Το ραντεβού μου εν σε 2 εβδομάδες. Η αγωνία μου όμως καλά κρατά.
Γι' αυτό επήα τζαι είπα τους:
"Ξέρω το ότι το ραντεβού μου εν πιο μετά τζαι ότι εδώκαν της καθεμιάς σας συγκεκριμένη ώρα για να θωρεί τες πελάτισσες σας, αλλά θα ήθελα απλά να δοκιμάσω το νυφικό μου να δω αν κλείει τζαι να έρτω στο ραντεβού μου να φέρω τα παπούτσια για να σάσουμε το μήκος."
Εκατεβάσαν τα μούτρα τους. Η μια εγύρισε τζαι έφυε, ξινισμένη.
Τελικά ήρτε η δική μου τζαι έφερε μου το. Αρχικά είπα να το δοκιμάσω με σουτιέ. Εδοκίμασε να μου το κλείσει. Έκλεισε με πολλά μεγάλη ευκολία! Απίστευτο;!; Αφού ήταν καλό, έφκαλα τζαι το σουτιέ, αφού το νυφικό εν ενισχυμένο που μέσα.
"Τωρά είμαι εντάξει, τωρά μπόρεις να μου το φκάλεις αν θέλεις", είπα της, με το χαμόγελο ως τα αυτιά.
Αντί να μου το φκάλει, επειδή εν είχαν άλλη πελάτισσα, άφηκε με να το δω λλίο στον τεράστιο καθρέφτη.
Με τρόμο συνειδητοποίησα ότι τζείνο εν ήταν το νυφικό μου. Ήταν ένα λιλά με φκιόρα. Κάτι μεταξύ τούτου
τζαι τούτου
αλλά σε πιο-σατέν-νυφικό φάση. Τότε επαρατήρησα ότι τζαι τα βυζιά μου αρκέψαν να πέφτουν. Εν τα εκρατούσε το νυφικό.
Μετά που μια μικρή υστερία, η κορού επήε να μου φέρει το δικό μου.
Ύστερα θυμούμαι κάτι σκονισμένες σκάλες τζαι μια λετσιασμένη αποθήκη. Ευτυχώς μετά εξύπνησα.
Επήα στο κατάστημα για πρόβα νυφικού.
Είπα της κοπέλας: "Κοίταξε, θυμάσαι που ήταν να χάσω κάτι κιλά; Ε ο μεταβολισμός μου επέθανε τωρά το καλοκαίρι τζαι εν τα έχασα. Εν ξέρω αν θα μου κάμνει το size 12 που έκλεισα..."
Τζαι η γεναίκα είπε μου: "Κοίταξε, εμείναν μου τρία μεγέθη: το 12, το 14 και το 16. Αν σου κάμνει κάποιο που τζείνα καλώς." (Αλλιώς τυλίχτου το σεντόνι)
Ήρτε η μέρα του γάμου. Ήμαστε 2 ώρες πριν το γάμο, οπότε και εσυνειδητοποίησα ότι δεν είχα μιλήσει με το φωτογράφο ή το ανθοπωλείο που τον τζαιρό που τα έκλεισα, 2 χρόνια πριν.
Έπιασα το τηλέφωνο να τους ρωτήσω "θυμάστε ότι ο γάμος εν σήμερα, ΕΝΝΕ;"
Μετά εσυνειδητοποίησα ότι δεν είχα αγοράσει νυχτικό για τα αλλάματα. Γιατί, ως γνωστόν, στα αλλάματα πάεις με νυχτικό τζαι τζιαμέ αλλάσσεις τζαι φορείς το νυφικό σου. Αλλά δεν είχα ένα νυχτικό που να βλέπεται που τους συγγενείς που επρόκειτο να καταφτάσουν σύντομα. Γι' αυτό εξεκίνησα να πάω στο χωρκό για να πιάω κανένα που τη ΖΑΚΟ.
