Αγαπητό ημερολόγιο,
Νύχτα μεγάλης παράνοιας πόψε. Όι τίποτε άλλο, απλά εσυνάχτηκε ούλλη τζαι φκαίνει πόψε. Επαρανόησα. Επίσημα επαρανόησα. Εξεκίνησα να πιστεύκω ότι ήρτα που τον Άρη τζαι ότι θα ήταν καλύτερα να επιστρέψω στον Άρη for things to get back to normal.
Normal?? Μα ίνταμπου λαλείς κόρη μου; Υπάρχει έτσι πράμα; Normal? Μπααα. Εν μια ψευδαίσθηση. Πφφ. Normal. Μεν μου ξαναμιλήσει κανένας για normal πράματα/ καταστάσεις. Εν υπάρχει έτσι πράμα. Εν υπάρχει λαλώ σου. Επ. Σστ! Shh! Εν υπάρχει είπα.
Αγαπητό ημερολόγιο,
3η εβδομάδα συγκατοίκησης. Τα πράματα φαίνονται άλλοτε σκούρα, άλλοτε πιο σκούρα και άλλοτε μαύρα.
Ας πούμε, σκούρα εφαίνουνταν όταν εξεκίνησε η μάνα μου να παραλογίζεται με την κατάσταση του σκύλλου μου μες στο σπίτι της. Don't get her wrong, αγαπά το Λουλουδάκι πάρα πολλά. Απλά 1ο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο, 2ο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο και 3ο και βασικότερο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο. Τούτο σημαίνει ότι:
Αγαπητό ημερολόγιο,
θέλω επίσης να σου πω ότι εβαρέθηκα να μου στοιχειώνει τα όνειρα ο βλάκας ο πολλά πρώην με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 6+ χρόνια. Επίσης θεωρώ μεγάλο χτύπημα κάτω που τη μέση το γεγονός ότι λλίο καιρό πριν να μετακομίσω δαμέ, τούτου εκαύλωσεν του να ανοίξει μαγαζί 2' με τα πόδια που το σπίτι μου και ως εκ τούτου να τον σσιάζουμαι ομπρός μου κάθε τρεις και λίγο. Όχι δε θα τον χαιρετήσω. Μετά που τα τελευταία του καραγκιοζιλίκια είχα του πει ότι δε θα του ξαναμιλήσω ποττέ των ποττών. Ο λόος του αθρώπου ότι τζαι αν είναι. Και το κυριότερο, ΟΧΙ, ΔΕΝ θα πάω σε ψυχολόγο για να συζητήσω το ότι κάθε μιαν την άλλη θωρώ τον όνειρο. Τζαι ας εξύπνησα σήμερα το πρωί μες στα νεύρα γιατί εθώρουν ότι εισέβαλε στο χώρο μας τζαι έσπασε μου τζαι ένα τζάμι προκειμένου να μπει να νεκατώσει.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
λαλείς να εν πολλή κρυάδα τζιαμέ στον Άρη; Ντεμ ιτ, τζαι εχτές επήα για αποτρίχωση. Εν να ρυάσω, έννε;
Υ.Γ. ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Νύχτα μεγάλης παράνοιας πόψε. Όι τίποτε άλλο, απλά εσυνάχτηκε ούλλη τζαι φκαίνει πόψε. Επαρανόησα. Επίσημα επαρανόησα. Εξεκίνησα να πιστεύκω ότι ήρτα που τον Άρη τζαι ότι θα ήταν καλύτερα να επιστρέψω στον Άρη for things to get back to normal.
Normal?? Μα ίνταμπου λαλείς κόρη μου; Υπάρχει έτσι πράμα; Normal? Μπααα. Εν μια ψευδαίσθηση. Πφφ. Normal. Μεν μου ξαναμιλήσει κανένας για normal πράματα/ καταστάσεις. Εν υπάρχει έτσι πράμα. Εν υπάρχει λαλώ σου. Επ. Σστ! Shh! Εν υπάρχει είπα.
Αγαπητό ημερολόγιο,
3η εβδομάδα συγκατοίκησης. Τα πράματα φαίνονται άλλοτε σκούρα, άλλοτε πιο σκούρα και άλλοτε μαύρα.
