Newsflash: Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι
Με το που ερχόμουν έλεγα να ξεκουραστώ. Ήταν καλό το πακέτο που έφαα με το dissertation (μεν σας πω ήταν container). Αλλά, ως γνωστόν, τα πράγματα στη ζωή εν έρχονται όπως τα σχεδιάζουμε (πρόβλημα των Δυτικών, ανάλυση σε μελλοντικό ποστ).

Ο παππούλης μου, άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, αρρώστησε τζι άλλο. Ετραβούσε μεγάλο σταυρό, αλλά φαίνεται εμπορούσε να τραβήσει και μεγαλύτερο. Όπως και να'χει, το παλεύει στο νοσοκομείο αυτές τις μέρες και πιντώνουνται όλοι και βγάζουν βάρδιες. Εύχομαι το καλύτερο για εκείνον, ό,τι κι αν είναι αυτό...

Σήμερα επήα να τον δω ξανά. Εχάρηκα γιατί ήταν σαφώς καλύτερα που προχτές που τον είδα μόλις ήρθα. Με τη λήξη του επισκεπτηρίου εκατέβαινα για να φύγω και, για να μεν σας τα πολυλογήσω, επροσφέρθηκα να πάρω την εγγλέζα γυναίκα του εγγλέζου "γείτονα" του παππού μου ως ένα κεντρικό σημείο της πόλης, γιατί ελοάρκαζε να πιάσει ταξί μέχρι εκεί, τζαι που τζιαμέ λεωφορείο για Πρωταρά γιατί εκεί εμέναν.
(Θκυό αshελλιές τόπος ήταν να της κόψουν την κκελέ της στο ταξί κι εξάλλου δηλώνω ακόμα πιο ευαισθητοποιημένη προς τες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην Κύπρο-μπανανία οι τουρίστες εν όψει έλλειψης ή ανοργανωσιάς των ΜΜΜ μετά την εμπειρία μου εις την Αγγλίαν)

Όπως και να'χει, στο δρόμο η γυναίκα εξιστόρησε μου το πώς ήρθαν για διακοπές στο νησί μας στις 6 Σεπτ και στις 12 ο άντρας της εισήχθη με πνευμονία. Και μάλιστα έπεσε και σε κώμα ο καημένος και είχαν καλά τράβαλα μέχρι να επανέλθει. Στο μεταξύ, η γυναίκα είπε στον manager του ξενοδοχείου στο οποίο έμεναν ότι εν θα έκαμνε το check out της στις συμφωνημένες ημερομηνίες γιατί εν ήθελε να φύει και να αφήκει τον αντρούλη της δαμέ. Πριν να προλάβω να σκεφτώ πιθανές αντιδράσεις του manager, εποστόμωσε με η γυναίκα με το που μου είπε ότι ο τύπος είπεν της να μεν ανησυχεί και για όσο διάστημα ακόμα χρειάζεται να μείνει εν θα πληρώσει ούτε διαμονή, ούτε και φαγητά. Και μάλιστα ήρθαν και τα παιδιά τους, λόγω του ότι ο καημένος κύριος έπεσε σε κώμα, και αφήκαν τους να μείνουν στο δωμάτιο του ζευγαριού και ούτε εκείνοι επληρώσαν μπακίρα σε διαμονή και διατροφή. Και κάθε μέρα ρωτά την το προσωπικό του ξενοδοχείου πώς πάει ο άντρας της κλπ. Και εκατασυγκινήθηκα...

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον manager του ξενοδοχείου, είσαι μεγάλος τσιάκκκος!



Συζητώντας αργότερα το θέμα με τη θεία μου, είπε μου την ιστορία κάτι μακρινών συγγενών που το παιδί τους ανέπτυξε μια πολλά σπάνια μορφή καρκίνου, που εν κανεί που ήταν σπάνια, εν το υποπτεφθήκαν γιατί εκείνη η μορφη συναντάται μόνο σε βρέφη και στο μωρό εμφανίστηκε όντας στην εφηβεία! (Χαρά στην τύχη του!) Η γυναίκα έχει ένα χρόνο να δουλέψει, βουρούν το μωρό σε θεραπείες βαρβάτες πιντωμένες και εδιέκοψε και ο σύζυγος που τη δουλειά του που εδούλευκε χρόνια. Βοήθεια που την κυβέρνηση εν επιάσαν διότι επήαν που μόνοι τους Αγγλία τζαι εν εκαρτερούσαν τες πολλά άψε σβήσε κυβερνητικές υπηρεσίες να τους πέψουν εκείνοι πρώτα (θου Κύριε φυλακήν το στόματί μου.....). Εκατασυγκινήθηκα πάλε όμως όταν έμαθα πως όταν επέστρεψαν Κύπρο επεριμέναν τον άνθρωπο οι μισθοί του ούλλοι και που τη δουλειά είπαν του "αν θέλεις έρχεσαι, αν θέλεις εν έρχεσαι, ο μισθός σου εννα έρχεται να σε βρίσκει" ως εκτίμηση για τα χρόνια που εδούλευκε τζιαμέ.

Επίσης τα θερμά μου συγχαρητήρια στους εργοδότες του ταλαίπωρου πατέρα, είσαστε τσιάκκκοι!



Και ακόμα μια κουβέντα που άκουσα πάλε σήμερα: Επήγε η ίδια η ιδιοκτήτρια της (πολύ μεγάλης) επιχείρησης στην οποία ήταν υπάλληλος άλλος ταλαίπωρος πατέρας και έδωσεν του λίγες χιλίαδες λίρες μετρητά στο χέρι γιατί ήταν να ταξιδέψει ο πατέρας εκείνη τη μέρα για το παιδί του και μπορεί να μεν επρολάβαινε να πιάσει λεφτά.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια και στην κυρία ιδιοκτήτρια, είσαι τσιάκκκισσα!

