Disclaimer: Η συνοχή στη σκέψη δεν ήταν προαπαιτούμενο στη συγγραφή αυτού του ποστ.
Ο διορισμός αργεί.
ΟΚ εκοντέψαν πάααρα πολλά οι αντικαταστάσεις, αλλά πάλε έννεν το ίδιο. Άλλο να έχεις την τάξη σου, να κάμεις τα δικά σου. Φυσικά οι αντικαστάσεις εν πολλά καλές ευκαιρίες να αποκτήσεις λίγη κομμαθκιασμένη πείρα χωρίς τις ευθύνες που συνεπάγεται το να έχεις τη δική σου τάξη.
Ο διορισμός αργεί.
Γι' αυτό έκαμα και το μά(ν)στερ αλλά και σε θέμα που μπορεί να με φκάλει που τα δημοτικά.
Γι' αυτό ήβρα και τις άλλες δύο άσχετες δουλειές.
Μια για να φκάλλω τα προς το ζην και μια άλλη πολλά "light" για να φκάλλω το ενοίκιο.
Αλλά you know what? Μετά που ένα χρόνο στη δουλειά1 και 6 μήνες στη δουλειά2, άρχισα να κουράζομαι πάρα πολλά. Όχι τόσο σωματικά, όσο πνευματικά. Βρώμα και δυσωδία. Σαπίλα και ανθυγιεινά περιβάλλοντα. Νέοι άνθρωποι να αναλώνονται σε άσκοπες συζητήσεις, πιο μεγάλοι άνθρωποι να συμπεριφέρονται παιδιάστικα, και παντού κόσμος που συκοφαντεί, υποσκάπτει, κάμνει ζημιές.
Φυσικά, τούτα ούλλα που βλέπω γυρώ μου τζαι βιώνω εν priceless. Θεωρώ τα σαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τους γονιούς των μελλοντικών μαθητών μου και άρα να βοηθήσω καλύτερα τα μωρά αργότερα. Γιατί εν μπορείς κυρία δασκάλα να βάλλεις στο ίδιο καζάνι το μωρό που η μάνα του δουλεύκει 12ωρο γιατί έτσι απαιτεί ο μεγαλοκαρχαρίας μάστρος της, με το μωρό που ο τζύρης του εν πναστός, γλύφει το κόμμα, περιπαίζει τον κόσμο τζαι φκάλλει λίρες (ου σόρυ, ευρώ) που την πέτρα.
Που την άλλη, εν επίστευκα ότι είμαι τόσο αδύναμη. Τζαι το ότι είμαι αδύναμη παραδέχουμαι το τωρά, ένα χρόνο μετά. Επηρεάζουμαι πολλά τελικά. Δυσκολεύκουμαι να εφαρμόσω το "βάλλε που το ένα αυτί τζαι φκάλλε που το άλλο". Μετά την Αγγλία είμαι πολλά πιο ευαίσθητη/ ευέξαπτη. Τι φταίει ακριβώς τζαι ποιες διαδικασίες ετρέξαν on the background στην Κρυοκωλοχώρα, εν είμαι ούτε εγώ σίουρη. Εν η φρικτότατη εμπειρία με τες συγκατοίκους, που μου άφηκε το κουσούρι της γκρίνιας; Εν η εμπειρία με την άψογη οργάνωση τζαι αξιολόγηση σε όλα, που εν επέτρεπε μαλακίες; Εν λίγο απ'όλα; Εν ξέρω. Τζείνο που ξέρω είναι ότι ήρτα πίσω πολλά διαφορετική.
Ο διορισμός αργεί.
Έπιασα μια μαθήτρια, να της κάνω φροντιστήριο. Εν μια μαθητριούλα μόνο, 1 ώρα την εβδομάδα. Και ένα μάθημα εκάμαμε so far. Αλλά you know what; Εξύπνησε μου πολλά ωραία αισθήματα.
1. Το αίσθημα της ευθύνης. Έχεις τζείνο το μωρό τζιαμέ, που δε ξέρει ελληνικά. Τζαι πρέπει να επιστρατεύσεις όσες μεθόδους χρειαστεί για να μάθει.
2. Το αίσθημα της προσφοράς. Τι ωραίο πράγμα να προσφέρεις στον Άλλο τζείνο που χρειάζεται! Είτε εν γνώση, είτε εν αγάπη, είτε εν υπομονή, είτε εν σταθερότητα. Σαν εκπαιδευτικός πρέπει να τα προσφέρεις ούλλα τούτα. Χωρίς παζάρια.
3. Το αίσθημα της παραγωγής έργου. Φαίνεται η δουλειά σου τζαι τα αποτελέσματα της. Αν σε ικανοποιούν, συνεχίζεις. Αν όϊ, τζαι αν έχεις το αίσθημα της ευθύνης, αναπροσαρμόζεσαι.
4, 5, 6.. ανάλογα με το δάσκαλο, τα αισθήματα εν πολλά.
Μαζί με τα αισθήματα, εξύπνησε τζαι η επιθυμία να διδάξω. Θέλω να προσφέρω ρε κουμπάρε! Θέλω να σπάσω το νου μου να έβρω πως να ελιχθώ ώστε να βοηθήσω όσο το δυνατό περισσότερα μωρά! Θέλω να κάμω διαφορά! Θέλω να συνδιαλεκτώ με έμπειρους και μη συναδέλφους τζαι κορυφαίους εμπνευσμένους δασκάλους, τζαι να φκάλει ο νους μου αζίνες επεξεργαζόμενος τα νέα δεδομένα τζαι προσαρμόζοντας τα σε ήδη υφιστάμενα σχήματα.
