Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Όταν εμπήκε το φετεινό καλοκαίρι, είχα πει ότι εντάξει, φκαίνει το κωλούδιν μου bigtime με το dissertation, αλλά όταν θα επιστρέψω Κύπρο θα πάρω ρε παιδί μου ένα μήνα για τον εαυτό μου. Να ξεκουραστώ, να φέρω το νου μου και μετά να ξεκινήσω δουλειά. Στο κάτω κάτω είμαι πιντωμένη εν ξέρω κι εγώ που πότε, δεδομένου ότι εδούλευκα part-time όταν έκαμνα το πτυχίο, εδούλευκα full-time τα καλοκαίρια και μετά εποφκάρτηκα με το manster.

Αλλααααααα...

Τελικά εκατάφερα τα και εξαναπιντώθηκα, αγνοώντας τα σχέδια μου για ξεκούραση και νου-φερν-ίαση. Όχι μόνο εν έκατσα ένα μήνα, εν έκατσα ούτε μισή μέρα. Το πρώτο δεκαήμερο έκαμνα εξυπηρετήσεις στην στενή οικογένεια, εξυπηρετήσεις που απαιτούσαν να σηκώνουμαι που τες 7:30 το πρωί και να κάμνω λίγες κούρσες. Άτε, εν πειράζει, εν για να τους ξεκουράσω και τούτους λίγο που εν ταλαιπωρημένοι.

Μετά έρχεται η πρώτη δουλειά. Για 3 μερούες της βδομάδας.
To take it or to leave it?
To be or not to be?
Leni: leave it!
The rest of the world: take it!
Άτε, εν τζαι decent τα λεφτά, I took it.

Εν φτάνω να ξεκινήσω, έρχεται η δεύτερη δουλειά. Πενθήμερο (or so I thought).
To take it or to leave it?
To be or not to be?
Leni: TAKE IT OF COURSE.
(Εν ερώτησα κανένα, ενδιέφερε με)

Τελικά έπιασα την τζαι τζείνη τζαι τωρά τα ποούδια μου φακκάνε πάνω στο κωλούδιν μου.


Ήμουν σε μίτινγκ για τη δεύτερη δουλειά και σε κάποια φάση που εν άντεχα άλλο, εσηκώστηκα διακριτικά να πάω στην τουαλλέτα. Και πριν να φτάσω να κλείσω την πόρτα πίσω μου.. "Λένηηηηηηηηηηηηηηηη".



Ναι, όπως θα καταλάβατε εν έχω ώρα ούτε για να κλάσω.



Κυριολεκτικά.




Λέτε να είμαι workaholic τελικά;..















Εικόνα από www.workaholic.org


Παρακαλώ βρείτε εδώ μια ΓΑΜΑΤΗ επανεκτέλεση της πατάτας της Μπρίτνι από τον Max Raabe.

Ναι, νομίζω πολλά που τα ψυχολογικά που έχει ο κόσμος γυρόν μας οφείλονται στο ότι οι γονείς τους were never really there όταν έπρεπε να είναι. Και ειδικά οι πατέρες, συνήθως γιατί κατασκοτώνουνται στη δουλειά.
Θυμούμαι πόση χαρά έκαμνα όταν ήμουν μικρή άμα ήταν να περάσουμε ώρες και να κάμουμε πράματα με τον παπά μου. Γιατί εδούλευκε που το πρωί ως τη νύχτα και έμπαινε σπίτι λίγο πριν να πάμε εμείς για ύπνο.
Και βλέπω τωρά πόσο σημαντικό ήταν για τους αδερφούς μου το ότι έστω τα σαββατοκυρίακα ήταν να περάσουν ώρες με τον παπά, έστω και αν ήταν για πράγματα που δεν απολάμβαναν και τόσο. Εσυνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους ρε παιδί μου.

Το φιλμάκι το βρήκα απλά brilliant. Enjoy.



Ευχαριστίες στη φίλη που μου το έστειλε!

Go xtapodaki!!
(LOL)

I like.






..a lot

Φαίνεται να είναι μεν το προϊόν της σκέψης κάποιου αθκιασερού, αλλά it's a good one :p

Σε σχέση με το προηγούμενο ποστ, απλά ειλικρινά χαίρομαι που ξέρω νοσηλευτές που δεν έχουν καμία σχέση με τους υπόλοιπους αμπάλατους βολεμένους που εργάζονται σε δημόσια νοσηλευτήρια.