Ό,τι κι αν πω μετά που τούτα περισσεύει.
Υπομονή και δύναμη να έχει ο κόσμος.
Και περαστικά σε όλους.
Απλά χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι...
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 6 τσιουτσίσαν | edit post
On the way home
Επάτησα επιτέλους πάτρια εδάφη.

Εν ήθελα να γράψω τίποτε νωρίτερα διότι ήρτα σουρπρίς στο Μωρό (περίεργο και άντεξα, συνήθως καταφέρνω και κάμνω τα μαντάρα). Όπως και την προηγούμενη φορά (μάνα μου το Μωρό μουυυυ), έκαμε κανένα μισάωρο να καταλάβει τι ακριβώς γίνεται και μετά αρκέψαν τα "ό,τι ψέμα λαλείς μου πιστεύκω το όπως τον παλαβό". χεχ. Που να ξέρει το μωρό πόσες τύψεις ένιωθα πάλε που τον εψέφκιαζα για να πετύχει το σουρπρίς... ♥

Ήταν ένα πολλά στρωτό ταξίδι (just for a change), είδαμε και την ταινιούδαν μας (Οver her dead body, ήταν οκ, εγέλασα δυνατά σε κάποιες φάσεις), εκόψαμε και το κουρούδιν μας καμιά ωρούα (ερυάσαμε φυσικά γιατί ενομίζαμε ότι ήταν να πυρώσουμε αν εβάλλαμε την ζακέτα πριν να κοιμηθούμε), δεν είχαμε ούτε καθυστερήσεις, οι βαλιτσούες εφκήκαν γρήγορα, μια χαρά.

Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάμω είναι ότι.. αχεμ, εεε, πώς να το θέσω τώρα και να το πάρετε ψύχραιμα;

Αχεμ, τα χειροκροτήματα στις προσγειώσεις της Cyprus Airways λιγοστεύουν όσο παν.

There, I said it.

Κι ερωτώ:
  • Ποιοι είναι αυτοί που χειροκροτούν;
  • Γιατί χειροκροτούν;
  • Γιατί κάποιοι έπαψαν να χειροκροτούν;
  • Πώς νιώθουν εκείνοι που χειροκροτούν που οι άλλοι δε χειροκροτούν;
Έχω κάποιες υποψίες, αλλά είμαι περίεργη να ακούσω απόψεις.







Αυτό από Γαλλία (haven't been to, yet).
(Λαλείτε το terminal 2Β στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο να εν για την Cyprus Airways??)
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 3 τσιουτσίσαν | edit post
Historia de un letrero
Για την ιστορία μιας πινακίδας πας εδώ (διάρκεια 5:58).

Όντως, καμιά φορά δεν είναι τι λέμε, είναι πώς το διατυπώνουμε.

Ευχαριστώ την πριγκήπισσα Φω που μου έστειλε το λινκ!!

Παρεπιπτόντως, ΕΠΑΡΕΔΩΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 4 τσιουτσίσαν | edit post
OK go!
Εχτές ήταν η τελευταία για πολλά..
Η τελευταία νύχτα στις εστίες, το τελευταίο πάρτυ μέχρι πρωίας, το τελευταίο πακετάρισμα (ή τουλάχιστο έτσι ενόμιζα), οι τελευταίοι αποχαιρετισμοί.
The end of an era.

Ήταν kind of sad, αλλά επεράσαμε πολλά ωραία! Πολύ ποτό, πολύς χορός και πολύ καρκασιαλίκκι και (επιτέλους) κανένας να μας διαλύσει το πάρτυ ή να μας απειλά με 100 λίρες πρόστιμο του καθενού :ρ

Ευτυχώς είχα πακετάρει που την Τετάρτη γιατί είχα κλείσει μεταφορική για την Παρασκευή και τελικά η μεταφορική εμίσθωσε άλλη εταιρία να συνάξει τα ππουρτού μου και εκείνοι εκάμαν τα πίττττες. Ήρταν την Πέμπτη τζαι εβουρούσα όπως την πελλή να κλείσω την τελευταία κάσια και στο μεταξύ να τσιριλλώ της μεταφορικής στο τηλέφωνο. Διότι εν κανεί τούτη η λαθκιά, ο ξινισμέεεεεενος ο αγάμητος (λέει και η tubemap) ο εγγλέζος ο υπάλληλος 1ο εκαρτέραν ότι ήταν να έχω τα πράματα μου σε παλέττα, τυλιμένα με το νάυλον (hello ΓΙΕ μουυυυ, είμαι φοιτήτριαααα) τζαι 2ο τζαι κυριότερο εν μας εβοηθούσε να τα κατεβάσουμε τα πράματα! Να σημειωθεί ότι εμείνισκα στον τρίτο, χωρίς ανσανσέρ. Τζαι στο μεταξύ η εταιρία του είχε πει ότι έπρεπε να με βοηθήσει. Ο ΓΑΡΟΣ. Ευτυχώς εβρέθηκε ένας φίλος και μια φίλη και εκατεβάσαν τα παραπάνω, να εν καλά. Τζαι ο ΓΑΡΟΣ εθώρεν την καημένη την Ξωτικένια, μισή πνοή πλάσμα, να κουβαλά κάσιες και εκούμπαν πας στο μαννοφορτηγόν του τζαι έδειχνεν μας το ρολόι του, ότι τζαι καλά αρκούμε!!! Κατάλαβες κύριε μου;;;
Το μόνο καλό της υπόθεσης ήταν ότι μετά που τα 1000 σόρυ του εγγλεζοκυπραίου της μεταφορικής (διότι ήμουν πυρ και μανία τζαι εσιώνωσα του τα ούλλα) εν να μου κάμνουν 20% πας στα μεταφορικά. Ασσέν.

