Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Εχτές επισκέφτηκα ένα φίλο μου, ο οποίος πάσχει από κατά πλάκας σκλήρυνση εδώ και 15 περίπου χρόνια. Εκάτσαμε στη βεράντα για το ταβλούι μας κ εξεκινήσαμε την κουβεντούα μας γιατί είχαμε και πολύ καιρό να τα πούμε. Ώσπου μας εδιέκοψαν δύο μεσήλικες κύριοι, οι οποίοι ήρταν συγκεκριμένα για τον φίλο μου, τον Τ. ας πούμε. Είπαν ότι ήθελαν να του μιλήσουν και ο ίδιος απάντησε ότι θα ήταν καλύτερα αν παρεβρίσκονταν και οι γονείς του. Οι τύποι επέμεναν και μετά ήβρε με εμένα δικαιολογία, ότι επήα να τον δω και πως ήταν αντροπή να με θκιώξει. Είπαν του ότι προτιμούν να του μιλήσουν μόνου του, αλλά αν δεν τον επείραζε μπορούσα να μείνω. Έμεινα.

Οι τύποι εκρατούσαν μια καινή διαθήκη, ένα cd και ένα dvd, βιβλιαράκια και φυλλάδια θρησκευτικού περιεχομένου. Εσυστηθήκαν στον Τ. αλλά αποκαλούσε ο ένας τον άλλο "αδελφό". Εξεκίνησε ο ένας να μιλά στον Τ. και του είπαν ότι θα μιλήσουν για το Θεό. Καταρχάς, είπαν του ότι έμαθαν για τζείνον τζαι ότι γι'αυτό ήρταν να τον δουν, μετά που επροσευχήθηκαν για τζείνον. Στην ερώτηση "πόθθεν εμάθετε για'μένα;" απάντησαν "Τ. μου μεν ρωτάς πολλά πράματα". Ύστερα που λλίο στην απάντηση επροστέθηκε το ότι ο Θεός θωρεί τζαι στέλνει τους τζιαμέ που πρέπει. Του έκαναν διάφορες ερωτήσεις, του τύπου "πιστεύεις στο Θεό;", έλεγαν στάνταρτ κουβέντες του τύπου "ο ένας και μοναδικός Θεός είναι τριαδικός" και τον ρωτούσαν αν συμφωνούσε κλπ. Βασικά η γλώσσα του επήαινε ροδάνι τζαι τα παραπάνω που ελάλεν ήταν αερολογίες, πολλές όφκερες ή στάνταρτ πληροφορίες που αφορούσαν την πίστη στο Θεό. Αλλά τίποτε μεμπτό.

Ώσπου αρκέψαν οι παπαριές τζαι τζιαμέ, αν και συνεχώς αμίλητη και ανέκφραστη, επήρα τα πολλά άσχημα.
ΕΙΠΑΝ ΤΟΥ ΟΤΙ:
"Η πίστη σου μόνο μπορεί να σε σώσει. Είμαστε ούλλοι αμαρτωλοί αλλά η πίστη σου μπορεί να σε θεραπεύσει".
"Ο γείτονας σου ο Τάδε της Τάδε, ένα δρόμο πάρακατω, ξέρεις τον; (Δεν είχε ιδέα ο Τ. για ποιον εμιλούσαν) Ε λοιπόν επήαμε να μιλήσουμε στους γονιούς του και ήταν πολλά δεκτικοί. Εδεκτήκαν μας, ήταν ανοιχτοί στο να ακούσουν. Τζαι ο Τάδε έφευκε που σπίτι να πάει στο γιατρό, είχε συρίγγιο τζαι ήταν να πάει να τον χειρουργήσουν. Τζαι είπαμεν του "μεν πάεις", τζείνος "όι, εν να πάω". Τελικά επείστηκε να μείνει τζαι είπαμε μαζί μια προσευχή τζαι σε 2 μέρες είχε γιάνει. Αν επήαινε στο γιατρό η ασθένεια ήταν να ξαναέρτει, σίουρα. [...] Οι γιατροί μόνο να σου φαν τα ριάλλια σου θέλουν".
Ερωτήσαν τον τζαι κάτι άκυρα πράματα, όπως για παράδειγμα "πώς το έπαθες". Πηλέ μου ελάτε θκιαβασμένοι.

