Πόσοι από'σάς ήταν φανς του Μιχάλη Ρακιντζή;
Μιλώ ειδικά για τα παλιά του τραγούδια.
Τυχερούλα (Σε σκέφτομαιιιιιι, μόνος σε σκέφτομαιιιιιιι, σ' ένα στρατόπεδοοο στου κόοοοοσμου την άαακρηηηηηη)
(Δεν τελειώνει μια αγάπη τόσο απλά, ας πούμε γεια προσωρινά. Κράτα με και) Κάνε (τώρα) μια ευχή (του χρόνου να'μαστε μαζί)
Εγώ και ο Πουφ (Μήπως έχει δει, κάποιος την αγάπη μου, πόσο θα ‘θελα να σε ‘χω τώρα πλάι μου)
Καρδούλα μου εγώ κι εσύ(υυυυυ, πάλι μείναμε μόνοιιιιιι)
Μωρό μου φάλτσο (μωρό μου φάλτσο, είσαι το Σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου, αν και φάλτσο)
Προκαλείς (σου το λέω προκαλείς, κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά μην εκ-πλα-γείς) [εδώ η εκτέλεση του 2008. not bad at all]
(Απόψε που'χει) Ολόκληρο φεγγάρι (ιιιιιι, στην αγκαλιά του ποιος να σ'έχει πάρειιιιι)
Δικός σου για πάντα (Γι' αυτό πιες, σ' ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι χτες, Σ' όλες τις ωραίες μας στιγμές, βρίσε με ακόμα αν το θες. Μην κλάψεις μόνο και πες, πες πως δεν με γνώρισες ποτέ
ήταν οι καλύτερες στιγμές, που θα μείνουν πάντα ζωντανές)
Το φίλο σου ζηλεύω (Και θέλω να του τρίψω τη μούρη να πω "πώς φέρεσαι σε μάγκα σ'ενά μπιμπελό, αυτό είναι για βιτρίναααα με τέτοια μάτια φίνααα") χεχε
Kουνέλι (Μην αλλάξεις χρώμα στα μαλλιά, Ούτε και να ντύνεσαι τρελά, Ν' αλλάξεις πρόσωπο μη προσπαθείς, Σου το πα πως μ' αρέσεις εξαρχής. [...] Είσαι σα κουνέλι, είσαι σα κουνέλι, Και γλυκιά σα μέλι δώσε μου το χέρι. Είσαι για μένα το πιο όμορφο όνειρο, Το πιο γλυκό πλασματάκι) Μα τι ωραίο τραγουδάκι!!
(Μα είναι τόσο καλή η μικρή μου η) Νανά (που'χει μάτια γαλανά μα ποτέ κανείς δε θέλησε να τα προσέξει)
Τι σου λείπει (τι σου λείπει. Και πιστεύεις πως θα βρείς όλα αυτά που θες να πιείς.Και σε πίνουν, σε διαλύουν, σε σκοτώνουν,πες μου τι,τι σου λείπει. Τι σου λείπει, και δεν βλέπεις πως
..και η λίστα συνεχίζεται.
Ξέρω τι θα πείτε. Tι στο καλό ήταν το S.A.G.A.P.O give the password, the password, the password, the password. Ελυπήθηκα που επήε (με) τζείνο το τραγούδι, εκατέστρεψεν τον τέλια.
Θυμούμαι το καλοκαίρι που είχα τελειώσει τη Β' Γυμνασίου ήταν να έρθει ο Ρακιντζής στη Σκάλα για συναυλία.
Επήρα την άδεια που τους δικούς μου και ήταν να πάω με τη Ν. και μια φίλη της. Ήταν να έρτει να μας έβρει και ο τότε μπου.φφου. και εννοείται ότι επαρέλειψα να αναφέρω αυτή τη λεπτομέρεια στους δικούς μου. Χεχ
Έκαμα το μπάνιο μου, έβαλα στα μαλλιά μου το νέο προϊόν για wet look που είχα αγοράσει πρόσφατα από την κομμώτρια μας και έκαμα την πρώτη μου απόπειρα για επιμελώς ατημέλητο στυλ στο φρεσκοκομμένο μου μαλλούδι.