(Τζείνο που σπάζω είναι που ξέρω τουλάχιστο 5 άλλα πλάσματα που επέψαν τα πράματα τους με τούτους τζαι κανένας εν είχε πρόβλημα! Πάλε πάνω μου;; Αλλά άμα σας λαλώ βουρά με ένα μαύρο σύννεφο.... Ένηγουέη.)

Εφόσον λοιπόν έκλεισα μεταφορική, λαλώ να αφήκω πολλά λλία πράματα, εν θέλω να μου κάμουν πρόβλημα με τα κιλά. Μάνα μου μάνα μου όμως, εψές τζαι σήμερα έμπηα, έμπηα τζαι εν ελείφκαν! :/ Τελικά εκατάληξα με 1 μέτρια βαλίτσα και 2 μιτσιές (άλλα τζείνα που εννα κρατώ πάνω μου).

Πολλή ιστορία τζαι πολλύν κακό μέχρι να τα κατεβάσουμε, να έρτει ο Θείος να με συνάξει για να με πάρει στην κόρη του που θα με φιλοξενήσει λίγες μέρες γιατί ΟΙ ΕΣΤΙΕΣ ΜΟΥ ΘΚΙΩΧΝΟΥΝ ΜΕ 4 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ DEADLINE MOY, παρόλο που έκαμα ολόκληρο καφκά και εμεσολάβησε και ο tutor μου (αυτό θα πει πανεπιστημιακές υπηρεσίες...).

Τζαι που έφτασα πλέον στην κόρη του Θείου, αθθυμήθηκα ότι εν είχα πιάσει το πολυμηχάνημα (πρίντερ, σκάνερ, κόπιερ) που πουπάνω που το ερμάρι! Είχα της πει να της το αφήσω. Πάω στο πανεπιστήμιο, επιστρέφω τα 579 βιβλία που εκρατούσα και πιάνω λεωφορείο να πάω στες εστίες. Ευτυχώς εν είχε μπει κανένας ακόμα μες στα δωμάτια (άρα γιατί στο καλό μας εθκιώξαν που τες 10 το πρωί;;; :/) τζαι ευτυχώς που επήα πίσω γιατί είχα ξεχάσει κάτι καρτ-ποσταλ που είχα πας στον τοίχο. Ε, μια τζαι εμπήκα να μεν πιώ τζαι λλίο νερό; Ανοίγω το ψυγείο και ήταν τζιαμέ μια τελευταία κυπριακή πίττα και λίγο τελευταίο χαλλούμι. Εβλέπαν με, έβλεπα τα, εβλέπαν με, έβλεπα τα. Ώσπου τζαι εμιτσοκάμμησα τους τζαι εμιτσοκαμμήσαν πίσω! Τζαι έκαμα τζαι μια πίττα με χαλλούμι χεχεχε!
(Ένιωθα όπως που να έκαμνα λεηλασίες α.. Όχι ότι ως πριν 2 ώρες ήταν το φλατ μου..)

Τωρά είμαι στο πανεπιστήμιο, με θκυο ωρούες ύπνο, λυμένη τζαι σταμένη, πρέπει να γονατίσω πας στη διπλωματική διότι Κυριακή πρέπει να είναι ποσπασμένη! Ααααα, ένα κρεββάτι... ://
Να'ν καλά το Μωρό μου, επροσφέρτηκε να μου σάσει τη βιβλιογραφία (γιατί έκαμνα την με άλλο στυλ που τζείνο που θέλουν - προφανώς άρκησα να πάρω μπρος).

Αλλά..τελειώνω..... Γουυυχουυυυυυ ρε!!

Και ένα κατάπελλο φιλμάκι από τους OK go, έτσι για να ανέβουν οι ρυθμοί :)
(Τζαι όϊ δέτε τους στίχους τζαι πέτε μου!!)


Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , , 6 τσιουτσίσαν | edit post
Kiwi
A kiwi is any of the species of flightless birds endemic to New Zealand (wikipedia).
Απειλείται με εξαφάνιση.

Πολύ καλή δουλειά από ένα τύπο για το Master Τhesis του.



Για όσους το βλέπουν πρώτη φορά, ακούστε προσεκτικά στο 2:29.. :/

Επίσης, το Mad World version is killing me...

Έτσι, επειδή άμα θέλεις κάτι πολύ μπορείς να το πετύχεις, κι ας είναι το κόστος αβάστακτο...
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 10 τσιουτσίσαν | edit post
A man's best friend..
Παλιό το φιλμάκι, αλλά εσκόνταψα πάνω του μετά από καιρό και εξακολουθεί να μου κάνει την ίδια εντύπωση.

(Mα τι ωραίος που είναι!!)

Και ακόμα ένα φιλμάκι εδώ.

Και μετά λεν σου ότι τα ζώα εν έχουν ψυχή..

Άσχετο, αλλά εθυμήθηκα το Λινούι μου.. Στο σπίτι πάντα είχαμε σκύλλους, από τότε που θυμούμαι. Όχι μέσα στο σπίτι δηλαδή, αλλά είχαμε πάντα minimum ένα. Ο μόνος σκύλλος όμως που ήταν δικός μου, τέλια δικός μου ήταν ο Λίνος μου. Εν τον εβάφτισα εγώ Λίνο (εν νομίζω να τον εβάφτιζα έτσι anyway), είχεν τον ένα ζευγάρι και έμεινε έγκυος η γυναίκα και επειδή είχαν τον μες στο σπίτι έπρεπε να τον φύουν (τον καημένοοο). Τελοσπάντων, ο Λίνος ήταν ένα Fox Terrie. Μαύρος, με λίγο άσπρο στην τζοιλιούα του. Κοντά μου ήρτε ενός χρονού. Ήταν ένα κοπέλλι. Ήταν παιχνιδιάρης, αλλά ήταν τζαι αμπαλατούι χεχε. Βασικά επειδή εν εκπαιδεύτηκε που την αρχή έκαμνε τα δικά του. Αλλά ήταν καλό μωρό.