Τζαι επειδή είμαι τέρας προγραμματισμού, είπα μετά που θα πιάσω το νυχτικό μου θα κοιτάξω να πιάσω τζαι τα παπούτσια του γάμου.
Στην αρχή εν εκατάλαβα τίποτε. Σε ένα δευτερόλεπτο είχε βγει. Με μια ραφή εξιμπέρτεψε. Μετά ενόμιζα ότι ήταν να σχιστεί ή να αποκολληθεί η μούττη μου που το τράβα-τράβα. Έπιανε με το γέλιο. Στο διάλειμμα ενθάρρυνα την. Εκείνη και η Τόντα με χαΐδευαν παρηγορητικά. Επήρε μας μιάμιση ώρα. Οι ρίζες ούτε και εταράξαν. Αφήκαμεν τες μέσα και θα τες παρακολουθούμε. Η μια ραφή εν εκανούσε. Έκαμε 2 ή 3. Την επομένη ένιωθα πριγκήπισσα. Καλά, Cate Middleton για την ακρίβεια. ΕΤΣΙ σαούνα. Τζείνη είπε ότι την επομένη εν να νιώθω σαν τον Shrek. Ευτυχώς επαρέμεινα Cate.
Τούτη τη φορά πάλε δεν εκατάλαβα τίποτε. Στην αρχή. Πάλε στο δευτερόλεπτο εφκήκε. Κυριολεκτικά. Μια ραφούδα πάλε, τυπικά. Μετά όμως εκατάλαβα τα ούλλα. Ήρτεν τζαι δεύτερος τζαι έβαλεν τον να τανήσει τζαι ήταν τζαι η κανονική της η βοηθός τζιαμέ. Κόψε-κόψε ενόμισα ήταν να φκουν που την άλλη. Μετά εκατάλαβα ότι υπερέβαλλα. Ήταν να μου φκάλουν απλά το μάτι. Μέσω της ρίζας.Της οποίας κομματάκι πάλε έμεινε μέσα. Ας εν. Πηλέ μου έννεν ολόκληρη η ρίζα τούτη τη φορά. Την ανάμιση ώρα εχρειαστήκαμεν την πάλε. Εν με έραψε απλά. Έκαμε μου λευκαρίτικο μες στο στόμα. Ο δεύτερος αναφώνησε: "Άψογη!". (Φαίνεται εν παραδοσιακός τύπος.) Η βοηθός της είπε της Τόντας "εν εξανάγινε έτσι πράμα δαμέσα". Αυτά είναι. Τούντη φορά εν με εχαΐδεψε. Αγκάλιασεν με. Τουλάχιστο τούτη τη φορά εν επρίστηκα -ακόμα- όπως την άλλη. Μόνο τα χείλη μου επήαν τζαι ήβραν τη μούττη μου. Το κάτω χείλος. Τζαι πονώ την αμυγδαλή μου. Τζείνη που έφκαλα το 2004.
Συμπέρασμα πρώτο:
Είχα 2 φρονιμίτες τζαι δύο πολλά ατακτίτες.
Το λοιπόν, ήρτα. (εν τζαι άρκησα, έννε;)
Όπως κάποιοι ίσως να παρατηρήσατε, έχει καιρό να γράψω. Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι επέρασα μια φάση που εν είχα τίποτε να σχολιάσω, εν ήθελα να κάμνω αρνητικά σχόλια και να επιβαρύνω την κάπως φθαρμένη μου ψυχολογία. Here's a general update:
Mετά που ένα χρόνο συγκατοίκησης με τους γονείς μου και χίλια μύρια κύμματα ποικίλων φύσεων, εμετακομίσαμε στις αρχές του καλοκαιριού -κιστ κιστ- πίσω εις την Χώρανν, με τα πεθερικά και τον πύρουλλο. Η συγκατοίκηση με τα πεθερικά μπορώ να πω είναι σχετικά εύκολη. Εκεί που δυσκολεύομαι είναι στο ότι πουπάνω μας (και άρα κάτω στην ουσία) μένει και η υπόλοιπη οικογένεια, με την οποία υπάρχουν διαφωνίες που δύσκολα εκφράζονται, σε βασικά θέματα. Ελπίζω ότι θα δουλέψουμε τα θέματα μας ανώδυνα γιατί στεναχωριούμαι μόνο που βλέπω θέματα.
