Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Μαλάκα εσύ που καπνίζεις δίπλα μου χωρίς να με ρωτήσεις αν εν εντάξει τζαι που με αναγκάζεις να τα πίνω τζι'εγώ μαζί σου:

• έχω δικαίωμα στον καθαρό αέρα
• έχω δικαίωμα να μεν τρέχουν τα μμάθκια μου που τον φτηνοκαπνό σου
  
• έχω δικαίωμα να επιστρέφω μετά από έξοδο και να μεν χρειάζεται να λούσω τα μαλλιά μου τζαι να φκάλω τα ρούχα μου έξω που το δωμάτιο για να μεν βρωμεί τζαι τζείνο 3 μέρες
• γενικά έχω δικαίωμα στα μουσκομυριστά ρούχα τζαι μαλλιά (ειδικά με τζείνα τα καινούρια προϊόντα που χρησιμοποιώ)
  
• έχω δικαίωμα να μεν με ταράσσει η σερβιτόρα κάθε τρεις και λίγο για να αλλάξει το βρωμοτασάκι σου γιατί εν παίρνεις παμό ππούφφου ππούφφου
• έχω δικαίωμα να χασμουριούμαι χωρίς το ου-γαμώτο-μα-έγλυψα-το-τασάκι; effect μετά που κλείω το στόμα μου
• έχω επιλέξει να μεν δηλητηριάζω τον εαυτό μου καπνίζοντας, σεβάστου με
  

(...Ένα γαλατούι)

(Just kidding)

Όταν οδηγώ, εκτός που την καλή μουσική και την καλή παρέα (χαρές τις οποίες στερούμαι τελευταία), η άλλη μου μεγάλη ευχαρίστηση είναι να αφήνω κόσμο να περνά.
Εντάξει, όι ούλλους, αλλά τζαι ένα τζαι θκυό αυτοκίνητα. Τζαι εν κάμνω διακρίσεις.
Μεγάλους μιτσιούς, "άσχημους" ωραίους, γυναίκες άντρες, ούλλους, ούλλους.
Μάλιστα έχει φορές που βιάζουμαι, τζαι πάλε αφήνω κόσμο (νομίζω τζιαμέ σκέφτουμαι κιόλας ότι άμα το κάμω μπορεί να με αφήκουν τζαι'μένα σε φάση που χρειάζουμαι).
Όπως τζαι να'χει, ευχαριστιούμαι το πολλά.

Όμως έχω (αλλη)μια πελλάρα.
Θέλω άμα αφήκω κάποιον, να με shαιρετήσει. Έννεν ανάγκη να χαμογελάσει, ή να το κάμει με το χέρι του ή whatever. Μπορεί να εν ένα νεύμα, ο,τιδήποτε, φτάνει να είναι shαιρέτημα.

Άμα εν με shαιρετήσει ο άλλος πιάννει με ο πέλλαρος. Τζαι ακολουθεί το "ίντα παλαβός/-ή που είσαι" τζαι πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να ντζίσει του άλλου αυτοκινήτου (ένηγουεη η λιμουζίνα μου χρονολογείται). Εν μπόρω να καταλάβω με ποια λογική ο άλλος εν shαιρετά.
Εν πολλά πελλός;
Εν πολλά λέshι;
Είμαι εγώ πολλά μακάκας;



Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, έτσι ώσπου να αναισθητοποιηθώ τέλια εν να αφήνω κόσμο.

Γι'αυτό άμα σε αφήκω μες στο δρόμο να περάσεις, shαιρέτα με, ειδεμή...

Τελικά εν είναι μόνο a man's best friend.
Είναι και a dog's best friend.

ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΡΕΕΕΕΕ!!

Ούλλοι οι φίλοι και γνωστοί μου επληρωθήκαν για τες υπηρεσίες μας στην κυβέρνηση, μόνο εγώ επήρα τον πούλο.

Είμαι shυλλούι εγώ;

 Σνιφ..

