Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

• Είδε κανένας σας το ντοκυμαντέρ "Ζωή" του BBC που προβάλλεται τελευταία που το ΡΙΚ1; Έννεν τέλειο;!
  
  Τωρά μπορεί ένα λογικό πλάσμα να μου εξηγήσει τζαι γιατί το δείχνει η ώρα 23:45;!; Την ώρα που ο εργαζόμενος ποκλονίζει τζαι -ακόμα χειρότερα- τα μωρά τζοιμούνται;
  
  
• Τζαι τι δείχνεις κύριε ΡΙΚ την ώρα που εν όξυπνα τα κοπελλούθκια; Μεταγλωττισμένα καρτούν της... δεκάρας, ούλλο βία τζαι βλακείες.
  
  
• Επίσης μπορεί ένα λογικό πλάσμα να μου εξηγήσει γιατί κάποια που τα μεταγλωττισμένα καρτούν της δεκάρας που λέγαμε προβάλλουνται μεν η ώρα 2 το μεσημέρι, αλλά είναι κατάλληλα για ηλικίες 12 και άνω; Επειδή τα γυμνασιόπουλα εν μπορούν να διαβάζουν υπότιτλους;
  Σημείωση: τα πρώτα μου αγγλικά τα έμαθα διαβάζοντας υποτίτλους και συσχετίζοντας με αυτά που άκουα.
  
  
• Εν κανεί, μετά την παιδική ζώνη (που ο Θεός να την κάμει παιδική, εν παραπάνω ζώνη για να κρεμμαστείς που το τταβάνι), το ΡΙΚ2 συγκεκριμένα δείχνει 4:35 Αυτός, αυτή και τα παιδιά, 5:00 Ζάκ και Κότι: Σκανδαλιές στο ξενοδοχείο, και 5:30 Χάνα Μοντάνα. w t f
  
  
  
  
• Θυμούμαι που ήμουν Γ' Λυκείου έδειξε το ΡΙΚ δύο σειρές ντοκυμαντέρ του BBC, το ένα ήταν για το DNA τζαι το άλλο για τη θάλασσα. Εσχόλαννα που το φροντιστήριο η ώρα 8 τζαι εκάθουμουν όπως το ζόμπι τζαι ερούφουν το ντοκυμαντέρ. Πολλά πράματα ακόμα θυμούμαι τα (ειδικά που τη σειρά για το DNA). Τόσες μαλακίες επαναλήψεις εδείξαν τες, ως τζαι Μανώλη τζαι Κατίνα, ως τζαι το Καφενείο με τον Τάκην τον Σβηστό, τζείνα τα ντοκυμαντέρ ΟΥΔΕΠΟΤΕ. Τζαι όχι μόνο τα ντοκυμαντέρ του BBC. Ήμουν δημοτικό θυμούμαι τζαι έδειχνε κάτι αρχαία ντοκυμαντέρ τζαι εκαθούμασταν με τον παπά μου τζαι εβλέπαμεν τα. Τζαι όσοι προβάλλουν το επιχείρημα ότι επειδή εν αρχαία εν θα τα προτιμήσει ο κόσμος, προκαλώ σας να ρωτήσετε πόσος κόσμος βλέπει και απολαμβάνει ένα αρχαίο ΚΑΙ μεταγλωττισμένο ντοκυμαντέρ με θκυό αρφούες, που προβάλλεται που το κανάλι Plus.
  
  
• Θκυό πάτσους στο ΡΙΚ. Τζαι θκυό που τον τοίχο.
  
  

Βρήκα ενδιαφέρον το ομότιτλο άρθρο του Φιλελεύθερου της Κυριακής (22/11/2009, σελ. 36).
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το κομμάτι με τις βασικές οδηγίες προς τους εκπαιδευτικούς.
(Ντζιλάτε στην εικόνα παρακαλώ)

Ανυπομονούσα, μεν, αλλά νομίζω η πρώτη μου αντικατάσταση ήταν όπως ένα άσχημο ξεπαρθένεμα.  Τζαι είμαι ειλικρινής. Εν μπορώ να γράψω ψέμματα ότι ήταν πολλά ωραία τζαι ότι έκαμα διαφορά.

