3ο σκέλος
Μετά την πόλη του ποτός (ποιητική αδεία) και την πόλη του φωτός (βλέπε σκέλη 1 και 2 της εξόρμησης), η παρέα του Ice Age συνέχισε προς την πόλη που πέρσι ήταν του διαβάσματος. Όλα ήταν πλέον γνώριμα, ήξερα ακριβώς πού πηγαίναμε, τι ώρα ερχόταν το λεωφορείο, σε ποια στάση έπρεπε να κατεβούμε, ήταν μια sweet familiarity. Δωμάτια κλείσαμε στις εστίες του πανεπιστημίου μου, εφόσον η διακίνηση μας θα διευκολυνόταν ιδιαίτερα. Την πρώτη μέρα ανακαλύψαμε ότι στα υπόλοιπα πλην ενός δωμάτια του flat μας έμεναν επίσης Κυπραίοι, surprise surprise :P
Στην πόλη του διαβάσματος εδώκαμεν του ψωνίσματος τζαι άψεν. Ακόμα και η μάνα μου, που είναι τέρας αντι-καταναλωτισμού, έλυσεν μες στο T.K.Maxx. Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές αποφύγαμε τα άσκοπα ψώνια, αλλά οι βαλίτσες ετιγκάραν κλασικά.
Την 3η μέρα στην πόλη είχα την αποφοίτηση μου. Για κάποιο λόγο ήμουν πάρα πολλά αγχωμένη με το όλο θέμα. Τζαι γενικά δεν εδέχουμουν συγχαρητήρια μέχρι εκείνη τη μέρα. "Αν δεν το πιάω στα shέρκα μου εν πιστεύκω". Το προηγούμενο βράδυ έβλεπα μάλιστα και όνειρο ότι επήα μεν έγκαιρα στην αποφοίτηση, αλλά εξέχασα να πιάσω την τήβεννο μου και ότι εβρέθηκα σε μια δεύτερης κατηγορίας αποφοίτηση όπου όποιος έθελε επήεννε τζαι ήταν ούλλοι χωρίς την τήβεννο. Μέχρι να το πάρω είδηση, το κατάστημα με τις τηβέννους έκλεισε τζαι άρκεψα να αγχώνουμαι πάρα πολλά. Μέχρι που μου έδωκε μια άλλη πολλά χαρούμενη φιλενάδα την δική της τζαι εβούρουν να φτάσω την αποφοίτηση μου. ...
Το άγχος τζαι η κακή διάθεση εφάνηκε επίσης στες πλείστες φωτογραφίες πριν να μπω στην αίθουσα. Να επροσπαθούσα εν θα κατάφερνα να κάμω έτσι γκριμάτσες. Oh well...
Αποφοίτησα, εχάρηκα το, εχάρηκα που είδα τους συμφοιτητές μου και τους καθηγητές μου, ο tutor μου ακόμα επιμένει να κάμω PhD (ΧΑΝΝΕΙ) κι εγώ ακόμα επιμένω να του λαλώ ότι δεν είμαι PhD material.
Ήταν πολλά ωραία.
Οι εκδρομές μας γυρώ που την πόλη επεριοριστήκαν λλίο τις τελευταίες μέρες γιατί η μάνα μου ενθουσιάστηκε πάρα πολλά που είδε τόσο πράσινοστο πάρκο της γειτονιάς μας, που επήε να τραππηδήσει τζαι επανήλθε ένα πρόσφατο της τραύμα στο πόδι. Ελυπήθηκα την πολλά. Οπότε είπαμε να ταξιδέψουμε σε ένα νησάκι πουκάτω που την πόλη, το οποίο εν μια ώρα κρουαζιέρα με το ferry. Είχα ξαναπάει, αλλά ήταν καλή ευκαιρία να παν και η μάνα μου και το Μωρό, μιας και ο τατσίζης καιρός της Αγγλίας μάς έκαμνεν τη χάρη. Loving the tour buses, εγυρίσαμε το μισό νησί σε μια μέρα. Οι παραλίες του τόπους τόπους εθυμίζαν Πρωταρά, αλλά με τες θερμοκρασίες της Αγγλίας τζαι το νερό του ωκεανού. Μπρρρρρ. Γενικά το νησούδι είναι πολλά γραφικό και το απολαύσαμε ιδιαίτερα. Εκεί βιώσαμε και στιγμές απείρου κάλλους:
* Περπατούσαμε μέσα από ένα πάρκο που είχε πολλούς χώρους για διάφορες δραστηριότητες. Σε κάποια φάση περάσαμε από ένα mini golf garden κι εγώ διάβασα με άπταιστη εγγλέζικην προφοράανν την πινακίδα που έγραφε ακριβώς αυτό. Η μάνα μου τότε άρκεψε να γελά τόσο που έκλαψε, νομίζω σχεδόν εκατουρήθηκε τζαι για 5 λεπτά δεν εμπορούσε να μας μιλήσει που το γέλιο. Όταν συνήλθε, εξηγήθηκε. Άκουσε "μι ποφκάρτεν" τζαι ύστερα εθκιάβασε την πινακίδα.
