Με το που ερχόμουν έλεγα να ξεκουραστώ. Ήταν καλό το πακέτο που έφαα με το dissertation (μεν σας πω ήταν container). Αλλά, ως γνωστόν, τα πράγματα στη ζωή εν έρχονται όπως τα σχεδιάζουμε (πρόβλημα των Δυτικών, ανάλυση σε μελλοντικό ποστ).
Ο παππούλης μου, άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, αρρώστησε τζι άλλο. Ετραβούσε μεγάλο σταυρό, αλλά φαίνεται εμπορούσε να τραβήσει και μεγαλύτερο. Όπως και να'χει, το παλεύει στο νοσοκομείο αυτές τις μέρες και πιντώνουνται όλοι και βγάζουν βάρδιες. Εύχομαι το καλύτερο για εκείνον, ό,τι κι αν είναι αυτό...
Σήμερα επήα να τον δω ξανά. Εχάρηκα γιατί ήταν σαφώς καλύτερα που προχτές που τον είδα μόλις ήρθα. Με τη λήξη του επισκεπτηρίου εκατέβαινα για να φύγω και, για να μεν σας τα πολυλογήσω, επροσφέρθηκα να πάρω την εγγλέζα γυναίκα του εγγλέζου "γείτονα" του παππού μου ως ένα κεντρικό σημείο της πόλης, γιατί ελοάρκαζε να πιάσει ταξί μέχρι εκεί, τζαι που τζιαμέ λεωφορείο για Πρωταρά γιατί εκεί εμέναν.
(Θκυό αshελλιές τόπος ήταν να της κόψουν την κκελέ της στο ταξί κι εξάλλου δηλώνω ακόμα πιο ευαισθητοποιημένη προς τες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην Κύπρο-μπανανία οι τουρίστες εν όψει έλλειψης ή ανοργανωσιάς των ΜΜΜ μετά την εμπειρία μου εις την Αγγλίαν)
Όπως και να'χει, στο δρόμο η γυναίκα εξιστόρησε μου το πώς ήρθαν για διακοπές στο νησί μας στις 6 Σεπτ και στις 12 ο άντρας της εισήχθη με πνευμονία. Και μάλιστα έπεσε και σε κώμα ο καημένος και είχαν καλά τράβαλα μέχρι να επανέλθει. Στο μεταξύ, η γυναίκα είπε στον manager του ξενοδοχείου στο οποίο έμεναν ότι εν θα έκαμνε το check out της στις συμφωνημένες ημερομηνίες γιατί εν ήθελε να φύει και να αφήκει τον αντρούλη της δαμέ. Πριν να προλάβω να σκεφτώ πιθανές αντιδράσεις του manager, εποστόμωσε με η γυναίκα με το που μου είπε ότι ο τύπος είπεν της να μεν ανησυχεί και για όσο διάστημα ακόμα χρειάζεται να μείνει εν θα πληρώσει ούτε διαμονή, ούτε και φαγητά. Και μάλιστα ήρθαν και τα παιδιά τους, λόγω του ότι ο καημένος κύριος έπεσε σε κώμα, και αφήκαν τους να μείνουν στο δωμάτιο του ζευγαριού και ούτε εκείνοι επληρώσαν μπακίρα σε διαμονή και διατροφή. Και κάθε μέρα ρωτά την το προσωπικό του ξενοδοχείου πώς πάει ο άντρας της κλπ. Και εκατασυγκινήθηκα...
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον manager του ξενοδοχείου, είσαι μεγάλος τσιάκκκος!