Και με αυτά να "change the world, one child at a time".
Πολλά αισιόδοξο;
Μπορεί.
Αλλά εν η κινητήριος δύναμη που σε κάμνει να υπομένεις ένα σωρό πράματα, προκειμένου να κάμεις σωστά το λειτούργημα που επέλεξες σαν επάγγελμα.
Θέλω να διδάξω, τώρα!
Βρίσκω το πολλά λυπηρό το ότι έσιει πλάσματα σαν εσένα που θέλουν να διδάξουν, έχουν το ενδιαφέρον, τες γνώσεις, τη θέληση τζαι την αγάπη να το κάμουν, τζαι μες στα σχολεία έσιει τον κάθε βαριεστημένο τζαι την κάθε αχάπαρη που απλά καρτερούν το τσιέκι τέλος του μήνα τζαι τη σύνταξη στο τέλος του χρόνου. Καλές αντοχές! (η περιγραφή της δουλειάς σου θυμίζει μου απίστευτα την τελευταία μου δουλειά!)
Einai poly omorfo na exeis stoxous kai oneira..
Einai poly omorfo na theleis na prosfereis sta paidia..
Einai akoma pio omorfo na theleis na metafereis osa xereis sta paidia gia na agapisoun kai ayta tin Gnosi..I gnosi einai dinami..
Tha sou dothoun eykairies sigoura polles..theoro pos einai arketa orimo ek merous sou na endiaferese gia to pos tha ginese kalitera kathe mera otan vriskomaste se ena kosmo pou endiaferete mono gia to tsekoui
I sooo feel you girlfriend! Eprolaves me pale kai me kalipses plirws (Laleis na en i gkrinia mou twn teleutaiwn imerwn pou se epirease? If that's the case, IM SORRY luv).
Is this post a preminition for a new club? ;p
Μακάρι όλοι οι δάσκαλοι να ελλυσιούσαν να διδάξουν. τα σχολεία μας θα ήταν πολύ καλύτερα και για τους δασκάλους και για τους μαθητές.
οταν με το καλο διοριστεις
προσεχε να μη παρασυρτεις !
τζαι τουτα που τωρα ωραια λαλεις
καποτε να μην θυμασε τζαι να αγνοεις !
Τι ωραία να είσαι στην αρχή της σταδιοδρομίας σου, γεμάτος πάθος και όρεξη για το επάγγελμα που επέλεξες... όταν μπεις μες τα σχολέία, θα δεις κι εκεί τη σαπίλα που υπάρχει - αλλά θα αντισταθείς, με τον τρόπο σου! :)
ζηλεύκω τα κίνητρα τζαι την όρεξη σου
τζαι εύχουμαι να διοριστείς σύντομα
πόννα κάμω κοπελλούθκια θα σου τα πέμπω, να μου πεις πού θα διοριστείς
α ρε λενού... :/
Και Μάνα, έννεν μόνο οι δασκάλοι που φταίσιν. Εν οι γονιοί. Αφού οι δασκάλοι σήμερα εν έχουν κανένα εργαλείο στη διάθεσή τους για να επιβάλουν την τάξη και την πειθαρχία.
Λένι υπομονη!
Μανα, Sike, συμφωνω 10000%
Rocksane, ευχαριστώ, οι αντοχές θα χρειαστούν.
Αγανακτισμένη, ελπίζω μόνο να μπορώ να υλοποιώ τες επιθυμίες μου, γιατί καλές οι κουβέντες αλλά..
Μαρλέν μου, ούτε να το σκέφτεσαι για τη γκρίνια (ποια γκρίνια εν τω μεταξύ;) Α new club? The "adioristoi but optimistic club"?? :)
Μάνα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
John, ωραία ρίμα :) Κι εγώ αυτό ελπίζω..
Κι αγνάντευε, ξέρω το ότι σαπίλα υπάρχει παντού. Αλλά τουλάχιστο η κύρια ενασχόληση εν με τα μωρά με εκείνα μπορείς να κάμεις διαφορά.
Neerie, κάτσε γάρε ψόφα ένα πράμα; :)
Sike, ακατάααααγνωτα φταιν τζαι οι γονιοί. Βλέπε επόμενο ποστ. Εν μεγάλη πρόκληση για το δάσκαλο να καταφέρει να δημιουργήσει ένα καλό περιβάλλον για τα μωρά χωρίς κάποια μέσα στη διάθεση του.
Κτηνό, thanks man.
άτε λένη μου, εύχομαι σου να έσιεις την ίδια όρεξη όταν με το καλό διοριστείς
Hey Leni!
Try to find your way into the lives of children, start private lessons or apply at a private school! You will simply love giving to them and you will get addicted by their love!
Paolo Coelho said:
'A teacher isnt someone who teaches something, but someone who inspires the student to give his/her best in order to discover what she/he already knows.'
:)
Ρίτσα μου, κι εγώ αυτό εύχομαι..
Νικολέττα, το ιδιωτικό σε αυτή τη φάση νομίζω δεν είναι επιλογή για'μένα, αλλά έχει πλησιάσει η σειρά μου για αντικαταστάσεις. Πιστεύω του χρόνου θα είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα για'μένα (επαγγελματικά μιλώντας). Το απόφθεγμα του Κοέλο λέει τη μισή αλήθεια κατά τη γνώμη μου, αλλά λέει πολλά, μερσί :)