Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Λοιπόοοοονν κοπέλλια τζαι κοπέλλες μου, τωρά που αξιώθηκα να κάτσω να γράψω θκυό κου(β)έντες τζαι τωρά που έχω όλο το φωτογραφικό υλικό του ταξιδίου, θα μάθετε τζαι'σείς πώς επέρασα στα χόλιτεης μου.

Καταρχάς ο κύριος λόγος του ταξιδίου ήταν η αποφοίτηση μου. Αλλιώς δε θα έμπαινα σε τέτοια έξοδα σε αυτή τη φάση. Αλλά μιας και θα πηγαίναμε, είπαμε να το εκμεταλλευτούμε τζαι να ξεβρακωθούμε οικονομικά τελείως. Λέγοντας εμείς εννοώ η παρέα του Ice Age: η μάνα μου, το Μωρό κι εγώ. Ο ένας τζει τζαι ο άλλος δα.

Η εξόρμηση μας ξεκίνησε από τα Λάντα(ν). Φτάνοντας, μας παρέλαβε η πολυαγαπημένη Μαρλέν. Για λόγους ευκολίας κανονίσαμε να ενοικιάσουμε δωμάτιο στις εστίες της κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε ώρες μαζί μετά από ξέρω κι εγώ πόσο καιρό! Στα Λάντα κυρίως χωρκογυρίσαμε σε κλασσικά αξιοθέατα του τύπου Πικ Πέεεν, ανάκτωρα του Πάκινχαμμμ, τάουα μπριτζ οφ Λάντααα, Τραφάλγκαρ σκουέεααα, Σεηντ Τζέημς ππάα'κ, μπλα μπλα, επειδή η μήτηρ δεν είχε ξαναπάει Αγγλία και έπρεπε να δει τα βασικά.

Επίσης επισκεφτήκαμε (ξανά) το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που και επίσημα είναι ο αγαπημένος μου τόπος στο Λονδίνο. Τελευταίο αφήσαμε και το Greenwich. Ο λόγος ήταν γιατί την τελευταία φορά που είχε έρθει το Πέηπ όταν σπούδαζα, ξεκινήσαμε να πάμε για να δούμε και κανένα show του planetarium τζαι κάποιος μαννοκίκκιρος ντόπιος έστειλεν μας να πάμε στο πάρκο που τ'ανάθεμα (ανεβήκαμε το πιο μεγάλο μακρύ ανήφορο ΕΒΕΡ). Ως συνέπεια εχάσαμε την τελευταία παράσταση τζαι έκτοτε ήμουν πάρα πολλά κιστημένη. Εκαταφέραμεν τα τελικά και επήγαμε, είδαμε και μια παράσταση για τους Ice Worlds (η παρέα του Ice Age βλέπει τους Ice Worlds ΧΑΧΑ). Ήταν πάρα πολλά ωραία, ο θόλος του πλανητάριου στον οποίο επροβαλλόταν το show εν πολλά επιβλητικός και δεν είχε το παραμικρό λάθος, έβλεπες το footage και τις γραφικές απεικονίσεις και ενόμιζες ότι ήσουν εκεί.


Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τα μάλα την Μαρλέν μου που ήταν άξια οικοδέσποινα και που μας φρόντισε όσο καλύτερα γινόταν. Το φαγητό ήταν υπέροχο και η παρέα ακόμα πιο lovely! Hurry back love! ♥

Ακολούθως το πρόγραμμα είχε Παρίσι. Πήγαμε με το Eurostar και αποκοιμήθηκα στο σημείο που θα περνούσαμε κάτω που τη θάλασσα. ΧΑΧΑ. Αφού ήμουν πτώμα τζαι εζαλίζουμουν (πρώτη φορά εζαλίστηκα στο τρένο). Όπως και να'χει, για κάποιο λόγο το ταξίδι μου φάνηκε κάπως ατελείωτο, γι'αυτό και ήμουν πολύ ανακουφισμένη όταν φτάσαμε αργά το βράδυ. Κωλοσύραμε τις βαλιτσάρες μας μέχρι το ξενοδοχείο μας, όπου και κάναμε check-in, για να διαπιστώσουμε με ιδιαίτερη ανακούφιση ότι το προσωπικό εμιλούσε αγγλικά και ήταν βοηθητικότατο. Αφήσαμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε προς αναζήτηση τροφής και ποτού. Θκυό βήματα που το ξενοδοχείο ήβραμε ένα γραφικό μπαρ-εστιατοριούδι. Όλα τα λεφτά ήταν ο ηλικιωμένος μαύρος κύριος που με κιθάρα και φυσαρμόνικα έπαιζε blues. (WO)MAN, εν είχε λάθος. Παρόλη την κούραση, εκάτσαμε αρκετή ώρα και απολαύσαμε ποιοτική μουσική!