Δυστυχώς εδούλεψα πολλά λλίο φέτος και ελπίζω η επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά να είναι καλύτερη επαγγελματικά. Εν μπόρω να κάθουμαι. Κοψοφλεβιάζω. Κάποιες απόπειρες να έβρω καλοκαιρινή δουλειά απέτυχαν παταγωδώς, έτσι το πρόγραμμά μου είναι πρόγραμμα οικοκυράς, χωρίς τες σούπερ νοικοκυρωσύνες. Γιατί ΔΕ θα σπάσουμε που τες δουλειές του σπιτιού και ΔΕ θα συνεχίσουμε να μαγειρεύουμε γκουρμέ πιάτα γιατί είμαστε σε πρόγραμμα αδυνατίσματος.
Όχι, δεν αποφάσισα να ακολουθήσω καριέρα μοντέλου, αν και οι προτάσεις είναι πολλές ^_^ αχεμ αχεμ, αλλά παντρευόμαστε πολύ σύντομα και πρέπει να μπηχτώ μες στο ονειρεμένο νυφικό που έκλεισα! Οι ετοιμασίες του γάμου καλά κρατούν. Σε γενικές γραμμές κυλούν ομαλά, χωρίς να λείπουν φυσικά και οι μικροδιαφωνίες (μεταξύ των υπολοίπων και εμάς), γιατί όσα πλάσματα ρωτάς, τόσες γνώμες παίρνεις. Εν τέλει εννοείται ότι κάμνουμε τζείνο που το Μωρό κι εγώ θέλουμε πραγματικά και χαίρομαι που διαπιστώνω ότι είμαστε καλή ομάδα!
Και επειδή είμαστε καλή ομάδα, θέλουμε κι ένα καλό σπιτάκι να στεγάσουμε την αγάπη μας ♥. Εβγάλαμε αρχιτεκτονικά σχέδια με τη βοήθεια των πιο καταπληκτικοτερότερων αρχιτεκτόνων EVER για το πιο τέλειο σπιτάκι του κόσμου, κομμένο-ραμμένο στα μέτρα μας! Τωρά μένει να έβρουμε και το κεφάλαιο να το κτίσουμε, θέμα που δεν είναι απλά ένα κεφάλαιο, εν ολόκληροι τόμοι, αλλά ας μεν το αγγίξουμε άλλο το θέμα γιατί πονάει. Σε άλλη συνεδρία.
Αυτά βασικά. Όπως παρατηρώ κι εγώ που το reader μου, έχει καιρό να διαβάσω μπλογκς. Κάτι ματιές ρίχνω μέσα μέσα, αλλά μεν ρωτήσετε πώς τα καταφέρνω όντας άνεργη να μεν βρίσκω ώρα να ασχοληθώ. Εν βρίσκω. Προτιμώ να βοηθήσω στο σπίτι ή να χαλαρώσω άλλως πως.
Άτε, καλώς σας ήβρα πάλε τζαι θα προσπαθήσω να πυκνώσω τα ποστς!
