Εν γενική παραδοχή ότι συχνά οι διαπροσωπικές σχέσεις παύουν να λειτουργούν όταν δε δουλεύονται από τα δύο μέρη. Πάντα εδούλευκα στες σχέσεις μου. Ήταν πεποίθησή μου. Γι'αυτό άλλωστε έκαμα τζαι τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου. I just wouldn't let go. Όταν έμαθα με τον άσχημο τρόπο ότι πρέπει να ξεκολλώ, τα πράγματα άρκεψαν να σάζουν. Τζαι μιλώ τζαι για τες περιπτώσεις που έπρεπε π.χ. εγώ να πάρω την απόφαση για χωρισμό.
1
Εχτές επεράσαμε με την Τόντα έξω που το συνοικισμό που έμενε η κολλητή μου στο γυμνάσιο-λύκειο. Αυτό πυροδότησε αναμνήσεις. Με την κολλητή εκείνη εχαθήκαμε που τον καιρό που επήαμε για σπουδές. Εκείνη Ελλάδα, εγώ Κύπρο, ήταν κάπως φυσικό επόμενο. Εδουλεύαμε και οι δύο στη διάρκεια των σπουδών μας - εκείνη εδούλευκε παραπάνω από ότι εσπούδαζε τζαι τούτο την ανάγκασε να παρατείνει τη διάρκεια των σπουδών της. Αμέσως μετά τις σπουδές της ήβρε μια δουλειά εκεί, η οποία πλήρωνε πολύ καλά για τα δεδομένα της Ελλάδας, χλιαρά για τα δεδομένα της Κύπρου, αλλά επειδή εφοάτουν ότι εν θα έβρισκε κάτι στην Κύπρο αν ερχόταν, έμεινε εκεί. Ήβρε και ένα άνθρωπο, οπότε εκαταστάλαξε.
Στην Κύπρο έρχεται λίγες μέρες τα Χριστούγεννα, λίγες μέρες το Πάσχα και λίγες βδομάδες το καλοκαίρι. Κάθε επαφή που είχαμε ήταν δική μου πρωτοβουλία. Αλλά όποτε εβρεθούμασταν, η επαφή μας ήταν τέτοια σαν να μεν είχε περάσει μέρα που το λύκειο, απλά είχαν αλλάξει τα δεδομένα. Πλέον δεν ήμασταν μαθήτριες, αλλά φοιτήτριες ή εργαζόμενες.
Με αυτά και μ'ετούτα μπορείτε κάπως να αντιληφθείτε το γύρισμα μου όταν επικοινώνησα πριν τες γιορτές των Χριστουγέννων ρωτώντας "πότε έρχεσαι φιλενάδα" και επήρα την απάντηση "σε λίγες μέρες ρε!" αλλά εν επήρα ποτέ τηλεφώνημα συνάντησης. Ούτε καν τηλεφώνημα χαιρετήματος.
2
Στον οικογενειακό κύκλο έχω μια συγγενή, ας την πούμε ξαδέρφη, με την οποία από δημοτικό μέχρι λύκειο ήμαστε κώλος τζαι βρατζί. Μέναμε σε διαφορετικές πόλεις, αλλά εκρατούσαμε επαφή μέσω τηλεφώνου (εμιλούσαμε με τες ώωωρες) τζαι τα καλοκαίρια επηγαίναμε διακοπές η μια στο σπίτι της άλλης. Τζαι επερνούσαμε τέλεια. Η σχέση μας άρχισε να φθείρεται που τον καιρό του λυκείου, ειδικά στις τελευταίες τάξεις. Είχα κι εγώ την παρέα μου με την οποία επερνούσα τέλεια, αλλά η ίδια άφηνε τη δική της να μουδιάζει τη σχέση μας. Μια μεγαλύτερη ρήξη επήλθε και πάλι κατά τη διάρκεια των σπουδών, χωρίς αιτία κι αφορμή. Απλά εχαθήκαμε. Τζαι τούτη εδούλευκε τζαι μάλιστα η δουλειά της ήταν πιο σημαντική που τη δική μου, διότι εγώ έκαμνα το για το χαρτζιλίκι ενώ η ίδια για επιβίωση. Πολλά σεβαστό. Απλά πάλε όποια επαφή εγίνετουν ήταν κατόπιν δικής μου πρωτοβουλίας.