Για τις επόμενες δύο μέρες, αγοράσαμε εισητήρια για το γύρο του Παρισιού με open bus και η οποία αποδείκτηκε πολύ σοφή κίνηση. Γιατί μ'αυτά και μ'ετούτα είδαμε σε λίγο χρόνο όλα τα βασικά αξιοθέατα της πόλης, μαζί κι άλλα. Στο Λούβρο επετύχαμε μια καλαμαρού ξεναγό που είχε το κυνικό μεν απαθές δε ύφος "είπα τα ένα εκατομμύριο φορές, το ότι τα λαλώ ακόμα μια εν μου κάμνει καμία αίσθηση αλλά απολαμβάνω το που σας θωρώ τους μισούς να φύρνεστε που το γέλιο τζαι τους άλλους μισούς να με θωρείτε με το μισό σας". Ακολουθήσαμε κατά πόδας και είχαμε και τη ξενάγηση μας (επλήρωσεν την η μάνα μου φυσικά στο τέλος-μάνα μου τη ρεεε).

Όπως ανέφερα, με το tour είδαμε πολλά αξιοθέατα. Πολλά επιβλητική ήταν η αψίδα του Θριάμβου, η οποία αγνοούσα ότι ήταν τόσο μεγάλη!! Ειδικά τη μέρα που επήαμε, είχε μέσα μια τεραστίων διαστάσεων σημαία της Γαλλίας τζαι ανέμιζε, το θέαμα ήταν breathtaking (βλέπετε φωτογραφικό υλικό πιο κάτω). Μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι έππεσε η μασέλλα μου.

Ο πύργος του Άιφελ ήταν επίσης πολλά εντυπωσιακός, όπως άλλωστε αναμέναμε να ήταν. Εκατάπια την υψοφοβία μου τζαι εφκήκαμε στον τελευταίο όροφο. Μan, θωρείς 67 χιλιόμετρα απόσταση που τζειπάνω! Όπως να πούμε να στέκεσαι στον πύργο του Σιακόλα στη Λήδρας τζαι να θωρείς την παραλία της Λεμεσού! Sh*t man..!

Ένας καμός που είχα για όταν θα πήγαινα στην πόλη του φωτός ήταν (ΤΖΑΙ ΜΕΝ ΓΕΛΑΣΕΤΕ πολλά) να πάω στο cafe της Amelie! Thank Google maps, τα βρήκαμε, πήγαμε και εκπλαγήκαμε πόσο κοντά στο Moulin Rouge ήταν. Επίσης ήταν πολύ καλή ευκαιρία να επισκεφτούμε την γραφικότατη περιοχή της Μονμάρτης, που ήταν κατά την άποψη μου ίσως το ωραιότερο highlight της σύντομης μας επίσκεψης. Εκεί φάγαμε τα πιο τέλια τεράστια κατακόκκινα ζουμερά ευκοίλια κεράσια EVER. Επίσης εκεί έφαα μιαν (τζαι ήταν ούλλη δική μου) που ένα ποδηλάτη γιατί είχα σταθεί χωρίς να το προσέξω μες στον ποδηλατόδρομο. Είδα τον τροχό του στο ύψος του κεφαλιού μου κάπως αργά, μου τσιρίλλησε φτύνοντας από νεύρα "πού παείς γα πελαβήη, δαμέ εν για τα ποηλατάα!" και του απάντησα με τα λιγοστά μου γαλλικά και την ουρά στα σκέλια "ξεσκιούζε μουά". Και όλο το παναΰρι για να φωτογραφίσω αυτό:

Γενικές εντυπώσεις από Παρίσι; Εν πολλά όμορφο, πολλά ακριβό (άκου €8 ένα pint μπύρα τζαι €2 το νερό!) τζαι πολλά λερωμένο. Εν ξέρω γιατί λεν ότι το Λονδίνο εν η πιο λερωμένη πόλη, οι εμπειρίες που είχα εκεί δε με πείθουν στο ελάχιστο. Σε σχέση πάντως με το Παρίσι, τουλάχιστο το underground του Λονδίνου μυρίζει τρένα τζαι όχι κατούρες τζαι εν έχει graffiti μες στα τούνελ.



Χάτε, τρώτε τζαι έρκεται και το 3ο σκέλος της εξόρμησης!