Γενικά νομίζω θεωρούμαι αρκετά αθυρόστομη, αλλά τζιαμέ που πρέπει. Άμα πρόκειται για συναναστροφές με τον κόσμο αρέσκει μου πολλλά

η διακριτικόοτητααα,

η ευγέενειααα,

γενικά τούντα πράματα θεωρώ τα πολλά σημαντικά. Και προπάντων εν θέλω να φέρνω τον άλλο σε δύσκολη θέση. Ακόμα τζαι αν καμιά φορά του αξίζει. Μετά την προλόγιση τούτη, έχω να δηλώσω ότι φακκκκκκά μου κέντρο η κυρία στην γραμματεία του γυναικολογικού τμήματος δημόσιου νοσοκομείου.

1. (στο τηλ)
-Γεια σας, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού για μπλα μπλ
-Να έρτεις την τάδε μέρα.
-Εν μπορώ την τάδε μέρα, εν
-Ε πότε μπόρεις;;;
-Την τάδε γίνεται;
-Η ώρα τάδε.
-Ευχαρ
Οϊνκ.
(grrr)

2. (στο actual ραντεβού, όπου πρέπει να καρτεράς 50 ώρες να γραφτείς, 79 ώρες να έρτει ο φάκελλος σου στη γραμματεία, να σε φωνάξει η γραμματεία, να πάεις στις sisters να σε βάλουν σε σειρά για το γιατρό που -αν είναι μέσα- θα δεις)
(είμαστε στη φάση που καρτεράς 79 ώρες και για να μεν χάσεις ΟΥΛΛΕΣ τες ώρες σου, έχεις φέρει κανένα βιβλίο ή λλίη δουλειά να κάμνεις)
(η κυρία της γραμματείας) -Κωστούλλα Κωστίδου
(η Κωστούλλα μάshεται να σηκωστεί με φυσιολογικούς ρυθμούς)
(η κυρία της γραμματείας) -ΚΩΣΤΟΥΛΛΑ ΚΩΣΤΙΔΟΥΥΥΥ
(βουρά τρομοκρατημένη η Κωστούλλα τζαι ξεκινούν τζαι οι υπόλοιπες να συνάουν τα ππουρτού τους, άμπα τζαι ήρτε η σειρά τους)
(η κυρία της γραμματείας) -Ρουσλάνα Χατζηπαύλουυυυ
(εν σηκώνεται καμιά)
(η κυρία της γραμματείας) -ΡΟΥΣΛΑΝΑ ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥΥΥΥΥΥ
(εννεν δαμέ η Ρουσλάνα)
.
.
(θκιαβάζει αλλο θκυο-τρία ονόματα, στο μεταξύ έχεις συνάξει τα ππουρτού σου μόνο για να ανακαλύψεις ότι παρόλο που έκαμες εγγραφή πριν 80' ακόμα εν ήρτε ο φάκελλος σου. Άρα ξαναννοίεις τα ππουρτού σου τζαι καρτεράς, για να αρκέψει στο κάρτον η αχαρακτήριστη κυρία να την καμπανιάζει αδιάκριτα και ανυπόμονα)
(η κυρία της γραμματείας) -Γιωρκού Γιωρκουλλήηηη
(η Γιωρκού όμως εν 8μιση μηνών κατάβαρη, τζαι χρειάζεται κάτι παραπάνω που μισό δευτερόλεπτο να σηκωστεί)
(η κυρία της γραμματείας) -ΓΙΩΡΚΟΥ ΓΙΩΡΚΟΥΛΛΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
(και ναι, εν επίστευκε κανένας ότι η Γιωρκού θα τα κατάφερνε ποττέ να σηκωστεί έτσι γλήορα, βουρά -ναι, σχεδόν βουρά- τζαι πιάνει το φάκελλο της)
(η κυρία της γραμματείας) -Λένι Ποτζείνηηη
(η Λένι όμως εξαπόλησε τα πράματα της τζιαμέ που εκάθετουν τζαι εβούρησε τζαι έπιασε τον φάκελλο της, μπουκώνοντας έτσι την κυρία της γραμματείας, μη θέλωντας να ανακαλύψει το εύρος της έντασης της φωνής της)

...


ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Παρακαλείται κάποιος να την κάμει να ΣΚΑΣΕΙ επιτέλους τζαι να της διδάξει λίγους ΤΡΟΠΟΥΣ. Επιτέλους εν σε νοσοκομείο που δουλεύκεις κόρη μου, όϊ στες ΜΑΝΤΡΕΣ του τζυρού σου!!!!!!!

http://www.onemotion.com/flash/spider/

Δεν είχα ιδέα ότι οι αράχνες έχουν τόσα πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά (ή εν έκατσα ποτέ να το σκεφτώ). Πολύ χάζι άμα αλλάξετε τον τρόπο μετακίνησης της σε bouncy. Χεχε

Speaking of which, εδώ το itsy bitsy spider, animated.

(...η συνέχεια)


Το θυμήθηκε όταν έγινε η Μεγάλη Έκρηξη. Τότε όμως πια ήταν πολύ αργά παρόλο που είχε περάσει μόνο ένα δευτερόλεπτο. Το Σύμπαν είχε δημιουργηθεί όπως ακριβώς είχαν υπολογίσει Όλοι οι Μάγοι του Χάους αλλά η σούπα για το βράδυ είχε εξαφανιστεί μαζί με το καπάκι και την κατσαρόλα ολόκληρη. Η Μάγισσα κοίταξε γύρω της και όταν συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί γέλασε με την καρδιά της και το γέλιο της πέρασε την γκαραζόπορτα και τον διάδρομο και ακούστηκε ως κάτω στο ισόγειο και από εκεί ταξίδεψε σε ολόκληρο το Σύμπαν με τις ταχύτητες που Όλοι οι Μάγοι του Χάους είχαν πολύ σωστά υπολογίσει και όταν έφτασε στη γη έγινε αεράκι, πέρασε απαλά από μια μικρή ζεστή λιμνούλα, ρίγησε την επιφάνεια της και κάτι πολύ μικρό μικρούτσικο αναδεύτηκε μέσα της.

Εντωμεταξύ στο Ρεστωράν στο Τέλος του Σύμπαντος, η Μάγισσα σταμάτησε να γελάει όταν είδε πώς την κοιτούσαν Όλοι οι Μάγοι του Χάους. Ε καλά εντάξει, είπε, ήμουν λίγο αφηρημένη αλλά δε χάθηκε ο κόσμος και θα σας φτιάξω αμέσως τώρα μιαν άλλη σούπα. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της και Όλοι οι Μάγοι του Χάους πετάχτηκαν όλοι μαζί συγχρόνως και είπαν με μια φωνή όχι δε θέλουμε άλλη σούπα και την παρακάλεσαν να καθήσει κάτω. Έβαλαν μπροστά της μιαν άσπρη κόλλα χαρτί, της έδωσαν ένα μολύβι και της ζήτησαν να γράψει όλα αυτά που είχε βάλει μέσα στη σούπα. Κοιτάξτε, είπε η Μάγισσα, είχα πάρα πολλές δουλειές σήμερα, δεν πρόλαβα να ψωνίσω και είπα να φτιάξω μια σούπα από το τίποτα με ό,τι υπήρχε πρόχειρο. Όλοι οι Μάγοι του Χάους που άλλες φορές ήταν όλο υποδείξεις για το τι έπρεπε να βάλει ή να μη βάλει στη σούπα που έτρωγαν, αυτή τη φορά συμφώνησαν χωρίς κανένα σχόλιο περίμενοντας με αδημονία τη συνέχεια. Λοιπόν, είπε η Μάγισσα, υπήρχε μόνο ένα ξερό κομμάτι τυρί στο ψυγείο, λίγο μπαγιάτικο ψωμί στη ψωμιέρα και υπήρχαν τρία αυγά με τα οποία μπορώ να σας φτιάξω μια ομελέτα αν θέλετε, αλλά Όλοι οι Μάγοι του Χάους είπαν όχι δεν ήθελαν, το μόνο που ήθελαν γρήγορα, αμέσως και σαφέστατα ήταν όλα τα υλικά που υπήρχαν μέσα στη σούπα και οι ακριβείς αναλογίες τους. Η Μάγισσα που είχε αρχίσει να βαριέται την γκρίνια τους, πήρε το χαρτί και το μολύβι και έγραψε: 2 κύβοι κοτόζουμο 1,5 λίτρο νερό 1 κουταλιά της σούπας βούτυρο 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι 2 κουταλιές της σούπας τυρί τριμμένο 1 κουταλιά της σούπας άνηθο. Όλοι οι Μάγοι του Χάους που διάβαζαν σκυμμένοι επάνω από το κεφάλη της αυτά που έγραφε, τα ξαναδιάβασαν προσεκτικά όταν τελείωσε και την ρώτησαν αν αυτά ήταν όλα και μόνο αυτά. Η Μάγισσα έγνεψε καταφατικά αλλά δε φαινόταν και πολύ σίγουρη και μετά θυμήθηκε και φωτίστηκε το πρόσωπό της. Όλοι οι Μάγοι του Σάους κρεμόντουσαν απ' τα χείλη της. Ε λοιπόν είχε βάλει και κάτι άλλο μέσα στη σούπα, κάτι που είχαν ξεχάσει χτες βραδυ στο τραπέζι που έτρωγαν Όλοι οι Μάγοι του Χάους, οι οποίοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και αναστέναξαν με απόγνωση. Διότι χθες το βράδυ στο τραπέζι είχαν αραδιάσει όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, το φωτόνιο και τα νετρίνα το ηλεκτρόνιο το μιόνιο και τα π μεσόνια το πρωτόνιο και το νετρόνιο και όλα τα κουάρκς, το κόκκινο, το άσπρο και το μπλε, και τώρα δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά ούτε το ίδιο το τραπέζι στη θέση που ήταν χθες βράδυ. Ρώτησαν ξανά την Μάγισσα αν μπορούσε τουλάχιστο να τους πει πόσο είχε βάλει και εκείνη σήκωσε τους ώμους της και είπε όσο χρειαζόταν η σούπα αλλά ίσως είχε πέσει λίγο περισσότερο. Για πολλή ώρα δε μίλησε κανείς και ύστερα κάποιος άρχισε να μιλάει και να λέει ότι "νομίζω πως εδώ χρειάζεται να κάνουμε μια στάση και να δούμε πού ακριβώς βρισκόμαστε. Η συνταγή για την κατασκευή του Σύμπαντος πιθανότατα είναι απλή. Φαίνεται πως χρειαζόμαστε κουάρκ, ηλεκτρόνια, ίως και λίγα ακόμη πράγματα, όπως και μετικά είδη δυνάμεων για να τα συγκρατούν με διαφορετικούς βαθμούς έντασης. Οπωσδήποτε η συνταγή είναι ακόμη αρκετά περίπλοκη και ανεπαρκής " (P. W. Atkins, Η Δημιουργία, σελ. 33).