Θυμούμαι που τον έπαιρνα στο παρκούι της γειτονιάς για βόλτα και για να δω τον τότε bf (ήμουν μωρό γμτ) και έβοσκε! Μάλιστα κύριε μου, έβοσκε! Ήταν κάτι συγκεκριμένα χορτούθκια που του αρέσκαν πολλά. Είχε και κάτι άλλα χορτούθκια που του άρεσκε να τζυλιέται μέσα. Έπεφτε ανάσκελα και έτριφκε τη ράχη του μέσα! Ήταν πολλά αστείος!

Μια μέρα, θυμούμαι, είχα τον πάρει στο πάρκο τζαι κάτι εμπήκε μες στη μύτη του τζαι επέλλανε ο καημένος στα αψιού. Εν ήξερα τι να κάμω. Δευτερόλεπτο και αψιού. Ώσπου πρέπει να έσπασε και λίγο η μύτη του, γιατί θυμούμαι επιτσίκλισε μου λλίο γαιματούι πας στες παντόφλες μου.. Ελυπήθηκα τον πολλά, εν ήξερα πώς να τον βοηθήσω! Τελικά επέρασεν του λίγο μετά που επήαμε (άρον άρον) σπίτι.

Άρεσκε μου πολλά επίσης που άμα έκαμνε τα κακκούθκια του, επροσπαθούσε να τα χώνει. Αντίνασσεν τα πισινά του τα ποούθκια τζαι επέτασσε χώμα. Το χάζι ήταν ότι συνήθως εμείνισκεν του η προσπάθεια. Έκαμνεν τα λέshι γυρώ γυρώ τζαι τα σκατούθκια του ούτε ενώθαν :)

Είχε και μια αξιολάτρευτη συνήθεια ο άτιμος, άμα έβλεπε πλάσμα γνωστόν τζαι αγαπητόν του εσηκώνετουν στα πισινά του τα ποούθκια τζαι έσουζε τα μπροστινά του ούλλον χαρά!

Το Λινούι έφερε μου το ο παπάς μου ένα Μάη. Είχαμεν τον περιορισμένο κάτω στην αυλή, είχαμεν του τζαι σπιτούι, ήταν οκ. Έπιανεν τον και σκιά τζιαμέ, ήταν πόμπα. Μες στον Σεπτέμβρη όμως αρκέψαν οι πρώτες "δροσιούες" του χρόνου. Τζαι έκαμε τζαι τες πρώτες βροχούες. Ε, ερύασε το Λινούι μου, η αλλαγή του καιρού ήβρεν μας απροετοίμαστους. Τέλοσπαντων, επήε ο αδερφός μου κάτω στην αυλή να τον ταΐσει, έρκεται πάνω φυρμένος:
Ο Λίνος ερύασε τζαι έφυεν του τζαι έκαμε ένα σκατουλλούι μεταξύ κανονικού κακκού και σουρτούας. Μόλις είδε τον αδερφό μου όμως εχάρηκε πολλά τζαι επήε να σηκωστεί στα θκυό του όπως έκαμνε συνήθως για να δείξει την χαράν του τζαι επάτησε τη σουρτούαν του τζαι έγλυασε! Γέλιο, γέλα τζαι να γελάσεις ετρέξαν τα μμάθκια μας!
Πάω ύστερα που κανένα δύωρο να τον φκάλω για βόλτα τον καημένο, εξαναφύρτηκα που το γέλιο.. Ήταν το κακκούιν του τζιαμέ, πατημένο, αλλά εν ήταν απλά πατημένο. Όπως τζαι αν το επάτησε εφαίνετουν όπως το κύμμα.. χεχεχεχε

Good old times.. :)

Τον Λίνο μου αναγκαστήκαμε και εδώσαμεν τον κι εμείς πάρακατω γιατί επέρασα Πανεπιστήμιο και δεν εμείνισκα σπίτι πλέον και εν εμπορούσε κάποιος άλλος τότε να τον φροντίζει.. Εν ξέρω που καταγίνεται και ομολογώ ότι λείπει μου πολλά...


Τούτες ίσως να είναι οι μόνες φωτογραφίες του που έχω.
Είχα του τες βγάλει για ένα project φωτογραφίας για τη ζωή μου
(πάλε καλά που ήταν και το project.. :/)
Και εν είναι καν στο τοπούι του, είχαμεν τον μετακινήσει εκείνη τη μέρα
για να καθαρίσουμε thoroughly το τοπούι του.

Που'σαι ρε Λινούι μου...
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 8 τσιουτσίσαν | edit post
Physics (loving it!)
Άργησα λίγο, I know (έχω καλούς λόγους, honestly!), αλλά έτσι μπαίνοντας στο πνεύμα των ημερών, αφού ετέθηκε σε λειτουργία ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων για να αναπαραστήσει τις συνθήκες που επικρατούσαν αμέσως μετά το Big Bang, παραθέτω τη σελίδα αυτή, που προσπαθεί να δώσει μια αίσθηση της κλίμακας των θερμοκρασιών που θα επιτευχθούν στο πείραμα, του απόλυτου μηδέν και ..του πυρός του εξώτερου..

