Εσύ σε ποια ενεργειακή (σ)κατάσταση βρίσκεσαι;

Εν μπορώ να σας περιγράψω την αγάπη που έχουμε για τούτο το σκυλί.
Όταν πριν κανένα μήνα επήαμε για το εμβόλιο μας και τη νύχτα εν είχε όρεξη ούτε να φάει, ούτε να παίξει, ούτε καν να μας ακκάσει, εμαραζώσαμε πάρα πολλά. Άστε που ανησυχήσαμε τα μάλα. Εσκέφτουμουν να πιάσω τον κτηνίατρο η ώρα 10 τη νύχτα, τόσο άσχημα ήταν το μωρό.

Χαίρομαι ιδιαίτερα το μεγάλο Μωρό που την αγαπά πάρα πολλά. Πρέπει να τους δείτε να παίζουν, εν έχουν λάθος :)

Φυσικά, το να είσαι γονιός εξυπακούει να κάμνεις τζαι πράματα που εν σου αρέσκουν. Όπως πχ να δέρνεις το λουλουδάκι σου άμα σου τρώει τα φκιόρα τζαι ξανίζει σου τες γλάστρες. Τι να της κάμω που της αρέσκει να τρώει το χώμα;! Εν μπόρω όμως να την έχω έτσι, εν να μάθει να κάμνει ό,τι θέλει. Οπότε δέρνω την τήν ώρα που κάμνει τη ζημιά τζαι ύστερα μαραζώνω. Ούφφου αγαπώ την πολλά.

Τζαι άμα αγαπάς έτσι ένα σκυλί, εν μπορώ να φανταστώ πόσο αγαπάς ένα μωρό. Το δικό σου μωρό...

 Εν τέλια κοπέλλα. Κάμνει κάτι πελλαρούες μέσα μέσα, εν μπορείς να μεν φυρτείς που το γέλιο. Που τες κορυφαίες της φάσεις ήταν όταν ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με μάππα. Μια μιτσιά μαππούα σαν του τέννις, αλλά για σκύλους. Το τι γέλιο εκάμαμε με το Μωρό δεν περιγράφεται! Εκόντεφκεν της λλίο τζαι εππήδαν πίσω. Εκόντεφκεν της λλίο παραπάνω, εππήδαν πίσω. Το χάζι το μεγάλο ήταν όταν επιτέλους άγγιξε τη μάππα τζαι η μάππα -σε αντίθεση με τα υπόλοιπα της παιχνίδια- εκινήθηκε. Άρκεψε να γαβγίζει, σε φάση που εν εγάβγιζε ακόμα. Επεριεργάζετουν την με πολλή περιέργεια για πολλή ώρα τζαι στο τέλος έπρεπε να την πιάσει το Μωρό τζαι να της τη βάλει μες στο στόμα για να ξεθαρρέψει να την πιάσει. Που τότε έγινε που τα αγαπημένα της παιχνίδια. Τωρά έχει μια άλλη μαππούα, μια πορτοκαλί φωσφόρο που εν μαλακή πλαστική spiked. Πολύ γέλιο. Πιο κάτω θα δείτε το κωλί της (ή ό,τι ξεχωρίζει που τούτο) καθώς προσπαθεί να την πιάσει που πουκάτω που το τραπεζάκι της τηλεόρασης. Ήταν φυρμός. Αν εφαίνετουν καλά τζαι η φωτογραφία με το τεντωμένο της ποούδιν ήταν να σας την βάλω! 



Τελευταία αγόρασα της τζαι λουρί που αυξομειώνεται το μήκος του, για να μπόρει να χωρκοϋρίζει άνετα στες βόλτες μας. Τζείνο του ενός μέτρου που μας έδωκε ο κτηνίατρος εκαταπίεζεν την πολλά. Σήμερα εκαταφέραμε να πάμε την 1η μας βόλτα στη νέα γειτονιά με το καινούριο μας λουρί. Μιλούμε έκαμε ΕΤΣΙ χαρές! :) Εγύριζε ποτζεί, εγύριζε ποδά, εβούτταν μες στα χόρτα, μες στα λουλούδια, ήταν σκέτη απόλαυση!

