Ναι, νομίζω πολλά που τα ψυχολογικά που έχει ο κόσμος γυρόν μας οφείλονται στο ότι οι γονείς τους were never really there όταν έπρεπε να είναι. Και ειδικά οι πατέρες, συνήθως γιατί κατασκοτώνουνται στη δουλειά.
Θυμούμαι πόση χαρά έκαμνα όταν ήμουν μικρή άμα ήταν να περάσουμε ώρες και να κάμουμε πράματα με τον παπά μου. Γιατί εδούλευκε που το πρωί ως τη νύχτα και έμπαινε σπίτι λίγο πριν να πάμε εμείς για ύπνο.
Και βλέπω τωρά πόσο σημαντικό ήταν για τους αδερφούς μου το ότι έστω τα σαββατοκυρίακα ήταν να περάσουν ώρες με τον παπά, έστω και αν ήταν για πράγματα που δεν απολάμβαναν και τόσο. Εσυνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους ρε παιδί μου.
Το φιλμάκι το βρήκα απλά brilliant. Enjoy.
Ευχαριστίες στη φίλη που μου το έστειλε!
Θυμούμαι πόση χαρά έκαμνα όταν ήμουν μικρή άμα ήταν να περάσουμε ώρες και να κάμουμε πράματα με τον παπά μου. Γιατί εδούλευκε που το πρωί ως τη νύχτα και έμπαινε σπίτι λίγο πριν να πάμε εμείς για ύπνο.
Και βλέπω τωρά πόσο σημαντικό ήταν για τους αδερφούς μου το ότι έστω τα σαββατοκυρίακα ήταν να περάσουν ώρες με τον παπά, έστω και αν ήταν για πράγματα που δεν απολάμβαναν και τόσο. Εσυνέβαλε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους ρε παιδί μου.
Το φιλμάκι το βρήκα απλά brilliant. Enjoy.
Ευχαριστίες στη φίλη που μου το έστειλε!
Κορυφαίο το κλιπάκι! Έσκασα στα γέλια! Θέλω και εγώ ο πατέρας των παιδιών μου να είναι έτσι!! Αααχ πότε θα γίνω μάνα!!
Hahah polla wraio! na soupw omws sxetika me tous goneis. nomizw kapoia pragmata prowthountai kapws ipervolika, gia paradeigma kati tainies amerikanikes pou taxa o papas tou en irten mia fora sto match tzai o mitsis sto telos ginetai alitis cos en ton agapouse o daddy (well u got the picture)
i manoula mou i opoia me yperagapouse kai mou prosfere oti mporouse, douleve mexri arga kai den irthe pote na me dei se sxoliki giorti. mporw na pw oti de mou emeine pote psixologiko travma (tis emeine aftis ligo nomizw). na sou pw, polles fores einai kalitera oi goneis na afierwsoun estw kai ligo xrono alla poiotika. diladi na paiksoun, na milisoun na KANOUN kati MAZI. Vriskw oti to megalitero provlima me goneis kai paidia teleftaia den einai o xronos alla oti oi goneis AGORAZOUN pragmata gia ta paidakia tous (kuriws logw tipsewn, elleipsis fantasias,kai epidi einai poli pio efkolo)molis vroun xrono, para na KANOUN,MILISOUN mazi molis vroun xrono.
p.s:thanx pou emploutizeis ti sillogi sou, mwratsos will be pleased ;-)
Βλέπω το και ξαναβλέπω το έχει που το πρωί και γελώ!!! ΤΕΛΕΙΟΟΟΟ
Γουρουνέλλα, χαίρομαι που σου άρεσε! Εν ωραίος ο τύπος, έννε; Άρεσε μου που πορώνεται!
Κέηκ μου, συμφωνώ με το point σου, γι'αυτό είχα γράψει το "where never really there", κατ'εμένα εκφράζει κάτι γενικότερο που την φυσική παρουσία. Νομίζω η πόρωση του πατέρα στο φιλμάκι δείχνει αυτό που είπες για την ποιοτική αφιέρωση χρόνου.
Χεχε, say 'hi' to mwratsos ;)
epeidi megalosa xwris ton papa mou kserw pws i mana oso kai na prospathei en mporei na anaplirosei to keno pou dimiourgeitai. diaforetika pragmata "dinei" se ena paidi i mana, diaforetika o pateras. distixws o sixronos tropos zwis en voitha kai poli tin oikogenia na krata isorropies kai na exei tin epafi pou prepei. alla pale eksartatai ston kathe gonio to pws tha to antimetopisei touto.
Αχάπαρη, εν πολλοί οι γονείς που εν έχουν ώρα να δουν τα παιδιά τους, αλλά κανονίζουν -τουλάχιστο τες ώρες που εννα τα δουν- να τες περνούν ποιοτικά. Στο στενό συγγενικό μου κύκλο εν δύο οικογένειες που τα μωρά εμεγαλώσαν χωρίς πατέρα (για διαφορετικούς λόγους φυσικά), συμφωνώ απόλυτα ότι η μάνα ή και οι λοιποί συγγενείς εν μπορούν να καλύψουν το κενό της απουσίας του πατέρα.
τέλειο βίδεο! Αν συνεχίσω να το θωρώ μπορεί να θέλω να κάμω μωρό (γιατί έχω τη ψευδαίσθηση ότι ο χάσπας θα κάνει έτσι), γι' αυτό παραιτώ.
Sike, ε όι, αν εν έτσι να το αφαιρέσω το ποστ :p
Χαααααχαχαχα! Πολλά καλό, ειδικά τζαμέ που γυρίζει ο μπαμπάς το κωλίν του. :P Εμάς ο παπάς ήταν από νωρίς workaholic αλλά κάθε νύχτα εδιάβαζεν μας μισήν ώραν τους μυστικούς εφτά και τους τρεις ντετέκτιβ του χίτσκοκ. Ήταν όλα τα λεφτά, ειδικά που έκαμνε τη φωνή του μυστήρια και εσταμάταν άμαν είχε πολλήν αγωνίαν!Έπαιζεν και μονόπολη μαζί μας με τη μάμα θυμούμαι, ειδικά το χειμώνα που εμέναμε μέσα στο σπίτι. Εν τούτα που μεινίσκουν στα μωρά και ακολούθως διούν τα στα δικά τους παιδιά. Ποιοτικός χρόνος!