Επίσης, για τζείνους που φοούνται ότι που το πείραμα εν να δημιουργηθούν μαύρες τρύπες, δέτε δαμέ τι εν να μας ρουφήσει. Πηλέ μου να ξέρουμε πόθθεν επήαμε, έννε; (Όϊ ότι ο πλανήτης εν ένιγουέη υπό διάλυση..)

Και επειδή εν πολλοί εν τζοιμούνται τζαι που ανησυχούν ότι φλερτάρουμε με το Θεό (βλέπε το ποστ της φίλτατης Ασυγχώρητης), είπα να αποταθώ ολόισια στον iΘεό, πέρκι τον ξεφκάλω τίποτε για τον LHC, αλλά όπως θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι εν μου έκοφκε κουβέντα...


Επέμενα δηλαδή, αλλά..


Σόρυ guys, μόνο μια τρύπα στο νερό έκαμα (τζαι I swear εν είχα κανένα επιταχυντή!).
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 3 τσιουτσίσαν | edit post
Manster
Επιθυμώ να δηλώσω για πολλοστή αλλά τελευταία φορά ότι εκουράστηκα. Και εβαρέθηκα. Και κυρίως εκουράστηκα. Και θέλω να πάω σπίτι μου. Πλέον όμως μπαίνω στην αντίστροφη μέτρηση.

Λυπούμαι που ένα master εκατάντησε με monster.

Λυπούμαι που σε βασανίζω ρε Μωρό, ακόμα απορώ γιατί είσαι μαζί μου. ♥

Λυπούμαι για τα ξεσπάσματα ρε Μάμμα και ρε Παπά και λυπούμαι που σας ανησυχώ.

Λυπούμαι που ως και η κολλητούα μου γελά "που αμηχανία" γιατί "εν με ξαναείδε έτσι".

Θέλω τη θετική μου ενέργεια πίσω!!

Θέλω να γελώ όσο εγελούσα πριν που τούτες τες (σ)καταστάσεις!

Θέλω να είμαι θετική νότα στη ζωή των ανθρώπων μου!

Θέλω επιτέλους να αλλάξω παραστάσεις.

Θέλω να κοιμηθώ, να ξεκουραστώ, να γυμναστώ, να χαλαρώσω, να πάω στη γιαγιούα μου να μου λέει ίνταλως εκατάφερε πάλε και ετσαφαλλώθηκε γιατί εν κάθεται ένα τόπο 83 χρονών γεναίκα, να πάω να κάμω παρέα του παππούλη μου που εν είναι και πολλά καλά τελευταία και να του πω κανένα μιλλωμένο ανέκδοτο πέρκι γελάσει το αχείλι του..

Θέλω να πιω ένα καφέ με φίλους (άκυρο, όχι άλλους καφέδες), να πιώ ένα ποτό με φίλους, να πούμε τα νέα μας, να πούμε μαλακίες χαλαρά, να πάω να ακούσω live τη μουσική μου, θέλω τη ζωή μου πίσω..

Oh, I just wanna go home...



























xkcd
Ξημερώνει..
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες 8 τσιουτσίσαν | edit post
Εθνική ταυτότητα υπό διαπραγμάτευση
Εθυμηθήκαν τωρά να διαφωνήσουν, λέει, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ για την προώθηση της πολιτικής συμφιλίωσης ανάμεσα σε Ε/Κ και Τ/Κ στα σχολεία. Διερωτάται μάλιστα ο τέως υπουργός παιδείας Άκης Κλεάνθους κατά πόσο κάποιος θεωρεί ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αναδεικνύει τον εθνικισμό.

Εμμ, θύμισ'με λίγο που ζεις γιόκα μου;

Οι γονιοί των μωρών που εν τωρά στα σχολεία είτε είναι εκείνοι που εζήσαν την εισβολή, είτε πιο νέες γενιές που επεράσαν που ένα εκπ. σύστημα που forza ήταν εθνικιστικό! Η δική μου γενιά (έχω συμμαθήτριες που έχουν κοπελλούθκια 5-6 χρονών) ουδέποτε εδιδάκτηκε για τες λαθκιές που έκαμε η Ε/Κ πλευρά, τόσο σε πολιτικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Μόνο "τι εκάμαν οι Τούρκοι".

Θυμούμαι πολλά έντονα ήμαστε 9-10 χρονών και να πάμε εκδρομή κάπου στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, να είμαστε στο λεωφορείο και να κατευθυνόμαστε παράλληλα προς την πράσινη γραμμή, να πιάνουμε παγκέτο απέναντι που το παράνομο φυλάκιο και να φωνάζουμε συνθήματα. Εν να μου πείτε, εν είναι τραγικό να θέλεις τους Τούρκους έξω από την Κύπρο. Ναι, αλλά τότε κανένας εν μας είπε την άλλη πλευρά της ιστορίας.
Και το ότι η εκπαίδευση μας ήταν μονόπλευρη πιστεύω εκαθόρισε μας.

Όταν έκαμα τα πρώτα μου βήματα στο διαδίκτυο, ήταν το mIRC. Έμπαινα στο κανάλι της Κύπρου, άτε το πολύ και της Ελλάδας και εκουβέντιαζα με κόσμο, κυρίως της ηλικίας μου. Μια μέρα, θυμούμαι, ήμουν στο κανάλι της Κύπρου και ήρθε κάποιος και άνοιξε μου κουβέντα. Και εζήτησε μου να μιλούμε αγγλικά γιατί δεν ήταν πολύ καλά τα ελληνικά του. Επαραξένεψε με, αλλά I went along. Α, κι επίσης εν μου είχε πει ποτέ από που ήταν.
Εμιλούσαμε πολλά και θυμούμαι πόσο μου άρεσε η κουβέντα μας! Ήταν λίγο πιο μεγάλος που'μένα, κάπου στα 16 (ήμουν 12;) και ασχολείτουν με τη μουσική, όπως κι εγώ (είχα πει σε προηγούμενο ποστ ότι η μουσική ενώνει.. Ε αυτό, ένιωσα πλέον μια μικρή σύνδεση). Μάλιστα είχε συγκρότημα με τους φίλους τους και είχαν ηχογραφήσει και ένα δίσκο αν θυμούμαι καλά.