Πονοκέφαλε που με βασανίζεις εδώ και δύο μέρες, που εν επέρασες με τα ππανατόλ, που εχειροτέρεψες με τον ύπνο και που έκαμες μου τη χάρη να φύεις μόνο την ώρα που εγύμναζα την αλαβάστρινη κορμάρα μου,

Έκατσα να δω ειδήσεις και ξαφνικά βλέπω τούτο το ρεπορτάζ και αυθόρμητα ξεκινώ να χειροκροτώ και να φωνάζω "ΗΡΩΑΣ!" :





Και η ερώτηση προς τον ΑΧΩΝΕΥΤΟ Bush, που είχε τόσο θράσσος ώστε να ξαναπάει στο Ιράκ, είναι:

ΠΟΥ ΠΑΕΙΣ ΤΙΤΣΙΡΗ ΣΤΟ Β*ΛΛΟΧΩΡΙ;;
(Zumberman, N/A)

Now THIS is what I call art..

Να πιάσεις αυτό το τραγούδι και να το διασκευάσεις έτσι:


Crazy In Love - Antony

Υποκλίνομαι.

Συνεχίζουμε τακτικά το γυμναστηριούδιν.
It feels good, παρά το ξεκώλωμα (κυρίως τις Δευτέρες που κάμνει η πελλοεγγλέζα Body power -δηλ. μισή ώρα body pump και μισή ώρα κοιλιακούς, ouch). Αλλά ατού οι Γαβρίληες!

Ο παρέας της πρώτης πράξης επήε να ποκάτσει για 2-3 εβδομάδες, μετά τις έμμεσες απανωτές χυλοπίτες. Εν μας εμίλαν (γες ρε). Άτε κανένα 'γεια' μέσα μέσα. Μιααα χαρά.

Την τελευταία βδομάδα -εν ξέρω- αποφάσισε να ξαναπροσπαθήσει να μας ρίξει (με τες βαρέλλες του).
Η ξάδερφη εν εμπορούσε να έρθει μαζί μου στις αρχές της βδομάδας, έτσι επήα μόνη μου (I don't mind). Ε έκοψε με μόνη μου ο παρέας.. :/
-Εν να δεις τη μάππα πόψε;
-Όι, έχω καλύτερα πράματα να κάμω (εν να έρτει το Μωρό μου.. ^_^ τζαι ύστερα μπορεί να δούμε τζαι ντι.βι.ντι, χιχιιι)
(καθώς τοποθετώ την καρτέλα με τις ασκήσεις μου πίσω στον τόπο της)
-Εν να φύεις;
(ΡΕ ΜΑΝΙΑ! Αφού είπα σου εν θα φύω χωρίς φιλούι!)

Προψές όμως είχαμε μεγάλη.. κατρακύλα.
Καθώς εκάμναμε το ζέσταμα μας, η ξάδερφη στο δρόμο κι εγώ στο freerunner, έρχεται ο παρέας στον παραδίπλα διάδρομο. (ήταν μες στη μέση του προγράμματος του.....)
Μόλλλλις εξεκίνησε, ακούω μια κραυγή αγωνίας:
-Όι, μεν τους κάμνεις έτσι, εν να βλάψεις τη μέση σου!
Ο παρέας να φωνάζει σε ένα μιτσή τζιαμέ μπροστά του που έκαμνε τους κοιλιακούς του ΛΑΘΟΣ (σύμφωνα πάντα με την έμπειρη άποψη ενός σεκιουριτά). (άλλωστε ποιοι άλλοι εκτός που τους σεκιουριτάες ξέρουν καλύτερα πώς κάμνουμε τους κοιλιακούς;)
Κατεβαίνει μονομιάς που το δρόμο του, τζαι πάει να δείξει του μιτσή πώς να κάμνει τους κοιλιακούς. (μάνα μου ρε, εθυσίασε τζαι την ώρα του...) Στο τέλος εκατέληξε να κάμνει τζείνος μόνο τζαι ο μιτσής να θέλει να ποφυσά.. Περιττό να πω ότι ύστερα ούτε που εξανάφκηκε πας στο δρόμο. (ε αφού εφύαμεν εμείς, χαλόου..)

Τελειώνουμε το ζέσταμα και πάμε για τον κοιλιακό μαααας. Όπως ετελειώναμε, μπαίνννει φουρκαστός ο παρέας μες στην αίθουσα, ππέφτει χαμέ, κάμνει τα πιο γρήγορα 5 push-ups ever τζαι φέφκει. Έπιαεν μας το γέλιο! Η ίδια weird φάση επαναλήφθηκε όταν ήμουν χωρίς την ξάδερφη στην αίθουσα τζαι εμπήκε τούτος, ως άλλος Δον Ζουάν, ερώτησε με
-Είσαι καλά;
ένεψα με το κεφάλι "ναι",
έκαμε αστραπιαία τα 5 push-ups και έφυε.