Όταν επιστρέψαμε όμως και οι δύο Κύπρο, δεδομένου ότι εβρεθήκαμε 1-2 φορές τυχαία τζαι πάντα η κουβέντα της ήταν "πρέπει να κανονίσουμε να βρεθούμε, εχαθήκαμε", επίστευκα, actually επίστευκα ότι οι όποιες προσπάθειες έκανα θα έβρισκαν ανταπόκριση. Διότι ξέρω πολλά καλά πώς είναι να θέλεις να βρεθείς με τον άλλο αλλά οι υποχρεώσεις να αραιώνουν τες επαφές. Δαμέ θωρώ κάποιες φίλες μου 1 φορά το μήνα! Επίσης ήξερα ότι με την επιστροφή της στην Κύπρο εξεκινούσε μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως και παράλληλα εδούλευε. Και ξέρω τι εστί μεταπτυχιακό, οπότε εδικαιολογούσα κάποια πράματα.
Πιάνω τη μια φορά, πετυγχαίνω την στο εξωτερικό. Κλείουμε άρον άρον πριν να χρυσώσουμε τα παλλούτζια της CYTA, με την ίδια να λέει ότι θα με πιάσει όταν έρθει. Περνούν κάποιοι μήνες χωρίς φωνή ούτε ακρόαση τζαι πάλε ξαναδοκιμάζω, τούτη τη φορά γιατί την ήθελα κιόλας κάτι. Ξαναπετυγχαίνω την σε ταξίδι τζαι κλείουμε με την ίδια κουβέντα. Αλλά το κερασάκι στην σούρτα εμπήκε όταν πριν κανένα μήνα και 2 χρόνια μετά την κάθοδο (όι των Δωριέων) εβρέθηκα με τους γονείς της και ερώτησα από ενδιαφέρον πώς τα πάει με το μεταπτυχιακό. Η απάντηση ήταν "προσπαθεί να το ξεκινήσει".
Οπότε (να μου επιτραπεί η οξινιά), screw you, bitches!
Εν παρακαλώ κανένα.
1
Εχτές επεράσαμε με την Τόντα έξω που το συνοικισμό που έμενε η κολλητή μου στο γυμνάσιο-λύκειο. Αυτό πυροδότησε αναμνήσεις. Με την κολλητή εκείνη εχαθήκαμε που τον καιρό που επήαμε για σπουδές. Εκείνη Ελλάδα, εγώ Κύπρο, ήταν κάπως φυσικό επόμενο. Εδουλεύαμε και οι δύο στη διάρκεια των σπουδών μας - εκείνη εδούλευκε παραπάνω από ότι εσπούδαζε τζαι τούτο την ανάγκασε να παρατείνει τη διάρκεια των σπουδών της. Αμέσως μετά τις σπουδές της ήβρε μια δουλειά εκεί, η οποία πλήρωνε πολύ καλά για τα δεδομένα της Ελλάδας, χλιαρά για τα δεδομένα της Κύπρου, αλλά επειδή εφοάτουν ότι εν θα έβρισκε κάτι στην Κύπρο αν ερχόταν, έμεινε εκεί. Ήβρε και ένα άνθρωπο, οπότε εκαταστάλαξε.
Στην Κύπρο έρχεται λίγες μέρες τα Χριστούγεννα, λίγες μέρες το Πάσχα και λίγες βδομάδες το καλοκαίρι. Κάθε επαφή που είχαμε ήταν δική μου πρωτοβουλία. Αλλά όποτε εβρεθούμασταν, η επαφή μας ήταν τέτοια σαν να μεν είχε περάσει μέρα που το λύκειο, απλά είχαν αλλάξει τα δεδομένα. Πλέον δεν ήμασταν μαθήτριες, αλλά φοιτήτριες ή εργαζόμενες.