Έτσι ακριβώς έγιναν όλα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Οι γυναίκες να βουλιάζουν κάθε πρωί με τη σκέψη τι θα φάμε σήμερα, όλοι οι επιστήμονες να ψάχνουν ακόμη να βρουν τι προκάλεσε τη Μεγάλη Έκρηξη και Εκείνος να ισχυρίζεται πάντα ότι έφτιαξε τον κόσμο σε εφτά ημέρες. Παρόλα αυτά ο κόσμος αυτός είναι όμορφος. Αλλά παρόλη την ομορφιά του και ενώ η βασική επιδίωξη όλων είναι η ευτυχία, το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος πολέμους, ανταγωνισμούς και αδικίες, φτώχεια αρρώστειες και πείνα. Έτσι άρχισε να διαδίδεται η ιδέα ότι αυτός ο κόμος δεν είναι αληθινός, ότι ο παράδεισος υπάρχει σε μια άλλη ζωή, ότι υπάρχουν αλλού σε άλλους κόσμους άλλα τέλεια όντα που μας παρακολουθούν και μας προσέχουν και μας επισκέπτονται κιόλας ενίοτε. Επειδή όμως όλα αυτά άπτονται της επιστημονικής φαντασίας δεν είναι φυσικά του παρόντος, όπου θα μπορούσαμε να ζήσουμε όλοι καλά και μερικοί καλύτερα.