Να μεν σας τα πολυλογήσω άλλο, σε κάποια φάση είπαν να πουν μια προσευχή: ο σιωπηλός ο τύπος εμουρμούραν κάτι ακατάληπτα πράματα τζαι ο άλλος ήταν σαν να αυτοσχεδίαζε σε μια προσευχή. Εθύμησε μου μωρά που παίζουν θέατρο τζαι κάμνουν τους παπάδες. It took forever. Μετά εζητήσαν μου να τους φέρω λίγο λάδι τζαι είπαν ότι ήταν να πουν μια προσευχή για θεραπεία, κρατώντας ο ένας που τη μια τζαι ο άλλος που την άλλη το προβληματικό σημείο. Για να το κάμουν τούτο εζητήσαν να κλειστούν σε ένα δωμάτιο (ένα παρακείμενο δωματιούι στη συγκεκριμένη περίπτωση) γιατί "ο Θεός δεν κάμνει επίδειξη". Δε με αφήσαν να μείνω μαζί τους. Επήρεν τους κανένα 20λεπτο. Ο Τ. εδιαλύθηκε διότι ήταν πολλή ζέστη τζειμέσα τζαι η ζέστη κατακόφκει τον. Έφκηκε τζαι εν είχε δύναμη να μιλήσει.

Όταν έφευγαν ήρτε και η μάμα του, η οποία εν απλή γυναίκα που όμως αφελώς πιστεύκει εύκολα (ας πούμε, ενώ ήξερε ότι εν αιρετικοί, είπεν μου "εσκέφτηκες να φκουν που τζειμέσα τζαι ο Τ. να περπατά;;"). Είπεν τους ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι τζαι απαντήσαν της "μεν το στερήσεις τούτο του Τ., μεν μπεις εμπόδιο". Άμπα τζια εν νιώσει τύψεις αν τους θκιώξει τζαι ο γιος της συνεχίσει να είναι στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Είπαν του πως εν να ξαναεπιστρέψουν τζαι ότι μαζί -εν ολίγοις- εν να φέρουν αποτελέσματα.

Τα λαμπούθκια μου άψαν ωσάν του χριστουγεννιάτικου δέντρου, επήρα τζαι άψα, εταράξαν τα νεύρα μου, πώς το λες.
Πες επειδή εν εξαναπαρευρέθηκα σε απόπειρα προσηλυτισμού;
Πες επειδή ελαλούσαν του ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ;
Πες επειδή επροσπαθούσαν να τον κάμουν να αποστραφεί τους γιατρούς τζαι να παραδοθεί στην πίστη τους;
Πες επειδή επαίζαν λλίο τους άγιους; Διότι ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ τζαι εν να τζίσεις το προβληματικό σημείο τζαι εν να το γιάνεις;;;
Πες επειδή εκοντοσυνάουταν τζαι του παππού μου όταν ήταν άρρωστος;

Εν ξέρω, πάντως έγινα έξω φρενών.

Ευτυχώς ύστερα εμιλήσαμε με τον Τ. από τηλεφώνου, όταν ανέκτησε και λλίες δυνάμεις τζαι εσυζητήσαμε την όλη φάση. Αν και έδειξε να συμφωνεί με όσα είπαμε, φοούμαι τον γιατί βλέπει ότι αν και αργά τα συμπτώματα έρχονται σταθερά, έτσι εν απελπισμένος τζαι δοκιμάζει ό,τι καινούριο υπάρχει που θεραπείες. Μα ό,τι υπάρχει. Τζαι εν θέλω κανένας άχρηστος να τον εκμεταλλευτεί.
Πρέπει να πυκνώσω τις επισκέψεις μου.