Αφήνω σας με ένα σούπερ τραγουδάκι με σούπερ-ντούπερ φιλμάκι. Έννεν απίστευτη η τύπισσα;;
Ήταν ένα βράδυ Κυριακής του 1993 ή άτε του 1994 (ήμουν στες σάντουιτς τάξεις του δημοτικού). Επιστρέφαμε από παππούδες-γιαγιάδες κι εγώ έκοβα φλέβα στο αυτοκίνητο μέχρι να τελειώσει η 20λεπτη διαδρομή. Απόψε Είχε ολόκληρο φεγγάρι στην αγκαλιά του ποιος να σ'είχε πάρει και λίγα σύννεφα στον ουρανό. Ούσες οι μόνες ουσιαστικές εικόνες που μπορούσα να δω, μιας τζαι ήταν θεοσκότεινα γυρώ, τις παρατηρούσα ώρα και πρόσεξα ότι τα σύννεφα κινούνταν. Μάλιστα πριν να ανοίξω το στόμα μου να πω τίποτε, "εσιούρεψα" την παρατήρηση βάζοντας ως σημείο αναφοράς το φεγγάρι, που ήξερα (τότε) ότι δεν κινούνταν. Τότε και μόνο τότε ανάφερα την παρατήρησή μου στη μάνα μου, η οποία με έκοψε λέγοντας μου ότι "δεν κινούνται τα σύννεφα. Εν εμείς που κινούμαστε τζαι νομίζεις το τούτο." Ναι μα αφού...
Κάποια χρόνια μετά το σκηνικό με τα κινούμενα σύννεφα τζαι το ολόκληρο φεγγάρι επαναλήφθηκε, αλλά πλέον η γνώμη μου εβάρεν.
H μικρή Λένη εβρέθηκε πάλε μες στο αυτοκίνητο να θωρεί τα φεγγαροφωτισμένα σύννεφα... ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΝΑΙ, ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ! (απίστευτο;;)
Καλά, δέος εν ήταν, αλλά ήταν (ακόμα μια) απόδειξη ότι εν που μιτσιά που είχα σωστή επιστημονική σκέψη!
Τζι άλλη δικαίωση! Άρα ΕΝ ήταν λαφαζανιά η κουβέντα μου, απλώς η μάνα μου είχε λάθος που δεν εσιουρεύτηκε ότι τζείνο που επαρατήρησα ήταν όντως παρανόηση, όπως ενόμισε!
Πάντως, το ομολογώ, δεν είναι λίγες οι φορές που θέλω να της τρίψω την ιστορία στα μούτρα για να της αποδείξω ότι εν πολλές φορές που είχα δίκαιο στες διαφωνίες μας, ακόμα τζαι όταν ήμουν ροκώλα, αλλά φροντίζω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι ενήλικας πλέον. Αλλά είχα δίκαιο!!
Τζαι μιας τζαι μιλούμε για σύννεφα, ονειρεύκουμαι τη μέρα που εν να δω ένα πασιουρτί βορτί αφράτο άσπρο και παχύ της μάνας του καμάριcumulonimbus calvus, θα πάρω φόρα τζαι εν να βουττττήσω μέσα, κατά προτίμηση ελαφρώς πλευρωτά, προτάσσοντας τον αγκώνα. Bliss :D
*Μιαν τζαι εν οι μέρες προσφοράς ποστ από τη Σάικ, την ευχαριστώθερμά που μου δάνεισε το template της για το μίνι ποστ που υποσχέθηκα. Ευχαριστώ αγαπημένη! ^_^
Χαίρετε, χαίρετε. Εψιλοχάθηκα, ξέρω το. Εν ξέρω πώς αν και απόλυτα αθκιασερή* εν βρίσκω ώρα να ποστάρω τίποτε. Θκιαβάζω σας όμως τζαι ας μεν σχολιάζω πάντα.
Στο μεταξύ κάτσε τζαι βάλε να παίζει:
Το λοιπόν, έχω να παρατηρήσω ότι φαίνεται να βοηθά το "κλάμα" στο μπλογκ:
Είχα τζείνα τα όνειρα με τον πρώην, επήραν πόδι! Ούτε καν τον σσιάζουμαι κάθε τρεις και λίγο.
Έψαχνα αυτοκίνητο που "να μεν είναι κάσσια, να είναι σχετικά οικονομικό τζαι να μεν είναι σσίλλια ριάλλια". Ήβρα το. Τον Οκτώβρη. Τζαι ΗΤΑΝ** πολλά οικονομικό.