Της Βάσως Σινοπούλου

Μια φορά και έναν καιρό και πριν από όλα ήταν το χάος. Μια μέρα λοιπόν που τίποτε δεν ήταν στη θέση του και όλα ήταν άνω κάτω, μια κανονική μέρα δηλαδή Όλοι οι Μάγοι του Χάους είπαν και συμφώνησαν ότι τέλος πάντων πρέπει να μπει μια τάξη στο σύμπαν να ξέρουμε από πού ερχόμαστε που βρισκόμαστε και πού πάμε. Να βρουν οι γαλαξίες τη θέση τους και τα άστρα τις τροχιές τους, ο ήλιος τους δορυφόρους του και η γη τις θάλασσες και τις οροσειρές το φως και το σκοτάδι. Κάποιος είπε ότι μπορεί να τα κάνει όλα αυτά μέσα σε μια εβδομάδα αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία γιατί η όλη υπόθεση ήταν πραγματικά εξαιρετικά περίπλοκη. Διότι εκτός από τους Γαλαξίες, τους Πλανήτες και τους Απλανείς Αστέρες που τέλος πάντων όλος ο κόσμος τους ξέρει, έπρεπε ακόμη να βρουν τη θέση τους μέσα στο σύμπαν τα Διαλυτά και τα Σφαιρωτά Σμήνη των Αστέρων, οι Σφαιρικοί και οι Σπειροειδείς Γαλαξίες για να μη μιλήσουμε για τις Μαύρες Τρύπες μέσα στις οποίες πετούσαν ό,τι δεν τους χρειαζόταν ή τους περίσσευε αλλά καθώς κανείς δε θυμάται πια ούτε σημείωσαν πουθενά τι πέταξαν, ψάχνουν τώρα όλοι να βρουν τι υπάρχει εκεί μέσα. Αυτοί όλοι λοιπόν αφού ολόκληρη την ημέρα τριγύριζαν πέρα δώθε μετρώντας και υπολογίζοντας τη Σκοτεινή Ύλη και την Κοσμική Ακτινοβολία, το βραδάκι έπαιρναν όλοι τον ίδιο δρόμο που κατέληγε στο Ρεστωράν στο Τέλος του Σύμπαντος. Αυτό ήταν το μόνο που υπήρχε επειδή δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί οι πιτσαρίες και τα φαστ φουντ και αυτό το ρεστωράν το είχε μια Μάγισσα που της άρεσε να φτιάχνει σούπες. Ήταν πολύ ψηλή και αδύνατη και είχε την ικανότητα να ανεβαίνει πέντε πέντε τα σκαλιά και να βρίσκεται στο τρίτο πάτωμα ενώ ακόμη οι άλλοι περίμεναν το ανσανσέρ να κατεβεί στο ισόγειο και όταν γελούσε και η γκαραζόπορτα ήταν ανοιχτή, το γέλιο της αντηχούσε σε ολόκληρο το διάδρομο. Της άρεσε λοιπόν να φτιάχνει σούπες, αλλά επειδή ήταν εξαιρετικά πολυάσχολη και λίγο αφηρημένη τής ήταν αδύνατον να φτιάξει δύο φορές την ίδια ακριβώς σούπα ακόμη και αν χρησιμοποιούσε τα ίδια υλικά. Εκτός αυτού, ήταν επίσης δύσκολο να προσδιορίσουν Όλοι οι Μάγοι του Χάους ποια ακριβώς σούπα εννοούσαν όταν της έλεγαν φτιάξε μας ξανά εκείνη τη σούπα που φάγαμε τότε διότι παρόλη την μαγεία και την σοφία τους δεν μπορούσαν να καθορίσουν το τότε αφού δεν είχε δημιουργηθεί ακόμη ο κόσμος και οι μέρες της εβδομάδας και δεν μπορούσαν παραδείγματος χάριν να πουν φτιάξε μας ξανά εκείνη την ωραία σούπα που φάγαμε την Δευτέρα ή την Παρασκευή. Επδιή όμως αυτή ήταν μια καλή Μάγισσα τους άκουγε όλους, δε θύμωνε ποτέ και ύστερα έφτιαχνε μια καινούργια σούπα χωρίς να λαμβάνει υπόψη της αυτά που έλεγαν Όλοι οι Μάγοι του Χάους. Οι οποίοι εξάλλου παραμέριζαν τα πιάτα τους και ξεχνούσαν τι είχαν φάει αμέσως μόλις τελείωναν τη σούπα τους, αράδιαζαν επάνω στο τραπέζι όλα τα στοιχεία που είχαν και άρχιζαν τους υπολογισμούς τους συνδυασμούς και τις υποθέσεις προσπαθώντας να φτιάξουν μια καλή θεωρία για την Αρχή του Σύμπαντος και να βάλουν μια τάξη στο χάος. Μαζί τους ήταν πάντα Εκείνος που έλεγε πως μπορεί να φτιάξει όλο τον κόσμο σε εφτά ημέρες, αλλά Όλοι οι Μάγοι του Χάους είπαν πως ακόμη και αν κατάφερνε να το κάνει αυτό, κανείς δε θα τον πίστευε. Εκείνος δεν είπε τίποτε και κανείς δεν πρόσεξε το περίεργο χαμόγελο του καθώς χάιδευε την μακριά λευκή γενειάδα του.