Όταν ετοιμάστηκα πήγα στη βεράντα όπου καθόταν ο παπάς και ο μακαρίτης ο άντρας της θείας μου και λέει μου ο παπάς μου:
-Μα έτσι εν να πάεις;
-Ναι, γιατί τι έχω;
-Αχτένιστη;;
Και ο Κούλλης εφύρτηκε που το γέλιο.. (ακόμα πονώ σε ρε Κούλλη μας...)
Όπως και να'χει, επήγα στη Ν. και επήραν μας οι δικοί της στο Παττίχειο. Είχαμε πάει μιάμιση-δυο ώρες ΠΡΙΝ τη διαφημιζόμενη ώρα έναρξης της συναυλίας γιατί "ήταν να έχει πολύ κόσμο τζαι θα επιάναμε γρήγορα σειρά".
ΧΑΧ
Ήταν ούλλα κλειδωμένα, κανένα σημάδι ότι θα είχε συναυλία, μόνο οι αφίσες το επιβεβαιώναν.Ήμασταν μόοοοοοονες μας, τρία μαννννά μες στο Παττίχειο τζαι εκάτσαμε πας στο παγκάκι (εννοώ πας στην πλάτη του) πόξω που την είσοδο του αμφιθεάτρου, εκουβεντιάζαμε τζαι επεριμέναμε.
Ξαφνικά, κι εκεί που καμιά μας δεν το περίμενε (απλούστατα γιατί είχαμε κόψει φλέβα), κάνουν την εμφάνιση τους 6-7 πλάσματα, που ΜΕΣ στο αμφιθέατρο.
Και ΝΑΙ, ήταν ΕΚΕΙΝΟΣ!!
Είχε βγει για μια βόλτα στο πάρκο, πριν τη συναυλία!
(Είδετε ρε; Εν επήαμε μόνο εμείς πιο γλήορα.!)
Μας χαμογέλασε, μας μιτσοκάμμησε (περνά του το μιτσοκάμμημα) και μας είπε "Γεια σας κορίτσια!"
Εμείς, αποστομωμένες από τη συγκίνηση, περιοριστήκαμε στο να χαμογελάσουμε και να γνέψουμε αμήχανα.
Ύστερα που επροχωρήσαν αρκετά τζαι εν μας ακούαν:
-Εν θα φύω ποττέ που τούντο παγκάκι,
-Εν θα πλύνω ποττέ τούντα ρούχα,
-Άξιζε που ήρταμε πιο γρήγορα τελικά,
κλπ κλπ, τζαι να σπάσουν ούλλοι οι άλλοι που εν τον είδαν που τόσο κοντά.
Ahhh, good old times.
Φυσικά στη συναυλία, στην οποία είχε αρκετό κόσμο(!), επέρασα χάλια γιατί οι φίλοι του μπου.φφου. είχαν φέρει ποτά τζαι ενευρίασα πάρα πολλά, τζαι ύστερα εκάμαν αρκετές ζημιές στο ολοκαίνουριο διπλοκάμπινο κάτι τύπων με τους οποίους ετσακωθήκαν μετά τη συναυλία.
Εδώ, στο Προκαλείς, με τη Μενεγάκη στο ξεκίνημα της "καριέρας" της.
(Εννοείται είμαι πιο φαν του Ρακιντζή παρά της Μενεγάκη)
Μιλώ ειδικά για τα παλιά του τραγούδια.