Με αυτά και μ'ετούτα μπορείτε κάπως να αντιληφθείτε το γύρισμα μου όταν επικοινώνησα πριν τες γιορτές των Χριστουγέννων ρωτώντας "πότε έρχεσαι φιλενάδα" και επήρα την απάντηση "σε λίγες μέρες ρε!" αλλά εν επήρα ποτέ τηλεφώνημα συνάντησης. Ούτε καν τηλεφώνημα χαιρετήματος.
2
Στον οικογενειακό κύκλο έχω μια συγγενή, ας την πούμε ξαδέρφη, με την οποία από δημοτικό μέχρι λύκειο ήμαστε κώλος τζαι βρατζί. Μέναμε σε διαφορετικές πόλεις, αλλά εκρατούσαμε επαφή μέσω τηλεφώνου (εμιλούσαμε με τες ώωωρες) τζαι τα καλοκαίρια επηγαίναμε διακοπές η μια στο σπίτι της άλλης. Τζαι επερνούσαμε τέλεια. Η σχέση μας άρχισε να φθείρεται που τον καιρό του λυκείου, ειδικά στις τελευταίες τάξεις. Είχα κι εγώ την παρέα μου με την οποία επερνούσα τέλεια, αλλά η ίδια άφηνε τη δική της να μουδιάζει τη σχέση μας. Μια μεγαλύτερη ρήξη επήλθε και πάλι κατά τη διάρκεια των σπουδών, χωρίς αιτία κι αφορμή. Απλά εχαθήκαμε. Τζαι τούτη εδούλευκε τζαι μάλιστα η δουλειά της ήταν πιο σημαντική που τη δική μου, διότι εγώ έκαμνα το για το χαρτζιλίκι ενώ η ίδια για επιβίωση. Πολλά σεβαστό. Απλά πάλε όποια επαφή εγίνετουν ήταν κατόπιν δικής μου πρωτοβουλίας.
Όταν επιστρέψαμε όμως και οι δύο Κύπρο, δεδομένου ότι εβρεθήκαμε 1-2 φορές τυχαία τζαι πάντα η κουβέντα της ήταν "πρέπει να κανονίσουμε να βρεθούμε, εχαθήκαμε", επίστευκα, actually επίστευκα ότι οι όποιες προσπάθειες έκανα θα έβρισκαν ανταπόκριση. Διότι ξέρω πολλά καλά πώς είναι να θέλεις να βρεθείς με τον άλλο αλλά οι υποχρεώσεις να αραιώνουν τες επαφές. Δαμέ θωρώ κάποιες φίλες μου 1 φορά το μήνα! Επίσης ήξερα ότι με την επιστροφή της στην Κύπρο εξεκινούσε μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως και παράλληλα εδούλευε. Και ξέρω τι εστί μεταπτυχιακό, οπότε εδικαιολογούσα κάποια πράματα.
Πιάνω τη μια φορά, πετυγχαίνω την στο εξωτερικό. Κλείουμε άρον άρον πριν να χρυσώσουμε τα παλλούτζια της CYTA, με την ίδια να λέει ότι θα με πιάσει όταν έρθει. Περνούν κάποιοι μήνες χωρίς φωνή ούτε ακρόαση τζαι πάλε ξαναδοκιμάζω, τούτη τη φορά γιατί την ήθελα κιόλας κάτι. Ξαναπετυγχαίνω την σε ταξίδι τζαι κλείουμε με την ίδια κουβέντα. Αλλά το κερασάκι στην σούρτα εμπήκε όταν πριν κανένα μήνα και 2 χρόνια μετά την κάθοδο (όι των Δωριέων) εβρέθηκα με τους γονείς της και ερώτησα από ενδιαφέρον πώς τα πάει με το μεταπτυχιακό. Η απάντηση ήταν "προσπαθεί να το ξεκινήσει".
Οπότε (να μου επιτραπεί η οξινιά), screw you, bitches!
Εν παρακαλώ κανένα.
An to senario sunexistei opws to kserw, otan h kopela noumero 2 pantreutei 8a se kalesei sto gamo ths, epeidh eiste "suggeneis". Ekei na deis gelia!
