Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Τα αυτοκίνητα λουρίαζαν. Κινούμασταν ελάχιστο. Είχα αργήσει. Έπρεπε να είμαι ήδη στο σπίτι, να έχω φάει και να ετοιμάζομαι για τη δουλειά3. Δε μπορούσα να είχα κάνει κάτι καλύτερο, ο φόρτος εργασίας στη δουλειά1 είναι πολύ μεγάλος αυτές τις μέρες. Ήταν και τέλος της βδομάδας και έπρεπε να τα προλάβω όλα.

Ο τύπος στο ράδιο ορυόταν για την αναλγησία και την ανικανότητα των κυπριακών δικαστηρίων. Είχε απόλυτο δίκαιο αλλά φώναζε πολύ, έλεγε τα ίδια και ένιωθα ότι φώναζε μόνο για να φωνάζει, έτσι για να πει ότι αφιέρωσε ολόκληρη την εκπομπή του στο φλέγον αυτό θέμα. Αλλά για κάποιο λόγο επέμενα να τον ακούω.

Ιδανικές συνθήκες για πονοκέφαλο.

Βάζει όμως ξαφνικά το παρακάτω κομμάτι (στο μεταξύ βάλε εσύ να παίζει) κι εγώ ρίχνω μια ματιά τι γίνεται γύρω μου:



ένα γλυκό απογευματινό ανοιξιάτικο ηλιούι έλουζε τα αυτοκίνητα, τα πρόσωπα, τα κτήρια,

τα δέντρα γύρω καταπράσινα,

αν και πηγμένοι όλοι στην κίνηση κανείς δε φαινόταν να αγχώνεται,

στη στάση δύο νεαρές ασιάτισσες και μία πιθανόν κύπρια γριούλα περίμεναν υπομονετικά το λεωφορείο,

και α υ τ ό το τραγούδι . . .