Ήταν ένα βράδυ Κυριακής του 1993 ή άτε του 1994 (ήμουν στες σάντουιτς τάξεις του δημοτικού). Επιστρέφαμε από παππούδες-γιαγιάδες κι εγώ έκοβα φλέβα στο αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσει η 20λεπτη διαδρομή. Απόψε Είχε ολόκληρο φεγγάρι στην αγκαλιά του ποιος να σ'είχε πάρει και λίγα σύννεφα στον ουρανό. Ούσες οι μόνες ουσιαστικές εικόνες που μπορούσα να δω, μιας τζαι ήταν θεοσκότεινα γυρώ, τις παρατηρούσα ώρα και πρόσεξα ότι τα σύννεφα κινούνταν. Μάλιστα πριν να ανοίξω το στόμα μου να πω τίποτε, "εσιούρεψα" την παρατήρηση βάζοντας ως σημείο αναφοράς το φεγγάρι, που ήξερα (τότε) ότι δεν κινούνταν. Τότε και μόνο τότε ανάφερα την παρατήρησή μου στη μάνα μου, η οποία με έκοψε λέγοντας μου ότι "δεν κινούνται τα σύννεφα. Εν εμείς που κινούμαστε τζαι νομίζεις το τούτο." Ναι μα αφού...
Κάποια χρόνια μετά το σκηνικό με τα κινούμενα σύννεφα τζαι το ολόκληρο φεγγάρι επαναλήφθηκε, αλλά πλέον η γνώμη μου εβάρεν.
And there it was...
Η δικαίωση.
H μικρή Λένη εβρέθηκε πάλε μες στο αυτοκίνητο να θωρεί τα φεγγαροφωτισμένα σύννεφα... ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑΙ, ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ! (απίστευτο;;)
Καλά, δέος εν ήταν, αλλά ήταν (ακόμα μια) απόδειξη ότι εν που μιτσιά που είχα σωστή επιστημονική σκέψη!
Τζι άλλη δικαίωση! Άρα ΕΝ ήταν λαφαζανιά η κουβέντα μου, απλώς η μάνα μου είχε λάθος που δεν εσιουρεύτηκε ότι τζείνο που επαρατήρησα ήταν όντως παρανόηση, όπως ενόμισε!
Πάντως, το ομολογώ, δεν είναι λίγες οι φορές που θέλω να της τρίψω την ιστορία στα μούτρα για να της αποδείξω ότι εν πολλές φορές που είχα δίκαιο στες διαφωνίες μας, ακόμα τζαι όταν ήμουν ροκώλα, αλλά φροντίζω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι ενήλικας πλέον. Αλλά είχα δίκαιο!!
Τζαι μιας τζαι μιλούμε για σύννεφα, ονειρεύκουμαι τη μέρα που εν να δω ένα πασιουρτί βορτί αφράτο άσπροκαι παχύ της μάνας του καμάρι cumulonimbus calvus, θα πάρω φόρα τζαι εν να βουττττήσω μέσα, κατά προτίμηση ελαφρώς πλευρωτά, προτάσσοντας τον αγκώνα. Bliss :D
*Μιαν τζαι εν οι μέρες προσφοράς ποστ από τη Σάικ, την ευχαριστώθερμά που μου δάνεισε το template της για το μίνι ποστ που υποσχέθηκα. Ευχαριστώ αγαπημένη! ^_^
Κάποια χρόνια μετά το σκηνικό με τα κινούμενα σύννεφα τζαι το ολόκληρο φεγγάρι επαναλήφθηκε, αλλά πλέον η γνώμη μου εβάρεν.
And there it was...
Η δικαίωση.
Εικόνα από εδώ
H μικρή Λένη εβρέθηκε πάλε μες στο αυτοκίνητο να θωρεί τα φεγγαροφωτισμένα σύννεφα... ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑΙ, ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ! (απίστευτο;;)
Καλά, δέος εν ήταν, αλλά ήταν (ακόμα μια) απόδειξη ότι εν που μιτσιά που είχα σωστή επιστημονική σκέψη!
Τζι άλλη δικαίωση! Άρα ΕΝ ήταν λαφαζανιά η κουβέντα μου, απλώς η μάνα μου είχε λάθος που δεν εσιουρεύτηκε ότι τζείνο που επαρατήρησα ήταν όντως παρανόηση, όπως ενόμισε!
Πάντως, το ομολογώ, δεν είναι λίγες οι φορές που θέλω να της τρίψω την ιστορία στα μούτρα για να της αποδείξω ότι εν πολλές φορές που είχα δίκαιο στες διαφωνίες μας, ακόμα τζαι όταν ήμουν ροκώλα, αλλά φροντίζω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι ενήλικας πλέον. Αλλά είχα δίκαιο!!
Τζαι μιας τζαι μιλούμε για σύννεφα, ονειρεύκουμαι τη μέρα που εν να δω ένα πασιουρτί βορτί αφράτο άσπρο
*Μιαν τζαι εν οι μέρες προσφοράς ποστ από τη Σάικ, την ευχαριστώθερμά που μου δάνεισε το template της για το μίνι ποστ που υποσχέθηκα. Ευχαριστώ αγαπημένη! ^_^