Ήθελα να πνάσω, έπνασα! Σε σημείο που απορώ με τον εαυτό μου.
Γι'αυτό θέλω να σας πω ένα μεγάαααλο ευχαριστώ, γιατί φαίνεται αγαπητοί μπλόγκερς ότι οι ευτζιές σας πιάνουν!
Παρ' όλα αυτά, το σύμπαν φαίνεται να μεν πτοείται τζαι να αρέσκεται στο να μου παίζει πουστιούδες διαφόρων μεγεθών:
Jobless.
Όπως λέμε εκάμαν μας τα ούλλα φέτος. Όπως λέμε εν εντάξει να μεν έχουν δασκάλους τα κοπελλούθκια μας γιατί η Βουλή μας ψηφίζει ό,τι να'ναι ολάν. Νομίζω ούτε καν τα θκιαβάζουν πριν να τα ψηφίσουν. Αλλά είπαμε, αφού τους βολευτές μας πληρώνουμεν τους αρκετά για να πέμπουν τα κοπελλούθκια τους σε ιδιωτικά, έννε; Γιατί να μας κόφτει που το δημόσιο; Το δε Υπουργείο Οικονομικών μας είπε σε ούλλα τα τμήματα της κυβέρνησης να μεν κόψουν τους έκτακτους, αλλά είπε στην Εκπαιδευτική Υπηρεσία να κόψει τους δικούς της. Αλλάααα το jet του Χριστόφκια σε μιαν εφτομάν εγκρίναν το 300 χιλιάδες ευρώ. Ρε δεν πα να @π@φτωθείτε; Μεν ρωτήσετε γιατί εν κάμνω φροντιστήρια, η απάντηση εμφανίζεται σε επόμενο -less. Εψές εθυμηθήκαν καθυστερημένοια να ανακαλέσουν το συγκεκριμένο νόμο που μας έφκαλε εκτός. Χχχχχάατε μάνα μου, πέρκι δουλέψουμενννννν.
Moneyless.
Εν κοντά στο νου. No job, no money. Anergiako, no money prin na deis ta 8kyo stena, pollakis tous 3 mines. No money, no honey. Φυσικά, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, είμαι στη λιγότερο ξοδευτική περίοδο της ζωής μου. Εκτός που τους αρχιτέκτονες, που προς το παρόν δεν αποτελούν οικονομικό αγκάθι. Ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυράαααα.
Homeless.
Όπως λέμε ότι το σπίτι των πεθερικών στο οποίο θα είχαμε μετακομίσει τον Σεπτέμβρη (του 2011 ναι) δεν έχει ακόμα τελειώσει. Τεχνικά και άλλα ζητήματα. Δεν μπορούμε να πιέσουμε πολύ (εν κανεί που εν να μας βάλουν έσσω τους τα πλάσματα). Ως εκ τούτου (α) προσφυγοζιούμε με τους γονείς μου και (β) δεν είχα τη δυνατότητα να ανοίξω φάλιες φροντιστηριακές.
Επίσης homeless όπως λέμε "ποιος βλάκας θα μας δανειοδοτήσει για να χτίσουμε εφόσον εγώ δεν έχω δουλειά τζαι ούτε ξέρω πότε θα έχω". ΧΑΧΑ. Αχεμ.
Car less.