Συζητώντας αργότερα το θέμα με τη θεία μου, είπε μου την ιστορία κάτι μακρινών συγγενών που το παιδί τους ανέπτυξε μια πολλά σπάνια μορφή καρκίνου, που εν κανεί που ήταν σπάνια, εν το υποπτεφθήκαν γιατί εκείνη η μορφη συναντάται μόνο σε βρέφη και στο μωρό εμφανίστηκε όντας στην εφηβεία! (Χαρά στην τύχη του!) Η γυναίκα έχει ένα χρόνο να δουλέψει, βουρούν το μωρό σε θεραπείες βαρβάτες πιντωμένες και εδιέκοψε και ο σύζυγος που τη δουλειά του που εδούλευκε χρόνια. Βοήθεια που την κυβέρνηση εν επιάσαν διότι επήαν που μόνοι τους Αγγλία τζαι εν εκαρτερούσαν τες πολλά άψε σβήσε κυβερνητικές υπηρεσίες να τους πέψουν εκείνοι πρώτα (θου Κύριε φυλακήν το στόματί μου.....). Εκατασυγκινήθηκα πάλε όμως όταν έμαθα πως όταν επέστρεψαν Κύπρο επεριμέναν τον άνθρωπο οι μισθοί του ούλλοι και που τη δουλειά είπαν του "αν θέλεις έρχεσαι, αν θέλεις εν έρχεσαι, ο μισθός σου εννα έρχεται να σε βρίσκει" ως εκτίμηση για τα χρόνια που εδούλευκε τζιαμέ.
Επίσης τα θερμά μου συγχαρητήρια στους εργοδότες του ταλαίπωρου πατέρα, είσαστε τσιάκκκοι!
Και ακόμα μια κουβέντα που άκουσα πάλε σήμερα: Επήγε η ίδια η ιδιοκτήτρια της (πολύ μεγάλης) επιχείρησης στην οποία ήταν υπάλληλος άλλος ταλαίπωρος πατέρας και έδωσεν του λίγες χιλίαδες λίρες μετρητά στο χέρι γιατί ήταν να ταξιδέψει ο πατέρας εκείνη τη μέρα για το παιδί του και μπορεί να μεν επρολάβαινε να πιάσει λεφτά.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια και στην κυρία ιδιοκτήτρια, είσαι τσιάκκκισσα!
Ό,τι κι αν πω μετά που τούτα περισσεύει.
Υπομονή και δύναμη να έχει ο κόσμος.
Και περαστικά σε όλους.
Απλά χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι...
Ο παππούλης μου, άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, αρρώστησε τζι άλλο. Ετραβούσε μεγάλο σταυρό, αλλά φαίνεται εμπορούσε να τραβήσει και μεγαλύτερο. Όπως και να'χει, το παλεύει στο νοσοκομείο αυτές τις μέρες και πιντώνουνται όλοι και βγάζουν βάρδιες. Εύχομαι το καλύτερο για εκείνον, ό,τι κι αν είναι αυτό...
Σήμερα επήα να τον δω ξανά. Εχάρηκα γιατί ήταν σαφώς καλύτερα που προχτές που τον είδα μόλις ήρθα. Με τη λήξη του επισκεπτηρίου εκατέβαινα για να φύγω και, για να μεν σας τα πολυλογήσω, επροσφέρθηκα να πάρω την εγγλέζα γυναίκα του εγγλέζου "γείτονα" του παππού μου ως ένα κεντρικό σημείο της πόλης, γιατί ελοάρκαζε να πιάσει ταξί μέχρι εκεί, τζαι που τζιαμέ λεωφορείο για Πρωταρά γιατί εκεί εμέναν.
(Θκυό αshελλιές τόπος ήταν να της κόψουν την κκελέ της στο ταξί κι εξάλλου δηλώνω ακόμα πιο ευαισθητοποιημένη προς τες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην Κύπρο-μπανανία οι τουρίστες εν όψει έλλειψης ή ανοργανωσιάς των ΜΜΜ μετά την εμπειρία μου εις την Αγγλίαν)
Όπως και να'χει, στο δρόμο η γυναίκα εξιστόρησε μου το πώς ήρθαν για διακοπές στο νησί μας στις 6 Σεπτ και στις 12 ο άντρας της εισήχθη με πνευμονία. Και μάλιστα έπεσε και σε κώμα ο καημένος και είχαν καλά τράβαλα μέχρι να επανέλθει. Στο μεταξύ, η γυναίκα είπε στον manager του ξενοδοχείου στο οποίο έμεναν ότι εν θα έκαμνε το check out της στις συμφωνημένες ημερομηνίες γιατί εν ήθελε να φύει και να αφήκει τον αντρούλη της δαμέ. Πριν να προλάβω να σκεφτώ πιθανές αντιδράσεις του manager, εποστόμωσε με η γυναίκα με το που μου είπε ότι ο τύπος είπεν της να μεν ανησυχεί και για όσο διάστημα ακόμα χρειάζεται να μείνει εν θα πληρώσει ούτε διαμονή, ούτε και φαγητά. Και μάλιστα ήρθαν και τα παιδιά τους, λόγω του ότι ο καημένος κύριος έπεσε σε κώμα, και αφήκαν τους να μείνουν στο δωμάτιο του ζευγαριού και ούτε εκείνοι επληρώσαν μπακίρα σε διαμονή και διατροφή. Και κάθε μέρα ρωτά την το προσωπικό του ξενοδοχείου πώς πάει ο άντρας της κλπ. Και εκατασυγκινήθηκα...