Τυχερούλα (Σε σκέφτομαιιιιιι, μόνος σε σκέφτομαιιιιιιι, σ' ένα στρατόπεδοοο στου κόοοοοσμου την άαακρηηηηηη)
(Δεν τελειώνει μια αγάπη τόσο απλά, ας πούμε γεια προσωρινά. Κράτα με και) Κάνε (τώρα) μια ευχή (του χρόνου να'μαστε μαζί)
Εγώ και ο Πουφ (Μήπως έχει δει, κάποιος την αγάπη μου, πόσο θα ‘θελα να σε ‘χω τώρα πλάι μου)
Καρδούλα μου εγώ κι εσύ(υυυυυ, πάλι μείναμε μόνοιιιιιι)
Μωρό μου φάλτσο (μωρό μου φάλτσο, είσαι το Σι μπεμόλ ακόρντο στην καρδιά μου, αν και φάλτσο)
Προκαλείς (σου το λέω προκαλείς, κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά μην εκ-πλα-γείς) [εδώ η εκτέλεση του 2008. not bad at all]
(Απόψε που'χει) Ολόκληρο φεγγάρι (ιιιιιι, στην αγκαλιά του ποιος να σ'έχει πάρειιιιι)
Δικός σου για πάντα (Γι' αυτό πιες, σ' ό,τι είχαμε ζήσει μέχρι χτες, Σ' όλες τις ωραίες μας στιγμές, βρίσε με ακόμα αν το θες. Μην κλάψεις μόνο και πες, πες πως δεν με γνώρισες ποτέ
ήταν οι καλύτερες στιγμές, που θα μείνουν πάντα ζωντανές)
Το φίλο σου ζηλεύω (Και θέλω να του τρίψω τη μούρη να πω "πώς φέρεσαι σε μάγκα σ'ενά μπιμπελό, αυτό είναι για βιτρίναααα με τέτοια μάτια φίνααα") χεχε
Kουνέλι (Μην αλλάξεις χρώμα στα μαλλιά, Ούτε και να ντύνεσαι τρελά, Ν' αλλάξεις πρόσωπο μη προσπαθείς, Σου το πα πως μ' αρέσεις εξαρχής. [...] Είσαι σα κουνέλι, είσαι σα κουνέλι, Και γλυκιά σα μέλι δώσε μου το χέρι. Είσαι για μένα το πιο όμορφο όνειρο, Το πιο γλυκό πλασματάκι) Μα τι ωραίο τραγουδάκι!!
(Μα είναι τόσο καλή η μικρή μου η) Νανά (που'χει μάτια γαλανά μα ποτέ κανείς δε θέλησε να τα προσέξει)
Τι σου λείπει (τι σου λείπει. Και πιστεύεις πως θα βρείς όλα αυτά που θες να πιείς.Και σε πίνουν, σε διαλύουν, σε σκοτώνουν,πες μου τι,τι σου λείπει. Τι σου λείπει, και δεν βλέπεις πως
σαπίζεις, γκρεμίζεις ότι χτίζεις. Που είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ)
..και η λίστα συνεχίζεται.
Ξέρω τι θα πείτε. Tι στο καλό ήταν το S.A.G.A.P.O give the password, the password, the password, the password. Ελυπήθηκα που επήε (με) τζείνο το τραγούδι, εκατέστρεψεν τον τέλια.
Αλλά σοβαρά τωρά, έχουν λάθος τα παλιά του;;
Θυμούμαι το καλοκαίρι που είχα τελειώσει τη Β' Γυμνασίου ήταν να έρθει ο Ρακιντζής στη Σκάλα για συναυλία.
Επήρα την άδεια που τους δικούς μου και ήταν να πάω με τη Ν. και μια φίλη της. Ήταν να έρτει να μας έβρει και ο τότε μπου.φφου. και εννοείται ότι επαρέλειψα να αναφέρω αυτή τη λεπτομέρεια στους δικούς μου. Χεχ
Έκαμα το μπάνιο μου, έβαλα στα μαλλιά μου το νέο προϊόν για wet look που είχα αγοράσει πρόσφατα από την κομμώτρια μας και έκαμα την πρώτη μου απόπειρα για επιμελώς ατημέλητο στυλ στο φρεσκοκομμένο μου μαλλούδι.