* Φτάνοντας στο σταθμό των ferries, επισκεπτήκαμε τες τουαλέττες, στις οποίες είχε μπει λίγο πριν από'μάς μια άλλη κοπέλα. Καθώς έφκαινε εκείνη, η πόρτα της έκλεισε πάρα πολλά αργά, παράγοντας τον πιο υψίτονο, παρατεταμένο, squeaking ήχο έβερ.
Και λέω εγώ (που την μια τουαλέττα): "όϊ ρε, ήντα πόρτα".
Τζαι ακούει η μάνα μου: "όϊ ρε, ήντα 'κόρτα" (από τα ακόρντα, chords, συγχορδίες).
ΤΑΧΑ ΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΕΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΕΚΛΑΣΑ, ΕΚΑΜΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΟΡΔΗ ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΣΗ ΤΖΑΙ ΕΠΕΡΗΦΑΝΕΥΚΟΥΜΟΥΝ ΤΖΙΟΛΑΣ!! ΠΟΙΟΣ; ΕΓΩ! Που προτιμώ να μου φκει που τα αφκιά παρά να με ακούσει πλάσμα να κλάνω!
Ετρέξαν τα μμάθκια μας που το γέλιο και συμπεράναμε το ήδη γνωστό:
"από'ν ακούει ταιρκάζει".
Στην πόλη του διαβάσματος είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε συγγενείς που μένουν μόνιμα εκεί (όπου σηκώσεις πέτρα βρίσκεις τους ρε) και την Κυριακή επήρα και τη μάνα μου στην εκκλησία της παροικίας. Εκατασυγκινήθηκε, όπως εμείς την πρώτη φορά που επήαμε, ήταν σαν μια όαση μες στη ζούγκλα της ξενιθκιάς, έτσι το ένιωσε τζαι η μάνα μου. Επίσης εκαταφχαριστήθηκεν το γιατί είχε καιρό να εκκλησιαστεί (λόγω των ταξιδίων) τζαι γενικά εν χάννει Κυριακές. Επιπρόσθετα αναβιώσαμε στιγμές απείρου κάλλους όταν μια ηλικιωμένη κυρία που εκάθετουν μπροστά μας με τες 2 μεσήλικες σούπερ κομπλεξικές κόρες της έσυρε την πιο παρατεταμένη live κλανιά που άκουσα ποτέ μου όταν την εσηκώσαν οι κόρες της την ώρα του Πιστεύω. Εν ετόλμησα καν να γυρίσω να δω τη μάνα μου γιατί ήταν να κλάψω που το γέλιο, δεδομένης της κουβέντας που προανέφερα.
Στην πόλη του διαβάσματος εδώκαμεν του ψωνίσματος τζαι άψεν. Ακόμα και η μάνα μου, που είναι τέρας αντι-καταναλωτισμού, έλυσεν μες στο T.K.Maxx. Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές αποφύγαμε τα άσκοπα ψώνια, αλλά οι βαλίτσες ετιγκάραν κλασικά.