Όπως και να'χει, στην ώρα που εκουβεντιάζαμε, εξανοίχτηκε σε κάποια φάση ο καημένος και είπε μου ότι έμενε Λευκωσία. Ενευρίασα! Και άρχισα να του μιλώ ελληνικά πλέον. Ότι, αφού έμενε Λευκωσία έπρεπε να μπορεί να μιλά και ελληνικά (έτσι το εκλάμβανε το απλοϊκό μου μυαλουδάκι τότε). Και ήντα ήθελε ο καημένος, είπε μου ότι εν που το "turkish side" της Λευκωσίας. Ταύρος σε υαλοπωλείο η δικιά σας. Έχοντας κιόλας γονείς πρόσφυγες, τους οποίους το χωριό εν πας στην πράσινη γραμμή και έβλεπα το που σπόρος.. Και άρκεψα του το τροπάρι που μου εμάθαν κι εμένα στο σχολείο. Ότι εν είναι τούρκικη πλευρά, εν ελληνική πλευρά και ήρτε η Τουρκία το '74 και έδιωξε τους ελληνοκυπρίους κλπ κλπ.
Περιττό να σας πω ότι το παιδάκι έφυγε, σαν κυνηγημένο. Λίγο μετά έκαμε κλικ ο νους μου ο φτωχός ότι εμεγάλωσε κι εκείνος -σαν κι εμένα- χωρίς να έχει ζήσει τα γεγονότα και ξέρει -όπως κι εγώ- ότι εδιδάκτηκε. Και ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Και ακόμα νιώθω. Στο κάτω κάτω τι φταίει αν εκείνα εδιδάκτηκε;

Ήταν μια κουβέντα που πιστεύω με καθόρισε για να θέλω να έχω κάποιες στάσεις σήμερα. Η οικογένεια μου δεν χρωματίζεται για να έχω κάποιες συγκεκριμένες πεποιθήσεις. Τωρά που έμαθα λίγη Ιστορία και σαν ενήλικας εδιαπίστωσα ότι η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη από ότι ένας απλός διαχωρισμός προβάτων και εριφίων, και ως εκ τούτου θέλω να είμαι ανοικτόμυαλη, δυσκολεύκουμαι! Παλεύκω το αλλά δυσκολεύκουμαι! Φαίνεται εκάμαν πολλά καλή δουλειά μ'εμένα οι δάσκαλοι μου (και οι καθηγητές μου δηλαδή! Να μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι 6 χρόνια στη δευτεροβάθμια ΟΥΔΕΠΟΤΕ εκάμαμε σύγχρονη κυπριακή ιστορία. Μόνο όσοι επιάσαν ενισχυμένη ιστορία στις τελευταίες τάξεις του λυκείου εκάμαν, λες και εν το κάτι έξτρα που κάμνουν όσοι έχουν την ενίσχυση και όχι κάτι βασικό, μέρος της εθνικής μας ταυτότητας).

Χωρίς να ξέρω λοιπόν με λεπτομέρεια πόσο καλή δουλειά εκάμαν οι εκπαιδευτικοί με τους συμμαθητές μου και τις προηγούμενες τις μετά-την-εισβολή γενιές, έχω μια υποψία ότι εν πολλοί που εν να μοιράζονται παρόμοιες απόψεις. Κι επειδή σαν εκπαιδευτικοί και σαν κοινωνία λέμε ότι "η εκπαίδευση ξεκινά από το σπίτι", πώς θα διασφαλιστεί ότι οι νέες γενιές εν είναι κολλημένες σαν τις προηγούμενες, δεδομένου ότι είτε το θέλουμε είτε όχι μια (δια)λύση εν κοντά;

Ποιαν ταυτότητα θέλουν να διατηρήσουν όσοι εθυμηθήκαν να ξεσπαθώσουν τωρά; Ίσως να εν τούτο το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πρώτα και ύστερα το γιατί αντιδρούν.
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 4 τσιουτσίσαν | edit post
Say what??



















xkcd


Λέτε να υιοθετήσω κι εγώ αυτή την προσέγγιση για τα περίεργα που μου λέει η αγαπητή Supervisor ότι έχουν άμεση σχέση με τα ερευνητικά μου ευρήματα??

Βασικά, εν απλό.
ΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΩ.

Ίσως αν έκανα πυρηνική φυσική... Ίσως τότε να ήταν πιο απλά τα πράγματα.



ATTENTION: LOW ENERGY RESERVES
.
.
.
.
.
ATTENTION: LOW ENERGY RESERVES
.
.
.
.
ATTENTION: LOW ENERGY RESERVES
.
.
.
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 1 τσιουτσίσαν | edit post
Ωδή εις την ..τύχη μου
Μα δε τζαιρόν που θκιάλεξε
τζαι τούτος ο ευλοημένος
ο μαννοφρονιμίτης μου
ο καθυστερημένος α..

Τωρά εθθυμήθην τζαι βλαστά,
τωρά που'χω ποούλλα!
Τζαι εν κανει, βλαστά στραβά,
εν με κανούν τ'άλλα ούλλα.

Βλαστά προς την βουκκούα μου,
την άσπρη, την παμπατζιένη
τζαι ούλλη μέρα νώχω την
όπως την κωστωμένη..