Όπως λέμε ότι 3 μήνες μετά που εχρεώθηκα για να αγοράσω το πρώτο δικό μου αυτοκίνητο, **εσαντουιτσιώσαν με πικ τάημ. Το πρώην αυτοκινητούι μου είναι μάλλον total loss. Που το δυστύχημα εφκήκα με τες λιγότερες σωματικές απώλειες (τα κλασσικά, θλάσεις μυών αυχένα και μέσης). Επίσης το καλό είναι ότι (α) όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν πολλά συνεργάσιμοι και (β) η ασφάλεια του πισινού ανέλαβε αμέσως την ευθύνη και μάλλον θα μου δώσουν λεφτά να αγοράσω άλλο αυτοκινητούι. Σκέφτουμαι να πιάσω το ίδιο. Είμαι πολλά ευχαριστημένη! Στο μεταξύ κυκλοφορώ με μια σαραβάλα πιο σαραβάλα που το παλιό μου σαράβαλο. ΧΑΧΑ. Πφφ τι "κυκλοφορώ" δηλαδή. Αφού δουλειά εν έχω. :Ρ ΟΚ πάω για φυσιοθεραπεία.
Gym less.
Όπως λέμε ότι εφόσον δουλειά δεν έχω, είχα ξεκινήσει εντατικά γυμναστήριο σε ένα που άνοιξε στη γειτονιά μου (2' με τα πόδια). Καινούριο, ολοκαίνουρια μηχανήματα, ευχάριστο περιβάλλον, κοπέλλια γυμναστές, τι άλλο να ζητήσει κανείς απ'τη ζωή. Επηαίναμε με την Τόντα μου το πρωί, χαλαρά, εγυμναζόμασταν, αρέσκει μου πολλά το γυμναστήριο! Μόλις εμπήκε το νερό στ' αυλάκι, επροέκυψε το δυστύχημα. Ο φυσιοθεραπευτής μου, μετά που τον έπρησα, επέτρεψε μου να κάμνω μόνο ποδήλατο, λόγω της θλάσης στον αυχένα - η μέση δε με ενοχλούσε καθόλου. Οπότε έγινα αθκιασερή ΚΑΙ στο γυμναστήριο! Αφού εγελάσαμε καλά καλά με την Τόντα περί τούτου και αφού εσταμάτησα τα αντιφλεγμονώδη, αποφάσισε η μέση μου να πολοηθεί. Μόνο που επαραφώναξε. Γιατί ετάβλαρα. :/ Ετάβλαρα όπως λέμε κομμένο τζαι το γυμναστήριο. Με το 2ο session βελονισμού ήμουν πολλά καλύτερα αν και διάτρητη, αλλά άτε, είπα να κάτσω μια βδομάδα να ξεκουραστώ. *Έτσι τωρά είμαι σπίτι, εν μπορώ να κάμω ιδιαίτερες δουλειές τζαι επίσημα είμαι ο ορισμός της αθκιανοσύνης.
Όλως παραδόξως όμως όλα αυτά τα αντιμετωπίζω με ιδιαίτερη χαλαρότητα και θετική σκέψη, όπως δεν έπραξα ποτέ μου.
Δεν εμετακομίσαμε ακόμα; Δεν πειράζει, πάω γυμναστήριο με την Τόντα μου!
Δεν έχω δουλειά; Δεν πειράζει, βοηθώ στο σπίτι τη μάνα μου που έφαε την παλλούκα το καλοκαίρι με την ασφυκτική δουλειά μου και τον τραυματισμό του μικρού αδερφού. Επίσης δεν φκαίνει το γαίμα πας στην τζεφαλή μου με τες ασφυκτικά αμπάλατες περιπτώσεις στα σχολεία.
Δεν έχω αυτοκίνητο; Δεν πειράζει, αφού δεν έχω δουλειά για να το χρειαστώ! ΧΑΧΑ! Αχεμ. Υγεία, καλέ μου! Εν να σπάσει το πλάσμα; ΟΚ νάκκον με το γυμναστήριο κιστώ, αλλά υπολογίζω ότι από βδομάδας θα είμαι και πάλι εκεί!!
Ήταν να κάμω ευτζιή, αλλά το μόνο που εύχομαι ειλικρινα είναι και μη χειρότερα!
Άτε παίξετε το τζαι τούτο τζαι ΧΑΛΑΡΑ!
Τα φιλιά μου!