Όταν ετοιμάστηκα πήγα στη βεράντα όπου καθόταν ο παπάς και ο μακαρίτης ο άντρας της θείας μου και λέει μου ο παπάς μου:
-Μα έτσι εν να πάεις;
-Ναι, γιατί τι έχω;
-Αχτένιστη;;
Και ο Κούλλης εφύρτηκε που το γέλιο.. (ακόμα πονώ σε ρε Κούλλη μας...)
Όπως και να'χει, επήγα στη Ν. και επήραν μας οι δικοί της στο Παττίχειο. Είχαμε πάει μιάμιση-δυο ώρες ΠΡΙΝ τη διαφημιζόμενη ώρα έναρξης της συναυλίας γιατί "ήταν να έχει πολύ κόσμο τζαι θα επιάναμε γρήγορα σειρά".
ΧΑΧ
Ήταν ούλλα κλειδωμένα, κανένα σημάδι ότι θα είχε συναυλία, μόνο οι αφίσες το επιβεβαιώναν.Ήμασταν μόοοοοοονες μας, τρία μαννννά μες στο Παττίχειο τζαι εκάτσαμε πας στο παγκάκι (εννοώ πας στην πλάτη του) πόξω που την είσοδο του αμφιθεάτρου, εκουβεντιάζαμε τζαι επεριμέναμε.
Ξαφνικά, κι εκεί που καμιά μας δεν το περίμενε (απλούστατα γιατί είχαμε κόψει φλέβα), κάνουν την εμφάνιση τους 6-7 πλάσματα, που ΜΕΣ στο αμφιθέατρο.
Και ΝΑΙ, ήταν ΕΚΕΙΝΟΣ!!
Είχε βγει για μια βόλτα στο πάρκο, πριν τη συναυλία!
(Είδετε ρε; Εν επήαμε μόνο εμείς πιο γλήορα.!)
Μας χαμογέλασε, μας μιτσοκάμμησε (περνά του το μιτσοκάμμημα) και μας είπε "Γεια σας κορίτσια!"
Εμείς, αποστομωμένες από τη συγκίνηση, περιοριστήκαμε στο να χαμογελάσουμε και να γνέψουμε αμήχανα.
Ύστερα που επροχωρήσαν αρκετά τζαι εν μας ακούαν:
-Εν θα φύω ποττέ που τούντο παγκάκι,
-Εν θα πλύνω ποττέ τούντα ρούχα,
-Άξιζε που ήρταμε πιο γρήγορα τελικά,
κλπ κλπ, τζαι να σπάσουν ούλλοι οι άλλοι που εν τον είδαν που τόσο κοντά.
Ahhh, good old times.
Φυσικά στη συναυλία, στην οποία είχε αρκετό κόσμο(!), επέρασα χάλια γιατί οι φίλοι του μπου.φφου. είχαν φέρει ποτά τζαι ενευρίασα πάρα πολλά, τζαι ύστερα εκάμαν αρκετές ζημιές στο ολοκαίνουριο διπλοκάμπινο κάτι τύπων με τους οποίους ετσακωθήκαν μετά τη συναυλία.
Εδώ, στο Προκαλείς, με τη Μενεγάκη στο ξεκίνημα της "καριέρας" της.
(Εννοείται είμαι πιο φαν του Ρακιντζή παρά της Μενεγάκη)
χεχεχε!
Τι εποχές ήταν τότε ε?!!
Μου θύμισες και μένα κάτι άθλια ραντεβουδάκια που νόμιζα ότι έκανα.. και κάτι υπερβολικούς ερωτικούς ενθουσιασμούς...!
Νομίζω προτιμώ το σήμερα!
Leni για μένα Ρακιντζής είναι:
14 φλεβάρη
Περιοδικό Κατερίνα
Φωτορομάντζα
Κασετόφωνα στο δημοτικό
Πολύχρωμα γκολάν
:)
αποφάσισα να σταματήσω να κρύβομαι: αρέσκει μου τζιαι το έι τζι έι πι όου...