ΚΑΤΣΕ ΓΙΕ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ,
τζαι εν 'ναιν ο τζαιρός σου,
κάμνουμε dissertation,
\/@|~ώ το %3®@7ό σου!!

Αλλά ζαττίν εγιώ φταίω,
πο' ν είμαι τελειωμένη.
Ήντα φταίει τζι'ο φρονιμίτης μου
αν είμαι 'γιώ ____________ ;;

Όλα τα επίθετα είναι ευπρόσδεκτα.








(Καλά, καλά, εν είμαι τέλια έτσι.
Ακόμα..!)
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , , 11 τσιουτσίσαν | edit post
Όταν η ζωή θυμίζει κακογραμμένη σειρά του Σίγμα...
Ή του Αντέννα, ή του Ρικ, εν κάμνω διακρίσεις...

Κάθε μιαν την άλλη ακούεις διάφορα. "Ο τάδε1 έπαθε έτσι που τον τάδε2" και "της τάδε3 έτυχεν της άλλωσπως που τον τάδε4", και τα νούμερα δεν τελειώνουν. Ιστορίες για αγρίους. Ιστορίες εξαπάτησης, διαφθοράς, παθολογικής ζήλιας (είδαμε και την μακαρίτισσα τη συνάδελφο που επήε που την ίδια της την αρφή, Θεός μακαρίσει την) και, όπως και τα νούμερα, η λίστα είναι επίσης ατελείωτη.

Όταν όμως τυγχαίνει στο δικό σου περιβάλλον, έρκεται σου κεραμίδα τα ευλοημένα..

Και απορώ: τι (ΔΕΝ) σκέφτεται ο κόσμος; Εν σκέφτεται ότι εν να πληγώσει κόσμο; Ότι τούτο που προσπαθεί να κάμει εν να αποκαλυφτεί με μαθηματική ακρίβεια;

Τωρά που γράφω το post, ο φίλος Κ. μου λέει στο MSN: "(τούτο που εσυνέβηκε) εν είναι καινούρια τακτική, έχουμεν το σαν κοινωνία". Γενικολογώντας αναφερόμαστε στην κοινώς γνωστή πουτανιά.
Ας μείνουν ευλοημένα. Έχει κάτι που εν το έχουμε σαν κοινωνία;
Ακόμα τζαι να φυλάεις τα ρούχα σου, ούτε τα μισά εν σου μεινίσκουν!

Εν πειράζει.
Κάθε φορά το πάθημα γίνεται μάθημα.
Περαστικά μας, μη χειρότερα και φίλοι μου watch out for the anvils out there!!
Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , , 2 τσιουτσίσαν | edit post
Ε, δώστε μας τζαι τον πάτσο!! 2
Λοιπόοοοννν, σαν πρίχτισσα που είμαι που θέλω να αποκτήσω πρόσβαση σε 5 στατιστικά (5 αριθμούς γαμώ*ο), επεριορίστηκα σε 5 ώρες ύπνου, έβαλα το Μωρό να με ξυπνήσει και εστρώθηκα μπροστά στο pc για να κάμω τα τηλεφωνήματα μου (που το internet, πάντα, αρκετά πληρώνω για να φυτοζωώ σε τούντη χώρα).

Πιάνω πρώτα στο Παιδαγωγικό, εκεί που δουλεύκει ο παρέας που κάμνει την έρευνα που με ενδιαφέρει. Αν θυμάστε, στο προηγούμενο επεισόδιο, ο καλός του συνάδελφος επροθυμοποιήθηκε να μας φέρει σε επαφή, ακόμα και πριν να επιστρέψει ο παρέας που τες διακοπές. Πιάνω λοιπόν τηλέφωνο στον παρέα:
-Ναι, γεια σας. (Σήμερα) ονομάζομαι αρνητική ενέργεια και χρειάζομαι κάποια στατιστικά που την τάδε έρευνα που κάνετε σχετικά με το τάδε.
-Α, ναι. Μα είπε μου ο συνάδελφος την προηγούμενη βδομάδα (αλήθεια; Μάνα μου ρε!! Είπεν το τζαι έκαμεν το), αλλά ήταν ένα αοριστο τηλεφώνημα για "μια κοπέλα που θέλει κάτι στατιστικά". Ποια κοπέλα και ποια στατιστικά; Έτσι εν έκαμα τίποτε. (ασιχτίρ, ε τα ούλλα τζιαμέ..)
-Ε, λοιπόν χρειάζομαι τα τάδε στατιστικά και εν κάπως επείγον γιατί σε δύο εβδομάδες παραδίδω. Έφαεν μου 2 μήνες που τη ζωή μου η ΕΕΥ (άλλως, είπαμε, ΕνΕχουμεΥποθεση).
(...)
-Εγώ μπόρω να σου τα δώσω αλλά πρέπει να πάρεις την έγκριση του κύριου Τάδε πρώτα. Πάω τωρά να τον έβρω, αλλά αν μπορείς πιάσε τον κι εσύ κανένα τηλέφωνο στο τάδε νούμερο για να του τα πεις κι εσύ.

Πιάνω λοιπόν τον κύριο Τάδε, ο οποίος όμως εν σε πιντωμένες συνεδρίες γιατί εν 1η του μήνα και ήρθαν οι υπάλληλοι πίσω που τες διακοπές. Εν πειράζει. Παραπονιούμαστε άμα εν δουλεύκουν, να παραπονιούμαστε και άμα πνίουνται που τη δουλειά; Δε λέει. Οπότε ετοιμάζω το φαξ που μου ζητήθηκε να στείλω και, να εν καλά το Μωρό, έστειλεν το που τη δουλειά του.