Να εξηγηθώ.
Αρχικά να σας πω ότι αντικατέστησα δάσκαλο με ειδίκευση μουσικής. Άρα 2 σχολεία, 11 τάξεις, 250 μαθητές. Κάθε θκυό μέρες.
Στην αρχή επίστεψα ότι οι μιτσιοί επήραν τον αέρα μου. Ύστερα εκλογίκευσα το λέγοντας στον εαυτό μου ότι ποιος χέζει την αντικαταστάτρια της μουσικής. Στην εβδομάδα συνειδητοποίησα ότι και τα δύο σχολεία στα οποία πήγαινα ήταν απλά περιπτωσάρες. Χωρίς να αγνοώ ότι περιπτώσεις σαν αυτές που συνάντησα τώρα θα υπάρχουν παντού, η συνομιλία με πεπειραμένους δασκάλους έπεισε με ότι οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι η πλειοψηφία σε άλλα σχολεία.

Από πού να ξεκινήσω τζαι πότε να σταματήσω να το φυσώ;

Πρώτο μάθημα έκαμα σε μια Γ' τάξη με 6 μωρά. Ενόμισα ότι εμπήκα σε τάξη που την κόλαση. Το ένα το μωρό ήταν και πολλά επιθετικό και είχε συνοδό. Δύο ενήλικες εν εκάμναμε καλά 6 κοπελλούθκια. Ήταν να παιχτώ. Τα επόμενα μαθήματα με την ίδια τάξη εσημαδεύτηκαν από διάφορα συμβάντα. Να βάλλει η μιτσιά τα πόθκια της πας στο θρανίο, να της λέω "κουκλίτσα μου να κατεβάσουμε τα ποδαράκια μας από το θρανίο;" τζαι να αρκέφκει να τσιριλλά υστερικά "μεν μου τζιήζεις, μεν μου τζιήσεις". Να θέλει ο μιτσής ο επιθετικός να μας πει ανέκδοτο, να του λέω με ενθουσιασμό "ναι!" και να αρκέφκει ένα ανέκδοτο με επικρατέστερες λέξεις τους βίλλους και τες πουτάνες, εγώ να προσπαθώ με το καλό να τον κάμω να σκάσει τζαι στο τέλος να λαλεί της συνοδού του (έστειλα να την φωνάξουν) ότι ετράβησα του τα μαλλιά του τζαι τα αυτιά του. Τα μωρά εν mind readers. Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι το τελευταίο μάθημα (ήταν σήμερα) επήε μια χαρά, έβαλα τους να ζωγραφίσουν αρχικά και μετά επαίξαμε ένα μουσικό παιχνίδι που τους άρεσε πολλά τζαι ευχαριστηθήκαν το. Το τελευταίο πεντάλεπτο έχασα τους.

Την επομένη, στο άλλο σχολείο είχα μάθημα με Α' τάξη. "Όππα μάνα μουυυυυ, λαλώ, τα πρωταιούθκια εν ψαρωμένα, εν τζαι Νιόβρης - ακόμα εν ξέρουν ίνταμπου τους γίνεται, πόμπααααα". Νννννά μες στα μμάθκια. Η πρώτη κουβέντα που άκουσα μόλις εμπήκα μες στην τάξη, σαν μεν με ξαναείδαν, σαν μεν είχαν ιδέα ποια εν που είμαι:
"Κυρία, είσαι πασιά".
Πολλές ήταν οι απαντήσεις που επεράσαν που το νου μου εκείνη την ώρα, αλλά επέλεξα Σκίννερ και συντελεστική μάθηση: αγνοούμε τη μη επιθυμητή συμπεριφορά. Αργότερα, και μετά που οι μιτσιοί λλίο έμεινε να με καβαλλητζέψουν, κατέληξα να τους κατεβάζω σκαλάκια που τη σκάλα της δασκάλας τους. Κάτι εγίνην. Εν η μόνη τάξη στην οποία πιστεύκω εν εκατάφερα να κάμω τίποτε. Τίποτε όμως.

