Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Don't you just love it όταν ένα τραγούδι, λίγοι στίχοι, ένα άρωμα, ξυπνούν αναμνήσεις του παρελθόντος που ήταν θαμένες βαθιά, πολύ βαθιά;;

Άκουγα λοιπόν τώρα το UCYvoice (βλέπε UCY Radio live), του οποίου το πρόγραμμα δε με εκφράζει ιδιαίτερα, αλλά ήθελα μια αλλαγή παραστάσεων τελευταία.. Οπότε σε κάποια φάση μπαίνει αυτό το τραγούδι και παθαίνω ένα μίνι shock. Γιατί θυμούμαι ότι μου άρεσε πολύ στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Μάλιστα μια συμμαθήτρια μου μού είχε δανείσει το cd της Emilia και το έκανα copy σε κασέτα.. :) Τότε δεν είχα ακόμα αρχίσει να ασχολούμαι με cds, όντας ερωτευμένη φύλαγα το χαρτζιλίκι μου για άλλα πράγματα η βλαμμένη... Αλλά η μουσική ήταν από τότε αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.

Στο album λοιπόν ήταν και ένα άλλο τραγούδι, με το οποίο πορώθηκα, κανονικά! Ήταν εκείνη η φάση που ακούς ένα τραγούδι άπειρες φορές, μαθαίνεις τους στίχους απ' έξω και το τραγουδάς σε όλες τις φάσεις της ημέρας; Αυτή η φάση! Δε ξέρω, αλλά ίσως να ήταν και η πρώτη φορά που -για διάφορους λόγους, μάλλον τεχνολογικούς- πορώθηκα τόσο με τραγούδι (μετά εννοείται ότι ακουλούθησαν κι άλλες, πολλές).

Το ωραίο με αυτές τις αναμνήσεις είναι ότι, αν και τώρα βρίσκεις χαζά ή αφελή εκείνα που τότε θεωρούσες κορυφή, εξακολουθούν να είναι μέρος όλων αυτών που σε διαμόρφωσαν.
Που.χου: Ένιωθα ένα είδος σύνδεσης με τη συμμαθήτρια μου, αν και δεν ήταν του τύπου που (θα) έκανα παρέα, λόγω μουσικής. Συμπέρασμα: Η μουσική ενώνει! (Τώρα φυσικά το ξέρω πολύ καλά)
Που.χου2: Όταν η κοπέλα μου δάνεισε το cd το αντέγραψα αμέσως και της το πήρα πίσω την επομένη. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη της: "Μα έφερες το μάνι μάνι; Έπρεπε να το αφήσεις καμιά βδομάδα να το ακούσεις." Δεν ήξερα πώς πήγαινε το πράμα, έμαθα.
Που.χου3: Ε, αν μη τι άλλο, εδιεύρυνα τους μουσικούς μου ορίζοντες!

Πιστεύω, λοιπόν, ότι δικαίως το τραγούδι αυτό αξίζει μια θέση στο blogάκι μου, it simply just made my day!

Enjoy!

Ένα πολύ λυπηρό φιλμάκι (απόσπασμα από ταινία) για την "εκπαίδευση" των ζώων στο τσίρκο.

Περιέχει σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν.



Τελικά τα τσίρκα εμείς είμαστε, που ούτε συνάνθρωπο σεβόμαστε, ούτε ζώο, ούτε τίποτε.
Ό,τι πάθουμε εν που την κεφαλή μας...

Vintage διαφήμιση δε ξέρω πόσων χιλιάδων χρόνων!