Πιάνω κουρτισμένη ξανά στην ΕΕΥ για να διεκδικήσω τουλάχιστο τα μισά στατιστικά, εκείνα που ξέρω σίγουρα ότι έχουν. Εννοείται πιάνω πάλε 200 τηλέφωνα, χώνω τα του καημένου του υπαλλήλου στο τμήμα μηχανογράφησης (εντάξει, εν του τα έχωσα κανονικά, απλά εξέφρασα το δυσπύρκασμα μου για τη γενική δυστοκία στο να πάρει η "Υπηρεσία" ένα γέριμο email και να εξυπηρετήσουν τον πολίτη).
Καταλήγω σε ένα που τα τηλέφωνα στα οποία με παρέπεμψαν την προηγούμενη φορά και ήταν μια φιλενάδα που ενευρίασε γιατί "εν είχε δει έτσι επιστολή και τι θέλω εγώ που τζείνη". Ε, δώσ'μας τζαι'σύ τον πάτσο κυρία μου!! Όχι ότι εν το τμήμα που εν υπεύθυνο για τους δασκάλους για τους οποίους θέλω τα στατιστικά, όχι.. Μιλώ σου, έτσι θέλω μια μέρα να πάω τζαι να πατσαρκάσω λίους τζειμέσα τζαι να πω τζαι για τα μέσα τους που είχαν τζαι εστροτζυλοκάτσαν στες θέσεις τους. Τέλοσπάντων, πασάρει με τζαι τζείνη, που όμως; Στον αριθμό που ήταν η ΣΤΑΡ του προηγούμενου επεισοδίου (η "στείλε ένα φαξ για υπενθύμιση, εχάσαμε την επιστολή σου" ΠΑΛΕ). Εν να παίξω πελλό, λαλώ, τζαι εν να της τα πω που την αρχή.

Τελικά που τη φωνή εκατάλαβα ότι εν ήταν η ίδια τζιαμέ (πέρκι, Παναγία μου, να ήταν αναπληρώτρια η προηγούμενη). Εξήγησα της ήρεμα τζαι ωραία ότι θέλω να μάθω την πρόοδο του αιτήματος της επιστολής μου.
-Εν με το τμήμα μηχανογράφησης που πρέπει να μιλήσετε για τούτα.
-Εμίλησα (πολλές φορές) με το τμήμα μηχανογράφησης, περιμένουν επίσημη έγκριση που την Επιτροπή και στηρίζομαι στην επιστολή μου γι'αυτή.
Δεδομένου ότι είμαι και (εγγε)γραμμένη στα αρχεία τους, έχουν μου και φάκελο.
-Εντάξει, να κοιτάξω στο φάκελο σας και να σας πω σε 2-3 μέρες.
-Κοιτάξετε, επειδή έχει και ενάμιση μήνα που έκαμα την 3η επιστολή γιατί οι άλλες δύο όλως παραδόξως εχαθήκαν, αν ημπόρετε δίπλα που τη σημείωση βάλτε έτσι διακριτικά ένα αστεράκι, ότι εν λίγο επείγον γιατί σε δύο εβδομάδες παραδίδω τη διπλωματική.
-Έχει ενάμιση μήνα; Έπρεπε να σας είχαν ειδοποιήσει με μια επιστολή από τότε..
-Κι εγώ αυτό λέω..
-Εντάξει, θα προσπαθήσω να το κάμω το συντομότερο. Πιάστε με αύριο-μεθαύριο (ήταν ήδη μεσημέρι στην Κύπρο, καταλαβαίνω).

ΑΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕΝ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤ'ΑΥΛΑΤΖΙ!!!

Μεν μου πείτε ότι εν ταιριάζει το "σπάζουν κάμηλο" δαμέ;;
Πόσο μάλλον αν ο "κάμηλος" εν ήδη τσακρισμένος...

Παρεπιπτόντως, καλό μήνα είπα;;



Update (3 Σεπτεμβρίου):

Εξανάπιασα σήμερα στην ΕΕΥ, όπως είχαμε πει με την φιλενάδα πριν 2 μέρες:
-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα.
-Ονομάζομαι ατομική ενέργεια και είχαμε μιλήσει τη Δευτέρα.
-Ναι, για τα στατιστικά.
-Ναι.
-Ε, κοιτάξετε, κάτι παράξενο συμβαίνει. Εκοίταξα τον φάκελο σας και εν έχει μέσα επιστολή. Ερώτησα και τον Β. στη μηχανογράφηση αλλά ούτε εκείνος έχει τίποτε (το παράξενο θα ήταν να ΕΙΧΕ μέσα επιστολή!!!!). Φαίνεται εχάθηκε (ΠΑΛΕ). Μπόρετε να την ξαναστείλετε με φαξ;
-(Όϊ, για την ακρίβεια εν μπόρω!!) Εν γίνεται με email? Διότι για να την στείλω με φαξ πρέπει να κατεβώ στο Πανεπιστήμιο να τυπώσω και μετά να κατεβώ στην πόλη για να έβρω φαξ.
-Εντάξει, εν θέλω να σας δυσκολέψω (τζι'άλλο), στείλτε την με email.

Τούτη φορά όμως εν τους εξανάστειλα την ίδια επιστολή. Επίντωσα άλλη μια παράγραφο για "να εκφράσω τη δυσφορία μου" που ΕνΕshετεΥπόθεση!!!!!!

Γαμώτ*, εσυγχίστηκα πάλε πρωί πρωί. Τωρά που το σκέφτομαι όμως, θεωρείται πρωί άμα είσαι πιντωμένος;

Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , , 2 τσιουτσίσαν | edit post
Κανείς εδώ δεν τραγουδά...


Ακούνε μόνο την πενιά κι ο νους τους ταξιδεύει...

Τακτοποιήθηκε πρόχειρα στις κατηγορίες , 0 τσιουτσίσαν | edit post