Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Ο λόγος που το ποστάρω τούτο είναι καθαρά για εξιλέωση. Φενκς. 

Πριν κανένα δεκαπενθήμερο και ακόμα πριν μας καταπρήξουν με τον πριγκηπικό γάμο του Ουίλιαμ με τζείνην την ..άσχημη την παστή την Κέητ, είδα όνειρο τον πραγματικό γάμο. Το δικό μου γάμο με τον Ουίλιαμ:

Στεκόμασταν σε ένα ψηλό βάθρο, με αρκετό κόσμο γύρω μας. Είχα παστύνει (απόδειξη ότι ήταν όνειρο) και φορούσα ένα νυφικό αεράτο, μάλλον σε σάπιο μήλο - δε θυμούμαι. Το νυφικό ήταν σχεδόν σι-θρου στο στήθος και φαίνονταν οι ρώγες μου, που ήταν ζαβές -αν έχεις το θεό σου, τζαι απορούσα πώς τζαι δεν το επρόσεξαν οι σύμβουλοι της βασίλισσας. Το μακιγιάζ μου τόσο δεν έγραφε στο φακό, που εφαίνουμουν τελείως άβαφτη. Εθωρούσα γυρώ μου με μια κάποια απάθεια. Δίπλα μου, ο Ουίλιαμ εχαμογελούσε συγκρατημένα και παραδίπλα η βασίλισσα εχαιρετούσε με το γνωστό χαιρετισμό τη λαοθάλασσα που απλωνόταν στα πόδια μας. Η μάνα μου ήταν στα δεξιά μου, λίγο πιο πίσω.

Την επομένη, οι εφημερίδες έγραψαν ότι δεν ήμουν πολλά ωραία νύφη τζαι ήταν καλύτερα ο Ουίλιαμ να έπαιρνε τζείνη της Αυστρίας.



Καλά ρε, σταυρώστε με. 

Πρωί Κυριακής, καθώς διαβάζαμε με το Μωρό εφημερίδες: 

Μ: Ρε αγάπη, ο Μπάγιεβιτς έπιανε €60 000 το μήνα!!!
Λ: Φάουσα!!
Μ: €60 000 το μήνα!!!! Τέσσερις μήνες εχτίζαμε το σπίτι μας!!
Λ: Ναι αγάπη μου, αλλά ώστι να γίνεις Μπάγιεβιτς...
Μ: Ε ίντα εν που, πάω τζαι'γώ! (με ύφος αυτονόητου:) Σε τέσσερις μήνες να γ@μήσω την Ομόνοια τζαι να φύω!

Εν γενική παραδοχή ότι συχνά οι διαπροσωπικές σχέσεις παύουν να λειτουργούν όταν δε δουλεύονται από τα δύο μέρη. Πάντα εδούλευκα στες σχέσεις μου. Ήταν πεποίθησή μου. Γι'αυτό άλλωστε έκαμα τζαι τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου. I just wouldn't let go. Όταν έμαθα με τον άσχημο τρόπο ότι πρέπει να ξεκολλώ, τα πράγματα άρκεψαν να σάζουν. Τζαι μιλώ τζαι για τες περιπτώσεις που έπρεπε π.χ. εγώ να πάρω την απόφαση για χωρισμό.

1
Εχτές επεράσαμε με την Τόντα έξω που το συνοικισμό που έμενε η κολλητή μου στο γυμνάσιο-λύκειο. Αυτό πυροδότησε αναμνήσεις. Με την κολλητή εκείνη εχαθήκαμε που τον καιρό που επήαμε για σπουδές. Εκείνη Ελλάδα, εγώ Κύπρο, ήταν κάπως φυσικό επόμενο. Εδουλεύαμε και οι δύο στη διάρκεια των σπουδών μας - εκείνη εδούλευκε παραπάνω από ότι εσπούδαζε τζαι τούτο την ανάγκασε να παρατείνει τη διάρκεια των σπουδών της. Αμέσως μετά τις σπουδές της ήβρε μια δουλειά εκεί, η οποία πλήρωνε πολύ καλά για τα δεδομένα της Ελλάδας, χλιαρά για τα δεδομένα της Κύπρου, αλλά επειδή εφοάτουν ότι εν θα έβρισκε κάτι στην Κύπρο αν ερχόταν, έμεινε εκεί. Ήβρε και ένα άνθρωπο, οπότε εκαταστάλαξε.

