Την Κυριακή που επέρασε επαντρέψαμε τον αδερφό του Μωρού. Οι δουλειές που έπρεπε να γίνουν πριν το μεγάλο γεγονός ήταν αυτές που με κράτησαν μακριά απ' την μπλογκόσφαιρα.
- Αν και είχα έβρει γαμοφούστανο 1μιση-2 μήνες πιο πριν, εν τούτοις έβαλε ο Μέρφυ το χεράκι του τζαι ετραβηχτήκαν 2 πούντοι στο θέση του βυζιού το Σάββατο τη νύχτα. Μεν ρωτήσετε πώς τζαι γιατί, ακόμα εν εκατάλαβα. Δεδομένου ότι το φόρεμα ήταν σατέν, εγύρισε μου πικ τάημ τζαι εκλαμουρίστηκα παραπονεμένα ξέρω τζαι'γώ μετά που πόσο καιρό
- Καθώς επήαιννα στην κομμώτρια την Κυριακή το πρωί και δεδομένου ότι είχα τσας αργήσει, Κυπραία γαρ, έτρεχα λιγουλλούδι. Εκοίταζα να δω και το ακριβές στρίψιμο για την εκκλησία για να δώσω ακριβείς οδηγίες και τότε είδα ένα ακριβώς τόοοοοσο φωτεινό βιλλούδι να μου νεύκει να πιάσω πάνταν. Τότε ο μπατσάκος μου έδωσε ένα ακριβό πρόστιμο, το πρώτο μου για ταχύτητα. Ακριβώς μετά που μου είπε την ιστορία του γάμου του καθυστερώντας με ακόμα περισσότερο (ΧΑΛΟΓΟΥΥΥ, ΕΒΟΥΡΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΒΙΑΖΟΥΜΟΥΝΝ), ειδοποιήσαν τον να φύει για να πάει στη σκηνή ενός ατυχήματος, κάνοντας με έτσι ακριβώς την τελευταία του κλήση.
- Δεδομένου ότι επήαιννε του φορέματος απαρνήθηκα το λάβλη μου σγουρό μαλλί και είπα στην κομμώτρια -στην οποία πρώτη φορά επήαιννα αλλά μου την είχαν καρασυστήσει- ότι δεν ήθελα ένα απλό ίσιωμα, αλλά κάτι λλίο πελλό. Τελικά δεν ήταν κάτι λλίο πελλό. Ήταν κάτι για να πελλάνω λλίο. Ήμουν όπως τον δεινόσαυρο.
Δεν υπήρχε τζείνο το χτένισμα. Φρούτσες, με τες defined τούφες γυρισμένες προς τα μέσα, φουντωτό που πάνω και -ένεκα του μέτριου μεγέθους του μαλλίου μου- ολοστρόγγυλο. Ήταν τέλειο, για μια κυρία 184625 χρονών που πάει σε τσάι κυριών. Πριν να ρωτήσετε, τα τζέρρατα εβλαστήσαν μου που τα νεύρα. Τζαι ναι, επρασίνισα που το κακό μου. Ήμουν όμως τόσο απογοητευμένη που εν εμπορούσα να της πω τίποτε. Επλήρωσα, ευχαρίστησα τζαι έφυα, ΜΕΣ στα νεύρα.
- Επήα σπίτι τζαι επάτησα τη χαίτη μου με το σίδερο, ετράβησα την με το πιστολάκι τζαι έβαλα ένα καταραμένο μασιούδες, μπας τζαι σάσει τίποτε. Εσκέφτηκα μέχρι τζαι να τα λούσω. Το μόνο που μου έδινε ελπίδες ήταν ότι λίγο αργότερα είχα ραντεβού για μακιγιάζ σε μια φίλη που είναι μόνο η πιο σούπερ make up artist που ξέρω, αν όχι της Κύπρου. Η συγκεκριμένη έχει κάμει τζαι λλίο hair styling και έλπιζα σε ένα θαύμα. Τελικά, λίγο το πάτημα, λίγο οι μασιούδες και λίγο το θαύμα που λέγαμε, το μαλλί έγινε αρκετά εμφανίσιμο (φυσικά εν είδα ακόμα φωτογραφίες - εκτός που κάποιες μετά που κάμποσο χωρό στες οποίες το μαλλί μου είχε γίνει σαν την άμαξα της Σταχτοπούττας η ώρα 12, κολότζι). Εννοείται ότι όταν επήα στη φίλη μου, πριν το σάσμα και ευτυχώς πριν το μακιγιάζ εξανακλαμουρίστηκα. 2 κλαμουρίσματα σε 2 μέρες, προσωπικό ρεκόρ.