...

Εκάμαμε που λέτε τες ασκήσεις μας, εκάμαμε και την αποθεραπεία μας και εμαζέψαμε τα ππουρτού μας να πάμε σπίτι (με μια πείνα τεραστίων διαστάσεων αλλά άσχετο). Εκουβεντιάζαμε με το Γυμναστούι (ένα πολύ ΟΚ τυπούδι εξ Ελλάδος) για τη μπόχα στο γυμναστήριο από την ημέρα που εξεκίνησε μια συγκεκριμένη παρέα βρωμύλων (σχετικό ποστ coming soon).
Έρχεται που λαλείτε ο παρέας μας, διακόπτει και λέει στο Γυμναστούι με ύφος αλά-σεκιουριτά-που-προστατεύει-τις-ανήμπορες-..κοπέλλες-αλλά-που-κάμνει-τζαι-χιούμορ:
-Ρε Γυμναστούι, ίντα πειράζεις τες γκόμενες;
(βαστάτε με τζαι σκουλλίζουμαι)
-Εν είμαστε γκόμενες.
-Ε ίνταμπου είσαστε;
-Όι γκόμενες πάντως, εννεν έτσι οι γκόμενες.
-Ίνταλως εν οι γκόμενες; Γεναίτζες! (α. έτσι εν οι γκόμενες.. τζαι γω που νόμιζα πως..)

Το μήνυμα της ιστορίας μας;
Είσαι γυναίκα; Είσαι και γκόμενα!

(Γες ρε!)

Thanks princess Fo..!

Ως ήταν αναμενόμενο, άπαξ τζαι εκοντέψαν τα Χριστούγεννα, εν έχει τσιάνς να μεν μας πρήσουν με το κλασσικό "Λαστ Γρίσμα(ς)". Εχτές προχτές που το άκουα εσκέφτουμουν "πάλε ρε κουμπάρε;;;" τζαι ύστερα ελυπήθηκα τους πιο μεγάλους που το ακούν πιο πολύ καιρό που'μένα.

Ε, λοιπόν σήμερα ανοίγοντας το email μου το βρίσκω αυτό, ως ήταν μια άλλη δικαίωση στο χτίτζιασμα μου:



Ευχαριστώ το κοριτσόπουλο που μου το έστειλε!

Έλαβα μια πρόσκληση από την Ασυγχώρητη για να γράψω κι εγώ μια μικρή ιστορία με τις λέξεις τρένο, επιβάτης, εισητήριο, δρόμος, πόνος.

Δε θα γράψω μια ιστορία ό,τι να'ναι.. Θα γράψω μια πραγματική ιστορία.


Πλησίαζαν που λέτε εκλογές στο μπανανονησάκι μας. Και, όπως όλοι οι φοιτητές, το βρήκα και σαν μια ευκαιρία να 'πεταχτώ' μέχρι τη μητέρα-πατρίδα (και να κάμω έκπληξη του Μωρού φυσικά :p). Έλα όμως που μεταξύ 1ης και 2ης Κυριακής επαρέδιδα όχι μία, αλλά ΔΥΟ εργασίες; Τελοσπάντων παρέδωσα την 1η (και ΒΑΡΒΑΤΗ εργασία) την Τρίτη μεταξύ των Κυριακών των εκλογών και κανονικά παρέδιδα και τη 2η την Παρασκευή. Αφού με ειδοποίησαν όμως την Τετάρτη τη νύχτα ότι θα έφευγα την Παρασκευή το πρωί, έμεινα πίντα εκείνο το βράδυ και επόσπασα και τη 2η εργασία, για να την παραδώσω την Πέμπτη.

Ξυπνούν οι συγκάτοικοι την Πέμπτη το πρωί και με βρίσκουν στην πρίζα λόγω πίντας, κοιτάζουν και τα email τους και βρίσκουν email από τον καθηγητή ότι μας έδινε παράταση μιας βδομάδας. Τ'αντερούδι μου.. Όπως και να'χει, αφού την ετέλειωσα, επαρέδωσα.