Ας πούμε, σκούρα εφαίνουνταν όταν εξεκίνησε η μάνα μου να παραλογίζεται με την κατάσταση του σκύλλου μου μες στο σπίτι της. Don't get her wrong, αγαπά το Λουλουδάκι πάρα πολλά. Απλά 1ο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο, 2ο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο και 3ο και βασικότερο δεν είχαμε ποτέ ξανά στο σπίτι σκύλο. Τούτο σημαίνει ότι:
- π.χ. η μάνα μου, τέρας καθαριότητας, όπως οι πλείστες κυπραίες μανάδες άλλωστε, εφρίκαρε big time με την τρίχα του Λουλουδακίου. ΟΚ εκουρέψαμεν την τζαι ηρεμήσαν λλίο τα πράματα. Meaning, έπνασε.
- π.χ. παρόλο που ούλλη μου η οικογένεια καπνίζει και ως εκ τούτου το σπίτι μυρίζει σαν ένα τεράστιο τασάκι, ο κάλαθος μυρίζει σκατά -αν με ρωτάς- και τα νεύρα μου έχουν γίνει τσαντάλια (καλά τούτο εν άσχετο), η μάνα μου πιστεύκει ότι το σπίτι εξεκίνησε να μυρίζει shυλλιές τζαι ότι "σάμπου πρέπει να λουθεί ο σκύλος". Ετούτον ειπώθη τη 2η μέρα μετά το λούσιμο του Λουλουδακίου. Ο παραλογισμός εντοπίζεται και στο στραβομουτσούνιασμα που επροκάλεσε η απάντηση "μάμα οι σκύλοι ΔΕΝ πρέπει να λούνουνται πιο συχνά που 15 μέρες".
- π.χ. ρωτά τον παπά μου κάθε μέρα εάν ετέλειωσε τον φράκτη που είπε να κάμει για να βγάλουμε το Λουλουδάκι έξω στην αυλή. Να σημειωθεί ότι περί τον ενάμιση μήνα ΠΡΙΝ τη συγκατοίκηση, έκατσα φορώντας το σοβαρό μου ύφος να συζητήσω με την μάδερ τι θα γίνει με το ζώον μου κατά τη συγκατοίκηση. Εννοώντας ότι ίσως να ήθελε να σκεφτεί το να την βγάλουμε έξω. Η ελαφρότητα της απάντησης της με εξέπληξε. Δεν είχε πρόβλημα να την κρατήσουμε στο σπίτι. Έπρεπε να ξέρω όμως καλύτερα.
- π.χ. εφορτώθηκε μας 3 εβδομάδες, επαράγγειλε να της κάμουμε μακαρόνια του φούρνου να τα πάρει κατεψυγμένα και εζήτησε να πάρει λάδι αλλά παίζει πελλόν ως προς το να αγοράσει τα δοχεία του λαθκιού
- π.χ. ενώ με το Μωρό προσέχουμε τι τρώει το Λουλουδάκι και δεν την ταΐζουμε ό,τι να'ναι, η αγαπημένη θκεια σύρνει της -guess what- ό,τι να'ναι! Ακόμα και όταν κάθουμαι δίπλα της στο τραπέζι τζαι λαλώ της να μεν της σύρει τα κολοκούθκια με τα αυκά που κρατά στο χέρι. Λες τζαι κάμνει το επίτηδες.
- π.χ. το Λουλουδάκι εβόρτεψε, ΝΑΙ ΕΒΟΡΤΕΨΕ περί τα τέλη της πρώτης εβδομάδας φιλοξενίας της θκειας τζαι τωρά προσπαθούμε να τους κάμουμε ούλλους πλύση εγκεφάλου για να της κάμουμε δίαιτα
- π.χ. η θκεια επιμένει να φκαίνει που το μπάνιο πας στο "σφουγγαρένιο" χαλάκι τζαι λαντώνει το, πατούμε πάνω τζαι ξιμαρίζεται ούλλο το σπίτι, ενώ της υποδείχθηκαν οι εναλλακτικές λύσεις, που είναι αυτές που ακολουθεί η οικογένεια.
- π.χ. έβαψε τα μαλλιά της τζαι μαζί τζαι τα έπιπλα του μπάνιου.
- π.χ. μιλά δυνατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες, αγνοώντας παντελώς ότι οι μαλάκες που την φιλοξενούν τζοιμούνται τζαι κάποιοι που τζείνους θα ξυπνήσουν η ώρα 6 να παν δουλειά.