Στην Κύπρο έρχεται λίγες μέρες τα Χριστούγεννα, λίγες μέρες το Πάσχα και λίγες βδομάδες το καλοκαίρι. Κάθε επαφή που είχαμε ήταν δική μου πρωτοβουλία. Αλλά όποτε εβρεθούμασταν, η επαφή μας ήταν τέτοια σαν να μεν είχε περάσει μέρα που το λύκειο, απλά είχαν αλλάξει τα δεδομένα. Πλέον δεν ήμασταν μαθήτριες, αλλά φοιτήτριες ή εργαζόμενες.

Με αυτά και μ'ετούτα μπορείτε κάπως να αντιληφθείτε το γύρισμα μου όταν επικοινώνησα πριν τες γιορτές των Χριστουγέννων ρωτώντας "πότε έρχεσαι φιλενάδα" και επήρα την απάντηση "σε λίγες μέρες ρε!" αλλά εν επήρα ποτέ τηλεφώνημα συνάντησης. Ούτε καν τηλεφώνημα χαιρετήματος.

2
Στον οικογενειακό κύκλο έχω μια συγγενή, ας την πούμε ξαδέρφη, με την οποία από δημοτικό μέχρι λύκειο ήμαστε κώλος τζαι βρατζί. Μέναμε σε διαφορετικές πόλεις, αλλά εκρατούσαμε επαφή μέσω τηλεφώνου (εμιλούσαμε με τες ώωωρες) τζαι τα καλοκαίρια επηγαίναμε διακοπές η μια στο σπίτι της άλλης. Τζαι επερνούσαμε τέλεια. Η σχέση μας άρχισε να φθείρεται που τον καιρό του λυκείου, ειδικά στις τελευταίες τάξεις. Είχα κι εγώ την παρέα μου με την οποία επερνούσα τέλεια, αλλά η ίδια άφηνε τη δική της να μουδιάζει τη σχέση μας. Μια μεγαλύτερη ρήξη επήλθε και πάλι κατά τη διάρκεια των σπουδών, χωρίς αιτία κι αφορμή. Απλά εχαθήκαμε. Τζαι τούτη εδούλευκε τζαι μάλιστα η δουλειά της ήταν πιο σημαντική που τη δική μου, διότι εγώ έκαμνα το για το χαρτζιλίκι ενώ η ίδια για επιβίωση. Πολλά σεβαστό. Απλά πάλε όποια επαφή εγίνετουν ήταν κατόπιν δικής μου πρωτοβουλίας.

Όταν επιστρέψαμε όμως και οι δύο Κύπρο, δεδομένου ότι εβρεθήκαμε 1-2 φορές τυχαία τζαι πάντα η κουβέντα της ήταν "πρέπει να κανονίσουμε να βρεθούμε, εχαθήκαμε", επίστευκα, actually επίστευκα ότι οι όποιες προσπάθειες έκανα θα έβρισκαν ανταπόκριση. Διότι ξέρω πολλά καλά πώς είναι να θέλεις να βρεθείς με τον άλλο αλλά οι υποχρεώσεις να αραιώνουν τες επαφές. Δαμέ θωρώ κάποιες φίλες μου 1 φορά το μήνα! Επίσης ήξερα ότι με την επιστροφή της στην Κύπρο εξεκινούσε μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως και παράλληλα εδούλευε. Και ξέρω τι εστί μεταπτυχιακό, οπότε εδικαιολογούσα κάποια πράματα. 

Πιάνω τη μια φορά, πετυγχαίνω την στο εξωτερικό. Κλείουμε άρον άρον πριν να χρυσώσουμε τα παλλούτζια της CYTA, με την ίδια να λέει ότι θα με πιάσει όταν έρθει. Περνούν κάποιοι μήνες χωρίς φωνή ούτε ακρόαση τζαι πάλε ξαναδοκιμάζω, τούτη τη φορά γιατί την ήθελα κιόλας κάτι. Ξαναπετυγχαίνω την σε ταξίδι τζαι κλείουμε με την ίδια κουβέντα. Αλλά το κερασάκι στην σούρτα εμπήκε όταν πριν κανένα μήνα και 2 χρόνια μετά την κάθοδο (όι των Δωριέων) εβρέθηκα με τους γονείς της και ερώτησα από ενδιαφέρον πώς τα πάει με το μεταπτυχιακό. Η απάντηση ήταν "προσπαθεί να το ξεκινήσει".


Οπότε (να μου επιτραπεί η οξινιά), screw you, bitches! 

Εν παρακαλώ κανένα.