Επίκειται μετακόμιση -(STOP)-

Στη μάνα μου -(STOP AND THINK; NOW FREAK OUT)-

Ως το τέλος του μήνα φεύκουμε που το beloved διαμερισματάκι -(DON'T STOP PACKING)-

Θα μείνουμε εκεί μάλλον για όλο το καλοκαίρι -(STOP AND DIVE; LARNAKA HERE WE COME)-

Μετά θα μετακομίσουμε στη μάνα του Μωρού -(STOP LAUGHING)-

Μέχρι να χτίσουμε -(STOP LOOKING ME WITH THAT HORRIFIED LOOK)-

Over and out -(STOP)-

...ή η απραξία σου. 


Εν όψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου στη νήσο των παχθών, ελέω οικονομικής κρίσης και -ακατάγνωτα τζαι αναγέλαστα- εν όψει των επικείμενων βολευτικών εκλογών, θα θεωρούσε κανείς δεδομένη την προσπάθεια όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων για αναβάθμιση των τουριστικών περιοχών. Όσοι αρκήσαν να πάρουν είδηση, άψαν τα τωρά (κάτι Δήμοι Παραλιμνίου, ας πούμε, που με τα αναπτυξιακά έργα που εθυμηθήκαν κάπως αργά να αρκέψουν έχουν κλείσει παραλίες). Φυσικά, οι αγαπητοί Πάφιοι κάμνουν τα αδύνατα δυνατά να θκιώξουν τζαι τους Κυπραίους τουρίστες , αλλά τζείνο εν άλλου παπά ευαγγέλιο. 

Άρα θα ανέμενε κανείς πως ό,τι φάλιες ανοίξαν στον Πρωταρά, μια που τες πιο τουριστικές περιοχές της Κύπρου, ήταν να κλείουν, όχι να αννοίουν. Γι' αυτό, η έκπληξή μας ήταν πολύ μεγάλη όταν εντοπίσαμε στο κέντρο του Πρωταρά ένα κατάλυμα - παλιό ξενοδοχείο, το Ανάπολις, που όχι μόνο δεν ωφελεί την περιοχή, αλλά την υποβαθμίζει. Οι φωτογραφίες παρακάτω μιλούν από μόνες τους.
 



Η μεγάλη έκπληξη όμως ήρτε όταν ερωτήσαμε λεπτομέρειες γι'αυτή την (σ)κατάσταση:

Το εν λόγω κατάλυμα τώρα φιλοξενεί εργάτες, κατά πλειοψηφία (αν όχι κατ' αποκλειστικότητα) αθίγγανους και κατά πάσα πιθανότητα Τουρκοκύπριους. Το πρόβλημα που προκύπτει με τους ένοικους του καταλύματος είναι ότι, σύμφωνα με τους επιχειρηματίες της περιοχής, αφ'ενός επιδίδονται σε κλοπές και αφ'ετέρου χαλούν την εικόνα της περιοχής (βλέπε π.χ. φωτογραφία με απλώστρα στο μπαλκόνι πιο πάνω).

Όχι δεν είναι αυτή η μεγάλη έκπληξη. Η έκπληξη είναι ότι το κατάλυμα ανήκει στην οικογένεια Τσόκκου (βλέπε σελ. 4, 2ο στα Hotel Apts). Ναι, όπως λέμε Tsokkos Hotels (1, 2) και Αναστασία Τσόκκου - δημοτική σύμβουλος Παραλιμνίου , υποψήφια βουλευτής Αμμοχώστου και μέλος της Τουριστικής Επιτροπής του Δήμου Παραλιμνίου. Μάλιστα, οι πληροφορίες έχουν να πουν ότι οι εργάτες που μένουν εκεί εργοδοτούνται από την οικογένεια Τσόκκου.