Στο θέμα μας. Για να φύγω την Παρασκευή η ώρα 10 το πρωί που το Gatwick, έπρεπε να πιάσω τρένο που την πόλη μου η ώρα 6 το πρωί, να αλλάξω 2 φορές για να φτάσω αεροδρόμιο στις 8 για το check-in. Μα πού να ξυπνήσω που ήμουν πιντωμένη τόσες μέρες; Ένας αγαπημένος φίλος, βρυκόλακας στην προηγούμενη ζωή, ανάλαβε να με ξυπνήσει όταν θα πήγαινε ο ίδιος για ύπνο. Εξύπνησε με, να'ν καλά, η ώρα 4:30, έπιασα τα ππουρτού μου τζαι ούλλο χαρά επήα στη στάση του λεωφορείου ένα τέταρτο πριν την ώρα μου. Ήρτε το λεωφορειούδιν στην ώρα του, 5:40 (νομίζω), εφκήκα πάνω και ήμουν μόνη μου με τους αρκάτες που επηαίνναν τα πλάσματα στη δουλειά τους. Ο σταθμός του τρένου ήταν 10 λεπτά δρόμος..

Σε κάποια φάση, κάποιος που τους αρκάτες επάτησε το κουμπούδιν για να κατεβεί, τζαι ξιλοησμένη εγώ, λες τζαι δεν επήα ποττττέ ξανά στο σταθμό του τρένου, έπιασα τη βαλιτσάρα μου και εκατέβηκα μαζί του, γιατί είδα την ότι ήταν η στάση μου! Εθωρούσαν με περίεργα οι υπόλοιποι, γιατί ήταν και βιομηχανική η περιοχή..

Ανταν τζαι κατεβαίνω τζαι συνειδητοποιώ τι έκαμα, τζαι έβλεπα το λεωφορείο να απομακρύνεται, έθελα να αρκέψω να κλαίω. Επεριορίστηκα στο να αυτοξιτιμάζουμαι τελικά, άρπαξα την 20κιλη βαλιτσάρα μου (έπαιρνα πράματα να αφήκω Κύπρο) τζαι άρκεψα να βουρώ. Ο δρόμος ανηφορικός τζαι ατέλειωτος. Να βλέπω το ρολόι μου να κοντεύκει 6 παρά 10 τζαι να βουρώ, να βουρώ τζαι να κωλοσύρνω τη βαλιτσάρα μου τζαι να μεν είμαι ούτε σίουρη για το δρόμο. Σε κάποια φάση έκοψα έναν με το ποδήλατο που μου εξήγησε πώς να πάω στο σταθμό (πρέπει να νόμιζε ότι ήμουν πελλή), εξεκίνησα τζαι εβούρουν χειρότερο ανήφορο, αππήησα τζαι που ένα σιμιντίρι (με τη βαλίτσα ναι) τζαι βρέθουμαι στο πάρκιν του σταθμού! Θωρώ τζαι το ρολόι μου, 6 παρά 5! Ανακουφισμένη πλέον, γιατί είχα κόψει το εισητήριο που την προηγούμενη, μπαίνω στο σταθμό και στέκομαι στη σειρά για να πιάσω ΝΕΡΟ, γιατί που το βούρος τζαι το κωλόσυρμα εκάγιασα. Ήμουν η τελευταία στη γραμμή, ακούω όταν ήρτε η σειρά μου την ανακοίνωση της άφιξης του τρένου, τζαι μέχρι να μου δώκει η φιλενάδα τα ρέστα τζαι να βουρήσω, βλέπω τες πόρτες του τρένου να κλείουν μπροστά μου...

Έπιαεν με ένα σφίξιμο στην καρδία,
εθώρουν το τρένο να φέφκει τζαι μονομιάς ελούθηκα τα κλάματα. Πάω μέσα τζαι προσπαθώ να ρωτήσω ψύχραιμα μεν αλλά κλαμένη δε την υπάλληλο, ποιο εν το επόμενο τρένο για το Gatwick. Είπε μου για ένα ύστερα που 45', θα έπρεπε να αλλάξω 3 φορές και θα έφτανα 9:20. Ευχαρίστησα την σφογγώντας τες μύξες μου τζαι τα δάκρυα μου που ετρέχαν ακατάσχετα, τζαι έκατσα σε ένα παγκάκι του σταθμού τζαι εσυνέχισα να κλαίω απαρηγόρητα.

Ύστερα που κανένα εφτάλεπτο πλαντάγματος, ήρτε ένας άλλος κύριος του σταθμού τζαι είπε μου "Men klaieis love. Hvramen sou allon trenon, fefkei se ena karton tzai ftanei eis sto Gatwick i wra 9. En na prepei na change 3 fores. Don't worry, you'll proftaseis!"
Είπα του, "Thank you sir, you're very kind" τζαι εσφόντζησα τες μύξες μου.