Στα πλαίσια της ευλοημένης της διπλωματικής μου ήθελα η γέριμη κάποια στατιστικά. Δεδομένου ότι είχαν να κάμουν με δασκάλους, αποτάθηκα στη γνωστή ΕΕΥ (άλλοι θα την πουν "Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας", εγώ την λέω "Εν Έχουν Υπόθεση"). Αφού με παρέπεμψαν σε 2-3 τηλέφωνα, ένας καλός (εννοώ το) κύριος μου είπε ότι πρέπει να στείλω επιστολή στον Πρόεδρο της Επιτροπής για να δωθεί εντολή εκ των άνω για έρευνα. Κι έτσι έπραξα. Απλά, επειδή η απόσταση δε μου επέτρεπε να στείλω σύντομα επιστολή πας στο χαρτί, έστειλα email στον κύριο Πρόεδρο, εξηγώντας ότι δεν είμαι Κύπρο.

Έχοντας όμως πικρή πείρα με τις κυβερνητικές υπηρεσίες, που ούλλοι τσακίζουνται να σε εξυπηρετήσουν, στις δύο εβδομάδες εξαναέπιαα τους απλά για να σιουρευτώ ότι επιάσαν την επιστολή μου και ότι άρχισε η διαδικασία.
Μετά που επαίξαν λίγο "ζαλιστούι" μαζί μου (πιάσε ποτζεί, πιάσε ποδά, τούτος λείπει, ξαναπιάσε ποδά, νιώσε τη ξιτιμασιά να οδεύει προς τα χείλη του προσώπου στην άλλη γραμμή, ρώτα γλήηηηορα για άλλο αριθμό τζαι κλείσε πριν να την ακούσεις - δώσ'μας τζαι τον πάτσο κυρία μου!²), εβρέθηκε ένα πλάσμα πάλε να μου πει ότι εν επιάσαν τίποτε και να στείλω το email εκ νέου στο info@EnExoumeYpothesi.enmasgovtei.cyprusbanania. Καλώς. Να το ξαναπέψω.

Σε 2-3 μέρες σιουρεύκω το ότι επιάσαν το και ρωτώ πλέον πόσο θα πάρει να μου ξαναφάν τες μέρες μου. Ου συγγνώμη, να μου δώσουν τα στοιχεία που ζητώ. Ξαναρκέφκει το "ζαλιστούι" και καταλήγω στην τάδε Λειτουργό, που λίγο ήταν να με δέρει που της εξηγούσα τι στοιχεία ήθελα -δώσ'μας τζαι'σύ τον πάτσο κυρία μου², για να μου πει "πάρε μας ξανά τηλέφωνο σε κανένα μήνα". ΚΑΛΩΩΩΩΣΣ. Το σημειώνω στην ατζέντα μου, που πλέον εγέμωσε κυβερνητικά τηλέφωνα (αυτό θα πει σχέση του πολίτη με τις @@ρχές!).

Και πιάνω εκ νέου στον ένα μήνααααα. Τωρά αρχίζουν τα όργανα! Λοιπόν, αφού έπιασα σε 8 (ναι, 8, ναι, καλά εθκιάβασες φίλε μου, οχτώ^{3, 4}) διαφορετικούς αριθμούς τηλέφωνο, εκατέληξα σε μια ..κυρία που εσπατάλησε 7 λεπτά που τη ζωή μου για να μου πει ότι εν έχουν ιδέα που εν η επιστολή μου και καλύτερα να ξαναστείλω ένα φαξ για υπενθύμιση (ΝΑΙ, ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ, ΓΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ⁶). Αφού της εξηγώ ότι είναι η 3η φορά που ζητώ τούτα τα στοιχεία (μαύρη η ώρα και η στιγμή που τα εχρειάστηκα), μου απαντά με ένα ύφος δήθεν "εε τι να σου κάμω μάνα μου; Αφού εν ξέρουμε που εν η επιστολή σου, στείλε την ξανά με ένα φαξ". Και μπαίνω στον κόπο να της πω ότι εν ιδιαίτερα επείγον, αφού παραδίδω σε 2 βδομάδες και ξαναπαντά "πιάσε στο τάδε νούμερο, αν δεν εξυπηρετηθείς στείλε ξανά φαξ".

