Εχτές στην παιδονομία ήρταν 3-4 μωρά, πρέπει να ήταν της Γ' τάξης, να μας πουν ότι κάποιοι άλλοι μαθητές ήταν βουττημένοι μες σε κάτι λάντες. Επήεν η συνάδελφος να τους φκάλει που τα νερά κ εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να "σπείρω".
(τα ίδια μωρά)
-Κυρίααα, ο Τάδε εν βρεμένος ως δαμέεε (δείχνοντας τα γόνατα).
-Ε εντάξει, επήε η κυρία Λ. να τους αναλάβει. Να τα βλέπετε εσείς τούτα, παιδιά, και να μεν κάμνετε τα ίδια. Τωρά τούτοι ούλλοι αύριο θα είναι άααρρωστοι, θα έχουν μυξούυυες, θα πονούν το λαιμόοο τους, θα πίνουν φάααρμακα..
Τζαι δώσ'του γέλιο οι μιτσιοί. Τζιαμέ που εστέκουνταν, είχαν περικυκλώσει ένα άδειο χαρτόκουτο χυμού. Ο ένας μιτσής μάλιστα εξεκίνησε να παίζει μαζί του, πατώντας το.
-Ποιοοο παιδάκι θα μου πει πού πρέπει να βάλουμε αυτό το κουτί του χυμού;
-Στα σκουπίδια!
-Στην ανακύκλωση!
-Στην ΜΤΝ! (κάπου δαμέ εζάωσα γελώντας που μέσα μου)
-Σωστά, στην ανακύκλωση. Σε ποιο κάδο όμως;
-Στον καφέ!
-Στον μπλε!
-Της ΜΤΝ! (ήβρα το τόσο αστείο που σκόπιμα δεν εδιόρθωσα τον μιτσή για να απολαύσει αλλο-κανένας τούντην κουβέντα :D Ι plead guilty your honor!)
-Μπράβο, στον μπλε!! Ποιο καλό παιδάκι θα βάλει το κουτί στον μπλε κάδο;;
-Εγώ!
-Εγώ!
-Εγώ!
-Εγώ!
Χαχαχα! Τζαι έσπειρα, τζαι εθέρισα, τζαι εμαζέψαν ένα ανακυκλώσιμο!! :D
Εσκέφτηκα τότε ότι κάτι τέτοια μουσκουρούθκια εν τζαι πιάνουν με τους μεγάλους μαθητές. Εν να τους πεις "Ρε φίλε βάλε σε παρακαλώ τζείν'το χυμό στην ανακύκλωση" τζαι εν να σου πει "ουυυυ κυρίααα", έστω τζαι αν σε δουν ότι μαζεύκεις τζαι'σύ σκουπίδια τζαι ανακυκλώσιμα που την αυλή.
Ενώ στες πιο μικρές τάξεις μπορείς να τα κάμεις ούλλα παιχνίδι τζαι να κάμεις τη δουλειά σου περνώντας καλά. Φυσικά, εν τραγικό όταν εν πιάνουν τα παιχνίδια στες μικρές τάξεις -been there :S, αλλά ευτυχώς ακόμα κάτι τέτοιο είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Η Τόντα μου που έχει Α' τάξη τούτη τη χρονιά, ενώ αρχικά ενευρίαζε με τες μιτσιές τάξεις διότι επικοινωνούσε καλύτερα με τους πιο μεγάλους μαθητές, τωρά δηλώνει πορωμένη διότι όντως θωρεί τους καρπούς της δουλειάς της. Θωρεί τα μωρά της να γράφουν, να διαβάζουν, να μαθαίνουν, να αλλάζουν. Παίζει τους καταπλητικά παιχνίδια, κάμνουν θεατράκια, οι μιτσιοί έρχουνται ενθουσιασμένοι, περνούν σούπερ.
Συμπέρασμα: οι μικροί μαθητές εν πιο fun. Τουλάχιστο τούτο νιώθω σε τούτη τη φάση της ζωής μου.
(τα ίδια μωρά)
-Κυρίααα, ο Τάδε εν βρεμένος ως δαμέεε (δείχνοντας τα γόνατα).
-Ε εντάξει, επήε η κυρία Λ. να τους αναλάβει. Να τα βλέπετε εσείς τούτα, παιδιά, και να μεν κάμνετε τα ίδια. Τωρά τούτοι ούλλοι αύριο θα είναι άααρρωστοι, θα έχουν μυξούυυες, θα πονούν το λαιμόοο τους, θα πίνουν φάααρμακα..
Τζαι δώσ'του γέλιο οι μιτσιοί. Τζιαμέ που εστέκουνταν, είχαν περικυκλώσει ένα άδειο χαρτόκουτο χυμού. Ο ένας μιτσής μάλιστα εξεκίνησε να παίζει μαζί του, πατώντας το.
-Ποιοοο παιδάκι θα μου πει πού πρέπει να βάλουμε αυτό το κουτί του χυμού;
-Στα σκουπίδια!
-Στην ανακύκλωση!
-Στην ΜΤΝ! (κάπου δαμέ εζάωσα γελώντας που μέσα μου)
-Σωστά, στην ανακύκλωση. Σε ποιο κάδο όμως;
-Στον καφέ!
-Στον μπλε!
-Της ΜΤΝ! (ήβρα το τόσο αστείο που σκόπιμα δεν εδιόρθωσα τον μιτσή για να απολαύσει αλλο-κανένας τούντην κουβέντα :D Ι plead guilty your honor!)
-Μπράβο, στον μπλε!! Ποιο καλό παιδάκι θα βάλει το κουτί στον μπλε κάδο;;
-Εγώ!
-Εγώ!
-Εγώ!
-Εγώ!