Η φωτό παρακάτω επάρθηκε μόλις ήρθαμε σπίτι, που σαν σωστή πριντζηπέσσα επήε τζαι έπλωσε μες στο ηλιούι, δίπλα που τα φκιορούθκια μου, το λουλουδάκι μου ♥.

Έχει καιρό που ανυπομονούσα να χρησιμοποιήσω λεωφορείο, ειδικά άμα έβλεπα τα καινούρια.
Την προηγούμενη εβδομάδα εχρειάστηκα το.
Ήθελα να πάω που Αγλαντζιά στον Άγιο Δομέτιο για να πιάσω το αυτοκίνητο μου. Εννοείται ότι για να κάμω τούτη τη διαδρομή έπρεπε να πάω κέντρο στην πλατεία Σολωμού και να αλλάξω λεωφορείο. Εν πειράζει, είχα ώρες.

Ήξερα ότι τα λεωφορεία περνούν τακτικά κάθε 20 λεπτά.
Οπότε πήγα στη στάση στην Αγλαντζιά και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Μαζί μου ένας κύριος και μια κοπέλα ίσως λίγο πιο νεαρή που'μένα.
Τα 20 λεπτά που την ώρα που επήα εγώ τζιαμέ επεράσαν. Οπότε λέω "εν ώρα του".

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Και ναι, βλέπω ένα λεωφορείο να έρχεται.
..Το λεωφορείο που κάμνει τη διαδρομή Πανεπιστημιούπολη - Κεντρικά Πανεπιστημίου (Καλλιπόλεως). Η άλλη που περίμενε μαζί μου επέταξε το τσιγάρο της χαμέ με τεράστια θρασύτητα και επιβιβάστηκε. Εν επρόλαβα να ΣΙΚ-ο-δράσω.

Ερώτησα τον άλλο κύριο αν περιμένει το κανονικό λεωφορείο και αν ξέρει τι ώρα έρχεται. Είπε μου "κάθε 20 λεπτά αλλά πρέπει να έφυε". Εξήγησα του ότι έχει πάνω που 25 λεπτά που περιμένω, οπότε πρέπει να εν ώρα του. Εσχολίασε ότι "τούτη που έφυε, τωρά εν να πάει να μάθει γράμματα". "Εν έχουμε υπόθεση", απάντησα του.

Μετά και την κοινωνικοποίηση εσυνέχισα να στέκομαι και να περιμένω καρτερικά.

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Και επερίμενα.

Περνούν άλλα 20 λεπτά. Περνά ένα αυτοκίνητο που παίζει μανιωδώς τες πουρούες, σταματά και μαζεύει τον κύριο με τον οποίο εμίλησα προηγουμένως. Παίρνει τον τζιαμέ που θέλει. Περιμένω ακόμα. Στο μεταξύ ήρθαν άλλοι δύο κύριοι, ένας αλλοδαπός και ένας περίεργος με μια βαλιτσούδα και ένα file λίγο σχισμένο. Άρκεψα τζαι ζαλίζουμαι που την ορθοστασία. Εννοείται ότι το παγκάκι να κάτσεις ήταν σαν την πιθανότητα να έβρεις παντελόνι 14-16 size εν μέσω εκπτώσεων. Ανύπαρκτο.

Άλλα 10 λεπτά (σύνολο λεπτών αναμονής: 50) και το λεωφορείο εδεήθηκε να έρθει. Γες ρε, εν καινούριο.

Μπαίνω μέσα με ενθουσιασμό (νομίζω εκατουρήθηκα τζαι λλίο) και ρωτώ εάν υπάρχει ημερίσιο εισιτήριο. Ο λεωφοριατζής με κοιτά και φαντάζομαι ότι με βλέπει κάπως έτσι. Ε ναι, γιατί πρέπει να είσαι λίγο μαλάκας για να επιχειρήσεις να ανέβεις και σε 2ο λεωφορείο σε μια μέρα, εφόσον το πρώτο ήρτε με καθυστέρηση μισής ώρας. Πιάνω το single ticket μου τζαι σκάζω. Βρίσκω μια διπλή θέση όφκερη και κάθομαι παράθυρο. Το αγαπημένο μου. Η τελευταία φορά που ήμουν σε λεωφορείο ήταν στην Αγγλία. Η σύγκριση αναπόφευκτη. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 30 χρόνια πιο πάνω και τα κουμπιά για στάση ήταν πολύ πιο λίγα. Επίσης δεν υπήρχε και ιδιαίτερη σήμανση για άτομα με προβλήματα όρασης. Τέλοσπαντων.