- π.χ. αμελεί να φυλάξει τα μαξιλαράκια της βεράντας όταν σάζεται τζαι φεύκει για θάλασσα, παρέχοντας έτσι στους κάττους της γειτονιάς ένα μαλακό κάθισμα για να απολαμβάνουν τη δροσιά της βεράντας μας. Στο κάτω κάτω αυτός είναι ο φετινός της τρόπος να δείξει την αγάπη της προς τους κάττους τζαι εν σαφώς καλύτερος που τον περσινό, που ήταν να τους ταΐζει τζαι να τους φιλέψει σε σημείο που αλλο νάκκον ήταν να μπουν έσσω μας
τζαι μετά που έφυε οι κάττοι ενιαουρίζαν όπως τους δαιμονισμένους στη βεράντα μας.
- Μα πάλε εν να φκεις; Κάτσε τζαι λλίο έσσω σου.
- Μα εγίνης τέλια χωρκο(γ)ύρα.
- Κανεί τηλέφωνα κόρη μου, κάμε τζαι καμιά δουλειά. (Ειπωμένο την ώρα που ΚΑΜΝΩ δουλειές, μιλώντας παράλληλα στο τηλέφωνο. Έτσι για να κοντράρουμε τζείνους ούλλους τους τσιαμπάες επιστήμονες που λαλούν ότι περνά των γεναικών το multitasking.)
- Ήντα να σκουπίσεις με τη σκούπα; Βάρ'τη χούβερ, που συνάει τζαι τες τρίχες.
Αγαπητό ημερολόγιο,
θέλω επίσης να σου πω ότι εβαρέθηκα να μου στοιχειώνει τα όνειρα ο βλάκας ο πολλά πρώην με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 6+ χρόνια. Επίσης θεωρώ μεγάλο χτύπημα κάτω που τη μέση το γεγονός ότι λλίο καιρό πριν να μετακομίσω δαμέ, τούτου εκαύλωσεν του να ανοίξει μαγαζί 2' με τα πόδια που το σπίτι μου και ως εκ τούτου να τον σσιάζουμαι ομπρός μου κάθε τρεις και λίγο. Όχι δε θα τον χαιρετήσω. Μετά που τα τελευταία του καραγκιοζιλίκια είχα του πει ότι δε θα του ξαναμιλήσω ποττέ των ποττών. Ο λόος του αθρώπου ότι τζαι αν είναι. Και το κυριότερο, ΟΧΙ, ΔΕΝ θα πάω σε ψυχολόγο για να συζητήσω το ότι κάθε μιαν την άλλη θωρώ τον όνειρο. Τζαι ας εξύπνησα σήμερα το πρωί μες στα νεύρα γιατί εθώρουν ότι εισέβαλε στο χώρο μας τζαι έσπασε μου τζαι ένα τζάμι προκειμένου να μπει να νεκατώσει.
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
λαλείς να εν πολλή κρυάδα τζιαμέ στον Άρη; Ντεμ ιτ, τζαι εχτές επήα για αποτρίχωση. Εν να ρυάσω, έννε;
Υ.Γ. ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες
Και με πιάνει ένας pellarus...,
Συγκάτοικοι στην τρέλα,
Τα προσωπικά μου
Τζαι έπεται συγκατοίκηση στα "πεθερικά" μετά α;
Αμάνα μου! Τι να πρωτοσχολιάσουμε! Καλά τζαι αντεχεις! Τούτο με τους καλεσμένους έζησα το πολλές φορές. Απον αντρέπετε ο κόσμος εν δικός του.
Ρε, ένιξερω τι να σου πω. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να τα γράφεις δαμέ για να τα φκάλεις που μέσα σου τζαι εμείς θα σε θκιεβάζουμε τζαι θα συμπάσχουμε, έστω νοερά, μαζί σου όταν θα αναρωτιέσαι αν το να χτίσεις ένα σπίτι ις γουόρθ την υπομονή που πρέπει να κάμεις.
Omg omg scary!! Ελπίζω να μεν θωρώ preview της ζωής μου δκιαβάζοντας σε!!
στα πιο πολλά σημειά νιώθω σε απίστευτα!ζω με τους γονείς μου λόγω κτισίματος σπιτιού..
εμάς είπες το Μώρο πως περνά?