το άλλο που έπαθες με τη συναυλία, έπαθα το όταν επήα να δω Paradise Lost. Επήα μόνη μου πιο νωρίς και κωλοβαρούσα έξω που το nottingham rock city όταν ξαφνικά βλέπω τον κιθαρίστα με τον οποίο ήμουν καταφατσιημένη να περνά πόξω... Μετά που το αρχικό αποσβόλωμα, βρήκα το θάρρος να τσιρίξω ένα ξενερωτικό κοριτσίστικο "Graiiiig" και γύρισε και μου ένεψε να πάω κοντά και περπατούσα δίπλα του και έλεγα "oh my god oh my god" και με πήρε και γνώρισα και τους άλλους και ήταν (μέχρι που πήγα χάνιμουν στην αμερική) η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Εγελοέκλαια από ευτυχία. Κλαψ :)
OMG!
Akoma den to pisteuw! Bravo Leni mou omws pou you came forward kai omologises. Meta to arxiko sok omws, xate, ti na pw... Eimai i Marlen kai se mena aresoun tragoudia tou Rakintzi!me auta pou egrapse i Asigxwriti, sa na roufi3e tis plirofories apo to mualo mou!I couldn't agree more.
Apisteuto omws!O Koinos Gnwstos 8a frikarei! Dld oti 8a eixete ton Rakitzi simeiou sisxetismou, I still can't believe it! Mana mou re!Btw, autos pisteuei gia to tragoudi tis eurovision oti o an8rwpos pige 10 xronia mprosta kai ipostirizei oti an pigaine twra 8a erxotan prwtos (naiiii, kalaaa!).
Xate, an tixei na sas gnwrisw ton Koino Gnwsto, 8a exete ena simeio tomis:to simeio pou temnei tis 2 paralliles,simeio Rakintzis, jeje!
ego mia fora sto supermarket ida tin eirini xaralampidou me to karotsoui tis , epiase kati kofleks tziai evalen ta mes to karotsoui tis tziai istera emetanose tziai evalen ta piso sto rafi. epia ego tziai epiasa tzino to kouti me ta kofleks tziai egemosan ta mathkia mou, alla istera evala to piso giati en mou areskoun ta kofleks. pou 80's to antiprosopeftiko tragoudi ine aleksia ta'koritsia ksenixtane me ena mistiko'
egw akoua backstreet boys tzai imoun erwteymeni me ton Nick Carter...ok...
oloi kanoume lathi re...
den einai pote arga na epanorthosoume :p
εξήχασα το ες
Μαρίνο, εννοείται ότι προτιμούμε το σήμερα στο συγκεκριμένο θέμα. Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα.
Ασυγχώρητη, τι εποχές ήταν τζαι τζείνες ε; Ππεεε κάτι ηλίθια δώρα που έκαμα 14 Φλεβάρη.. Σηκώνει ποστ μόνο του. χεχε.. Μια απορία μόνο. Φωτορομάντζα...;
Sike, έλα μη ντρέπεσαι. Σήμερα είναι το RA (rezilikous anonymous) της βδομάδας. Επίσης άλλο Paradise lost και άλλο Ρακιντζής :)
Μαρλέν μου, είπαμε αρέσκει μας ο Ρακιντζής αλλά εκείνο το τραγούδι... Sorry Sike :$
Παπουτσοσυκούδιν, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας. (Τι κόφλεξ;) Ήντα ντίβα ήταν τζαι τζείνη η Αλέξια τότε α.. Ακόμα εν κουκλάρα μπαϊ δε γουέη.
Kalioush, εμένα άρεσκε μου ο Brian!! Άσε που εχόρεψα το πρώτο μου slow με μουσική υπόκρουση από Backstreet Boys! (Τζαι ύστερα που 2 μέρες ανακάλυψα ότι ο τύπος ήταν τρίτος μου ξάδερφος...) (λλίο...)
Λένι τζι εγώ. Το δηλώνω ανοιχτά και χωρίς τύψεις, φόβο κι ενδοιασμούς! Ο Ρακιντζής (τότε) ήταν ότι καλύτερο...