Πιάνω στο συγκεκριμένο νούμερο, με την ελπίδα μου να σβήνει και την υπομονή μου να εξαντλείται, αλλά με ψυχραιμία εξηγώ και σε εκείνο τον τύπο το λόγο της κλήσης μου, για να μου απαντήσει ότι -here's the fun part- δεν πήρε ποτέ τέτοια επιστολή (εκείνος θα την έπαιρνε όταν θα δινόταν η εντολή για έρευνα), ούτε και εκκρεμούν δουλειές τέτοιου τύπου. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχε ακριβώς τα στοιχεία που ζητούσα και ότι ακόμα και αν τον ρώτησαν προφορικά για κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να μου στείλουν μια επιστολή ότι δε μπορούν να με βοηθήσουν. ΟΜΩΣ πήρε τ'αυτί του ότι εδιέταξε ο Υπουργός μια έρευνα ακριβώς για τούτο που ζητούσα εγώ και ότι την ανέθεσε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί έκαμε τη δουλειά του σωστά, και..

Αποτείνομαι κι εγώ (και) εκεί, όπου ανακαλύπτω ότι ο υπάλληλος εν σε διακοπές (και πολλά καλά κάμνει ο άνθρωπος). Κι ένας πολύ εξυπηρετικός συνάδελφος του προσφέρθηκε να προσπαθήσει να μας φέρει σε επαφή για να εξυπηρετηθώ πριν επιστρέψει ο υπεύθυνος υπάλληλος από τις διακοπές του.

Τωρά κρατώ my fingers crossed γιατί μπορεί κιόλας να μεν έχουν ακόμα αυτά που ζητώ, δεδομένου ότι η έρευνα τους ακόμα τρέχει.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΤΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ ΑΓΑΠΗΤΟΙ/-ΕΣ ΜΟΥ;;;

1. ΚΑΝΕΝΑΣ, όσο σοβαρό λόγο και να έχει, δεν πρέπει σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να δοκιμάζει να έβρει στοιχεία που αφορούν τη χώρα του. Απαγορεύεται. Γι' αυτό άλλωστε και κρατούνται στα βάθη των κυβερνητικών χαρτοφυλακίων σαν επτασφράγιστα μυστικά.
   
2. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρέπει να αποτείνεται στις κυβερνητικές "υπηρεσίες" (εδώ γελούμε) για οποιουδήποτε είδους πληροφορία, μπορεί τζαι να τον δέρουν! (Εκτός και αν είσαι γυναίκα, τότε μπορεί να έχεις κάποιο chance, δεδομένου ότι επιτευχθεί η πρόνοια του σημείου 5).
   
3. Ανεξάρτητα της ώρας της ημέρας που θα αποταθείτε σε κυβερνητικές υπηρεσίες, πάντα κάποιοι θα λείπουν από τα πόστα τους. Εξάλλου, άφησε εποχή το γνωστό: "Παρακαλούνται οι φίλοι συνάδελφοι (δημόσιοι υπάλληλοι) που έρχονται λίγο αργοπορημένοι στη δουλειά το πρωί να περπατούν στα αριστερά του διαδρόμου για να μη συγκρούονται με τους φίλους συνάδελφους που φεύγουν λίγο πιο νωρίς το μεσημέρι".
   
4. Ανεξάρτητα της ώρας της ημέρας που θα αποταθείτε σε κυβερνητικές υπηρεσίες, ΑΝ πετύχεις κάποιους στο τηλεφωνο θα σε στέλνουν "ζαλιστούι" σε άλλους συναδέλφους, τους οποίους θέλουν να εκδικηθούν γιατί οι τελευταίοι επιάσαν ούλλα τα φεντζάνια τα καλά του καφέ.
5. Κατέληξα σε πολλοστή φορά στο συμπέρασμα που είχε καταλήξει προ πολλού η φίλη Φ. αλλά και άλλες φίλες: ότι -γυναίκες που είμαστε- αν καρτερούμε να εξυπηρετηθούμε που γυναίκες, εν να καρτερούμε πολλύν τζαιρόν. Αντίθετα, με τους άντρες μια χαρά τα πάμε για κάποιο λόγο.
6. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες πάσχουν από Αλτζχάιμερ.
   