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον manager του ξενοδοχείου, είσαι μεγάλος τσιάκκκος!
Συζητώντας αργότερα το θέμα με τη θεία μου, είπε μου την ιστορία κάτι μακρινών συγγενών που το παιδί τους ανέπτυξε μια πολλά σπάνια μορφή καρκίνου, που εν κανεί που ήταν σπάνια, εν το υποπτεφθήκαν γιατί εκείνη η μορφη συναντάται μόνο σε βρέφη και στο μωρό εμφανίστηκε όντας στην εφηβεία! (Χαρά στην τύχη του!) Η γυναίκα έχει ένα χρόνο να δουλέψει, βουρούν το μωρό σε θεραπείες βαρβάτες πιντωμένες και εδιέκοψε και ο σύζυγος που τη δουλειά του που εδούλευκε χρόνια. Βοήθεια που την κυβέρνηση εν επιάσαν διότι επήαν που μόνοι τους Αγγλία τζαι εν εκαρτερούσαν τες πολλά άψε σβήσε κυβερνητικές υπηρεσίες να τους πέψουν εκείνοι πρώτα (θου Κύριε φυλακήν το στόματί μου.....). Εκατασυγκινήθηκα πάλε όμως όταν έμαθα πως όταν επέστρεψαν Κύπρο επεριμέναν τον άνθρωπο οι μισθοί του ούλλοι και που τη δουλειά είπαν του "αν θέλεις έρχεσαι, αν θέλεις εν έρχεσαι, ο μισθός σου εννα έρχεται να σε βρίσκει" ως εκτίμηση για τα χρόνια που εδούλευκε τζιαμέ.
Επίσης τα θερμά μου συγχαρητήρια στους εργοδότες του ταλαίπωρου πατέρα, είσαστε τσιάκκκοι!
Και ακόμα μια κουβέντα που άκουσα πάλε σήμερα: Επήγε η ίδια η ιδιοκτήτρια της (πολύ μεγάλης) επιχείρησης στην οποία ήταν υπάλληλος άλλος ταλαίπωρος πατέρας και έδωσεν του λίγες χιλίαδες λίρες μετρητά στο χέρι γιατί ήταν να ταξιδέψει ο πατέρας εκείνη τη μέρα για το παιδί του και μπορεί να μεν επρολάβαινε να πιάσει λεφτά.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια και στην κυρία ιδιοκτήτρια, είσαι τσιάκκκισσα!
Ό,τι κι αν πω μετά που τούτα περισσεύει.
Υπομονή και δύναμη να έχει ο κόσμος.
Και περαστικά σε όλους.
Απλά χαίρομαι που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι...
Μπράβο τους ρε Λένι εν ούλλοι τσιάκκοι .Και καλόν επαναπατρισμό. ότι καλύτερο.
Ευχαριστώ σταλαματιά μου, να'σαι καλά!
kai meta leme oti exoume provlimata. poso mikra fainontai ola mprosta stin ygeia
Etsi, opws ta les..
leni to tsiakkos grafete me tria k. tsiakkkos. ｼ
Exeis apolyto dikaio papoutsosiko. 8a to dior8wsw amesws