Έφτασε το τρένο, επιβιβάστηκα έγκαιρα τούντη φορά, ανεβοκατέβαινα πας σε τρένα και σκάλες τραβολοώντας την τεραστίων διαστάσεων βαλίτσα μου και στην τελευταία μου αλλαγή είδε με έτσι γέριμη ένας άλλος επιβάτης, τζαι επροσφέρτηκε να μου κατεβάσει τη βαλίτσα που το τρένο, αλλά είπα του "thank you, that's very kind of you, but eshei 3 wres pou tin kouvalw, I think I can handle it" τζαι επροσπάθησα να του χαμογελάσω.

Για να μεν σας τα πολυλογώ άλλο, έφτασα στο Gatwick μόνο για να μου πουν ότι εν είχε πτήσεις εκείνη τη μέρα η συγκεκριμένη aeroporiki etairia που τζείνο το αεροδρόμιο και ότι η μόνη πτήση για Κύπρο ήταν η ώρα 9 τη νύχτα που κάτι άσχετες αερογραμμές. Εννοείται εξανάπιαεν με το κλάμα τζαι έσπασα τα τηλέφωνα Κύπρο για να φκάλω μια άκρη. Τζαι μετά που έχασα 5 χρόνια που τη ζωή μου, ανακάλυψα ότι η φιλενάδα που μου έκαμε την κράτηση εσυγχέστηκε τζαι είπε μου ότι η πτήση ήταν πρωί, αντί για νυχτα που ήταν. Άρα επέτουν 10 τη νύχτα.. Άφηκα τη βαλιτσούδαν μου στο Gatwick, έπιασα τη φιλενάδα μου την καλή που ήταν στα Λάνταν τζαι είπα της "έκαμνες τίποτε σήμερα; Γιατί έρκουμαι :p". Επέρασα τη μέρα μου ψεφκιάζοντας κατά κόρον το Μωρό, γιατί υποτίθεται ήταν να του κάμω εκπληξη, ελύσαν τα ποούδια μου γιατί εφορούσα καινούρια snickers και μέχρι το τέλος της ημέρας εκούτσεφκα, τζαι επήα στην ώρα μου μετά, έκαμα το check-in και δεν έπνασα παρά μόνο όταν απογειωθήκαμε.

Στο αεροπλάνο έπιασε με δύσπνοια σε σημείο που ήμουν έτοιμη να φωνάξω της αεροσυνοδού (πρώτη φορά το επάθαινα). Μετά όταν κατέβαινα που το αεροπλάνο έπιασε με το Μωρό τηλέφωνο τζαι ελάλουν του ότι τζείνη την ώρα εστραφήκαμε που την έξοδο με τη Φιλενάδα και ταυτόχρονα ένευκα της αεροσυνοδού να μεν μου πει "καληνύχτα, ευχαριστούμε που πετάξατε μαζί μας".

Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν που έπιασα το αυτοκίνητο μου να πάω να έβρω το Μωρό να του κάμω την ευλοημένη την έκπληξη πριν να φύει να πάει στα βουνά τζαι να τον βουρώ τζειπάνω (απόφαση που επήρε την προηγούμενη μέρα), και το αυτοκίνητο μου ΕΧΑΛΑΣΕ 5 χιλιόμετρα απόσταση που το σπίτι μου. Εννοείται επήρεν με τζαι εσήκωσεν με, επήα σπίτι έπιασα άλλο αυτοκίνητο τζαι επήα τζαι έκαμα του την έκπληξη. Τζαι έκαμε ένα κάρτον να καταλάβει τι εγίνετουν. ♥

Και τη νύχτα που εφκήκαμε σε γνωστό κλασάτο μαγαζί της Λευκωσίας (που ανακάλυψα ότι είχε μακρινός συγγενείς και επήαμε να του πάρω κάτι πράματα που του εστέλναν οι δικοί του που Αγγλία), έσυρα με την τσάντα μου 1 ποτήρι, εκείνο έπεσε πας το άλλο κι εκείνο πας στο άλλο, έκαμα και τα 6 ποτήρκα λουβίθκια, εγυρίσαν ούλλοι τζαι εθωρούσαν τζαι επεριορίστηκα να πω του συγγενή (που εκείνη τη νύχτα εγνώριζα):

"I'm really sorry, it's been a bad day".