Καλή χρονιά κοπέλια. Εύχομαι η φετινή να σας πάει καλύτερα που την περσινή τζαι που κάθε άλλη δηλαδή. Εν να ππιντευκούμαστε τζαι τες ευτζιές πιον;
Η δική μου εξεκίνησε πέραν πάσης αμφιβολίας με αγγούρι στον πωπό, αλλά θα έχει πολλές ευκαιρίες να σάσει. Ίσως απλά πρέπει να χαλαρώσω τζαι'γώ.
Η πλάκα είναι ότι φέτος αγόρασα ημερολόγιο θετικής σκέψης τζαι που τη μέρα που εξεκίνησα να το χρησιμοποιώ είμαι μες στη μαύρη μαυρίλα.
Εχτές ας πούμε εν εσφιχτοκώλιασα τζαι έτσι ανέλπιστα εκλείσαμε αρχιτέκτονες! Νιώθω ένα δέος, εν τεραστιότατη απόφαση που εν να καθορίσει την ποιότητα ζωής της οικογένειας μου κι εμένα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Τωρά που το σκέφτουμαι, άμπα τζαι εν ώρα να πανικοβληθώ; Όι. Θα αυτοδερτώ τζαι θα συνέλθω. Σαν να τζαι εν να φάω πολύ αυτοξύλο φέτος.
Επίσης φέτος παντρεύκουμαι το φως των αμμαθκιών μου. ♥ Φυσικά τούτο θα γίνει αν δεν τον φοϊτσιάσει ανεπανόρθωτα πρώτα η μάνα μου με τα σχόλια της του τύπου "καλά τζαι αντέχεις, γιε μου". Γαίμα κατέβα που την τζεφαλή μου τωρά.
Τωρά είπα.
Πρέπει να κάμω κάτι τζαι με το γαίμα μου, παρεπιπτόντως. Αν δεν σταματήσει να σκαρφαλώνει τόσο συχνά τζαι πας στην κκελλέ μου, εν θα προλάβω να παντρευτώ πριν το πρώτο εγκεφαλικό.
Κατά τα άλλα, αν τζαι απολαμβάνω τζαι τη φάση της ανεργίας μου (κάμνω δουλειούες μες στο σπίτι χαλαρά, πάω γυμναστήριο είτε πρωί ή απόγευμα, μαειρεύκω, βρέθουμαι με την Τόντα για χαχαχα χουχουχου τζαι γενικά είμαι διαθέσιμη), ελπίζω πραγματικά να έχουμε δουλειά φέτος γιατί επήρε μας πολλά πίσω τούτη η φάση. Δεδομένου ότι πέρσι οι αντικαταστάσεις εδίναν και επαίρναν, φέτος ΕλοάρκαζΑ να κάμω ένα σωρό πράματα: να ξοφλήσω το αυτοκίνητο μου, να φκάλω τους φρονιμήτες μου, να κάμω κάτι ιατρικές εξετάσεις που πρέπει να κάμω τζαι να ξεκινήσω να φυλάω λεφτά για το γάμο τζαι το σπίτι. Αντ'αυτού, εδούλεψα 10 ολόκληρες μέρες το Νιόβρη, ενώ οι εν ενεργεία συνάδελφοι μου γ@μιούνται να φκάλουν τα κάρβουνα που τη φωθκιά τζαι οι γονιοί παραπονιούνται για την ηλίθια τη χριστουγεννιάτικη γιορτή αντί για το ότι τα κοπελλούθκια τους ποσκολιούνται σε άλλες τάξεις τζαι εν τους στέλνουν αντικαταστάτες άμα τους χρειάζουνται. Τέλοσπαντων. Τωρά είμαι μίλια πίσω. Ο τζαιρός όμως πάει τζαι εν έρκεται πίσω. Εκάτσαν μας στην που πίσω. Πίσω μου σ'έχω σατανά. Πίσω οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Πίσω στο θέμα μας.