Τελικά ο περίεργος τύπος με τη βαλίτσα που ήταν στη δική μου στάση ήταν ελεγκτής. Με τον μισό κόσμο εν εσυνεννοάτουν.

Στην επόμενη στάση μπαίνει μέσα ένας τύπος που εφαίνετουν λλίο τζει που πελλός. Κάθε περιοχή έχει τζαι έναν. Πάει τζαι κάθεται δίπλα που μια ευτραφή κοπέλα στην τετραπλή θέση δίπλα μου, τζείνη σηκώνεται αυτόματα τζαι στέκεται. Εκατέβηκε μετά που δύο στάσεις.

Ο τύπος ρωτά με: "Ήντα ώρα είναι;"
Απαντώ: "10 παρά τέταρτο."
"Τι;"
Δείχνω του το ρολόι μου και ξαναπαντώ "10 παρά τέταρτο".

Με αστραπιαία βουτιά έρκεται τζαι κάθεται δίπλα μου.

Ο λεωφοριατζής φωνάζει "Μεν του λαλείτε ήντα ώρα είναι τζαι εν κόλπο για να κάθεται δίπλα σας".

Εν εμπορούσα να μεν σκεφτώ πόσο πρέπει να στερήθηκε την αγάπη τζείνος ο άνθρωπος.

Δεν ενοχλήθηκα και το ταξίδι προς το κέντρο της γης Λευκωσίας συνέχισε.

Ύστερα που 2 λεπτά ξαναρωτά με την ώρα. Ξαναλαλώ του.
Ρωτά τζαι ένα κύριο που εκάθετουν δίπλα. Δείχνει του το ρολόι του λεωφορείου. Έδειχνε μια ώρα μπροστά. "Εν 11;" λαλεί μου. "Εν 10", λαλώ του.

-Έκαμα μπάνιο!
-Μπράβο! (γες ρε, εσκέφτηκα)
...
-Πού πάεις;
-Κάτω. Εσύ;
-Στον παπά μου. Έκαμα μπάνιο!
-Πολλά καλά έκαμες. Να κάμνεις κάθε μέρα. (Θα τον ισιώσουμε τον κόσμο, σίγουρα ναιιι)
...
-Εν 11;
-Εν 10.
...
-Ένα ευρώ. Ένα ευρώ. 
-Τι;
-Ένα ευρώ. Σοκολάτα.
-Αα, ευχαριστώ, εν θέλω σοκολάτα. (μεχεχεχεχε)
...
-Πόθθεν είσαι;
-Λάρνακα.
-Αγλαντζιά. Έκαμα μπάνιο.
-Μπράβο. Καλά έκαμες.

Η αλήθκεια να λέγεται ρε guys, αν και απεριποίητος που εφαίνετουν ο καημένος, δεν εμύριζε τίποτε και αυτό το εκτίμησα αφάνταστα. Αφού άλλωστε έκαμε μπάνιο.

Έτσι εφτάσαμε στον προορισμό μας. Εκατέβηκα κοντά στην πλατεία Σολωμού, όπου και ελογάριαζα να πιάσω το 26 για να πάω στον Αγ. Δομέτιο. Κατεβαίνοντας εσυνειδητοποίησα ότι ήταν να κατουρήσω πάνω μου. Τουαλέτες γιοκ, λεωφορείο γιοκ. Πληροφορίες γιοκ. Ουροδόχος κύστη γεμάτη. Εκεί βλέπω ένα ταξί να με περιμένει. Ναι, έγραφε το όνομα μου πάνω με φωτεινά γράμματα.

Μπαίνω μέσα, σε 5 λεπτά ήμουν στη δουλειά μου.

Τα συναισθήματα μου τώρα είναι ανάμεικτα. Γιατί αν συνεχίσουν έτσι με τες απεργίες οι πιασοκώληδες πεζινάρηες εν να πρέπει να χρησιμοποιήσω λεωφορεία πάλε. Αν και περνά λεωφορείο έξω που το καινούριο μου σπίτι (το οποίο I'm loving more and more by the way), θα πρέπει είτε να κατεβαίνω και να περπατώ τη μισή Αθαλάσσας για να πάω δουλειά, ή να πηγαίνω πλατεία Σολωμού και να πιάνω άλλο λεωφορείο. Που σημαίνει 1-1μιση ώρα να πάω δουλειά κάθε μέρα..;

Θέλουμε δημόσιες συγκοινωνίες, εδώ και τώρα!