Άγιε Βασίλη,

σαν όλα τα μωρά που στερούνται φαντασίας, εν εμπήκα ποττττέ στον κόπο να σου γράψω γράμμα. Ούτε θυμούμαι τον εαυτό μου να θέλει κάτι συγκεκριμένο για τα Χριστούγεννα (ναι συμφωνώ, ήμουν μαννούι. Ή απλά εύκολο μωρό. Εν τωρά που εδυσκόλεψα. Oh well..)
Αργότερα όταν εμπήκα στην εφηβεία πάλε εν ήθελα τίποτε συγκεκριμένο, εκτός που λεφτά για να μπορέσω να αγοράσω του τότε πρώην δώρο (*#@&^!^%$@*. Μαννή στην παιδική ηλικία, θεόμαννη στην εφηβεία. Πάμεν καλά)
Ευτυχώς εβρέθηκε τζαι το Γλυκισματούδι τζαι έκαμε μας ππασς το τασκ για τη γρίσμας λιστ, ειδεμή...

Ελπίζω το αγγελάκι να μεν σου κρατά κατζία που τζείντη χρονιά.. Θυμάσαι που, μετά που έμαθες για τες περιπέτειες της Αηβασίλαινας με το ξωτικό τζαι μετά που σου εφύαν οι τάρανδοι γιατί έκαμνε απεργία η συντεχνία τους, ήρτε το ανυποψίαστο το αγγελάκι τζαι ερώτησεν σε ούλλο χαρά "Άγιε, πού να το βάλω το δέντρο;" τζαι απάντησες του τζείνο που του απάντησες ούλλο νεύρα. Τζαι που τότε εκαθιερώθηκε να βάλλουμε το αγγελάκι στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Θυμάσαι. Τζαι το αγγελάκι θυμάται, κάθε χρόνο...

Τωρά που εμπήκα στα βάσανα Άγιε μου, εν τζαιρός να ζητήσω κι εγώ λλία πράματα. Ξέρω το, εν ήμουν καλή φέτος, νευριάζω πολλά εύκολα, ξιτιμάζω τους ούλλους μες στους δρόμους, κάποτε πάω τζαι με 122 τζαι κυρίως αρνούμαι να χαρτωθώ. Παρόλα αυτά, βρίσκω το θάρρος να ζητήσω λλία πράματα γιατί όπως θα ξέρεις πολλά καλά, ήμουν αρκετά μαννή τόσα χρόνια ώστε να μεν ζητώ τίποτε. Εδέχουμουν ό,τι μου έφερνες, όποτε μου έφερνες (..τα Χριστούγεννα. Γιατί γυρόν του χρόνου εν έχω παράπονο..).
Παρακαλώ σημείωσε ότι αν δε μπορείς να μου φέρεις τούτα που ζητώ δαμέ, κάμνουν μου τζαι τα cash, thank you.

1. Παραπέμπω στη λίστα της Ασυγχώρητης, απλά επειδή εν έκαμα ακόμα τρεχούμενο, ζητώ μόνο να ξοφληθούν τα φοιτητικά μου δάνεια Άγιε μου. Εν τζαιν πολλά. Τζαι πιέρωσε τζαι στους δικούς μου όσα εξοθκιάσαν πάνω μου για το πτυχίο σε παρακαλώ (αν σου περισσεύκουν δώσ'τους τζι'άλλα, επιάσαν τζι'άλλοι σειρά).

2. (Ξέρω ότι τούτο εν μίσσιον ιμπόσσιπολ, αλλά πάλε εν να το ζητήσω..) Θέλω, Άγιε μου, να κάμεις να σταματήσει η μάνα μου να μουρμουρά. ΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ. Μετά που εκαλόμαθα 5 χρόνια αγουέη, ΕΒΑΡΥΦΑΝΗΝ ΜΟΥ Άγιε μου (όι ότι πιο παλιά άντεχα). Απλά τωρά εγέρασε αλλό 5 χρόνια τζαι η μουρμούρα της επήε σε ατβάνστ λέβολ τζαι οι αντοχές μου στο λόουερ.

3. Θα ήθελα να με πκιερώσει η κυβέρνηση για τζείνα που της δουλεύκω τούντους θκυό μήνες τζαι να με πκιερώνει κανονικά μετά.