- Το μακιγιάζ μου έφκαλλε -ωραία- μάτι και ήταν τελειότατο. Ήταν το μόνο πράγμα για αρκετή ώρα που με έκαμνε να νιώθω σούπερ.
- Κατά τά τα άλλα, ο γάμος ήταν πολύ όμορφος, αν και το μωρό του ζευγαριού (3 μηνών) εκαταταλαιπωρήθηκε. Αλλά εν τόσο καλό και ήσυχο μωρό που εν μας εταλαιπώρησε καθόλου. ♥
- Στο δε κέντρο, εχορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης τζαι πολλά πελλά, εγελάσαμε πάρα πολλά τζαι γενικά εκαταδιασκεδάσαμεν το. Ακόμα και ο φωτογράφος εδιασκέδαζε και δεν τα επακέταρε στις 12, όπως κάνει συνήθως. Highlight του πασιαμά ήταν κατά την άποψη μου η φάση κατά την οποία μάμα του Μωρού που εχόρευε -μετά κάποιας μικρής κινητικής δυσκολίας, με τα παιθκιά και τα ανήψια της γύρω της, με τον πούρο στο στόμα, την ώρα που έπαιζε το Fabulous της Βίσση.
Για τους γάμους συγγενών-φίλων:
Rule number 1: Ποττέ μεν πειραματίζεσαι με κομμωτές-κομμώτριες και λουκ τα οποία δεν έχεις προβάρει γιατί το πιο πιθανόν είναι να καταλήξεις να κλαις μες το αυτοκίνητο στο δρόμο του γυρισμού.
Rule number 2: Μεν βουράς με το αυτοκίνητο γιατί ΕΙΔΙΚΑ εκείνη τη μέρα θα σε γράψουν.
LOL για το μαλλίν κολότζιν! Χαχαχαχαχα... Στάαανταααρ
Ούφφου, σκέφτου κλαμούρισμα για τους γάμους των αδερφκιών/ανιψιών/και φίλων.
Στο δικό μας γάμο ΤΙ ΘΑ ΚΑΜΟΥΜΕ; Θα φορούμε μάσκα οξυγόνου;;; :P
ola tou gamou diskola pou laloumen:-)
na sa zisoun!
h pethera aresen mou polla!
Ασυγχώρητη,
1. μα ξέρω το, εν το ξέρω; Ήταν να πήαιννα στον δικό μου αλλά ο ευλοημένος εν Λάρνακα και έπρεπε να πεταχτούμε και Λεμεσσό για να πιάσουμε το μπεμπέ και... Και εκατάλαβες.
2. στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα (αν και όταν με εσταματήσαν εθυμήθηκα ότι και την Μάνα είχαν την γράψει σε συγγενικό γάμο)
Στο δικό μας γάμο αγαπημένη θα κάμουμε πρόβες τζαι ό,τι γίνει!! :Ρ
Postbabylon, τζείνο ακριβώς! Ναι η πεθερά μου εν τέλια κοπέλλα :Ρ
All's well that ends well...!
Έκαμες με τζι'εφύρτηκα που το γέλιο (τζιαι θωρούν με στο γραφείο κάπως χασκιασμένα που γελώ μόνη μου.) Εθύμησες μου μια προσωπική ανάμνηση -πριν 5 χρόνια θα έστελλεν ένας θείος μου τραγούδι στη Γιουροβίζιον. Εγύρευκεν keyboard player τζιαι μέχρι την τελευταία μέρα δεν ήβρε..Οπόταν ως καλή Σαμαρείτισσα, επροσφέρτηκα. Εβούρουν τελευταία στιγμή να 'βρω ρούχα/βαφτώ/χτενιστώ τζι'εκατέληξα μισή ώρα πριν να φκω on-screen όι δεινόσαυρος, όι κοτζιάκαρη-που-πάει-σε-τσάι..Κάτι χειρότερο. On our national channel. Τη συγκεκριμένη νύχτα. Thank God there was no facebook at the time!