Τζαι day tickets.

Ίνταλως φκάλλεις τη λαδοπογιά που εθρονιάστηκε μες στο κόψιμο του αντίχειρα σου τζαι που άρκεψε να σε κάφκει;

(μίσιη μου)

• Ούλλος ο κόσμος γυρώ μου παστηνίσκει. 16 κιλά, 20 κιλά, 40 κιλά, 60 κιλά. Πολλά κιλά.
• Πρέπει να είμαι το μόνο πλάσμα που βάλλει κιλά στες δίαιτες. 
• Αγόρασα τζαι steam cooker με aroma diffuser (τρομάρα μου), το πρώτο φαΐ εν ετρώετουν. Το μπρόκολο τζαι το κουνουπίδι όμως ήταν σούπερ γιάμυ.
• Εν ξέρω πόσο θα αντέξει το Μωρό να τρώει άνοστα φαγιά. Εν πειράζει, εν για να πεθυμά τη μάνα του..
• Αγόρασα τζαι μια φάουσα σόγια. Γάλα σόγιας, σόγια σουβλάκι, σόγια κιμά, τοφού. Εν πολλά θρεπτική η σόγια. Για τζείνους που καταφέρνουν να την τρων. Πάντως ένα καιρό πολλά παλιά έκαμνεν μας την η μάνα μου τζαι θυμούμαι εν ήταν άσχημη για εναλλακτική επιλογή του κρέατος. Γιατί πόσο κοτόπουλο να φάεις πριν να αρκέψεις να κακαρίζεις; 
• Σόγια = Τες προκαταβολικές μου απολογίες στο Μωρό, στο τέκνον μας τζαι στην πολυκατοικία για το βομβαρδισμό που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει.
• Πέρα που τα αστεία, εν τραγικό που οι ρυθμοί ζωής εν μου επιτρέπουν ούτε μια δίαιτα να κάμω κανονικά. 
• Πού να πίνω μάνα μου ανάμιση λίτρο νερό άμα βουρώ ούλλη μέρα; Δαμέ ένα τσάι πίνω τζαι πονώ τα νεφρά μου που το σφίξιμο αν δεν κατουρήσω το δευτερόλεπτο που εν να μου έρτει. Νιώθω όπως τον σκύλο, που κατουρά όπου έβρει. Τζαι όι, εν μαρκάρω το territory μου. Η μόνη λύση που βλέπω εν ο καθετήρας, γιατί ούτε οι πάνες βλέπω να με κανούν. 
• Ακόμα και η τεχνολογία ήρτε να επιβεβαιώσει τζείνο που ήξερα ως τωρά, ότι αναπνέω τζαι παίρνω κιλά. Είμαι 24 τζαι ο μεταβολισμός μου εν 39χρονου ατόμου. Κοινώς χέσε μέσα.
• Πρέπει να ξεκινήσω γυμναστήριο πάλε. Το γυμναστήριο εν άλλη φάση, τονώνει με πολλά. Αλλά τζαι τούτο μια κουβέντα είναι. Γιατί όπου έχει πολλούς πετεινούς αρκεί να ξημερώσει.
• Όπως και να'χει, η ελπίδα (της μάνας μου) πεθαίνει πάντα τελευταία. Κι εγώ με το παρόν ποστ επίσημα δηλώνω έναρξη της εκστρατείας μου για healthy living style. Wish me luck.