(Κάποτε έίχα εισιτήριο για μια συναυλίαν του αλλά επειδή ήταν πίττα έξω που το βιβέντι που θα τραγουδούσε, επούλησα το, τζαμέ. Εν το εμετάνιωσα. Εγώ θα ήθελα να τον απολαύσω, όι να με πιττώσουν με τη μουσική του στο υπόβαθρο...)
sorry,alla den xerw kaneeeena ap ola afta.
to sagapw pianetai?!
wow! Ενόμιζα πως ήμουν μόνη μου! Το Μωρό μου φάλτσο εν κλασσικό για μένα. Τζιαι το 14 Φλεβάρη τόσο επίκαιρο!
Neerie, ΕΠΟΥΛΗΣΕΣ ΤΟ;;; Καλά έκαμες, ίντα έντζαι να μας τσαλαπατούν.. Ήταν πολλά ροκ. Τζαι ποπ. Ήταν ποούλλα.
Νεράιδα, τι εννοεί ο ποιητής; Τι χρονιά εγεννήθηκες;; Πιάνεται, λίγο. :Ρ
Το λοιπόν. Έχω να κάμω 258790375 σχέδια τζιαι αντί να κάτσω στο σχεδιαστήριο παρακολουθώ video του Ρακιντζή στο youtube τζιαι πορώνουμαι. Ώσπου θωρώ θέλω τζι άλλο.
Ήβρα τζιαι το ανεπανάληπτο που ομολογώ πως είχα ξεχάσει την ύπαρξη του "Τον άντρα που αγάπησες τον φωνάζουνε μπέμπαααααα".
Τσαρτελλούδι μου έπαθα το ίδιο εχτές. Στη δουλειά. χεχ
OMG, έχεις δίκαιο, είχαμεν το ξεχάσει τελείως εκείνο!! (εκείνο και αν είναι επίκαιρο:))
Σοβαρή παράλειψη να μην αναφερθεί σε αυτό το ποστ το δακτυλίδι. Τι τραγουδάρα κι εκείνη!
Πολλά πρωτοποριακό τραγούδι πάντως! Ούτε ο Καρβέλας έτσι στίχο! 10 χρόνια μπροστά που την εποχή του ο Μιχαλάκης :p
(θωρώ τα Βασανισμένα κορμάκια τωρά. Α να χαθούν και να σκάσουν όσοι δεν μας αγαπάνε γιατί έχουμε κι εγωισμόοοοοοοοο)
Χεχεχε κι εγώ εκείνο έβλεπα τωρά!!
Άλλωστε το είπε και ο Κοινός Γνωστός της Μαρλέν :Ρ
αθθυμούμαι κάτι εκδρομές στο γυμνάσιο να κουβαλώ ένα τεράστιο κασετόφωνο που παίζει ρακιντζή.
φορώ μαύρο τζιν, μια φανέλα εναθθυμούμαι τζιαι ένα καρώ σκωτσέζικο! πουκάμισο.
θέλω να παίξω μπουκάλα αλλά αντρέπουμαι.
έσιει ένα τραγούδι που την χάνει τζια λαλεί τες ημέρες της βδομάδας
ποιον ένι;
α αμ μπακ.
Ρίτσα, γουέλκαμ μπακ. Άσπρη φανέλα μήπως; Ήταν ωραία τα κασετόφωνα, αλλά έσπαζε μου την άμα μου εμασούσαν την κασέτα :)
Άμπα τζαι εν το Seven days του Craig David που θυμάσαι. χεχε. Αναφέρεσαι στον "πληγωμένο (του) εγωισμό" μάλλον (εν το θυμούμουν το τραγούδι α, έψαξα το).
τωρά πρέπει να ομολογήσω οτι με το ολόκληρο φεγγάρι έσυρα πολλύ κλάμα. μετά άλλαξα κασέτα. έβαλα το ζήτω η ελευθερία τζιαι ανανεώθηκα. i just love him! την φάση που ντύθηκε ρόμποκοπ στην eurovision όμως εν θέλω να την θυμούμαι!
Αχάπαρη, who can blame you? Ήταν τσας άκυρη η εμφάνιση εκείνη.. (Σόρυ Σάικ)