίνεται. Απλά ειδικά αυτά τα σχολεία ήταν το κάτι άλλο..
Εόλικα, ψυσιήν τζαι νεύρο ευχήθηκα στους δάσκαλους που άφηκα πίσω! Εκεί που υπάρχει καπνός...
Ξέρω το ρε ότι οι αντικαταστάσεις δεν προσφέρονται, αλλά έχω τόσες φίλες που ήδη επήαν, καμιά εν εσυνάντησε έτσι καταστάσεις, ούτε καν close, οπότε αντιλαμβάνεσαι το σοκ μου. xx
Δρακουλίνα, καλώς όρισες! Θέλει γερά νεύρα τζαι υπομονή του γαδάρου, ναι. Εγώ ελείφτηκα την πολλές φορές τούντες 10 μέρες.
Kalioush, η Μαρλέν έχει χρόνια που λαλεί για τες άδειες/ εξετάσεις για γονείς. Ρε δαμέ θυμούμαι ένας που τους χειρότερους εφιάλτες που είχα ποτέ μου επροκλήθηκε που cartoon(!) που είδα όταν ήμουν 9-10 χρονών, πόσο μάλλον αν έβλεπα κανένα θρίλερ!!
Ασυγχώρητη, χαχα το ξύλο δε λείπει που τες αντικαταστάσεις δηλαδή. Ο μόνος λόγος που δεν άλλαξα ΗΔΗ επάγγελμα είναι η γνώση(ή η ελπίδα) ότι τα πράματα δεν είναι έτσι στη γενική τάξη. Τουλάχιστο όχι πάντα :Ρ
Thanks man, αν έχεις τζαι το e-mail του Μικελλίδη θα το χρειαστώ τούτες τες μέρες :Ρ
Ανώνυμε, στο κέντρο της πρωτεύουσας φαίνεται να έχουν γίνει πλειοψηφία οι αδιάφοροι γονείς. Ο διευθυντής κάμνει πραγματικά ό,τι μπόρει. Εξακολουθεί όμως να είναι διευθυντής, και όχι μάγος.
Sike man(a), (αλήθκεια how's αθρωπούης;) που κάπου πρέπει να ξεκινήσω. Εν καλά τζαι τα λεφτά των αντικαταστάσεων, τζαι έχω ήδη 1 δάνειο και πρέπει να αλλάξω αυτοκίνητο.
Θκυό μέρες ήμουν έτοιμη να "συσφίξω τις σχέσεις μου με τους γονείς" κάποιων ροκόλων. Τζαι εμισοαπείλησα τους ότι ένα φύλλο εργασίας που τους επήρα εμπορούσε να γινεί διαγώνισμα. Έκαμε μου χαλάστρα όμως μια άλλη δασκάλα που με έβαλε να τους μάθω ένα τραγούδι για τη διαμαρτυρία κατά του ψευδοκράτους.
*sigh*
i "apivdisis" pou lalei j mia fili mou, se olo tis to megaleio.
toutous pou eginan ETSI goneis, oi goneis tous pws tous eixan megalwsei je en eixan paradeigmata aspoume?
Εγώ είσιεν να τους κάτσω δκυό πάτσους να φέρουν τα μίλια τους. Κωλόπαιδα. Τζαι μεν ακούσω οτι "εν μωρά"!
ότι θέλει "το μωρό" για να μας αφήσει ήσυχους και να τα αποτελέσματα...
θαυμάζω πραγματικά το κουράγιο σου... δηλαδή βλέπω τα παιδάκια της γειτονιάς πως συμπεριφέρονται όταν παίζουν στον δρόμο και θέλω να τα πνίξω...
Τα σημερινά μωρά εν βίαια, επιθετικά και κακά. Εκεί που πας να τα ξεγράψεις όμως, ξεπροβάλλουν και τα καλοσυνάτα, τα χαρούμενα και τα γλυκούλικα τζαι ξηάννεις τα ούλλα τα άσσιημα(ως την επόμενη μέρα)
Νομιζω απλα πιανεις το βαπτισμα του πυρος, ετσι για να καμεις αντισωματα, να γινεις μουσιαμμας τζαι να μεν σου ντζιζει τιποτε στα επομενα χρονια
Moonlight, en to syndromo tou kwlou pou eiden to vratzin tzai eshestin. Excuse my french.
Anwnyme/-i, en mporeis na tous katseis 8kyo patsous, irte egkyklios na men tous ntzizoume ka8olou :P
Ouf, akrivws opws to eipes, oulla sta po8kia tous. Mono pou en ekatalavan tes synepeies pou exei touti i stasi.
Cake, exeis apolyto dikaio. Mes stin ta3i me to epi8etiko to mwro, to teleftaio ma8ima o enas o mitsis etragoudisen mas to Fairytale me masimena agglika, alla elegen to me toso pa8os pou esygkrati8ika na men gemwsoun ta mma8kia mou.
Λένι μου πέμας την αλήθκεια επέρασε σου έστω τζιαι μια στιγμή που το μυαλό ,ίντα μπου έθελα να γινώ δασκάλα; Μα εν πολλά τερατούθκια!!
Σταλαματιά μου, ειλικρινά επάλευκα τόσο που ΕΝ ΞΕΡΩ αν εσκέφτηκα κάτι τέτοιο. Εν πιο πιθανό να εσκέφτηκα "ίνταμπου εθέλαν να γίνουν γονιοί"..
Απορροφήθηκα τζαι αγχώθηκα σαν το εθκιάβαζα...Καλήν υπομονή!