Υ.Γ.: Τα λιβανέζικα πασιηνίσκουν;

1. 11/01 - Τηλεφωνώ στη CYTA για να ρωτήσω πόσο καιρό παίρνει η μεταφορά γραμμής και ίττερνε.
   Μου απαντούν 5-7 εργάσιμες μέρες. Η μεταφορά της γραμμής κοστίζει 100 ευρώ που μπορούν να πληρωθούν είτε μονοφατσιά ή σε 24 άτοκες δόσεις. Η μεταφορά του ίττερνε κοστίζει 40 ευρώ και πληρώνεται μονοφατσιά. 
2. 21/01 πρωί ή άλλως 5-7 εργάσιμες μέρες πριν την ημερομηνία που θέλω να γίνει η μεταφορά - Τηλεφωνώ στη CYTA για να ζητήσω να γίνει μεταφορά της γραμμής. Ρωτά με η υπάλληλος: "Θέλετε να διακοπεί η υπηρεσία ή να την κρατήσουμε μέχρι να γίνει η πλήρης μεταφορά;" Απαντώ να την κρατήσουμε. 
3. 21/01 απόγευμα - Διαπιστώνω ότι δεν έχω ίττερνε και τηλεφωνώ στη CYTA. Κάμνει κάποιους έλεγχους ο υπάλληλος και μου λέει ότι πρέπει να καταχωρηθεί σαν βλάβη. Παίρνει 2 εργάσιμες μέρες να έρθει κάποιος να το δει. 
4. 22/01 - Έρχεται υπάλληλος της CYTA, για να διαπιστώσει ότι "εν κομμένο το ίττερνε, γι' αυτό εν συγχρονίζει το ρούτερ". Ρωτώ γιατί και μου λέει ότι είναι λόγω της μεταφοράς. Του εξηγώ το σημείο 2 και το μεταφέρει την ίδια ώρα μέσω τηλεφώνου στον συνάδελφο του που ήβρε το πρόβλημα. Ρωτά με αν θέλω να επανασυνδεθεί το ίττερνε. Λέω "δε βαριέ, αφού τέλος της βδομάδας μετακομίζω".  Μου εξηγά πώς να μπαίνω με dial-up (και άρα να χρεώνομαι με το λεπτό) και πώς να οδηγώ αυτοκίνητο.
5. 26/01 - Με παίρνουν τηλέφωνο από τη CYTA και μου λεν ότι θα με πάρουν από τις τεχνικές υπηρεσίες να κλείσουμε ραντεβού για να μου βάλουν το πολυπόθητο ίττερνε. 
6. 27/01 - Με παίρνουν τηλέφωνο από τις τεχνικές υπηρεσίες της CYTA και μου δίνουν ραντεβού για τις 29/01. 
7. 28/01 - Με καλούν σε αντικατάσταση. Παίρνω τηλέφωνο στη CYTA εξηγώντας τους ότι δε μπορώ να πάω το πρωί στο σπίτι για τον τάδε λόγο και να μεταφέρουμε το ραντεβού για απόγευμα ή Σάββατο (εργάζονται Σάββατο). Μου λεν ότι απογεύματα γενικά δεν κάνουν (επειδή όλος ο κόσμος μπόρει να φύει που τη δουλειά του για να εξυπηρετηθεί η πιαστοκωλίστρα CYTA), αλλά θα το μεταφέρουν στις τεχνικές υπηρεσίες, οι οποίες και θα με πάρουν τηλέφωνο για προγραμματισμό άλλου ραντεβού.  
8. 04/02 πρωί - Οι τεχνικές υπηρεσίες πέρα βρέσιει και ξαναπιάνω τηλέφωνο ρωτώντας πότε επιτέλους θα έρθει κάποιος. Μου λεν ότι θα έρθουν το απόγευμα. Που είχα ραντεβού στη Λάρνακα. Και που το Μωρό δουλεύκει. 
9. 04/02 απόγευμα - Ακύρωσα τον καφέ με τη μάνα μου -που προηγείτο του ραντεβού- και περίμενα τον τεχνικό. Που είπε ότι θα ερχόταν στις 2μιση και ήρθε 3:15, ενώ του είπα ότι πρέπει να φεύγω για Λάρνακα. Τελικά ήταν λίγο γνωστός μου. Το σπίτι ήταν γεριμότατο. Ντεμ ιτ. Τελικά το κομμάτι της γραμμής που είχε σχέση με το ίττερνε είχε πρόβλημα. Εκάναν μου τη χάρη "επειδή με ήξεραν και δεν ήθελαν να με ταλαιπωρήσουν (ΑΛΛΟ)" και το έφτιαξαν. Δηλαδή άνοιξαν την πρίζα και έκαναν ενός λεπτού δουλειά. Επιτέλους, το ίττερνε δουλεύει σιονωτό και η γραμμή δουλεύει επίσης. Φεύγω για Λάρνακα. 