Μαρία
Έχω μιαν ακατανίκητη ανάγκη να σου πω ένα "μάναμου ρεεεεε" με το απαραίτητο λυπημένο ύφος.
Honestly I feel you.
Γυρίλλα τζιαι παράνοια της εφηβείας indeed. It's all coming back έννεν;
Παραδέχτου όμως ότι η χούβερ συνάει τζιαι τες τρίσιες! :)
Ινβίκτε, επίκειται. Θα έχει πολύ χάζι.
Πρασινάδα, το σπίτι σίουρα αξίζει. Προσωπικός χώρος, χωρίς τες ιδιοτροπίες κανενού σπιτονοικοκύρη.
Joy tears, τζαι'γώ σου εύχομαι τούτο να μεν είναι preview των δικών σου.
Μαρία, το Μωρό περνά μια χαρά. Βρίσκει τα πολλά καλά με τους δικούς μου. Mommy την ανεβάζει τη μάνα μου, πεθερούλα την κατεβάζει :Ρ Επίσης 6-7 μπαίνει σπίτι, οπότε έχει σημαντικά λιγότερη επαφή με τα του σπιτιού. Εγώ προς το παρόν είμαι άνεργη! Εσείς πώς περνάτε; Άτε κάμε κανένα μπλογκ να μας τα πεις :)
Δρακουλίνα, it's all coming back and i'm a fully grown adult! Εν μας παρετάτε με την χούβερ λέω'γώ; :Ρ Πέντε τρίχες που είχε το πάτωμα εμάζεψεν τες τζαι η σκούπα τζαι εκαθάρισα τες που τζιαμέ :Ρ Τζαι η χούβερ κατσιαρίζει πολλά τζαι μέχρι να καθαριστεί εξ'ολοκλήρου ένα σπίτι 150τ.μ. προκαλεί μου ένταση. ΤΖΑΙ δεν ακούω τζαι τη μουσική μου τζιόλας!
Oi efivikes atakes ths mamas sou tha emporousan ANETA na htan ths megalomitor...
Akoma en oi dikoi sou toutoi... Ponna paeis sta petherics?
Kouragio! Gorase tsiatirouin tziai kathe savvatokiriako pianneis to mwro tziai to louloudaki tziai eksw! (Xorkoira heheh)
Postbabylon
περιγράφεις μια καταάσταση που όντως φαίνεται δύσκολο να σε αφήκει να ηρεμήσεις. έκαμνα το τζαι εγώ τζαι εδίουν σημασία σε ούλλα. ύστερα είπα αλαβρά σιγά-σιγά, ανάπνεε. ύστερα εκατάντησα να νευριάζω με άλλα σκατά τζαι έγινε σειρόττερα ! το πρόβλημα εν ελύθηκε απλά επήεν αλλού.
ουφφουκατάσταση!
και να φανταστείς ότι υπάρχουν ζευγάρια που από τα λογιάσματα μέχρι το δεύτερο κοπελλούι μένουν με τους γονείς τους!!!! ποτέ δεν το κατάλαβα!
νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα τραύματα από τη μάνα μου στην εφηβεία... τι παράνοια ρε παιδί μου με τες δουλειές! έλεος!
κουράγιο και υπομονή!
Toulaxiston elpizw na men exeis tosi diafora hlikias me tous goneis sou dioti kamnei ta pramata xeirotera.
Plus prepei na skefteis oti en gia lio kairo mono + tou oti exeis mia douleia kai exeis kalo eisodima.
Dioti to na eisai 23, oi goneis sou 60 (!!) tzai na eisai kai anergi xwris eisodima, antilambanese ene oti pio eukolo. Emisisa ti zoi mou egw.
Postbabylon, μα που πόθθεν τες μαθαίνουν σιόρ; Που τη σχολή γονιών; Τα σαββατοκυρίακα λείπουν ευτυχώς, παν στο περβόλι τους τζαι αδειάζει λλίο το σπίτι. Αλλά προς το παρόν εν η θκεια σπίτι... Στα πεθέρικς νομίζω θα είναι άλλα τα θέματα. Επίσης άμα ο ένας αντρέπεται λλίο τον άλλο εν τσας καλύτερα. Πιστεύκω.