χωρκαθκιές!
έχω τζι εγώ μιάν που με επέλλανεν τελευταία να βρεθούμεν αλλά δεν θα της κάμω τη χάρη διότι τόσο τζαιρό που εβούρουν εγώ να κανονίσω τζίνη χαβάν της. ε, τωρά χαβά μου τζι εγώ!
Νώθω σε. Τζιαι μπόρω να προσθέσω ένα νούμερο τρία (3) που όποτε της στέλεις μήνυμα εν έσιει λεφτά να σου απαντήσει τζιαι απαντά μετά που μιαν εφτομάν
Πόσο σε νιώθω!! ALL together! Screw you, bitches!
Έχω τζαι εγώ 2-3 έτσι ιστορίες. Καταλαβαίνω σε απόλυτα. Σκρού δεμ!
Και εδώ ταιριάζει το παλιό καλό ρητό: if you love something, set it free, if it comes back, it's yours, if not, ουφφου εν τόσο λέιμ που ούτε να το γράψω ούλλο εν θέλω! Σκριου γιου μπιτσεεεεεεεεεεεεες!
αη φήλ γιου μαν.
εγω έχω μια φίλη που το σχολείον που πάντα πριν να έρτω λαλέι μου εννα κάμουν εννα φκιάσουμεν ποννα ρτεις αλλα ποττέ εν θελει να φκέι που το προγραμμαν της για μέναν άμαν έρτω, αλλά θέλει έγω να ακολουθω ούλλην της την κλίκκαν-αίρεσην...
Κόρη νομίζω οτι μόνο εμείς οι γυναίκες είμαστεν έτσι περίεργες (επίσης νομίζω εξαναείπα το 1000 φορές τούτο). Οκ η ζωή προχωρά, ο καθένας έσιει τα δικά του, αλλά come on πόσο busy ενη να μεν μπορεί 5 λεπτά να κάμει ένα τηλέφωνο?
Εχω "φίλη" που έχω να την δω που τότε που έπιασε δουλειά σε άλλη πόλη. Τζιαι "φίλη" που η τελευταία φορά που την είδα ήταν αμα της έδωσα το φακελούδι στο γάμο της.
και εδώ παθούσα
παλιά επροσπάθουν τζιαι εγώ. αλλά εν ασχολούμαι πλέον
Same here αλλά πιο πολύ σε ερωτικά θέματα που εν ακόμα σιειρότερα άμα την τρώεις τζιαμέ.
καταλαβωσε τζιε γω με την σειρα μου οπως οι αλλοι ουλλοι.
Τουτο που μου την σπαζει προσωπικα ομως σε ετσι περιπτοσεις..εν που σκεφτουμαι..καλα ρε ειμαι μαλακας? εν νιωθουν οπως ενιοθα εγω για τζινους?απλα εκσιασαμε ετσι απλα? τζινα ουλαηταν παραμυθκια τζιε τωρα που εν με χριαζουνται η ηυραν αλλες παρεες απλα γραφουμαι?..και ομως δυστιχος ναi!!!=/
Egw pistefkw den ti8etai 8ema agxous h opoioudhpote "vidwmatos". Amma thn pa8eis ena swro fores eite prokeite gia filikes sxeseis eite gia opoiadhpote allh diaproswpikh sxesh tote eite to 8eleis eite oxi, oi apaithseis sou pleon xlarwnoun. Xwris tautoxrona touto na shmainei pws ginesai gaouri j pleon leipei sou o nouros. Apla 8eteis ton phxy xamhlotera ka8e fora j en vre8esai pro tetelesmenwn. Enna tsakriseis ? Giati na perimeneis ton allon na se piasei h giati na neuriaseis amma ton piaseis esy j grapsei se ? Apla megalwnoume. Etsi pistefkw touto en to kako se oulla. Giati amman hsoun mitshs efkaines po3w na pai3eis j en epianes thlefwno kanenan, oute eparakalas ? An evriskes kanenan epaizes an den evriskes kanenan pale epaizes.