Χαχαχα! Τζαι έσπειρα, τζαι εθέρισα, τζαι εμαζέψαν ένα ανακυκλώσιμο!! :D
Εσκέφτηκα τότε ότι κάτι τέτοια μουσκουρούθκια εν τζαι πιάνουν με τους μεγάλους μαθητές. Εν να τους πεις "Ρε φίλε βάλε σε παρακαλώ τζείν'το χυμό στην ανακύκλωση" τζαι εν να σου πει "ουυυυ κυρίααα", έστω τζαι αν σε δουν ότι μαζεύκεις τζαι'σύ σκουπίδια τζαι ανακυκλώσιμα που την αυλή.
Ενώ στες πιο μικρές τάξεις μπορείς να τα κάμεις ούλλα παιχνίδι τζαι να κάμεις τη δουλειά σου περνώντας καλά. Φυσικά, εν τραγικό όταν εν πιάνουν τα παιχνίδια στες μικρές τάξεις -been there :S, αλλά ευτυχώς ακόμα κάτι τέτοιο είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Η Τόντα μου που έχει Α' τάξη τούτη τη χρονιά, ενώ αρχικά ενευρίαζε με τες μιτσιές τάξεις διότι επικοινωνούσε καλύτερα με τους πιο μεγάλους μαθητές, τωρά δηλώνει πορωμένη διότι όντως θωρεί τους καρπούς της δουλειάς της. Θωρεί τα μωρά της να γράφουν, να διαβάζουν, να μαθαίνουν, να αλλάζουν. Παίζει τους καταπλητικά παιχνίδια, κάμνουν θεατράκια, οι μιτσιοί έρχουνται ενθουσιασμένοι, περνούν σούπερ.
Συμπέρασμα: οι μικροί μαθητές εν πιο fun. Τουλάχιστο τούτο νιώθω σε τούτη τη φάση της ζωής μου.
είσαι στο ισιωτήριο τζιαι ισιώννεις βίρα θωρώ!
Ένα μικρό βήμα για την Λένη, ένα μεγάλο βήμα για το ισιωτήριο!!
Έχεις απόλυτο δίκαιο. Τα μικρά παιδιά εν τόσο ευάλωτα και ευκολόπιστα. It's scary!
oi megaloi mathites to polli polli na sou siroun ton ximo pas tin kelle!
Εγώ πάλε μετά από αρκετά χρόνια πρώτης τάξης, φέτος έπιασα μεγάλη τάξη και δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω! Τα μωρούθκια εν καλούθκια αλλά τσακρούν σε μες την τάξη ώσπου να μάθουν να διαβάζουν. Η καλύτερη ηλικία πιστεύω είναι 9-10 στο δημοτικό. Αρκετά ώριμοι για να συνεννοούνται, όχι αρκετά ώριμοι για να αρκέψουν να αντιπολοούνται.
Μπράβο δασκάλα μου, εσύ. Νομίζω όμως ότι ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως ηλικίας, δέχεται ερεθίσματα.
Εχει λίγες μέρες κατεβάζω κάσιες με βιβλία από την σοφίτα, διαλέγω, φυλάγω ξανά κάποια και τα άλλα θα πάνε για ανακύκλωση. Φανταστείτε, 4 παιδιά χ 6 χρόνια Δημοτικό είναι όοοοοοολα φυλαγμένα. Τετράδια, φυλλάδια, βιβλία. Αλλα του Γυμνασίου και Λυκείου. Τους φύλαξα τα αναγνωστικά της πρώτης, αρκετά τετράδια, τα σκέφτομαι και γράφω, τα πρώτα μαθηματικά κλπ.
Στην τετάρτη τάξη ο γυιός μου είχε τρία τετράδια που δεν είχαν τα άλλα μου παιδιά. Στο ένα είναι ένα παραμύθι που έγραψε ο ίδιος, σε συνέχειες. Χωρισμένο σε κεφάλαια, τίτλους, εικόνες, επίλογο, κλπ.
Το άλλο τετράδιο έχει τίτλο: " Mαθαίνω γνώσεις". Κάθε μέρα είχε γραμμένη και από μία γνώση. ΄Ότι φανταστείς.
Στο τρίτο τετράδιο έπρεπε τα παιδιά να παρακολουθούν κάθε βράδυ τις ειδήσεις και να γράφουν ημερομηνία και μία είδηση σε συντομία.
Ασφαλώς και τα φύλαξα.
Κυρία Ρένα μου, αγαπούσα σε τότε, τωρά αγαπώ σε παραπάνω. Είσαι άπαικτη.
Post, καμιά ευκαιρία δε μένει ανεκμετάλλευτη!
Εόλικα, χαιρετώ!!
Πατατούλη, ναι έχει δύο όψεις το νόμισμα.
She, γι'αυτό καλού κακού shύφκω :Ρ
Ασυγχώρητη, γι'αυτό είπα "σε τούτη τη φάση της ζωής μου", επειδή έχω αλλάξει γνώμη για τόσα πολλά πράματα που πλέον δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου. χεχ
Συμφωνώ, τζείνη η ηλικία εν φιξ. Βλέπε Δ' τάξη. Εν έτυχε να μπω σε Γ' νομίζω!
Ίων σκεπτικέ, σίουρα ο κάθε άνθρωπος δέχεται ερεθίσματα, αλλά όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος γίνεται μουσιαμάς: αδιάβροχος.
Ωραίες ιδέες τα τετράδια που αναφέρεις! Κάτι παρόμοιο με το "μαθαίνω γνώσεις" εθυμήθηκα πρόσφατα ότι μας έκαμνε ένας δάσκαλος μας, το τετράδιο με τις ωραίες εκφράσεις, τις οποίες μετά εχρησιμοποιούσαμε στις εκθέσεις μας. Εν τέλεια τούτα τα τετράδια. Θησαυροί!