7. "Αν χάσαμε τρεις φορές την επιστολή σας αλλά κατά τα άλλα θέλουμε να θεωρούμαστε σοβαρή υπηρεσία, "δε φταίμε εμείς!"

Παρακαλώ feel free να συμπληρώσετε τη λίστα με τα συμπεράσματα. Όλα τα νούμερα κερδίζουν!

Όπως ο φίλτατος Calvin, έτσι κι εγώ επιτέλους "εμπνεύστηκα" για το dissertation!

ΕΛΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ KEYBOARD ΦΩΤΙΑ!!

Βρήκα στον "Π" αυτό το link για το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή (Κύπρου),το οποίο είναι μέρος του Δικτύου των Ευρωπαϊκών Κέντρων Καταναλωτή. Εδώ μπορεί κανείς να υποβάλει παράπονο ή καταγγελία και για διαδικτυακές συναλλαγές του που ..δεν πήγαν όπως θα έπρεπε (πληροφορίες για το προϊόν, τιμές και επιπρόσθετες χρεώσεις, αποκατάσταση προϊόντος, ασφάλεια δεδομένων, κλπ).

Περισσότερες πληροφορίες στο σχετικό άρθρο του Πολίτη.

(Salisbury District Council)

Έτσι πάει φίλε μου. 80 λιρούες. Αν σου περνά.

Είμαι πολλά ρομαντική που θέλω να πιστεύω ότι με τέτοια ίσως να ευαισθητοποιηθούμε και στην Κύπρο-Μπανανία; Αλλά, θα μου πείτε, στο Salisbury έχει καλάθους και ειδικά διαμορφωμένα απορριμματοδοχεία για τσιγάρα κάθε 5 βήματα. Ε, ναι. Άρα διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά πως ό,τι πάθουμε εν που την κεφαλή μας.

.. και καλά!! ♥
(Να δούμε πότε θα γιορτάσουμε γενέθλια μαζί..) (",)

Όλοι γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα οι άντρες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες γυμνοί. Αρχικά δεν αποτελούσε πρόβλημα. Γιατί όμως άλλαξε αυτό, ξέρουμε;
Ήταν μετά από μια παρεξήγηση στη σκυταλοδρομία 4x100, όπως μας εξηγεί ο Angelo Tsarouchas. Απλά είχε γίνει ένα μπλέξιμο σε μια αλλαγή σκυτάλης. "Sorry George"...

Κάπου είχα διαβάσει:
"Γιατί η ζωή μου δίνει μαθήματα που δεν έχω διάθεση να μάθω;"

Νομίζω (και) σε αυτή τη φάση ταυτίζομαι με την παραπάνω φράση.
Έχω κάνει και πάλι ό,τι δε θα έκανα αν δεν είχα να διαβάσω (συγύρισμα εκεί, συγύρισμα εδώ, καθάρισμα του ψυγείου, κλπ κλπ) και πάμε για άλλο ένα επεισόδιο της σειράς "Συγκέντρωση για διάβασμα: Mission impossible".

Αλλά έλα που το μότο της παρέας είναι "impossible is nothing"; :/

Οπότε μαζεύω και πάλι τα κομμάτια μου, γίνομαι και πάλι προέκταση της (τρισκατάρατης) καρέκλας μου και here we go...

Με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή:

Ξεκινώντας το blogάκι μου αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω το φίλο που συνέβαλε τα μέγιστα στην εύρεση τίτλου!

Tο φιλμάκι αυτό μου άρεσε ιδιαίτερα και το 'φύλαγα' για την πρώτη μου καταχώρηση. Enjoy!