4. Θα ήθελα να δικαιούμαι να σκοτώσω κανένα κοπελλούι. Όι, όι, κοντεύκουν Χριστούγεννα, εν πρέπει να γινώ κατζιά. ΟΚ, θα ξαναπροσπαθήσω. Θα ήθελα ένα μαγικό ραβδάκι να μπορώ να εξαφανίζω τα κωλόπαιδα που μου λυούν τα νεύρα κάθε Δευτέρα και Παρασκευή. There. Better?

5. Θα ήθελα επίσης τζείντο ραβδάκι να εξαφανίζει ούλλους τους γάρους που τους δρόμους για να μεν χρειάζεται να τσιριλλώ, να ξιτιμάζω, να καταγγέλλω τζαι να αφήνω κολλούες με απειλητικά -πλην ευγενικά- μηνύματα πας στα αυτοκίνητα, και ως εκ τούτου να μεν γεράσω σε μισό χρόνο.

6. Θα ήθελα πραγματικά να ευαισθητοποιηθούν ούλλοι όσο αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, τζαι πρώτος πρώτος τζείνος ο γάρος που ήταν μπροστά μου στο χάηγουέη προχτές τζαι εθώρεν με περίεργα όταν τον επλεύρισα τζαι ετσιρίλλουν του γιατί επέταξε τα νάυλον των τσιάρων του μες στο δρομο.

7. Θα ήθελα ένα αυτοκινητούδι καινούριο (εκουράστηκα να το ξεκινώ 5' πριν να φύω που σπίτι για να βράσει, να αννοίω παράθυρα μες στον κώλο της πυράς το καλοτζαίρι τζαι να φορώ 200 ρούχα το χειμώνα - - - τον ΠΟΙΟΝ; τζαι συν τοις άλλοις έχει και μεγάλη κατανάλωση). Αν εν δυνατό, θέλω το να είναι φιλικό προς το περιβάλλον, αλλιώς να έχει μικρή κατανάλωση. Αλλά όι να εν κανένα ποτζείνα που εν τραβούν! Τζαι η ασφάλεια εν σημαντική επίσης. Αλλά όι Σμαρτ. Ούτε Μίνι. Τζαι προς Θεού, ΟΧΙ Honda HRV!! (πέτε μου ότι εννεν όπως το κουτί του γαλάτου ππέσοντα πας σε τέσσερις τροχούς!!!)

8. Θέλω τζαι ένα λάπτοπ Άγιε μου, τούτο που έχω εν στα πρόθυρα διάλυσης. Τζαι να'ν πάουερ, γιατί ξέρεις που τους φκάλλω την πίστη τζαι πάσιν χρόνια. Αλλά αν πραγματοποιήσεις την ευχή 3, μπορεί να μεν χρειαστεί να την πραγματοποιήσεις τούτη.

9. Θέλω Άγιε μου να μεν υποχρεωθώ να χαρτωθώ για τους λόγους που ξέρεις εσύ (αν δεν είσαι σίουρος ρώτα τον Μάστρο σου) (και δεν αναφέρομαι σε πιθανότητα εγκυμοσύνης).

10. Και τέλος, θέλω λλίες ωρούες. Λλίες ωρούες να μπορώ να θωρώ το Μωρό μου το όμορφο, τες φιλενάδες μου τες καλές τες πελλές που πεθυμώ πολλά, λλίες λλίες ωρούες να μπορέσω να κάμω τζαι τίποτε άλλο εκτός που δουλειά1, δουλειά2 τζαι γυμναστήριο.

Αυτά Άγιε μου. Με πολλά με λλία. Ξέρω ότι εν μου αξίζει τίποτε που τούτα. Αλλά άτε...

Ωχ, ωχ, ωχ (με την ευχή να γίνει χο χο χο),
Λένη


Υ.Γ. Άτε, να δούμε τζαι 'σάς τες λίστες σας..

Διάλεξε τα χρώματα και δες τις ανάλογες εικόνες από το Flickr.

http://labs.ideeinc.com/multicolr/


(διάλεξε πχ το βυσσινούδι στη θέση 8 κάθετα x 5 οριζόντια. Και μετά πχ πρόσθεσε το κιτρινάκι στη θέση 5 κάθετα x 10 οριζόντια και απόλαυσε το αποτέλεσμα)



Απόψε το Εν Λευκώ είναι αυτό που με κρατεί sane.