Την 3η μέρα στην πόλη είχα την αποφοίτηση μου. Για κάποιο λόγο ήμουν πάρα πολλά αγχωμένη με το όλο θέμα. Τζαι γενικά δεν εδέχουμουν συγχαρητήρια μέχρι εκείνη τη μέρα. "Αν δεν το πιάω στα shέρκα μου εν πιστεύκω". Το προηγούμενο βράδυ έβλεπα μάλιστα και όνειρο ότι επήα μεν έγκαιρα στην αποφοίτηση, αλλά εξέχασα να πιάσω την τήβεννο μου και ότι εβρέθηκα σε μια δεύτερης κατηγορίας αποφοίτηση όπου όποιος έθελε επήεννε τζαι ήταν ούλλοι χωρίς την τήβεννο. Μέχρι να το πάρω είδηση, το κατάστημα με τις τηβέννους έκλεισε τζαι άρκεψα να αγχώνουμαι πάρα πολλά. Μέχρι που μου έδωκε μια άλλη πολλά χαρούμενη φιλενάδα την δική της τζαι εβούρουν να φτάσω την αποφοίτηση μου. ...
Το άγχος τζαι η κακή διάθεση εφάνηκε επίσης στες πλείστες φωτογραφίες πριν να μπω στην αίθουσα. Να επροσπαθούσα εν θα κατάφερνα να κάμω έτσι γκριμάτσες. Oh well...
Αποφοίτησα, εχάρηκα το, εχάρηκα που είδα τους συμφοιτητές μου και τους καθηγητές μου, ο tutor μου ακόμα επιμένει να κάμω PhD (ΧΑΝΝΕΙ) κι εγώ ακόμα επιμένω να του λαλώ ότι δεν είμαι PhD material.
Ήταν πολλά ωραία.
Οι εκδρομές μας γυρώ που την πόλη επεριοριστήκαν λλίο τις τελευταίες μέρες γιατί η μάνα μου ενθουσιάστηκε πάρα πολλά που είδε τόσο πράσινοστο πάρκο της γειτονιάς μας, που επήε να τραππηδήσει τζαι επανήλθε ένα πρόσφατο της τραύμα στο πόδι. Ελυπήθηκα την πολλά. Οπότε είπαμε να ταξιδέψουμε σε ένα νησάκι πουκάτω που την πόλη, το οποίο εν μια ώρα κρουαζιέρα με το ferry. Είχα ξαναπάει, αλλά ήταν καλή ευκαιρία να παν και η μάνα μου και το Μωρό, μιας και ο τατσίζης καιρός της Αγγλίας μάς έκαμνεν τη χάρη. Loving the tour buses, εγυρίσαμε το μισό νησί σε μια μέρα. Οι παραλίες του τόπους τόπους εθυμίζαν Πρωταρά, αλλά με τες θερμοκρασίες της Αγγλίας τζαι το νερό του ωκεανού. Μπρρρρρ. Γενικά το νησούδι είναι πολλά γραφικό και το απολαύσαμε ιδιαίτερα. Εκεί βιώσαμε και στιγμές απείρου κάλλους:
* Περπατούσαμε μέσα από ένα πάρκο που είχε πολλούς χώρους για διάφορες δραστηριότητες. Σε κάποια φάση περάσαμε από ένα mini golf garden κι εγώ διάβασα με άπταιστη εγγλέζικην προφοράανν την πινακίδα που έγραφε ακριβώς αυτό. Η μάνα μου τότε άρκεψε να γελά τόσο που έκλαψε, νομίζω σχεδόν εκατουρήθηκε τζαι για 5 λεπτά δεν εμπορούσε να μας μιλήσει που το γέλιο. Όταν συνήλθε, εξηγήθηκε. Άκουσε "μι ποφκάρτεν" τζαι ύστερα εθκιάβασε την πινακίδα.
* Φτάνοντας στο σταθμό των ferries, επισκεπτήκαμε τες τουαλέττες, στις οποίες είχε μπει λίγο πριν από'μάς μια άλλη κοπέλα. Καθώς έφκαινε εκείνη, η πόρτα της έκλεισε πάρα πολλά αργά, παράγοντας τον πιο υψίτονο, παρατεταμένο, squeaking ήχο έβερ.
Και λέω εγώ (που την μια τουαλέττα): "όϊ ρε, ήντα πόρτα".
Τζαι ακούει η μάνα μου: "όϊ ρε, ήντα 'κόρτα" (από τα ακόρντα, chords, συγχορδίες).
ΤΑΧΑ ΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΥ ΕΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΕΚΛΑΣΑ, ΕΚΑΜΑ ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΟΡΔΗ ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΣΗ ΤΖΑΙ ΕΠΕΡΗΦΑΝΕΥΚΟΥΜΟΥΝ ΤΖΙΟΛΑΣ!! ΠΟΙΟΣ; ΕΓΩ! Που προτιμώ να μου φκει που τα αφκιά παρά να με ακούσει πλάσμα να κλάνω!