Δεδομένου ότι η κυρία Τσόκκου παρουσιάζει το φυσικό περιβάλλον και τον τουρισμό ως δύο από τις τέσσερις βασικές αρχές της προεκλογικής της εκστρατείας, είναι να απορεί κανείς και να εξίσταται με ποια λογική η κατάσταση εκείνη στην καρδιά του τουριστικού Πρωταρά συντηρείται και μάλιστα με αυτό τον τρόπο. Τζαι το φυσικό περιβάλλον βλάπτει (γιατί φυσικό περιβάλλον δεν είναι μόνο δεντρούθκια τζαι φκιορούθκια) τζαι σίουρα τον τουρισμό. ΟΚ τα πλάσματα χρειάζονται χώρο για να φιλοξενήσουν τους εργάτες τους, σεβαστόν. Αλλά τα φάουλ εν πολλά, όπως θα διαπιστώσει οποιοσδήποτε δει τις παρακάτω φωτογραφίες ή επισκεφτεί την περιοχή:

Καταρχάς, μιλούμε για το κέντρο του Πρωταρά. Πας στη λεωφόρο Κάβο Γκρέκο. Που κάτω που τον Προφήτη Ηλία.
Κατά δεύτερο, ο κοτσιάτης που εν μες στην αυλή σε τι μπορεί να χρησιμεύει; Στες ποντίκες;
Η πισίνα η όφκερη τζαι ακάλυπτη; Εν για να λατσιηστεί κανένα που τα μωρά των αθίγγανων ή κανένας επισκέπτης;
Ο φράκτης ο ππεμένος; Ας ξιμπαρρωθεί καλύτερα. Το σαγλιό εν λλιόττερο.
Και λόγω του ότι ο χώρος τζιαμέ δεν επροορίζετουν ποτέ για κατοικία, οι άνθρωποι εν έχουν που να πλώσουν τα ρούχα τους τζαι κρεμμάζουν τες απλώστρες που τα μπαλκόνια.

Την ίδια στιγμή, μεγάλη αλυσίδα fast food ανοίγει εστιατόριο στην περιοχή, αλλά αν έβρετε τι θέα θα έχει ο τουρίστας που θα κάθεται στην αυλή του. Ο γες. Την απλώστρα με τα βρατζιά τζαι τες κλάτσες. Ο γες. Τον φράκτη τον γέριμο. Εάν δε μετά που θα φάει το κοτοπουλάκι του αποφασίσει να ανηφορίσει για μια βόλτα στον Προφήτη Ηλία, θα δει τζαι τον κοτσιάτη. Τζαι την πισίνα την όφκερη. Άρα η όποια αναβάθμιση ήταν να προσφέρει τζείντο εστιατόριο πάει στράφι. Του βούννου. Πάει τζαι εν κανεί.

Μόνο με τα ευρώπουλλα που εσιόνωσε η κυρία Τσόκκου για να προβληθεί στες διαφημιστικές πινακίδες των τριών τουλάχιστον επαρχιών που έχω βρεθεί τελευταία (Αμμόχωστο, Λάρνακα, Λευκωσία), θα εμπορούσε να σάσει έστω πόξω πόξω τζαι που πάνω που πάνω την (σ)κατάσταση στο Ανάπολις τζαι να κάμει τζαι καλύτερη διαφήμιση. Τζαι να έχει τζαι τους επιχειρηματίες και τις οικογένειες αυτών με το μέρος της (ιδίως στην περίοδο άκρατης ψηφοθηρίας που διανύουμε). Τζαι να κερδίσει ίσως τζαι το σεβασμό τους. Τζαι να αποδείξει έμπρακτα ότι νοιάζεται για τον τόπο της, τόσο σαν υποψήφια βουλευτής, όσο τζαι σαν μέλος της τουριστικής επιτροπής του Δήμου της.
Προς το παρόν κυρία Τσόκκου μου δε μας πείθετε.