Ύστερα εμπήκα σε μια Στ τάξη με κάτι μαντράχαλλους. Είπα να τους αφήκω να δούμε πόση ώρα ήταν να τους πάρει να ησυχάσουν για να συστηθούμε. Επήρεν μου ένα 10λεπτο πριν να μπήξω την παουρκά. Εζήτησα τους, όπως και στις υπόλοιπες τάξεις που μπήκα, όταν μου συστήνονται να μου λεν και αν οι ίδιοι ή οι γονείς τους είναι από χώρα εκτός της Κύπρου, γιατί τους μπλα μπλα λόγους. Ο ένας ο εξυπνάκιας επήε να υιοθετήσει άλλη προφορά τζαι να μου πει τζαι άλλο όνομα. Εν εμπορούσα να ανεχτώ τέτοια περιπαιχτική συμπεριφορά προς τους αλλοδαπούς/ αλλόγλωσσους μαθητές. Εφάτσιησα τα σιέρκα μου πας στην έδρα και είπα του αργά και σταθερά και κοιτάζοντας τον μες στα μμάθκια, αν εν έχει τα κότσια να μου συστηθεί σαν άντρας.
"Δημήτρης τάδε".
Αβρατινήν...
Ύστερα ένας παχύσαρκος μαθητής εκτόπισε με με το βάρος του σώματος του (ναι actually εκούντησεν με) για να μεν βάλει την καρέκλα του πας στο θρανίο την τελευταία περίοδο.
Τα τελευταία 2 μαθήματα ήταν λλίο καλύτερα, επροκάλεσα τους νοητικά, εμίλησα τους ανοιχτά και φυσιολογικά για θέματα που ελαλούσαν τζαι εχαχανίζαν (πχ. μότες τζαι περίοδος) τζαι νομίζω κάτι εγίνην.

Σε μια Ε' τάξη έφαα ξύλο, προσπαθώντας να αποτρέψω κλωτσιές τζαι ππουνιές τόσο δυνατές που σίιιιιιιιγουρα θα προκαλούσαν τραύματα. Φυσικά έστειλεν τους ο δάσκαλος τους τζαι απολογηθήκαν μου, αλλά το ξύλο μου έφαα το. Λίγο ξύλο την ημέρα, την ημικρανία την κάνει Τέρα(ς).

Γενικά αυτομόλησα. Δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει η αντικατάσταση. Τζαι τούτος ο δάσκαλος εκούνταν την τζει τζει! Αρχικά ήταν για 4 μέρες, έγινεν 10 τελικά (μακάρι να έγιανε ο άνθρωπος).

Είμαι σίγουρη ότι οι δάσκαλοι της τάξης τους επιστρατεύουν διάφορες και διαφορετικές μεθόδους για να τους πειθαρχούν, αλλά εν προφανές ότι με τόσες "ξεχωριστές" περιπτώσεις σε κάθε τάξη εν μπορούν να κάμουν και θαύματα.

Τζείνο που εκατάλαβα είναι ότι οι πλείστοι γονείς των μωρών που είδα τούτες τες μέρες δεν έχουν υπόθεση, αφήνουν τα μωρά τους να κάμνουν ό,τι θέλουν τζαι τα μωρά έρχονται στο σχολείο τζαι αναμένουν να συμβαίνει το ίδιο. Τζαι η τηλεόραση, το βλακοκούτι όπως το λέει η μάνα μου, να το αλλάξουμε σε δερνοκούτι. Εν φαντάζεστε πόσο βίαια εν τα μωρά. Τζαι τι τραύματα έχουν που την τηλεόραση. Ήρτε μωρό που εν εκοιμήθηκε όλη τη νύχτα γιατί είδε ωμή σκηνή δολοφονίας σε μια ταινία. Τζαι εσυσπάτουν το σωματούι της κάθε φορά που το θυμάτουν. Έ λ ε ο ς  κύριε γονέα, έλεος. Λυπήθου το κοπελλούι σου! Πέψε το για ύπνο την ώρα που πρέπει! Λυπήθου το!




Ουφφφφ..




Ελπίζω μόνο για το καλύτερο.

Ούτε εγώ, αλλά θα μπορούσα να τα ξεκινήσω.
Θα επανέλθω σύντομα με τις περιπέτειες μου της βδομάδας.
Μέχρι τότε, πάρτε ένα ολόφρεσκο κουφό:



Γ: Γκόμενα
Μ: Μ..πάρμαν



Μ: Τι να σας φέρω;

Γ: Ένα shark light.

(Ο μπάρμαν κοιτάζει στα ψυγεία του, από τα οποία έχουν τελειώσει τα shark light)

Μ: Δυστυχώς δεν έχουμε, να σας φέρω ένα red bull light;;

Γ: Μα, εν τζαι πίννω εγώ έτσι πράματα!!