Ετρέξαν τα μμάθκια μας που το γέλιο και συμπεράναμε το ήδη γνωστό:
"από'ν ακούει ταιρκάζει".
Στην πόλη του διαβάσματος είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε συγγενείς που μένουν μόνιμα εκεί (όπου σηκώσεις πέτρα βρίσκεις τους ρε) και την Κυριακή επήρα και τη μάνα μου στην εκκλησία της παροικίας. Εκατασυγκινήθηκε, όπως εμείς την πρώτη φορά που επήαμε, ήταν σαν μια όαση μες στη ζούγκλα της ξενιθκιάς, έτσι το ένιωσε τζαι η μάνα μου. Επίσης εκαταφχαριστήθηκεν το γιατί είχε καιρό να εκκλησιαστεί (λόγω των ταξιδίων) τζαι γενικά εν χάννει Κυριακές. Επιπρόσθετα αναβιώσαμε στιγμές απείρου κάλλους όταν μια ηλικιωμένη κυρία που εκάθετουν μπροστά μας με τες 2 μεσήλικες σούπερ κομπλεξικές κόρες της έσυρε την πιο παρατεταμένη live κλανιά που άκουσα ποτέ μου όταν την εσηκώσαν οι κόρες της την ώρα του Πιστεύω. Εν ετόλμησα καν να γυρίσω να δω τη μάνα μου γιατί ήταν να κλάψω που το γέλιο, δεδομένης της κουβέντας που προανέφερα.
Σε γενικές γραμμές...
...επεράσαμε πάρα πολλά ωραία και ειδικά η μάνα μου, η οποία "ενέωσε" κυκλοφορώντας με την "νεολαία". Εχάρηκα την πάρα πολλά γιατί πραγματικά είχεν το ανάγκη τούτο το ταξίδι. Ανανεώθηκε, είδε νέους τόπους, νέο κόσμο, ανοίξαν λλίο τα μμάθκια της. Αν μεν την επόφκαλλε τζαι ο παπάς μου με τα καμωματούθκια του (some things never change) θα ήταν πόμπα. Όσο αφορά τις δύο μας, είχαμε μια priceless ευκαιρία να συσφίξουμε τις σχέσεις μας, διότι πάντα ήμασταν shύλλος τζαι κάττος. Τζαι εφάνηκε ότι εν παρεξηγημένος άνθρωπος η μάνα μου. Διότι το σπάσιμο μου ήταν ότι πάντα εμουρμούραν πολλά. Τελικά άμα εν έχει άγχη εν μουρμουρά. Άρα σκέφτουμαι πόσο αγχώνετουν κατά κανόνα τζαι πόσο χρειάζεται να ξεκουράζεται ποιοτικά τζια να φροντίζει επιτέλους τον εαυτό της.
Επίσης μάνα μου τη ρε, έθελεν παντού να πληρώνει τζείνη. Ε τες τελευταίες μέρες εν της εχαλάσαμε χατήρι (εγώ δηλαδή, το Μωρό επάλευκεν το). Αφού ελείψαν επικίνδυνα, χεχ :/
Συν τοις άλλοις, αντί να μαλλώνουμε η μάνα μου κι εγώ (που θα ήταν το αναμενόμενο), ο ρόλος της επεριορίστηκε στο να κάμνει τον ΟΗΕ μεταξύ εμού και του Μωρού. Χεχεχε... Εφάνηκε πολλά προοδευτική μάνα πάντως, δεδομένου ότι την ετοίμιζα με την Μαρλέν ή μόνη της και έμενα με το Μωρό, τζαι τούτο της το αναγνωρίζω. Φυσικά τωρά που εστραφήκαμε πίσω άρκεψε πάλε τα περί χαρτώματος, αλλά στο ταξίδι ομολογουμένως εσυγκρατήθηκε πάρα πολλά.