10. 05/02 βράδυ - Δοκιμάζω να μπω επιτέλους ίττερνε. Το ίττερνε όμως δεν ταράσσει. Για να μπει google κάμνει 2 λεπτά. Και αυτό μόνο αν αποφασίσει να μπει στη σελίδα. Παίρνω τηλέφωνο στις τεχνικές υπηρεσίες της CYTA για να μου πει ο υπάλληλος να κάμουμε ένα έλεγχο της ταχύτητας. Να τον κάμουμε. "Ενώστε τον υπολογιστή σας με το ρούτερ χρησιμοποιώντας ένα καλώδιο." Καλώδιο; Ερμμ.. "Εν έχω καλώδιο πρόχειρο." Ο υπάλληλος είδεν την να με συμβουλεύσει ότι "εν καλά να έχουμε πάντα ένα καλώδιο". Το ξέρω αγαπητέ, και έχω. Αλλά τωρά εν όλα παντού λόγω μετακόμισης. "Άστε να βρω ένα καλώδιο τότε και να σας ξαναπάρω τηλέφωνο."
11. 07/02 - Έχω στα χέρια μου το μαγικό καλώδιο. Ξαναπιάνω στη CYTA. Ούτε στη σελίδα του μετρητή τους εν μπαίνει το πι.σι. μου. Ο υπάλληλος εισηγείται να δοκιμάσουμε και με άλλο υπολογιστή. Μετά από ένα μισάωρο στα τηλέφωνα, τα αποτελέσματα ήταν κάτι λιγότερο από μια τρύπα στο νερό. Λέει ότι θα το καταχωρήσει σαν βλάβη και ότι θα επικοινωνήσουν μαζί μου εντός δύο εργάσιμων ημερών. 
12. 09/02 βράδυ - Αν άκουσε το SETI μηνύματα εξωγήινων που το διάστημα, επιάσαν με τζαι εμένα τηλέφωνο. Πιάνω τους εγώ μανικωμένη και εξηγώ με αγανάκτηση ούλλη την ιστορία στην υπάλληλο που ακούει κατανοητικά. Κάμνει κι εκείνη κάποιους ελέγχους και το ξανακαταχωρεί σαν βλάβη. Η επόμενη καταχώρηση πρέπει να είναι βλάβη στα νεύρα μου. Παίρνει δύο εργάσιμες μέρες να έρτουν μπλα μπλα. Λέω της ότι αν συνεχίσουν έτσι εν να φτάσουμε στες 21 του Φλεβάρη, οπότε και θα κλείσω ένα μήνα χωρίς ίττερνε εξαιτίας τους και δε θα τους πληρώσω το λογαριασμό. Με ρωτά αν θέλω να καταχωρηθεί παράπονο για να μιλήσει κάποιος υπεύθυνος μαζί μου και ίσως να κάμει κάποια πίστωση στο λογαριασμό μου. Γιου μπετ άη γουόντ!! 
13. 11/02 - Είμαι ακόμη ίττερνελες, πλησιάζει η έμμηνος μου ρύση, είμαι άρρωστη και ταλαιπωρημένη, κάμνω δίαιτα, βιώνω πιντωμένες μπατ χέαρ ντέηζ και μένω έξτρα ώρες στη δουλειά για λίγο ίττερνε. Το επόμενο τηλεφώνημα που θα κάνω ις νοτ γκόννα μπη νάης. 
14. *update* 11/02 μεσημέρι - Εν θυμούμαι ποιος έλεγε τελευταία ότι το κλάμα πιάνει, πάντως έπιασε. Και το κλάμα και ο τεχνικός. Ήρτε, το ίττερνε ακόμα δεν ετάρασσε, έβαλε το πι.σι. του πάνω, έκαμε μέτρηση της ταχύτητας κανονικά και επιάσαμε τες ταχύτητες που πληρώνουμε, το ίττερνε στο δικό μου πι.σι. ακόμα δεν ετάρασσε, ο τεχνικός έκαμε sign in στην υπηρεσία με τους δικούς μου κωδικούς και ΝΑΙ,  το ίττερνε ετάραξε. Μη ρωτήσετε πώς, μη ρωτήσετε γιατί. Εγύρισε μου. Τουλάχιστο ΕΧΩ ΙΤΤΕΡΝΕ!!