Εύρο, έκαμες μου την καρκιάν μου περιβόλι :Ρ
Ουφ, οι δουλειές εν το κάτι άλλο. Πάλε άρκεψα τζαι λάσσω "τη δουλειά εν να την κάμω. Τι σε κόφτει πώς θα την κάμω;" αλλά στου κουφού την πόρτα... Όσο για τα ζευγάρια, έχει τζαι μουσιαμάδες. Δυστυχώς δηλώνω cotton.
Ανώνυμε/-η, ερμμμ είμαι άνεργη :Ρ
Η διαφορά ηλικίας εν πολλά μικρή, αλλά μεν νομίζεις, τζαι πως εν σχετικά νεαροί γονείς δεν είναι τζαι πιο ανοικτόμυαλοι που άλλους πιο μεγάλους. Έτο, εν παραδοσιακοί.
Πε της συγγένισσας σου ΕΝ ΧΩΡΚΑΤΙΣΣΑ τζιαι προσβάλλει τους χωρκάτες τους πραγματικούς που κάμνει έτσι.
Κατά τα άλλα, παρηγορεί σε το ότι τουλάχιστον προσφέρεις μας στιγμές ψυχαγωγίας; :)
Εόλικα, στο 2ο, ΟΪ!
(Παρεπιπτόντως, Δευτέρα μάλλον θα είμαι Λευκωσία, θα είσαι διαθέσιμη σε κάποια φάση της ημέρας;)
Τι να κάμεις τον ψυχολόγο; Αφού κάμνεις output στο μπλογκ. Υπομονή.
μολις ετέλειωσα το θκιάβασμα εβούρησα πάνω να δω "σε τι σκατάσταση" έβαλες ότι βρίσκεσαι τζιαι νομίζω θέλει άλλαμα.
ντεμιτ μαν!!!!
εγώ εν μπορώ να συγκατοικήσω ούτε δευτερόλεπτο στο πατρικό μου, αλλά quite άνετly με τα πεθερικά...
ούφφου
η ηλιθια πότε φεύκει;
Defiance, η σκέψη για τον ψυχολόγο είναι για να με βοηθήσει να σταματήσω να έχω όνειρα..; Αν μπόρει το blogging, I'll keep posting!
Sike, φενκς μαν(α), άλλαξα την. Τζαι'γώ έτσι πιστεύκω για τη συγκατοίκηση, αλλά είμαι μεγάλη κακαουσκιά τζαι εν θέλω να το μμαθκιάσω. Αύριο :D (ουπς, εφάνην το χαμόγελο ως τ'αυτιά;)
οι γόνεις εν μάστροι στην καταπίεση, κυρίως στα όνειρα. άστα να πάνε. ψες έβλεπα όνειρο ότι πήγα με ένα φίλο μου σε εγκαίνια μουσείου και ανησυχούσα μπας και με δει η μάνα μου να κυκλοφορώ μαζί του. εν γίνεται.
αν δεν φύουν η θεία πε μου να σου κατεβώ επίσκεψη με τες κόρες....
Μάνα, η μάνα μου πρέπει να έκαμε τζαι μάστερ στην καταπίεση :Ρ Η θκεια έφυε εχτές αλλά θα σε έχω στα υπόψη για μελλοντική "χρήση", φενκς :D
Α μάνα μου, μάνα μου, άψαν τα λαμπάκια μου, μόνον που τα εθκιάβασα. Εν πράμαν ακόμα μετά που τριάντα σχεδόν χρόνια που έφυγα από το πατρικό μου, βλέπω στον ύπνο μου ότιθέλω να φύγω μακρυά με κάποιον, ετοιμάζω βαλίτσες με κάθε μυστικότητα, συνεννοούμαι, σχεδιάζω με κάθε λεπτομέρεια τη διαφυγή μου, αλλά πάντα μα πάντα την ώραν που φεύκω βλέπει με η μάνα μου τζιαι επιστρέφω. Αυτό και αν είναι εφιάλτης. Πολλές φορές συνειδητοποιώ ότι είναι όνειρο και λέω πέταξε ψηλά, φύγε, μπορείς είναι όνειρο, αλλά ούτε στο όνειρό μου δεν μπορώ να σπάσω τα αόρατα δεσμά.
Τζείνον όμως που με τρομάζει παραπάνω, είναι να μου πουν τα παιδιά μου ότι με θωρούν στο όνειρό τους σαν εφιάλτη.