Κυριακή: 
Ντύσιμο: κανονικό.
Ο δε καιρός; Ο κώλος της πυράς

Δευτέρα: 
Ντύσιμο: ανάλαφρο. Π.χ. οι συναδέλφισσες που πριν το Πάσκα ήταν με τες μπότες τζαι τους τρίκατσους ήρταν καλοκαιρινές, με τες πλατφόρμες τους, τα λινά τους, κλπ.
Ο δε καιρός; Ψύχρα.

Τρίτη: 
Ντύσιμο: κανονικό, με λίγο πιο κλειστό παπούτσι, κανένα κοντομάνικο.
Ο δε καιρός; Πύρουλλος.

Τετάρτη: 
Ντύσιμο: κανονικό προς ανάλαφρο.
Ο δε καιρός; Ψόφος.
Η μέρα μου; Παιδονομία.
7:30: συνειδητοποιώ ότι έφαα την που επήα σχολείο με τη φούστα, το κοντομάνικο και τα σνίκερς
7:35: θυμούμαι ότι εξέκοψε μια λεπτή ζακέτα μες στο αυτοκίνητο
7:50 στη συγκέντρωση: δε μπορώ να μπηχτώ αρκετά γρήγορα το ζακετάκι μου

9:05 - 1ο διάλειμμα στην αυλή του σχολείου: πάω στην παιδονομία με τη ζακέτα
9:08: φκάλλω πουλλούθκια μες στη ζακέτα, φκάλλω την τζαι γυρεύκω σκιά.
9:08:30 ο ήλιος εχάθη αλλά η πυρά πυρά

10:45 - 2ο διάλειμμα: κατεβαίνω στην παιδονομία χωρίς τη ζακέτα.
10:47: ψόφος και φυσά.
3ο διάλειμμα: δεν είναι ψόφος, αλλά φυσά.
13:05: κώλος της πυράς.

Ε εσιέξιξι.

Αν ο καιρός ήταν σε εμμηνόπαυση ήταν να έχει τζαι έλεος.

Πριν από λίγες μέρες, πρόσωπο του οικογενειακού μου περιβάλλοντος δέχτηκε το παρακάτω τηλεφώνημα, από άγνωστο πρόσωπο (ή έτσι νόμιζε...): 

Τ: Παρακαλώ;
Τ.Γ.: Γεια σου Τ. (μικρό όνομα) μου. (ΜΟΥ)
Τ: Γεια σας. Με ποιο μιλώ;
Τ.Γ.: Ο Τάσος Γιαπάνης είμαι.
Τ: ...;
Τ.Γ.: Έμαθα ότι λαλείς πολλά καλά λόγια για'μένα, έτσι επήρα το θράσσος θάρρος να σε πιάσω και να σε ευχαριστήσω προσωπικά.
[...]
Τ.Γ.: Επίσης, επειδή ξέρεις ίνταλως εν τα πράματα τωρά, μόνο με το γνωστό - του γνωστού αν γίνει οτιδήποτε, ήθελα να σου πω πως για ό,τι χρειαστείς μπορείς να με πιάσεις τηλέφωνο. 

Να σημειωθεί ότι η μόνη κουβέντα που έκοψε ποτέ το εν λόγω πρόσωπο για τον εν λόγω κύριο υποψόήφιο βουλευτή ήταν πρόσφατα, με επίσης συγγενικό πρόσωπο και η κουβέντα επήε κάπως έτσι: 
"Τι να σου πω, σάμπου εν λαλεί τζαι πολλά τούτος."

Σάμπου που ψηφοθηρία έγινε ψοφοθηρία οξά εν που ήμουν πολλά μιτσιά στες προηγούμενες βουλευτικές τζαι εν το θυμούμαι;;

Εν όψει της αυριανής επαναλειτουργίας των σχολείων,