Τέλος πάντων με τα πολλά τα μαγικά και τα άλλα κατάφεραν να τα μετρήσουν και να τα υπολογίσουν και να τα εξηγήσουν όλα. Γιατί το κάθε τι μέσα στο σύμπαν έπρεπε να βρίσκεται εκεί ή λίγο πιο εκεί, καθόρισαν τις θέσεις τις τροχιές και τις ταχύτητες και τις αποστάσεις, βρήκαν και ανακάλυψαν όλα τα στοιχεία και από τι αποτελείται το καθένα και πώς συνδυάζονται με όλα τα άλλα και έφτασαν πάρα πάρα πολύ κοντά στην αρχή. Τόσο κοντά που η επόμενη κίνηση έπρεπε να γίνει με ακρίβεια χιλιοστού του δευτερολέπτου γιατί σε αυτό το πρώτο δευτερόλεπτο επρόκειτο να κριθούν όλα. Για τον λόγο αυτό ήσαν πολύ προσεκτικοί και συνοφρυωμένοι το βράδυ που μαζευόντουσαν στο Ρεστωράν στο Τέλος του Σύμπαντος και ούτε πρόσεχαν τι έτρωγαν. Ένα τέτοιο βράδυ λοιπόν η Μάγισσα που δεν της άρεσε καθόλου να τους βλέπει κατηφείς, έβαλε την κατσαρόλα με τη σούπα στο μάτι της κουζίνας και μετά πήγε δίπλα και ξέχασε να χαμηλώσει τη φωτιά.

Έσβησα όταν διάβασα αυτό το άρθρο.

I'm speechless.

Που την ημέρα που ήρτα πίσω, you can call me οικοκυρά. Ξυπνώ πρωί και παίρνω συγγενικό κόσμο δουλειά, πάω τράπεζες, φρουταρίες, καθαρίζω, κάμνω μπουγάδες, σιδέρωμα, εννοείται μαειρεύκω, παίρνω τον μιτσή ιδιαίτερα, έτο είμαι μάμα version 1.1.

Να σημειωθεί ότι έχω ιδιαίτερα άσχημο PMS (i.e. Pass My Shotgun) τούτη τη φορά. To Μωρό μπορεί να επιβεβαιώσει.

Σήμερα Σάββατο οι δικοί μου συνηθίζουν να κάμνουν τα ψώνια τους σε γνωστή υπεραγορά. Αλλά, επειδή τις πλείστες φορές εν ο παπάς μου που κάμνει το ψώνισμα, έχει pellarus και πάει που τες 7:30 γιατί μετά γινήσκεται της...υπεραγοράς. Ε, σήμερα που μου το εκοττήσαν το ψώνισμα (γιατί εμερίμνησα και εκαθάρισα my share που το σπίτι που πιο πριν), έπρεπε να σηκωστώ κι εγώ σαν άξια αντικαταστάτης (τρομάρα μου).

Εσηκώστηκα η ώρα 8μιση. Με τον ήρεμο τρόπο που χρειάζομαι για να ξυπνήσω, σαν ευαίσθητη πριντζηπέσσα που είμαι.
(sharrrr η πόρτα)
"Άτε, ξύπνα αν θα πάεις να ψουμνίσεις".
(@&*$&^^!%$&@$
Το πρωινό ήταν ένα κλασσικό πρωινό Σαββάτου στο σπίτι, με τη μάνα μου να επιδίδεται στο αγαπημένο της άθλημα → να μουρμουρά για τες δουλειές που αναλαμβάνει ο παπάς μου τζαι εν τες κάμνει. (όσο για το ποιος έχει δίκαιο, έχουν από μισό πόντο)