Επιτέλους είχαμε ποιοτικό χρόνο με το Μωρό μου, κάτι που μας στερεί η καθημερινότητα, έστω και αν ζούμε κάτω από την ίδια στέγη τους τελευταίους πέντε μήνες. ♥ ♥ ♥
Η μόνη αρνητικούρα που (μου) εχαλούσε το ταξίδι ήταν η δυσκοιλιότητα μου. Ρε παιδί μου εν πράμα τούτο κάθε φορά που εν να ταξιδέψω; Επρήστην τζαι η κοιλιά μου tttoooo big time τζαι έφκαινα όπως την έγκυο στες φωτος :/
Αλλά κοντά σε έτσι ταξίδι, ποιος τη θυμάται την δυσκοιλιότητα; We had a fantastic time and that's what really matters!!
Επίσης μάνα μου τη ρε, έθελεν παντού να πληρώνει τζείνη. Ε τες τελευταίες μέρες εν της εχαλάσαμε χατήρι (εγώ δηλαδή, το Μωρό επάλευκεν το). Αφού ελείψαν επικίνδυνα, χεχ :/
Συν τοις άλλοις, αντί να μαλλώνουμε η μάνα μου κι εγώ (που θα ήταν το αναμενόμενο), ο ρόλος της επεριορίστηκε στο να κάμνει τον ΟΗΕ μεταξύ εμού και του Μωρού. Χεχεχε... Εφάνηκε πολλά προοδευτική μάνα πάντως, δεδομένου ότι την ετοίμιζα με την Μαρλέν ή μόνη της και έμενα με το Μωρό, τζαι τούτο της το αναγνωρίζω. Φυσικά τωρά που εστραφήκαμε πίσω άρκεψε πάλε τα περί χαρτώματος, αλλά στο ταξίδι ομολογουμένως εσυγκρατήθηκε πάρα πολλά.
Επιτέλους είχαμε ποιοτικό χρόνο με το Μωρό μου, κάτι που μας στερεί η καθημερινότητα, έστω και αν ζούμε κάτω από την ίδια στέγη τους τελευταίους πέντε μήνες. ♥ ♥ ♥
Η μόνη αρνητικούρα που (μου) εχαλούσε το ταξίδι ήταν η δυσκοιλιότητα μου. Ρε παιδί μου εν πράμα τούτο κάθε φορά που εν να ταξιδέψω; Επρήστην τζαι η κοιλιά μου tttoooo big time τζαι έφκαινα όπως την έγκυο στες φωτος :/
Αλλά κοντά σε έτσι ταξίδι, ποιος τη θυμάται την δυσκοιλιότητα; We had a fantastic time and that's what really matters!!
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες
Αναμνήσεις,
Τα προσωπικά μου,
Φωτογραφία,
Gotta love life,
Well-being
"...και ότι εβρέθηκα σε μια δεύτερης κατηγορίας αποφοίτηση όπου όποιος έθελε επήεννε τζαι ήταν ούλλοι χωρίς την τήβεννο" - lol, that sounds so me. Plus, ότι εγώ θα ασκούμουν να προλάβω τζιαι το αεροπλάνο, κλασσικά πράματα.
glad u had a good time
Leni mou,
I'm so glad you had some fun and rest for a change.
And I told you your mom is superCOOL!
Saludos a todos (and I really miss the sleep-overs with your mom :P)
Στα ταξίδια μαθαίνουμε τους γονιούς μας καλλύττερα. Εν πολύτιμες στιγμές, κράτα τες γιατί μεγαλώννεις τζαιι κάποτε έν θα ξαναπηαίννεις ταξίθκια μαζίν τους.
πάλε τα σύννεφα αρέσαν μου. έσιει ωραία σύννεφα η αγγλία α; εν το είχα υπόψην μου τούτο.
μου άρεσε η φωτογραφία σου με τον babe
Sike, ήμουν ήδη στην Ιγκλετέρα, άρα εν έπαιζε η φάση με το αεροπλάνο :Ρ
Μαρλέν, η μάνα μου θα ήταν superCOOL αν δεν εμάshετουν να με χαρτώσει με το ζόρι :Ρ
Διάσπορε, εννε γι'αυτό που εκάηκε η μάνα μου τα τελευταία 3-4 χρόνια να πάμε ταξίθκια οικογενειακώς;
Ρίτσα, άμα εν λλία τα συννεφούθκια της Αγγλίας εν ωραία! Εν θέλεις να πάρεις φόρα τζαι να δώκεις μέσα;; :))