Έκατσα να προγευματίσω λλίο, αρκέφκει ο συναγερμός κάποιου σπιτιού της γειτονιάς. (Νομίζω κάμνουν τους τόσο σπαστικούς για να ενοχλούνται και όχι να φοούνται οι διαρρήκτες.)
5' απόλυτης τσιριλλοσύνης του συναγερμού.
Κάποιος τον σβήνει.
Ησυχία.
Αρκέφκει τη μουρμούρα η μάνα μου.
Αρκέφκει και ο συναγερμός.
Αρκέφκει τζαι ο τζύρης μου με το γνωστό πρόσεξε-να-μεν-κάμεις-οτιδήποτε-άλλο-που-τζείνο-που-εννα-σου-πω ύφος:
"Shampoo πιάνουμε Head and Shoulders classic. Αφρόλουτρο πιάνουμε Palmolive ή το τάδε ή το τάδε. Καφέ κυπριακό πιάνουμε Χαραλάμπους (καφέ εν είχε πας στη λίστα). Καφέ πιάνουμε Nescafe (which reminds me ότι εξίασα να πιάω τον καφέ που μου αρέσκει)."
Κλπ,
κλπ,
κλπ.
@&$^$%!)(*&$

Ένιγουεη. Πιάνω τη λιμουζίνα (την μιαν που ούλλες που έχουμε) και πάω στην Υπεραγοράαα με το εμ.πι.δρι μου να παίζει τραγουδάκια που θα με βοηθούσαν να φκάλω το s(h)ession. ΘΚΥΟ ΕΥΡΩ για να πιάεις καροτσούι! Θκυο ευρώ! Εν τους εκανούσαν τα μονόευρα;; Ευτυχώς μες στα αυτοκίνητα έχουμε πάντα ψιλά για τούτη την περίσταση.

Mάσhιαλλα μας ααα, εγέμωσα το καροτσούι (είχε 2 βδομαδούλες να ψωνίσουμε), ετάρασσα το με δυσκολία, έπεφτα πας σε αμπάλατους, βρωμερούς χόμο-σύπριους (καλά, ακόμα δρώνει ο κόσμος;) τζαι να πρέπει να επιδεικνύω τζαι τες οδηγητικές μου ικανότητες να μεν τσιλλήσω τους ροκόλους που επετάσσουνταν μες στους τροχούς ή να μεν τρίψω την κωλάρα της κυρίας που αποφάσισε να την εκθέσει στο μέσο του διαδρόμου ψάχνοντας το απορρυπαντικό της.
Αλλά ήβρα τα ούλλα σχετικά εύκολα και ένιωθα και μια ικανοποίηση γιατί τα πράματα έβαλλα τα ταξινομημένα μες στο καρότσι και ήταν να εν πιο εύκολο το πακετάρισμα και συνεπώς το συγύρισμα laζer (πορώνουμαι με τούντες μαλακιούλες, φταίω;).
Πιάνω τα ούλλα, έμεινε μια μπουκάλα που ήθελε η μάνα μου για το ψυγειούι του νερού. (έσhει κυπριακό σπίτι που εν έσhει ποτζείνο;)
Ρωτώ μιαν υπάλληλο,
"εν στον 1ο όροφο τζείνα μάνα μου. Έφκα που τες σκάλες" (και δείχνει τη σκάλα κινδύνου).
Άτε, λαλώ, είδα κάπου ανσανσέρ, αλλά ένας όροφος είναι, και γυμναστική και οικονομία στο ρεύμα.
Που εμπήκα μες στην σκάλα εκατάλαβα γιατί την λεν "κινδύνου". Διότι άμα μπεις μέσα τζαι προσπαθήσεις να φκείς ή να κατεβείς διατρέχεις μεγάαααααλο κίνδυνο.




Τζαι ήταν κ έλλειψη οι μπουκάλες. Δε βαριέ.

Τέλοσπαντων. Επέρασε τζαι τούτο.

Αργότερα στο σπίτι:
Του τουρου τουρου τουρου τουρου τουρου του (το σταθερό).
-Παρακαλώ;
-Ναι, την κυρία Δήμητρα; (για πολλοστή φορά σήμερα)
-Δεν υπάρχει καμία κυρία Δήμητρα εδώ, μάλλον έχετε λάθος αριθμό. (για πολλοστή φορά σήμερα)
-Τον κύριο Πανίκο;
-Ούτε κανένας κύριος Πανίκος υπάρχει εδώ.
-Εσύ ποια είσαι;
-Προφανώς όϊ τζείνη που ψάχνετε.
Οϊνκ.

Σε μελλοντικό τηλεφώνημα:
-Παρακαλώ;
-Ναι, την κυρία Δήμητρα;
-Μόλις την εφάμε.



Όπως λέει και ο τίτλος, εν η ημέρα των ζώων σήμερα.

Άτε χρόνια μας πολλά!!